WYKŁAD ZFP- B.Kołosowska.pdf

Pojęcie finansów odnosi się zarówno do zarządzania zasobów pieniężnych, jak i opisania

zasobów pieniężnych dostępnych:

 osobom fizycznym,

 przedsiębiorstwom,

 rządom.

Zarządzanie uczy podejmowania decyzji, które powiększają cenę akcji przedsiębiorstwa.

Cechy odróżniające decyzje finansowe od innych decyzji dotyczące alokacji zasobów:

 są rozłożone w czasie,

 nie są zwykle znane z góry z całkowita pewnością (ryzyko prowadzenia

działalności).

W finansach można wyodrębnić 3 wzajemne powiązane ze sobą obszary:

 rynek finansowy (pieniężny i kapitałowy),

 inwestowanie (decyzje dotyczące osób i instytucji finansowych podejmowane przy

wybieraniu papierów wartościowych mogących składać się na ich portfele

inwestycyjne),

 zarządzanie finansami (najszerszy; finanse przedsiębiorstw które obejmuje

rzeczywiste zarządzanie firmą).

Zarządzanie finansami przedsiębiorstw – proces podejmowania decyzji związanych z

planowaniem, pozyskiwaniem i wydatkowaniem funduszy w sposób pozwalający na

osiągnięcie zamierzonych przez firmę celów.

Trzy analityczne filary finansów:

 wartość pieniądza w czasie,

 zarządzanie ryzykiem,

 wycena aktywów (najtrudniejszy element decyzyjny).

Finanse – ekonomika czasu i ryzyka.

Czas i ryzyko są podstawowymi kategoriami, na których opiera się współczesna

(normatywna) teoria zarządzania finansowego (teoria finansów firmy). Trzecim

elementem tej teorii jest kryterium decyzji podejmowanych w przedsiębiorstwach.

Koncepcje dotyczące wartości przedsiębiorstwa:



koncepcja Shareholders Value (SHV) – pomnażanie wartości firmy z punktu

widzenia akcjonariuszy,



koncepcja Stakeholders Value – interesariuszy – pomnażanie wartości z punktu

widzenia: pracowników, klientów i społeczności lokalnej.

W przypadku spółek giełdowych oznacza to takie działanie, które prowadzą do

maksymalizacji wartości ceny akcji.

Nowoczesna teoria zarządzania finansowego

Podstawowe założenia teorii:

 celem wszelkich decyzji podejmowanych w firmach jest maksymalizacja korzyści

osiąganych przez ich właścicieli. Cel ten jest realizowany w sposób optymalny,

jeżeli wartość firmy osiąga maksymalny w danych warunkach poziom;

proces gospodarowania w przedsiębiorstwie jest traktowany jako proces

polegający na angażowaniu zasobów rzeczowych i finansowych w różne okresy:

V= E + D, gdzie:

V – wartość przedsiębiorstwa,

E – wycena rynkowa kapitału własnego,

D – wartość długu;

 wszelkie decyzje podejmowane są w warunkach niepewności i ryzyka (jako

prawdopodobieństwo uzyskania rezultatów odmiennych od oczekiwanych),

zarządzanie finansami firmy jest więc jednym z głównych sposobów realizacji tak

rozumianego celu przedsiębiorstwa.

W firmie podejmowane są cztery grupy decyzji o charakterze finansowym:



operacyjne – o poziomie kosztów i w zakresie bieżącego zarządzania finansami

(np. płynnością),



inwestycyjne – o strukturze majątku,



finansowe – o wyborze źródeł finansowych,



dywidendowe – o podziale zysku netto.

PRÓG RENTOWNOŚCI

Kształtowanie się struktury kosztu i kapitału w przedsiębiorstwie

W procesach decyzyjnych niezbędna jest znajomość struktury kosztów uwzględniająca

ich podział na stałe i zmienne. Pozwala ona ustalić próg rentowności przedsiębiorstwa

oraz określić stopień dźwigni operacyjnej.

Analiza progu rentowości

Próg rentowności może zostać określony ilościowo lub wartościowo. W tej analizie stosuje

się szereg założeń upraszczających, o których należy pamiętać podczas interpretowania

uzyskanych wyników. Założenia te są następujące:

 wielkość produkcji w analizowanym okresie jest równa wielkości sprzedaży,

 produkcja ma charakter jednoasortymentowy, w wypadku produkcji

wieloasortymentowej jej struktura nie ulega zmianie,

 koszty ogółem i przychody ze sprzedaży ogółem są liniowymi funkcjami produkcji,

 koszty dają się dokładnie podzielić na stałe i zmienne,

 całkowite koszty zmienne rosną proporcjonalnie do wzrostu produkcji, ponieważ

jednostkowe koszty zmienne są stałe,

 jednostkowe ceny poszczególnych wyrobów nie reagują na skalę sprzedaży i w

badanym okresie pozostają na tym samym poziomie.

Niech:

K c - całkowite koszty produkcji (K s + K z) ,

K s - całkowite stałe koszty produkcji,

K z - całkowite zmienne koszty produkcji (x * z),

z - jednostkowe koszty zmienne,

S - wartość sprzedaży (przychody ogółem) = (x * c),

c - jednostkowa cena sprzedaży,

x - liczba sprzedanych wyrobów,

EBIT - zysk operacyjny (EBIT = S – K s – K z ),

x il - próg rentowności w ujęciu ilościowym,

x w - próg rentowności w ujęciu wartościowym,

M b - całkowita marża brutto (S – K z ),

m b - jednostkowa marża brutto (c-z),

W - współczynnik marży brutto.

Próg rentowności – BEP (Break – Even – Point) – znajduje się w punkcie, w którym

wartość przychodów ze sprzedaży jest równa poziomowi kosztów całkowitych, tzn. zysk

operacyjny (EBIT) = 0. Można to przedstawić przy pomocy następującego równania:

Zapiszemy to równanie:

Ilościowy próg rentowności – BEP (Break – Even – Point)

Dla produkcji jednoasortymentowej ilościowy próg wyznaczamy:

Ilościowy próg rentowności to liczba produktów, które sprzedając przedsiębiorstwo nie

ponosi straty, nie generuje też zysków, tzn. zysk operacyjny EBIT = 0.

Wartościowy próg rentowności

Dla produkcji jednoasortymentowej wartościowy próg rentowności obliczymy:

Wartościowy próg rentowności to punkt, w którym wartość przychodów ze sprzedaży

pokrywa całkowite koszty operacyjne przedsiębiorstwa.

Przykład

Jednostkowe koszty zmienne wytwarzanego w przedsiębiorstwie wyrobu wynoszą (z) =

20 zł, koszty stałe (K s ) = 60.000 zł, a cena sprzedaży jednego wyrobu (c) = 30 zł.

1. Ustal ilościowy i wartościowy próg rentowności.

K S = 60.000

z = 20

c = 30

2. Ustal, jak duża powinna być skala produkcji, aby otrzymać zysk operacyjny

(EBIT) w wysokości 30.000 zł.

Ze wzoru EBIT = S – K S – K Z = xc – K S – xz możemy ustalić liczbę sprzedanych

produktów, która generuje zysk w wysokości 30.000 zł.

Dla osiągnięcia zysku operacyjnego w wysokości 30.000 zł niezbędna jest sprzedaż 9000

szt. o wartości 270.000 zł.

3. Ustal, jak ukształtuje się zysk operacyjny, gdy nastąpi 10% redukcja kosztów

zmiennych i obniżka kosztów stałych o 10.000 zł, a wielkość sprzedaży pozostanie

na dotychczasowym poziomie?

K S1 = 60000 – 10000 = 50000

Z 1 = 20 – 2 = 18

c = 30

x = 6000

EBIT = xc – xz – K S = 22000

Wprowadzając obniżkę, firma generuje zysk operacyjny w wysokości 22.000 zł.

4. Ustal, jaka powinna być cena sprzedaży, aby, zachowując pozostałe pierwotne

założenia, osiągnąć zysk operacyjny w wysokości 12.000 zł.

x = 6000

c = ?

z = 90

K S = 60000

EBIT = 12000

EBIT = xc – xz – K S

Wzrost zysku operacyjnego zapewni cena wynosząca 32 zł.

5. Ustal, jaka powinna być dodatkowa sprzedaż, aby pokryła ona dodatkowe koszty

stałe w wysokości 5.000 zł.

Ustalamy nowy ilościowy i wartościowy próg rentowności, gdyż nastąpił wzrost kosztów

stałych.

Δx = 6500 – 6000 = 500

Δs = 500 x 30 = 15000

W celu pokrycia dodatkowych kosztów stałych w wysokości 5000 zł należy dodatkowo

sprzedać 500 szt. produktów o wartości 15000 zł.

Wnioski z zadań:

 Chcąc zrealizować odpowiednie zyski – przedsiębiorstwo musi sprzedać produkty

przewyższające liczbą i wartością próg rentowności.

 Obniżka kosztów powoduje obniżenie progu rentowności. Przedsiębiorstwo

sprzedając mniejszą ilość (niższą wartość) produktów osiąga próg rentowności.

 Wzrost ceny powoduje obniżenie się progu rentowności. Przedsiębiorstwo

sprzedając dotychczasową liczbę produktów będącą progiem rentowności generuje

obecnie zysk operacyjny.

 Wzrost kosztów przedsiębiorstwa powoduje wzrost progu rentowności.

Przedsiębiorstwo musi zrealizować dodatkową sprzedać aby zysk operacyjne

EBIT = 0.

DŹWIGNIA OPERACYJNA

Zarządzanie krótkoterminowe finansami firmy

Istnienie progu rentowności jest związane ze stałością pewnej części kosztów

funkcjonowania przedsiębiorstwa jako całości.

Mechanizm działania dźwigni operacyjnej

Stąd przy niezmienności pozostałych czynników wpływających na rentowność

przedsiębiorstwa, każdy przyrost (zmiana) wielkości sprzedaży powoduje jeszcze szybszy

przyrost (zmiana) zysku operacyjnego. Zjawisko to nazywane jest dźwignią operacyjną.

W praktyce dźwignia ta jest wykorzystywana w podejmowaniu decyzji dotyczących

struktury majątku firmy i jego wykorzystania zgodnie z charakterem prowadzonej

działalności operacyjnej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: