Trening na biceps

UGINANIE PRZEDRAMION SZTANGIELKAMI SIEDZĄC

Ćwiczenie to wykonujemy identycznie jak w pozycji stojącej lecz na ławeczce z plecami ściśle przylegającymi do oparcia i łokciami ułożonymi blisko tułowia. Trzymając wyprostowane ręce ze sztangielkami, pionowo względem podłoża, wykonujemy uginanie przedramion. Uginając ręce nie należy przesuwać łokci do przodu ani do tyłu a łokcie powinny znajdować się blisko tułowia.

Zaleta tego ćwiczenia jest stabilna pozycja tułowia i możliwość regulacji oparcia, które możemy ustawić w trzech podstawowych wariantach 45, 60, 90 stopni, im mniejszy kąt tym trudniejsze staje się wykonanie tego ćwiczenia, jednocześnie uzyskujemy lepsze rozciąganie mięśnia dwugłowego ramienia.

UGINANIE POJEDYNCZEGO RAMIENIA NA WYCIĄGU

Ćwiczenie to wykonujemy identycznie jak w pozycji stojącej lecz na ławeczce z plecami ściśle przylegającymi do oparcia i łokciami ułożonymi blisko tułowia. Trzymając wyprostowane ręce ze sztangielkami, pionowo względem podłoża, wykonujemy uginanie przedramion. Uginając ręce nie należy przesuwać łokci do przodu ani do tyłu a łokcie powinny znajdować się blisko tułowia. Zaleta tego ćwiczenia jest stabilna pozycja tułowia i możliwość regulacji oparcia, które możemy ustawić w trzech podstawowych wariantach 45, 60, 90 stopni, im mniejszy kąt tym trudniejsze staje się wykonanie tego ćwiczenia, jednocześnie uzyskujemy lepsze rozciąganie mięśnia dwugłowego ramienia.

UGINANIE PRZEDRAMION ZE SZTANGIELKAMI W UCHWYCIE MŁOTKOWYM

Ćwiczenie to angażuje mięsień dwugłowy ramienia częściowo, gdyż bardziej oddziałuje na mięsień ramienno-promieniowy (leży pod mięśniem dwugłowym), wypychając go do góry i nadaje im kulisty pełny wygląd.

Ćwiczenie to należy wykonywać dokładnie z pełnego wyprostu do maksymalnego napięcia. Łokcie należy podczas całego ruchu trzymać blisko tułowia nie cofając ich do tyłu, ani nie wysuwając do przodu. Dłoń ułożona na sztangielkach jest tak, aby kciuk wskazywał górę.

UGINANIE PRZEDRAMION NA MODLITEWNIKU ZE SZTANGĄ

W pozycji na modlitewniku z łokciami opartymi na szerokość ramion wykonujemy ugięcia przedramion z gryfem sztangi trzymanej podchwytem. Podczas wykonywania ćwiczenia ramiona i łokcie musza przylegać ścisle do oparcia. Rób wdech przy opuszczaniu i wydech przy uginaniu przedramion.

UGINANIE POJEDYNCZEGO RAMIENIA W PODPORZE

Ćwiczenie to wykonujemy w pozycji siedzącej opierając łokieć ręki obciążonej sztangielką o wewnętrzna część kolana. Druga ręka wsparta jest na udzie drugiej nogi. Ręka ze sztangielką trzymana jest w pionie tj. łokieć i bark znajdują się nad sztangielką. Z tej pozycji wykonujemy uginanie w stawie łokciowym do momentu kiedy sztangielka znajduje się powyżej kolana przed barkiem ręki uginającej. Najczęściej popełniane błędy to: odchylanie ramienia do tyłu, przesuwanie nogi do przodu lub tyłu, przesuwanie lub odrywanie łokcia od kolana. Wdech przy opuszczaniu, wydech przy unoszeniu.

UGINANIE RAMION ZE SZTANGIELKĄ W OPADZIE TUŁOWIA W PRZÓD

Ćwiczenie to wykonujemy stojąc w wykroku wspierając się ręka wolna o ławkę. Tułów jest ułożony równolegle do podłoża, a ręka trzymająca sztangielkę ułożona jest w pionie - tak, że bark ręki ćwiczącej jest nad sztangielką i ugiętym łokciem. Podczas całego ćwiczenia łokieć musi znajdować się w pionie pod barkiem. Uginając przedramię sztangielkę prowadzimy prostopadle do barku. Dla lepszej stabilizacji noga z przodu jest jednoimienna do ćwiczącej ręki. Wdech przy opusz Trening na tricepsa

PROSTOWANIE RAMION ZE SZTANGA (PROSTA, ŁAMANA)

Usiądź na ławce z podparciem pleców, trzymając nad głowa gryf sztangi na szerokości mniejszej niż rozstaw barków. Trzymając łokcie nieruchomo i skierowane do góry opuszczaj sztangę za kark, lecz nie całkiem na dół do barków. Następnie wyciskaj ciężar do góry do pozycji pełnego wyprostu rak i ruch powtarzaj od nowa. Jeśli masz trudności z rozchodzeniem się łokci na zewnątrz to zmniejsz obciążenie, lub poproś partnera, aby przytrzymał ci dłońmi łokcie na swojej pozycji. W ten sposób utrzymasz pełne napięcie w długiej głowie tricepsu.

FRANCUSKIE WYCISKANIE W LEŻENIU




Połóż się na plecach na płaskiej ławce trzymając w dłoniach nad głowa gryf łamanej sztangi. Mając nieruchome ramiona zginaj jedynie łokcie (ruch wykonują tylko przedramiona) i powoli opuszczaj gryf sztangi w kierunku czoła. Następnie odwróć ruch i wyciskaj ciężar w górę do pozycji startowej napinając mocno mięśnie tricepsów. W celu uzyskania innego uczucia napinanych mięśni oraz dla zaakcentowania długiej głowy tricepsu pochyl łokcie pod katem 45 stopni. Uzyskasz przez to większe napięcie mięśni w szczytowej fazie ruchu przy całkowicie wyprostowanych rekach.

WYCISKANIE SZTANGI W WASKIM UCHWYCIE


Chwyć gryf sztangi łamanej, lub prostej na szerokość wewnętrznego rozstawu barków. Opuszczaj sztangę do klatki przemieszczając łokcie w kierunku dolnych partii tułowia zamiast na zewnątrz, aby zmniejszyć udział mięśni piersiowych. Następnie wyciskaj sztangę do góry do pełnego wyprostu ramion. Podobnie do prostowania ramion na poręczach, wyciskanie w wąskim uchwycie angażuje przednie partie barków i mięśnie klatki. Trzymając łokcie do wewnątrz i opuszczając sztangę do niższych partii klatki można udział dodatkowych mięśni ograniczyć. Nigdy nie wybijaj sztangi z klatki. Zamach obniża napięcie mięśni. Jeśli prosta sztanga obciąża odczuwalnie twoje nadgarstki spróbuj innego rozstawu chwytu, lub zamień sztangę na łamana.

WYCISKANIE W DOŁ NA WYCIAGU




Wyciskanie w dół na wyciągu to jedno z najbardziej popularnych i efektywnych ćwiczeń na triceps, które kładzie nacisk na wszystkie głowy tego mięśnia. Chwyć wąsko nachwytem skośny drążek. Mając stopy razem, pochyl się nieco do przodu, a łokcie zablokuj przy tułowiu. Z takiej pozycji rozpocznij ruch wyciskania drążka do dołu w kierunku przednich partii ud. Pozwol następnie ciężarowi unieść z powrotem drążek w górę i kiedy przekroczy poziom, w którym przedramiona są równoległe do podłogi rozpocznij kolejny ruch wyciskania w dół. W celu lepszego napięcia w tricepsach trzymaj dłonie w dolnej fazie ruchu w odległości kilku dobrych centymetrów od powierzchni ud. Nie używaj zbyt dużego obciążenia, aby łokcie nie zmieniały swojej pozycji podczas ćwiczenia. Spowoduje to przejęcie części wysiłku przez inne mięśnie. Próbuj różnych ustawień dłoni używając np. drążka prostego, lub linek, aby zorientować się, które z nich wywołuje największe napięcie ćwiczonych mięśni.

PROSTOWANIE RAMION NA ŁAWCE


Ustaw dwie poziome ławki w odległości od siebie około 60-90cm. Chwyć dłońmi krawędź jednej ławki umieszczonej z tyłu, a stopy oprzyj o drugą ławkę. Następnie wyprostuj ramiona tak, ze tułów z nogami tworzy kąt prosty. Jedno powtórzenie składa się z ugięcia ramion na tyle na ile jest to wygodne i ponowne ich wyprostowanie do pozycji startowej. Ze względu na uginanie ramion z tyłu tułowia tricepsy wykonują większość pracy. Możesz robić to ćwiczenie na dwóch równoległych poręczach ( większe zaangażowanie klatki i barków ) lecz nie pochylaj się do przodu i trzymaj łokcie przy tułowiu.



WYCISKANIE W DOŁ NA WYCIAGU PODCHWYTEM




Stan przed górnym wyciągiem i chwyć podchwytem drążek, który powinien mieć możliwość obracania się podczas ćwiczenia. Zacznij ruch wyciskania z dłońmi nieco poniżej podbródka i łokciami pod tułowiem. Dokładnym ruchem wyciskaj drążek w dół aż do pełnego wyprostu rak. (Dla uzyskania pełnego napięcia mięśni twoje ręce powinny być nieco odstawione od tułowia) W końcowej dolnej fazie ruchu napnij dodatkowo mięśnie i powróć powoli do pozycji startowej. Próbuj cofnąć się krok, lub dwa do tyłu aby jeszcze bardziej moc wyprostować ramiona przed sobą. Ćwiczenie to może być wykonywane tez jednorącz z zastosowaniem odpowiedniego uchwytu.

czaniu, wydech przy uginaniu.

Trening na klatke

WYCISKANIE SZTANGIELEK NA ŁAWCE POZIOMEJ

Leżymy na ławce poziomej, ręce ze sztangielkami uniesione pionowo w górę, grzbiety dłoni zwrócone na zewnątrz. Odchylanie ramion bokiem w dół. Ćwiczenie bardzo chętnie wprowadzane do treningów przez kulturystów zarówno w okresie budowania masy mięśniowej, jak i podczas jej rzeźbienia. Wielką zaletą ćwiczenia jest wywoływanie naprężeń na całym obszarze mięśni piersiowych, przez co mięśnie te rozwijają się w miarę równomiernie i wszechstronnie. Ławka, na której wykonujemy rozpiętki, nie może być zbyt szeroka, ponieważ może to ograniczać pełny ruch sztangielek w dół. Ciężar sztangielek dobieramy w taki sposób, aby możliwe było ich prowadzenie po obrębie kota, tak przy ich opuszczaniu, jak i unoszeniu. Sztangielki opuszczamy do momentu, aż poczujemy pełne rozciągnięcie mięśni piersiowych. Nadmierne opuszczanie sztangielek może być powodem zbyt dużych nacisków na stawy, ścięgna i wiązadła, a to grozi urazami i kontuzjami. Są dwa sposoby wykonywania tego ćwiczenia. Pierwszy polega na tym, że kąt ugięcia ramion w stawach łokciowych w czasie całego ćwiczenia jest jednakowy. Nie może jednak on być zbyt duży, bowiem rozpiętki zamieniłyby się w wyciskanie. Drugi zaś na tym, że ów kąt się zmienia. W pozycji wyjściowej ramiona są wyprostowane, następnie lekko ugięte, aby powracając do pozycji wyjściowej ponownie je wyprostować. Opisywane ćwiczenie można wykonywać także siedząc na ławce skośnej. Taki sposób zwiększa pracę górnych części mięśni piersiowych. Wielkość tej pracy jest wprost proporcjonalna do kąta nachylenia oparcia ławki do podłogi. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że ustawienie oparcia ławki powyżej 45 stopni, spowoduje przejęcie znacznej części wykonywanej pracy przez mięśnie naramienne, a to nie oto chodzi.

WYCISKANIE SZTANGI NA ŁAWCE SKOŚNEJ

Siedzimy, plecy przylegają do oparcia, ręce ze sztanga uniesione pionowo w górę. Opuszczanie sztangi do klatki piersiowej. Jest to jedno z najlepszych ćwiczeń na masę mięśni piersiowych większych. W ćwiczeniu tym zaangażowane są zwłaszcza środkowe i górne partie tych mięśni. Duża zaletą tego ćwiczenia jest możliwość zmiany kąta nachylenia oparcia ławki. Daje nam to możliwość oddziaływania na prace poszczególnych fragmentów mięśni piersiowych. Każde zwiększanie kąta nachylenia, począwszy od zera stopni, powoduje coraz większe zaangażowanie górnych aktonów mięśni piersiowych. Pamiętać należy jednak o tym, aby nie przekraczać 45 stopni, ponieważ wtedy podobnie jak przy rozpiętkach dużą część pracy przejmują na siebie mięśnie naramienne. Na pracę poszczególnych fragmentów mięśni piersiowych, możemy oddziaływać również przez różnicowanie szerokości uchwytu sztangi. Przy szerokim uchwycie bardziej pracują zewnętrzne części mięśni piersiowych większych. Każde zwężenie uchwytu przenosi pracę ku środkowym i wewnętrznym częściom tych mięśni. W ćwiczeniu należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłową technikę jego wykonywania. Wszelkie odchylenia mogą opóźniać rozwój ćwiczonych mięśni. Pamiętajmy, że zanim zdejmiemy sztangę ze stojaków, należy mocno ściągnąć łopatki do tyłu i wypchnąć klatkę piersiową do przodu. Takie ułożenie tułowia umożliwi pełniejsze rozciągnięcie mięśni piersiowych. Po zdjęciu sztangi ze stojaków unikajmy szybkiego jej opuszczenia, a także odbijania sztangi od klatki piersiowej. Ruch opuszczania powinien być wolny i w całym zakresie kontrolowany.

WYCISKANIE SZTANGIELEK NA ŁAWCE SKOŚNEJ

Siedzimy na ławce, ręce ze sztangielkami uniesione pionowo w górę, grzbiety dłoni zwrócone na zewnątrz. Opuszczanie i wyciskanie sztangielek. Ćwiczenie jest znakomitą alternatywą, a także uzupełnieniem, dla wyciskania sztangi - ćwiczenie nr 2. Podobnie główną część pracy wykonują tu górne i środkowe części mięśni klatki piersiowej. Podobna jest też zależność między kątem ustawienia oparcia ławki a pracą poszczególnych części mięśni piersiowych większych. Ćwiczenie sztangielkami umożliwia większą amplitudę ruchu,

a zatem mięśnie te pracują intensywniej, mniejsze są też naprężenia w stawach łokciowych. Dużą uwagę należy zwracać na właściwie dobrany ciężar sztangielek. Sztangielki zbyt ciężkie mogą powodować niepotrzebne włączanie się do pracy mięśni naramiennych i mięśni grzbietu. Należy unikać ruchów gwałtownych. Opuszczanie i wyciskanie sztangielek powinno być płynne w pełni kontrolowane i w całym zakresie ruchu. Należy też pamiętać o szerokim ustawieniu łokci. Ściąganie łokci do siebie zmniejsza pracę mięśni piersiowych, przenosząc ją bardziej na przednią część mięśni naramiennych. Wyciskanie sztangielek możemy wykonywać dwoma sposobami. Różnica między jednym sposobem a drugim polega na innym prowadzeniu sztangielek.. W pierwszym tor ruchu sztangielek przez cały czas trwania ćwiczenia jest równoległy do siebie, natomiast w drugim, sztangielki w górnym położeniu stykają się ze sobą. W zasadzie drugi sposób jest lepszy, gdyż powoduje większe napinanie mięśni piersiowych większych, ale nie należy zapominać o pierwszym. Ćwiczenie to można wykonywać również na ławce poziomej. Takie wykonywanie zapewnia w miarę równomierny rozwój wszystkich części mięśni piersiowych większych.

ŚCIĄGANIE RĄCZEK WYCIĄGU

Stoimy między dwoma wyciągami pionowymi, nogi w lekkim rozkroku, tułów pochylony do przodu, klatka piersiowa wypchnięta do przodu, ręce wyprostowane odchylone na boki, w dłoniach rączki wyciągów. Ściąganie rączek wyciągów przed siebie. Ćwiczenie to kulturyści chętnie stosują, zwłaszcza wtedy, kiedy pracują nad wyrzeźbieniem mięśni. Nie oznacza to jednak, że w czasie robienia masy mięśniowej należy go unikać. Umiejętnie wplecione w plan ćwiczeń może doskonale urozmaicać trening, może też korzystnie zmieniać działające na mięśnie bodźce. Przy standardowej wersji jego wykonania, czyli przy lekkim pochyleniu tułowia do przodu, rozwijają się przede wszystkim dolne części mięśni klatki piersiowej. Wraz ze zwiększaniem pochylenia, coraz bardziej włączane są do pracy części środkowe i górne tych mięśni. Ustawienie się dokładnie pośrodku owych wyciągów zapewni obu mięśniom piersiowym taką samą pracę. Przy pochyleniu tułowia do przodu pamiętajmy o zachowaniu naturalnej krzywizny kręgosłupa. To znakomite antidotum na urazy i kontuzje. Taka pozycja tułowia powinna być zachowana przez cały czas trwania ćwiczenia. Jeżeli mamy z tym kłopoty, możemy nieco ugiąć nogi w kolanach, a także wysunąć jedną nogę do przodu. Ręce cały czas powinny być lekko ugięte w łokciach. W końcowej fazie ruchu napinamy mięśnie piersiowe. Ściąganie linek wyciągu można kończyć w momencie, kiedy dłonie się zetkną, można też ruch kontynuować, aż do pełnego skrzyżowania się rąk. Ten drugi sposób umożliwia lepsze napinanie mięśni piersiowych, dzięki czemu mają one możliwość lepszego rozwoju. Ze względu na trudniejszą technikę wykonywania ćwiczenia wskazane jest umiarkowane obciążenie oraz zwrócenie uwagi na precyzję ruchów.

WYCISKANIE SZTANGI NA ŁAWCE POZIOMEJ

Leżymy na ławce poziomej, dłonie na gryfie sztangi, sztanga na stojakach. Opuszczanie i wyciskanie sztangi. Jest to najpopularniejsze ćwiczenie na rozwój mięśni piersiowych. Równie często wykonywane przez kulturystów początkujących jak i zaawansowanych. Ci pierwsi traktują je zazwyczaj jako wyznacznik swojej siły, ci drudzy jako jedne z najefektywniejszych ćwiczeń na przyrost masy ćwiczonych mięśni. W ćwiczeniu tym przez odpowiednie rozstawienie dłoni mamy możliwość oddziaływania na pracę różnych części mięśni piersiowych większych. Przy uchwycie szerokim większą część pracy wykonują części zewnętrzne. Każde zwężenie 90 przenosi pracę ku częściom środkowym i przymostkowym. Wyciskanie sztangi na ławce poziomej możemy wykonywać dwoma sposobami. Różnica między nimi polega na innym ułożeniu tułowia. W pierwszym tułów przylega do ławki (nie wyginamy go w mostek), w drugim zaś plecy wyginamy w duży łuk

Trening na bary

Ćwiczenie 1


Unoszenie ramion bokiem w górę w staniu w lekkim rozkroku. Sztangielki należy trzymać nachwytem i w czasie unoszenia nie należy skręcać przedramion. Działa wówczas akton środkowy mięśnia naramiennego. Przy skręcaniu przedramion do wewnątrz angażuje się w większym stopniu akton tylny, jeśli skręcać będziemy w kierunku przeciwnym (na zewnątrz) angażujemy akton przedni. Należy unikać zbyt dużych ciężarów, gdyż powoduje to uginanie ramion w stawach łokciowych.




Ćwiczenie 2


Unoszenie naprzemiennie ramion w przód, w górę. W dłoniach trzymamy sztangielki lub hantle. Rąk nie należy unosić w górę aż do pionu. Tak wysoka pozycja ramienia zmniejsza intensywność pracy mięśnia naramiennego a tym samym wpływa niekorzystnie. Najlepiej unosić ręce w górę w skos jak jest to widoczne na rysunku. Aby zapobiegać ruchom tułowia a tym samym ruchom oszukanym, można plecami oprzeć się o ścianę. Ćwiczenie wpływa głównie na akton przedni mięśnia naramiennego.


Ćwiczenie 3


Opieramy się jednym bokiem o ścianę. Druga ręka uniesiona bokiem w górę (do poziomu). Z pozycji tej zataczanie kółek prostym ramieniem w przód i tył. Jest to ćwiczenie o dużej intensywności i zmusza mięsień naramienny do stałego napięcia. Napięcie to (jego szczyt) płynnie zostaje przeniesione na poszczególne aktony.


Ćwiczenie 4


W staniu w lekkim rozkroku, ręce uniesione w przód do poziomu i obciążone sztangielkami. Z pozycji tej równoczesne przenoszenie prostych rąk w bok. Należy przez całe ćwiczenie kończyny górne utrzymywać na jednakowym poziomie. Ćwiczenie to harmonijnie rozwija wszystkie aktony mięśnia i zmusza go do bardzo intensywnej pracy. Intensywność ta jest wynikiem połączenia techniki izometrycznej ćwiczeń z techniką ćwiczeń izotonicznych.




Ćwiczenie 5


Naprzemienne wyciskanie sztangielek w górę w staniu w lekkim rozkroku. Aby ćwiczenie to było bardziej efektywne należy w momencie wyciskania sztangielki w górę wykonać lekki skłon tułowia w bok, w stronę przeciwną do pracującego ramienia. Skłon ten zmniejsza niekorzystne skrócenie mięśnia naramiennego, które istnieje gdy przy prostym tułowiu uniesiemy rękę pionowo w górę.


Ćwiczenie 6


Stań w lekkim rozkroku, ręce obciążone sztangielkami opuszczone swobodnie w dół. Naprzemianstronne przyciąganie sztangielek do wysokości pachy (łokieć należy unieść bokiem w górę do poziomu). W momencie przyciągania sztangielki należy wykonać skłon tułowia w bok w stronę ręki opuszczonej w dół. Ćwiczenie to rozwija głównie akton środkowy mięśnia naramiennego, oraz mięsień czworoboczny.


Ćwiczenie 7


W staniu w lekkim rozkroku wyciskanie sztangi z klatki piersiowej lub zza karku. Ta pierwsza wersja wpływa głównie na akton przedni i środkowy mięśnia naramiennego, wersja druga na akton środkowy i tylny. Ponadto oba ćwiczenia rozwijają mięsień czworoboczny. Sztangę trzymamy chwytem nieco

szerszym niż barki i przy unoszeniu sztangi w górę nie należy całkowicie prostować ramion, gdyż wtedy mięśnie naramienne (szczególnie akton środkowy) niepotrzebnie się rozluźniają. Pozycja w staniu umożliwia wspomaganie ruchu wyciskania poprzez lekkie ugięcie i szybki wyprost nóg w stawach kolanowych.

Idealny brzuch

Flex Wheeler, 3-krotny zwycięzca Arnold Classic i 3-krotnie II zawodnik na Mister Olimpia, niewątpliwie jest jednym z najlepszych kulturystów świata ostatnich lat. Kiedyś rozpoczynał trening mieśni brzucha dopiero 4 tygodnie przed zawodami, gdyż uważał, iż to wystarczy, ponieważ natura obdarzyła go dobra definicja mięśni, wąska talia i szerokimi barkami, ale gdy zobaczył niewiarygodne, poorane głębokimi bruzdami, mięśnie brzucha Pavla Jablonicy podczas Nigh of Champions w 1997 roku, zmienił swoje podejście do miesni brzucha. Obecnie rozpoczyna ich trening 16 tygodni przed zawodami i ćwiczy je codziennie. Efekty wydłużonej wersji treningu brzucha okazał się imponujący.

1. Unoszenie nóg w zwisie 4 serie 20 powtórzeń
2. Unoszenie kolan w zwisie 4 serie 20 powtórzeń
3. Skręty tułowia 4 serie 100 powtórzeń
4. Spięcia brzucha 4 serie 20 powtórzeń





PRZYDATNE INFORMACJE




Kluczem do sukcesu jest ciężka praca, a samozadowolenie jest wrogiem postępu

Codzienny trening przez 16 tygodni będzie zbyt wyczerpujący dla większości z Was, dlatego proponuje trenować przez 9 tygodni przed zawodami i robić 4 treningi w tygodniu

Na każdym treningu rób 4 ćwiczenia po 4 serie

Zacznij od 10-20 powtórzeń, a potem zwiększaj ich ilość, w miarę wzrostu Twojej formy



Na początku największą uwagę przykładaj do techniki wykonania ćwiczenia, a nie do ilości powtórzeń w serii, az prawidłowo opanujesz wykonywanie ćwiczenia

Niezbędnym uzupełnieniem treningu brzucha jest trening wydolnościowy, jeśli chcesz wypracować wyraziste, dobrze wyrzeźbione mięśnie brzucha. Zacznij od 45 minut i wydłużaj trening wydolnościowy do 60-90 minut.

Bardzo ważna sprawa przy rozwoju brzucha jest dieta, a więc unikaj smażonych potraw, nasyconych kwasów tłuszczowych, kalorii pochodzących z tłuszczu i cukru oraz potraw z wysoką zawartością sodu.

Jedz małe posiłki co 3 godziny, by przyspieszyć przemianę materii i zapewnić organizmowi stały dopływ białka