Cecuda Dariusz - Huna. Wiedza tajemna.pdf

(258 KB) Pobierz
Microsoft Word - Huna wiedza tajemna
Huna - wiedza tajemna - Dariusz Cecuda
Kończące się dwudzieste stulecie charakteryzowało się zarówno wielkimi przemianami,
zwłaszcza w dziedzinie rozwoju technicznego, jak i odkryciami wpływającymi na zmianę
sposobu postrzegania otaczającego nas świata i relacji w nim zachodzących, a także roli oraz
miejsca człowieka. Było również zapowiedzią końca panowania kosmicznego znaku Ryb,
trwającego ponad dwa tysiące lat. To właśnie w erze Ryb człowiek odkrył własną
indywidualność i osobowość. Stanie się sobą oznaczało izolację, oddzielenie się od jedności i
całości. Jest to szczególnie mocno podkreślone przez znak Ryb, którym są płynące naprzeciw
siebie dwie ryby, symbolizujące czas przeciwieństw, walki oraz występowania przeciwko sobie.
Rozpoczynająca się Era Wodnika jest zapowiedzią jutrzenki nowej, całościowej kosmicznej ery.
Wraz z nią zaczyna powoli oddziaływać przeobrażająca siła kolejnej spirali rozwoju. Wszystkie
świadome dusze, pochodzące z dawno nieistniejących Mu i Atlantydy, a także innych prądów
rozwojowych, biorą udział w potężnym zwrocie, jaki dokonuje się w Kosmosie i na Ziemi.
Symbolem Wodnika są dwie fale, płynące obok siebie. Wskazuje to na ducha syntezy, który
będzie panował w rozpoczynającym się nowym czasie.
Przygotowania do nadejścia nowej ery rozpoczęły się właśnie w mijającym dwudziestym
stuleciu. Ich wyrazem było między innymi odkrywanie prastarych systemów, określanych jako
ezoteryczne czy okultystyczne, a więc tajemne, ukryte czy też wewnętrzne. Jednym z nich jest
Huna, którą światu przypomniał M.F. Long. Świadomie użyłem sformułowania "przypomniał", a
nie "odkrył", ponieważ stosowali ją, jak to określił Long, "...tubylczy magowie Polinezji i Afryki
Północnej". Warto w tym momencie zwrócić uwagę na pojęcie "magowie". Dla Longa stanowiło
ono wyraz czegoś nieznanego, niemożliwego do racjonalnego opisania i sklasyfikowania,
zwłaszcza, że przeszedł on trzeźwą i racjonalną szkołę. Jak sam stwierdził, "W grę wchodzi tu
jeszcze trzeci czynnik, który jest niewidzialny i nie może być zbadany czy wypróbowany. Jest on
równie realny i wolny od jakichkolwiek prestidigitatorskich sztuczek. Tym trzecim czynnikiem
jest to, co nazywamy 'MAGIĄ' z braku lepszego określenia." (M.F. Long, Magia kahunów, wyd. F-
ma Tomczak, s. 25)
Cóż więc mówią takie pojęcia, jak huna czy kahuna? Badając tradycyjną wiedzę Hawajczyków
Long stwierdził, że nie istniała żadna nazwa, która by w pełni oddawała praktyki i metody
pradawnych kahunów. Zauważył także, iż ciągle musi pokonywać nieprzeniknioną ścianę
milczenia, przełamywać barierę tajemnicy, którą w języku hawajskim określa się jako "hunę".
Zatem termin "huna" - przyjęty przez Longa - oznacza tajemnicę, co w pełni charakteryzuje całą
tajemną wiedzę kahunów. Z kolei kahuna to, najkrócej mówiąc, kapłan bądź kapłanka, duchowy
nauczyciel. Jest ono złożone z dwóch słów: kahu - oznaczające uhonorowany lub wysoki sługa,
ponoszący odpowiedzialność za osoby lub dobra; na - określające łagodność i spokojną wolność
od porywczych emocji. Kahuna to także ka, pełniące funkcję przedimka oraz huna, którą jest
ukryta oraz ochraniana tajemną wiedzą i mądrością. Ka jest również słowem określającym
strażnika tajemnicy, przechowującego tajemną wiedzę, jak i oznaczającym "należący do". Można
więc powiedzieć, że kahuna to człowiek należący do wiedzy tajemnej.
Huna jest zarówno wiedzą, jak i praktyką z zakresu psychologii, filozofii, religii, a także
doświadczeń życiowych. To wiedza o psychice człowieka i siłach ludzkiego ducha, dostępna dla
wszystkich, którzy chcą z niej skorzystać. W tym kontekście nie jest ona tajemna, nie jest też
magią, ale pozostanie nią zawsze dla tych, którzy nigdy nie spróbują zająć się Huną, nie będą
badali i uwzględniali możliwości istnienia użytecznej, psychologicznej wiedzy poza swoimi
doświadczeniami. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że Huna absolutnie nie pochodzi z Wysp
Hawajskich, lecz została tam przeniesiona przez plemiona, zamieszkujące przed wiekami na
Saharze, która wówczas była zieloną i żyzną krainą. Istnieje wszakże pogląd mówiący, że Huna
jest dziedzictwem z czasów Mu oraz Atlantydy, przekazanym przez wtajemniczonych MAN
A'HUNA, którzy przybyli z Plejad. Brak jednakże jakichkolwiek dowodów, potwierdzających tę
tezę. Niemniej jednak jedno jest pewne - Huna jest systemem liczącym co najmniej pięć-sześć
tysięcy lat i była juz znana w dawnym Egipcie.
1
Huna - wiedza tajemna - Dariusz Cecuda
Istota Huny, zdaniem H. Krotoschina, sprowadza się do dwóch, podstawowych idei:
1. Człowiek jest duchową istotą w potrójnej postaci. Naszym zadaniem jest zharmonizowanie i
połączenie trzech poziomów świadomości w jedna całość;
2. Myśli stają się realnymi bytami, jeśli tego chcemy.
Tajemnica Huny polega na tym, ze całe życie - ha - jest współgraniem między aktywną - hu - i
pasywną - na - energią. Myśli - una - tak wpływają na tę energię, że przeżycia i doświadczenia -
hua - zmieniają się. Czynnikiem sprawczym jest więc mana - energia. Manę można
przetłumaczyć jako wewnętrzną lub boską moc, jednak dokładnie rzecz biorąc chodzi tutaj o
kierowaną energię, czyli taką, która będzie wykorzystana w jakimś celu, a nie tylko energię samą
w sobie. Najbardziej znanym symbolem many w dawnych Hawajach była błyskawica.
Aczkolwiek jest ona porównywana z chińską chi, japońską ki czy hinduską praną, to jednak nie
jest do nich podobna. Mana nie jest wyłącznie siłą życiową, czystą energią w fizycznym lub
bioenergetycznym sensie. Na te rodzaje energii Hawajczycy posiadają inne określenia. Mana jest
czymś więcej - moc jest lepszym określeniem, jeżeli oznaczać ma ono efektywną energię
nakierowaną na osiągnięcie określonego celu, bowiem - generalnie rzecz ujmując - wszystko i
wszyscy posiadają manę.
Istnieją cztery rodzaje many:
* fizyczna (cielesna) mana, odpowiadająca temu, co mogłoby być nazwane bioenergetyczną
maną;
* emocjonalna mana, która mogłaby być określona jako stan wewnętrznego napięcia;
* mentalna mana, którą można by opisać jako rodzaj zaufania siebie oraz wiary w swoje własne
siły;
* duchowa mana oznaczająca poczucie własnej godności, szacunek dla samego siebie oraz
łączność i respekt przed tym, na czym koncentrujemy swoją uwagę.
W każdym człowieku działają trzy stopnie świadomości, połączone ze sobą:
* KANE (Aumakua), Wyższe Ja, czyli nadświadomość;
* LONO (Uhane), średnie Ja, czyli świadomość;
* KU (Unihipili), niższe Ja, czyli podświadomość.
Praktyczna korzyść z badania trzech aspektów naszego ducha polega jednak na tym, abyśmy
mogli sami wpływać na nasze codzienne życie. Powinniśmy jedynie starać się o zaspokojenie
potrzeb każdej z trzech jaźni: Ku w zmysłowy lub emocjonalny sposób; Lono poprzez mentalną
lub fizyczną siłę; natomiast Kane za pomocą harmonii.
Huna jest więc szczególnym systemem, ponieważ wraz z trzema jaźniami przyjmujemy
holistyczne spojrzenie na świat, które funkcjonuje na trzech poziomach i nigdy wyłącznie na
jednym.
TROISTOŚĆ CZŁOWIEKA
2
Huna - wiedza tajemna - Dariusz Cecuda
W Hunie bardzo często znajdujemy proste i zrozumiałe wyjaśnienia różnych symboli czy pojęć,
występujących w innych, mniej lub bardziej psycho-religijnych systemach ezoterycznych.
Wypływa stąd wniosek, iż uzasadnione w pełni jest znaczenie, przypisywane Hunie. Pogląd ten
nie powinien budzić wątpliwości, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę, iż korzenie Huny
tkwią immanentnie w odwiecznej wiedzy. Odniesienie to jest także w pełni uzasadnione w
przypadku innych systemów.
Hunę można pogodzić z każdym z nich, bowiem nie tylko nie jest sprzeczna z nimi, ale - co
najważniejsze - ułatwia, umożliwia zrozumienie starych prawd. W tym kontekście wypada
podkreślić, że - w przeciwieństwie do innych szkół - akcentowała nieskończoną wartość każdego
człowieka, co wyraża się w naczelnej zasadzie Huny: Nie krzywdzić. Jej cel sprowadza się
zarówno do uzdrowienia umysłu oraz ciała, jak i przypomnienia czy też odbudowy zagubionej w
procesie ewolucji drogi wiedzy o życiu. Tej wiedzy, jaką miał Wielki Kahuna Jezus, czy inni
nauczyciele ludzkości, wśród których godzi się wspomnieć chociażby Hermesa Trismegistosa,
Ramę, Buddę, Krszne, Pitagorasa, Platona, Orfeusza. Na prawdę, przez nich głoszoną, ludzie
"(...)patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli. (...) i nie była im wydana
[tajemnica]." (Ew. wg św. Marka, 4-12, w: Biblia Tysiąclecia, Pallottinum, wyd. II). Jedynie
nieliczni z nich widzieli i słyszeli. Nie ma w tym nic dziwnego, bo czy prosty człowiek z ludu
zrozumiałby, że fizycznie to on jest jeden, ale tak naprawdę to jest ich trzech!?! Zresztą i w
naszych czasach wielu jest ludzi, którzy tego nie potrafią zrozumieć.
Szkoły ezoteryczne, ujmując generalnie, głoszą, że w człowieku są dwie istoty - zewnętrzna oraz
wewnętrzna jako boski aspekt Jezusa Chrystusa. Pogląd ten wyraźnie występuje u Platona,
stoików, św. Pawła, Ojców Kościoła czy Eckharta. Nie ulega zatem wątpliwości, iż ów
dualistyczny podział ma swoje znaczenie. Wewnętrzny człowiek, różnie określany, np. jako
duch-dusza, miał niższe i wyższe moce bądź władzę. Pierwsze obejmowały siły wegetatywne,
zwierzęce i zmysłowe, drugie - rozum i wolę. Przekładając powyższe na język kahunów widzimy,
że chodzi tu Niższe Ja i Średnie Ja. Manichejski mit też opiera się na antropocentrycznym
układzie, ponieważ Nous wybawia Psyche od Hyle. Tu Psyche jest duszą-światłością, Hyle duszą-
cieniem w człowieku, cienistą stroną uniwersum, zaś Nous jest zbawczą zasadą, jaźnią,
nadświadomością. Podobne ujęcie odnajdujemy w stricte hermetycznym Asklepiusie. Można
więc przyjąć, że w nauce kahunów występują również elementy gnozy czy hermetyzmu. Nie są
potrzebne żadne zaklęcia - jak mówi Hermes Trismegistos - wystarczy odnaleźć własną drogę
prowadzącą nas do Wyższego Ja. Huna jednak dopowiada: harmonia wewnętrzna czyni ład
zewnętrzny. Jej antropologia jest rozszerzona, mówi o trzech Ja wewnętrznego człowieka:
Niższym, Średnim oraz Wyższym z jednoczesnym wskazaniem na dwoistość tego ostatniego:
* AUMAKUA - Kane, Kumupa'a lub 'ao'ao, Wyższe Ja, duch tworzenia, nadświadomość, umysł
nadświadomy, kreatywna jaźń;
* UHANE - Lono, Średnie Ja, duch rozumu, świadomość, umysł świadomy, określająca jaźń;
* UNIHIPILI - Ku, Uhinipili, Niższe Ja, podświadomość, umysł podświadomy, aktywna jaźń.
Oczywistym jest, że powyższe uszeregowanie ma całkowicie umowny charakter. Przyjęte przez
kahunów określenia wskazują jedynie - a może przede wszystkim - funkcję i rolę, jaką dane Ja
spełnia w człowieku. Ponieważ to ja to nasz wewnętrzny człowiek, zatem muszą być one
ułożone w jakimś logicznym porządku. Nie oznacza to jednak, że przykładowo Uhane jest lepsze
od Ku, bo jest drugie w kolejności. Żadne z Ja nie może istnieć samodzielnie, bez powiązania z
drugim
Aumakua jest z natury swej dwoistym i najbardziej rozwiniętym pierwiastkiem ducha w
potrójnym składzie człowieka. Ów dualizm oznacza, że Wyższe ja składa się z pary duchów:
męskiego i żeńskiego Ja, co jest uzasadnione faktem, iż rodzice zawsze składają się z dwóch osób.
3
Huna - wiedza tajemna - Dariusz Cecuda
Źródłosłów zawiera w sobie następujące znaczenia:
* AU - stary, rodzicielski, budzący zaufanie duch, przewyższający mocą, władzą i
wiarygodnością; sznur widmowy, łączący Kane z Lono i Ku; duchowe działanie; rzeka;
* MAKUA - rodzicielski, para bogów;
* MA - towarzyszyć.
Wyższe Ja w człowieku jest zatem kreatywną jaźnią, energią i posiada najwyższą zdolność
rozumowania. Jest w stałym kontakcie z wyższymi siłami - poe aumakua. Dzięki posiadanej
wiedzy umożliwia samourzeczywistnienie, inspiruje, tworzy nasze osobiste doświadczenia (na
podstawie założeń, pochodzących od Uhane i Unihipili). Kane to anioł stróż, symbolizowany
przez ptaka i manifestujący się pod postacią światła. Dąży do harmonii w sensie poprawy
stosunków z nami samymi, innymi ludźmi, środowiskiem. Harmonizuje przeszłość i przyszłość
w teraźniejszości, w TU I TERAZ. Aumakua oczekuje od nas wiary, nie tej ślepej, ale zbudowanej
na rozsądku i doświadczeniu.
Uhane po hawajsku oznacza świadomość. Człowiek jest więc zwierzęciem, które potrafi mówić,
czyli wyrażać własne myśli w mowie. To odróżnia go od zwierząt, które także potrafią czuć, żalić
się, ubolewać. W źródłosłowie odnajdujemy następujące rdzenne słówka:
* U - duch;
* HANE - mówić.
Średnie Ja jest mentalną, określającą jaźnią, energią mentalną, tym racjonalnym rozumem, naszą
osobowością, posiadającą pełnię zdolności myślenia, siłę woli, pracowitość. Charakteryzuje się
brakiem pamięci. Dla Ku jest przewodnikiem, doradcą, nauczycielem, a także pocieszycielem. To
właśnie Lono wykazuje inicjatywę w kontakcie z Aumakua, mimo iż Unihipili określa właściwy
stosunek do Kane. Nasze Średnie Ja ma obowiązek uczenia się, jest odpowiedzialne za wybór,
usystematyzowanie, sformułowanie modlitwy oraz dobór odpowiedniego symbolu, obrazu. Ono
bowiem rozstrzyga o zmianach, których oczekuje po spełnieniu się modlitwy, analizuje,
kategoryzuje, racjonalizuje, porównuje i podejmuje decyzje według miary dobra i zła. Motywacją
dla Lono jest władza i moc nad czymś (wówczas podstawą dla siły jest strach i obawa), uciecha z
powodu fizycznej albo mentalnej przewagi, rozwiązywanie problemów, twórcze działanie,
osiąganie założonych celów. Jedną z istotniejszych cech Uhane jest posługiwanie się wyobraźnią.
Ponieważ może kreować coś, co jeszcze nie istnieje, jest - siłą rzeczy - ukierunkowane na
przyszłość. Należy jednak pamiętać, że jeśli nie posiada odpowiedniej siły, wówczas boi się, a
strach jest zawsze skierowany w przyszłość.
Wreszcie Uhane ponosi częściową - bo również Niższe Ja i Wyższe Ja istotnie przyczyniają się -
odpowiedzialność za utrzymanie naszego organizmu w zdrowiu. Jest programatorem sumienia,
gdyż wyłącznie ono może grzeszyć - jedynym grzechem jest umyślnie skrzywdzenie innej istoty.
Unihipili oznacza naszą podświadomość,. postrzeganą jako utajniona, aczkolwiek ściśle
powiązaną ze świadomością, działającą kiedy chce, ukrywającą pewne sprawy czy problemy,
tworzącą ośrodek uczuć i energii. Źródłosłów zawiera w sobie kilka rdzennych pojęć, które w
sumie niezwykle trafnie precyzują, czym jest podświadomość, opisują sposób jej działania:
* UNIHIPILI - duch, pasikonik, kości rąk i nóg;
* NIHI - tajemnicza siła, działająca łagodnie i cicho, po kryjomu, ostrożnie, w obawie przed
obrazą bogów nie wykonuje pewnych rzeczy;
4
Huna - wiedza tajemna - Dariusz Cecuda
* PILI - zjednoczony, połączony, należący do osoby, do czegoś, towarzyszący, lepki, posłuszny;
* U - duch, osobowość, ja.
Z kolei w wyrazie uhinipili występuje słówko UHI, oznaczające słaby głos, tłumiony przez inny,
bycie utajnionym.
Niższe Ja jest fizyczną, aktywną jaźnią, naszą fizyczną energią. To nasza Anima, realne i głębokie,
właściwe Ja. Ku jest strażnikiem lub archiwistą genetycznej pamięci, przyzwyczajeń, wszystkich
świadomych i nieświadomych wspomnień oraz doświadczeń. Genetyczne dane gromadzi w
każdej komórce, natomiast doświadczenia i wspomnienia przechowuje w mięśniach i łączy je z
emocjami (funkcja autonomiczna). Jest ukierunkowane na przeszłość w związku z funkcją
gromadzenia wspomnień, jednak reaguje całkowicie w teraźniejszości. Wszystko przyjmuje
dosłownie, co umożliwia przekazywanie mu sugestii. Kontroluje nici aka, formy myślowe.
Steruje wszystkimi czynnościami ciała, które nie są kontrolowane przez wolę. Odpowiada za
psychosomatyczne schorzenia, które można określić jako jego krzyk rozpaczy Jest siedzibą
sumienia. Odpowiada za telepatię, jasnowidzenie, tworzy senne marzenia. Uhinipili kocha i chce
być kochanym. Jest motywowane fizyczną i emocjonalną przyjemnością.
Wiedza tajemna Huny mówi o ukrytych związkach uniwersum, o ezoterycznej pramądrości
objawianej człowiekowi, odsłania jego najgłębszą istotę, ukazuje sens bycia w świecie. Huna
rzecze: przeszłość nie jest ważna, przyszłość nie jest ważna, najistotniejszy jest dzień dzisiejszy -
TU I TERAZ - bowiem w nim łączy się zarówno wczoraj - wyznaczając nam TU I TERAZ - jak i
jutro - kreowane przez dzisiaj. Przepięknie ujął to św. Augustyn pisząc: "Nie przemija w Tobie
dzisiejszy, a jednak przemija w Tobie, bo również takie zjawiska wszystkie w Tobie istnieją. Nie
znalazłyby dróg przemijania, gdybyś Ty owych zjawisk w sobie nie zawierał. Ale ponieważ lata
Twoje nie ustaną, dniem dzisiejszym są Twoje lata. Ileż to dni naszych, ileż dni naszych
przodków przepłynęło już przez Twój dzień dzisiejszy. Z niego zaczerpnęły miarę trwania i
samo swoje istnienie, a to samo czerpać z niego będą wszystkie dni, które jeszcze nadejdą. A Ty
jesteś zawsze ten sam. Wszystko, co jutrzejsze i jeszcze późniejsze, wszystko, co wczorajsze i
jeszcze dawniejsze dziś uczynisz, dziś uczyniłeś." (św. Augustyn, Wyznania, Unia Wydawnicza
C&S, Warszawa 1993, s. 5-6).
MANA - SIŁA ŻYCIOWA
"(...)Jahwe Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek
czego stał się człowiek istotą żywą."
Dla każdej istoty oddychanie jest sprawą życia lub śmierci, gdyż musi oddychać, aby żyć, a
przerwanie tego procesu prowadzi do śmierci. Nasze życie to nieprzerwane pasmo oddechów -
począwszy od tego pierwszego, kiedy to rodząc się umieramy, aby żyć, a skończywszy na
ostatnim tchnieniu będącego śmiercią fizycznego ciała, a początkiem nowego życia w innym
świecie. To, co utrzymuje nas przy życiu, kahuni określają jako manę, chociaż zdecydowana
większość ludzi stwierdzi, zapewne wzruszając lekko ramionami, że to powietrze.
Siłę utrzymującą ciało fizyczne przy życiu, a także odpowiedzialną za nasze zdrowie, różnie
określano. Dla Greków była to pneuma, Hindusów - prana, Żydów - ruah, Chińczyków - ki (chi).
Ezoterycy wszystkich narodów i czasów nauczali o pierwiastku znajdującym się w powietrzu,
wodzie, pożywieniu, wytwarzającym energię, siłę, żywotność i aktywność. Mimo różnic w
nazywaniu, jak też w oznaczaniu owej siły i szczegółach w twierdzeniach, można przyjąć, że
zasadnicze elementy są wspólne, mają to samo jadro. Jest nim kosmiczna energia, a zatem każda
siła ma w niej swoje źródło, jest jej specjalną formą przejawiania się. Oznacza to, iż jest wszędzie
obecna, wszędzie przejawia się, czy to w pierwotnej roślince, czy też w najwyższej formie
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin