2. Polityka dywidendy
Dywidenda pieniężna – część zysku netto spółki, która – po decyzji akcjonariuszy (właścicieli) – jest dla nich przeznaczona. Zysk netto może być przeznaczony na: cele rozwojowe; odpisy na kapitał zapasowy; podwyższenie kapitału zakładowego; dywidendę pieniężną; odpisy na różne fundusze (socjalny, mieszkaniowy); tantiemy dla członków zarządu i rady nadzorczej.
Rodzaje dywidendy:
A. Dywidenda pieniężna
1. Zwykła dywidenda pieniężna
2. Dywidenda dodatkowa
3. Dywidenda specjalna
4. Dywidenda likwidacyjna
B. Dywidenda wypłacana w formie akcji
C. Wykup akcji
- dywidenda jest prawem właścicieli do partycypacji w podziale zysku netto z tytułu nabycia akcji spółki; ale spółka nie posiada prawnego obowiązku wypłacania dywidendy.
- z perspektywy przedsiębiorstwa – dywidenda to cena, jaką spółka płaci inwestorowi za to, że kupił wyemitowane przez nią akcje. Jest ona swoistego rodzaju kosztem korzystania z kapitału akcjonariuszy
- z perspektywy potencjalnych inwestorów – dywidenda jest częścią całkowitej stopy zwrotu z tytułu zainwestowanego kapitału, zaś informacja i strategii przedsiębiorstwa w zakresie wypłacania dywidendy stanowi dla nich bardzo istotną przesłankę do inwestowania własnego kapitał€ w daną spółkę.
- z punktu widzenia zasad funkcjonowania przedsiębiorstwa – dywidenda stanowi trwały element tradycji i kultury zwrotu gotówki do właścicieli przez spółki kapitałowe.
Miary polityki dywidend:
1. stopa dywidendy a akcji
Stopa dywidendy z akcji = dywidenda na akcję / rynkowa cena akcji
- wysokość stopy dywidendy stanowi ważną część składową oczekiwanej stopy zwrotu z inwestycji w akcje spółki ( stopa dywidendy z akcji + aprecjacja ceny akcji = oczekiwany zwrot z akcji)
2. wskaźnik wypłaty dywidendy
- wzrasta na ogół, wraz z przechodzeniem przez poszczególne jej etapy: 0 na początku, wysoki poziom pod koniec
Wskaźnik wypłaty dywidendy = dywidenda na akcję / zyska na akcję
3. wskaźnik gotówki przeznaczonej dla akcjonariuszy
- wskazuje jaka wielkość wolnej gotówki przedsięb., która należy do właścicieli, jest im przekazywana w formie dywidendy pieniężnej i wykupu akcji.
Teorie polityki dywidend:
1. Teoria nieistotności dywidend (polityka dywidend nie ma wpływu na cenę akcji spólki ani też na koszt jej kapitału -> polityka dywidend jest nieistotna)
2. Teoria „Wróbla w garści” (wymagana stopa dochodu wzrasta gdy ogranicza się politykę dywidend. Inwestorzy cenią bardziej 1 USD z dywidendy niż 1 USD z oczekiwanych w przyszłości zysków kapitałowych).
3. Teoria preferencji podatkowych (gdy zyski kapitałowe są opodatkowane niżej niż dywidendy, inwestorzy mogą preferować niski wskaźnik wypłat dywidend)
4. Hipoteza zawartości informacyjnej (=hipoteza sygnalizacji) (wyższy niż przewidywany wzrost dywidendy jest odbierany przez inwestorów jako sygnał że zarząd spółki przewiduje poprawę zysków w przyszłości)
5. Efekt klienteli (różne grupy inwestorów mają różne preferencje co do uzyskiwania dywidendy)
Praktyka polityki dywidend:
1. polityka dywidend rezydualnych
2. stałe lub rosnące dywidendy
3. stała stopa wypłat
4. niewielka stała dywidenda z dodatkami
5. plan reinwestycji dywidend
3. Wykup akcji własnych
Rezultaty:
1. redukcja aktywów spółki (zasoby gotówki maleją)
2. zmniejszenie kapitału własnego (obniża się liczba akcji w obiegu w rezultacie ich umorzenia)
3. prawdopodobny wzrost cen akcji (w skutek kreowania popytu na nie przez spółkę dokonującą wykupu akcji)
4. wzrost dźwigni finansowej (gdy spółka korzysta z długu)
5. aktywny wpływ spółki na rynek kapitałowy poprzez stworzenie inwestorom możliwości sprzedaży akcji spółki lub nie
6. zmniejszenie istniejącej nadwyżki akcji na rynku, w rezultacie ich wykupu
Skutki wykupu akcji
- wykup akcji, a następnie ich umorzenie redukuje ich ilość w obiegu i często prowadzi do podwyższenia kursu akcji,
- wykup akcji dokonuje się po cenach rynkowych; w sytuacji gdy wartość rynkowa spółki przewyższa jej wartość księgową wykup akcji obniża wartość księgową kapitałów własnych nieproporcjonalnie,
- wykup akcji działa selektywnie (tylko Ci co chcą sprzedać).
Walory:
- wysoka elastyczność dla spółek (kiedy generują nadwyżkę gotówki mogą w dowolnym czasie przeznaczyć ją na wykup akcji, albo też zatrzymać gdy mają atrakcyjne projekty inwestycyjne
- wykup stwarza możliwość wyboru dla inwestorów
- korzyści podatkowe w przypadku wykupu akcji (gdy podatek od zysków kapitałowych jest niższy od podatku od dochodów kapitałowych)
Po co wykup akcji własnych:
- eliminacja rozbieżności wynikająca z teorii lepiej poinformowanych menedżerów
- podniesienie zysku na akcję
- korzyści podatkowe
- obrona przed wrogim przejęciem
- ominięcie ryzyka kosztów agencji (wolna gotówka, menedżerowie mogą ją wydać na nie do końca przemyślane przedsięwzięcia)
- zmiana struktury i efektywna alokacji kapitału
4. Ogólne prawidłowości budowania wartości firmy
- przekształcanie firmy krajowej w regionalną i globalną – krok po kroku – budowanie pełnego łańcucha wartości
-koncentracja uwagi na kliencie, zindywidualizowane podejście
- stały – znaczący, trwały i ciągły – wzrost przychodów + dywersyfikacja jego źródeł
- orientacja na generowanie rosnącej gotówki z działalności operacyjnej
- efektywne inwestycje i dezinwestycje + pionierskie projekty
- pozyskiwanie najlepszych menedżerów, silna ich motywacja + rozwój kapitał€ intelektualnego firmy
- rosnące inwestowanie w badania i rozwój. Kryterium – udział w przychodach firmy
- inwestowanie w markę firmy – buduje wiarygodność i wzmacnia zaufanie
-przestrzeganie zasad etyki i CSR + nowe funkcje filantropii (kreowanie nowych klientów)
- stały transfer korzyści dla akcjonariuszy (dywidenda, wykup akcji)
6. Wycena DCF
DCF (discounted cash flow) jest jedną z najczęściej stosowanych, metod analizy fundamentalnej. Drugą, często stosowaną jest metoda porównawcza wyceny spółki. Nazwa DCF oznacza w tłumaczeniu "zdyskontowane przepływy pieniężne". Czyli analiza polega na określeniu jakie strumienie zysku zasilą spółkę w przyszłości i przeliczeniu, ile te przypływy gotówki z zysku w przyszłych latach są warte w chwili obecnej.
Danymi wejściowymi do analizy są roczny zysk spółki w chwili obecnej, stopa wzrostu zysku w przyszłych latach, obecne stopy procentowe, rentowność bezpiecznych inwestycji (obligacji Skarbu Państwa), oprocentowanie kredytów dla firm i premia za ryzyko. Można również uwzględnić nakłady inwestycyjne i amortyzację, jeśli mamy możliwość oceny ich wielkości w przyszłości.
Jak widać dane wejściowe są przyjmowane w pewnym stopniu arbitralnie i zależą od oceny analityka. Moim zdaniem zamiast używać zysku z ostatniego roku, lepiej jest wprowadzić średni zysk np z trzech ostatnich lat. Unikniemy wtedy, w pewnym stopniu, super optymistycznej wyceny w końcówce hossy. Poziom wzrostu firmy w przyszłych latach będzie kształtował się różnie w zależności od firmy i branży, w której ona działa.
8. Klient jako sprawca wzrostu wartości
P. Drucker podkreślał, iż „cel biznesu możemy określić tylko w jeden poprawny sposób: przedsiębiorstwo istnieje, aby przysparzać sobie klientów”. Współcześnie dla przedsiębiorstwa klienci stanowią najcenniejszy zasób (choć nieuwidoczniony w bilansie) oraz główne źródło wartości, bowiem:
· generują gotówkę i zyski, niezbędne dla egzystencji i rozwoju firmy,
· zapewniają realizację celu wszystkich interesariuszy przedsiębiorstwa: właścicieli, pracowników, dostawców, pożyczkodawców, społeczności lokalnych i budżetu państwa,
· tworzą warunki do bezpiecznego obrotu i wzrostu gospodarczego.
Firmy wizjonerskie zawsze koncentrowały się na kliencie. Jakże dosadnie formułował swoje
credo założyciel i wieloletni prezes Wall-Mart, S. Wolton: „Stawiamy klienta ponad wszystkim
innym. Jeśli nie obsługujesz klienta lub nie pomagasz tym, którzy to robią, nie potrzebujemy cię”.
Współcześnie punkt ciężkości w strategii przedsiębiorstwa przesuwa się na trwałe powiększanie
kapitału i wartości klienta oraz podporządkowaniu marketingu zarządzaniu wartością klienta. Klienci
firmy stanowią kluczowe aktywa finansowe i zarządzanie nimi jest nie mniej istotne od zarządzania
finansami16. Dzieje się to w warunkach presji rosnącego globalnego popytu, hiperkonkurencji, swobodnego przepływu idei, ludzi, towarów i usług oraz eksplozji klasy średniej. Kapitał klienta, początkowo obejmujący wszystkie relacje z klientami przedsiębiorstwa (w tym z konsumentami, dostawcami, partnerami, inwestorami, itp.), coraz powszechniej traktowany jest jako odrębna i samodzielna kategoria kapitału bezpośrednio związanego z rynkiem oraz relacjami i więziami z klientem. Uznaje się, że na kapitał klienta mają wpływ trzy czynniki: wartość klienta, kapitał marki oraz kapitał relacji. Kapitał klienta dotyczy przy tym dotychczasowych klientów (jako rezultat efektywności przeszłych strategii marketingowych) oraz potencjalnych klientów i sprzedaży dodatkowej. Natomiast wartość klienta stanowi finansową miarę jego kapitału, stanowi szacunek zysku lub przepływów pieniężnych generowanych przez klientów dotychczasowych, potencjalnych oraz sprzedaż dodatkową.
9. Finansowe strategie budowania wartości
- podwyższenie zwrotu z dotychczas zainwestowanego kapitału (redukowanie kosztów, podwyższanie cen, wzrost ilościowy sprzedaży)
- obniżenie kosztu kapitału (pozyskiwanie tańszych kredytów, obniżenie ryzyka)
- zwiększenie zainwestowanego kapitału – tak długo, jak stopa zwrotu jest wyższa od kosztu kapitału (realizacja projektów inwestycyjnych, dla których NPV>0)
- wycofanie kapitału z dziedzin, w których stopa zwrotu jest niższa od kosztu kapitału (dezinwestycja, podział i sprzedaż nierentowanej aktywności)
chomikSGHowy