Zapobieganie ryzyku zawodowemu przy ręcznych pracach zawodowych.pdf

(434 KB) Pobierz
praca_7-8
BEZPIECZEÑSTWO PRACY 9/2002
dr TOMASZ TOKARSKI
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Zapobieganie ryzyku zawodowemu
przy rêcznych pracach transportowych
godnie ze statystykami odnosz¹-
cymi siê do krajów Wspólnoty
Europejskiej (Yearbook of Labo-
ur Statistics, 1996) w krajach tych oko³o
5600000 osób jest dotkniêtych dolegliwo-
ciami uk³adu miêniowo-szkieletowego.
Dolegliwoci uk³adu miêniowo-
szkieletowego mog¹ byæ wynikiem ura-
zu powsta³ego na skutek jednostkowego
przeci¹¿enia lub wynikiem kumuluj¹cych
siê mikrourazów. S¹ one zazwyczaj zwi¹-
zane z wykonywaniem czynnoci pracy
okrelanych jako ciê¿kie, czyli takich, któ-
re wymagaj¹ wywierania si³ o du¿ych
wartociach, np. prace zwi¹zane z rêcz-
nymi pracami transportowymi.
W wyniku niew³aciwego obci¹¿enia
uk³adu ruchu na stanowisku pracy, bar-
dzo czêsto powstaj¹ dolegliwoci uk³adu
miêniowo-szkieletowego. Du¿e znacze-
nie w zapobieganiu dolegliwociom ma
wyszkolenie i wiadomoæ pracownika
dotycz¹ca zagro¿eñ zwi¹zanych ze stano-
wiskiem pracy.
W Unii Europejskiej rêcznych prac
transportowych dotyczy bezporednio dy-
rektywa z dnia 29 maja 1990 r., która okre-
la minimalne wymagania zdrowia i bez-
pieczeñstwa podczas rêcznego przemiesz-
czania ciê¿arów w przypadku wyst¹pie-
nia zagro¿enia, zw³aszcza urazów krêgo-
s³upa (90/269/EWG) [1]. Jest to czwarta
szczegó³owa dyrektywa w rozumieniu
art. 16 pkt. 1 dyrektywy 89/391/EWG.
Dyrektywa dotycz¹ca rêcznych prac
transportowych nie podaje wprawdzie
wartoci dopuszczalnych przenoszonej
masy, jednak¿e okrelenie tej wartoci jest
konsekwencj¹ analizy i oceny ryzyka.
Analiza i ocena musz¹ byæ przeprowadzo-
ne wed³ug zalecanych kryteriów i metod.
W za³¹czniku do dyrektywy okrelone s¹
czynniki, które musz¹ byæ wziête pod
uwagê podczas takiej oceny. W zwi¹zku
z t¹ dyrektyw¹ kraje cz³onkowskie Unii
Europejskiej zobowi¹zane s¹ do wprowa-
dzania rozwi¹zañ, które zmniejszaj¹ ryzy-
ko powstawania dolegliwoci krêgos³upa.
W celu zharmonizowania uregulowañ
istniej¹cych w polskim prawodawstwie
z wymaganiami Unii Europejskiej, sto-
sownie do wymagañ dyrektywy Rady
z dnia 29 maja 1990 roku w sprawie mi-
nimalnych wymagañ zdrowia i bezpie-
czeñstwa podczas rêcznego przemiesz-
czania ciê¿arów w przypadku mo¿liwo-
ci wyst¹pienia zagro¿enia, zw³aszcza
urazów krêgos³upa u pracowników (90/
269/EWG), zosta³o wydane rozporz¹dze-
nie ministra pracy i polityki spo³ecznej
z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bez-
pieczeñstwa i higieny pracy przy rêcznych
pracach transportowych (DzU nr 26, poz.
313). Na tej podstawie utraci³o moc roz-
porz¹dzenie ministrów pracy i opieki spo-
³ecznej oraz zdrowia z dnia 1 kwietnia
1953 r. w sprawie bezpieczeñstwa i higie-
ny pracowników zatrudnionych przy rêcz-
nym dwiganiu i przenoszeniu ciê¿arów
(DzU nr 22, poz. 89).
Rozporz¹dzenie okrela obowi¹zki
pracodawcy dotycz¹ce zapewnienia bez-
pieczeñstwa i higieny podczas wykony-
wania rêcznych prac transportowych, jak
równie¿ dopuszczalne wartoci si³ nie-
zbêdne do przemieszczania ³adunków.
Zgodnie z tym rozporz¹dzeniem praco-
dawca zobowi¹zany jest przede wszyst-
kim do³o¿yæ wszelkich starañ, aby
zmniejszyæ liczbê i zakres wykonywa-
nych w przedsiêbiorstwie rêcznych prac
transportowych oraz oceniaæ ryzyko za-
wodowe wystêpuj¹ce podczas wykony-
wania tego typu prac. Rozporz¹dzenie
nak³ada tak¿e na pracodawców obowi¹-
zek szkolenia pracowników w dziedzi-
nie bezpieczeñstwa i higieny pracy, ze
szczególnym uwzglêdnieniem prawid³o-
wych sposobów rêcznego transportu
³adunków. Ponadto pracodawca powi-
nien dostarczyæ pracownikowi informa-
cje dotycz¹ce przemieszczanego przed-
miotu, w szczególnoci jego masy i po-
³o¿enia rodka ciê¿koci. Konieczne jest
tak¿e informowanie pracownika
o wszystkich aspektach bezpieczeñstwa
i higieny pracy oraz wymaganiach ergo-
nomii, w tym o wynikach oceny ryzyka
zawodowego.
Jednak¿e, oprócz dopuszczalnych war-
toci masy istotne znaczenie ma pozycja
przyjmowana podczas pracy oraz rytm
pracy. Dlatego te¿ bardzo du¿e znaczenie
ma ocena ryzyka na okrelonym stano-
wisku pracy, z uwzglêdnieniem wszyst-
kich czynników wp³ywaj¹cych na obci¹-
¿enie uk³adu ruchu. W przypadku, gdy
ryzyko jest zbyt du¿e, nastêpstwem oce-
ny ryzyka powinno byæ przeprowadzenie
dzia³añ zmierzaj¹cych w kierunku jego
redukcji.
Zasady zapobiegania
ryzyku zawodowemu
Na podstawie postanowieñ polskiego
prawa i zaleceñ dyrektywy 90/269/EWG
przygotowano zasady zapobiegania ryzy-
ku zawodowemu przy rêcznych pracach
transportowych. Zasady te dotycz¹ pra-
wid³owych sposobów podnoszenia i prze-
noszenia, pokazuj¹ technikê oraz prawi-
d³owe metody podnoszenia i przenosze-
nia, a tak¿e s³u¿¹ ich praktycznemu za-
stosowaniu w codziennej pracy i przy co-
dziennych czynnociach poza prac¹.
Poprawa bezpieczeñstwa przy rêcz-
nych pracach transportowych w polskim
prawodawstwie polega przede wszystkim
na eliminowaniu tych prac. Kolejnym
krokiem w celu zwiêkszenia bezpieczeñ-
stwa jest ocena ryzyka na tego typu sta-
nowiskach i dopasowanie wielkoci prze-
noszonej masy do mo¿liwoci si³owych
pracownika.
G³ównym elementem s³u¿¹cym popra-
wie bezpieczeñstwa i ochronie zdrowia
podczas podnoszenia i przenoszenia jest
zwrócenie szczególnej uwagi na pozycjê
poszczególnych czêci cia³a podczas tych
czynnoci, a szczególnie na u³o¿enie krê-
gos³upa. Czynnoci podnoszenia i prze-
noszenia powinny byæ wykonywane w ta-
ki sposób, aby unikaæ du¿ych skrêtów
13
23491179.001.png 23491179.002.png
BEZPIECZEÑSTWO PRACY 9/2002
Rys. 1. Nieprawid³owa (a) i prawid³owa (b) pozycja cia³a podczas podnoszenia i przenoszenia, powierzchnia
podparcia uk³adu cz³owiekprzedmiot (c) oraz pozycja cia³a podczas przenoszenia (d)
Rys. 2. Prawid³owy sposób podnoszenia przedmiotu o znacznych rozmiarach
Przedmioty o du¿ych rozmiarach i du-
¿ej masie powinny byæ przenoszone ze-
spo³owo z zachowaniem odpowiednich
rodków bezpieczeñstwa i zaleceñ doty-
cz¹cych sposobów podnoszenia i przeno-
szenia przedmiotów.
* * *
Ze wzglêdu na bezpieczeñstwo
i ochronê zdrowia pracodawca powinien
do³o¿yæ wszelkich starañ, aby zmniejszyæ
zakres rêcznych prac transportowych
w przedsiêbiorstwie. Powinien tak¿e oce-
niæ ryzyko zawodowe zwi¹zane z wyko-
nywaniem rêcznych prac transportowych
i przedsiêwzi¹æ w³aciwe rodki, aby to
ryzyko zmniejszyæ.
i niepotrzebnego pochylania tu³owia (rys.
1a).
Podczas podnoszenia i przenoszenia
nale¿y d¹¿yæ do tego, aby pozycja cia³a
by³a mo¿liwie najbardziej zbli¿ona do
naturalnej, to znaczy takiej, w której tu-
³ów (krêgos³up) i koñczyny s¹ wyprosto-
wane. W miarê zwiêkszania pochylenia
tu³owia (zmiany krzywizny krêgos³upa)
zwiêksza siê tak¿e jego obci¹¿enie.
Najkorzystniejsz¹ wysokoci¹, z któ-
rej podnoszone s¹ przedmioty, to wyso-
koæ blatu sto³u ok. 75 cm. Wysokoæ
ta powinna byæ jednak dopasowywana
indywidualnie do mo¿liwoci ka¿dego
pracownika. Zmniejszenie lub zwiêksze-
nie tej wysokoci powoduje zwiêkszenie
obci¹¿enia tu³owia i koñczyn.
Podnoszenie przedmiotów z pod³ogi
powinno byæ wykonywane, o ile jest to
mo¿liwe, z zastosowaniem specjalnego
sprzêtu pomocniczego. Je¿eli nie ma in-
nej mo¿liwoci, wówczas tego typu czyn-
noci nale¿y wykonywaæ w taki sposób,
aby przedmiot podnoszony znajdowa³ siê
pomiêdzy stopami i kolanami pracowni-
ka (rys. 1b). Podnoszenie w taki sposób
powoduje równomierne obci¹¿enie krê-
gos³upa, przez co zmniejsza siê ryzyko
wyst¹pienia dolegliwoci.
Du¿e znaczenie dla stabilnoci podczas
podnoszenia ma pole podstawy uk³adu
cz³owiek przedmiot. Pole to powinno
byæ jak najwiêksze, jednak ze wzglêdu na
obci¹¿enie koñczyn dolnych stopy powin-
ny byæ rozstawione na szerokoæ bioder
lub nieco szerzej (rys. 1c).
Odchylenie tu³owia do ty³u podczas
przenoszenia przedmiotu (rys. 1d), szcze-
gólnie o du¿ej masie, powoduje zmniej-
szenie obci¹¿enia krêgos³upa w p³asz-
czynie poprzecznej, a tym samym
zwiêkszenie bezpieczeñstwa podczas
wykonywania tych czynnoci w czasie
pracy. W takiej pozycji dyski miêdzykrê-
gowe i trzony krêgów obci¹¿ane s¹ rów-
nomiernie na ca³ej powierzchni.
Przyk³ad podnoszenia przedmiotu
o du¿ych rozmiarach przedstawiono na
rysunku 2. W przypadku przedmiotu d³u-
giego nale¿y najpierw unieæ go z jednej
strony, a nastêpnie, kiedy jego rodek
ciê¿koci jest znacznie wy¿ej, podnieæ
i przenieæ.
Bardzo du¿e znaczenie dla obci¹¿enia
uk³adu miêniowo-szkieletowego ma od-
Podczas wykonywania rêcznych prac transportowych nale¿y stosowaæ siê do kilku g³ów-
nych zasad:
stosowaæ sprzêt pomocniczy w celu zmniejszenia obci¹¿enia uk³adu miêniowo-szkiele-
towego, a w szczególnoci krêgos³upa
unikaæ du¿ych skrêtów i niepotrzebnego pochylania tu³owia
d¹¿yæ do tego, aby pozycja cia³a by³a mo¿liwie najbardziej zbli¿ona do naturalnej
najkorzystniejsz¹ wysokoci¹, z której podnoszone s¹ przedmioty, jest wysokoæ blatu
sto³u wysokoæ ta powinna byæ dopasowana indywidualnie
pole podstawy uk³adu cz³owiek przedmiot powinno byæ jak najwiêksze, ale nie powin-
no zwiêkszaæ obci¹¿enia koñczyn dolnych
stosowaæ odpowiednie sposoby podczas podnoszenia przedmiotów nietypowych, o du-
¿ych rozmiarach czy du¿ej masie
przedmioty przenoszone powinny mieæ uchwyty.
powiednie chwycenie przedmiotu [2].
Obci¹¿enie to jest wiêksze, kiedy prze-
noszony przedmiot jest nieporêczny, du¿y
czy trudny do chwycenia. Naj³atwiej prze-
noszone s¹ przedmioty posiadaj¹ce
uchwyty.
Podczas przenoszenia przedmiotów
o du¿ej masie pracownik powinien wy-
korzystaæ si³ê bezw³adnoci i pomóc ko-
PIMIENNICTWO
[1] Dyrektywy Europejskiej Wspólnoty Gospo-
darczej dotycz¹ce ochrony pracy. T. I. CIOP,
Warszawa 1992
[2] Kamiñska J., Liu D. Podnoszenie i przeno-
szenie ³adunków. CIOP, Warszawa 1998
[3] Rozporz¹dzenie Ministra Pracy i Polityki
Spo³ecznej z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie
bezpieczeñstwa i higieny pracy przy rêcznych
pracach transportowych . DzU nr 26, poz. 313
14
lanem oraz udem podczas koñcowej fazy
przenoszenia. Kiedy k³adzie przedmiot na
blacie sto³u, wykorzystanie si³y bezw³ad-
noci przez zamach przenoszonym przed-
miotem oraz pomoc kolanem i udem
znacznie zmniejszaj¹ obci¹¿enie krêgo-
s³upa, dziêki przenoszeniu czêci masy
przedmiotu jedynie przez koñczyny dol-
ne.
23491179.003.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin