2. Nauczyciel gra na pianinie gamę durową oraz molową. Następnie pyta uczniów, czy przebiegi melodyczne czymś się różniły. Po ustaleniu, że były to dwie gamy o odmiennych charakterach, (oraz określeniu na czym polegają różnice między nimi), powstanie i zaśpiewanie na sylabie „la” obu gam.
3. Prezentacja przez nauczyciela (na pianinie) melodii Wlazł kotek w obu tonacjach.
Określenie przez dzieci, która melodia zagrana była w tonacji molowej, a która
w durowej.
3. Prezentacja utworów:
♫ C. Saint – Saens, Karnawał zwierząt, Pianiści (1'20)
♫ C. Saint – Saens, Karnawał zwierząt, Łabędź (2'00)
Po wysłuchaniu dzieci określają tryb każdego utworu. Zauważają, że we fragmentach wykorzystywane były całe pochody gamowe.
Ponowne wysłuchanie fragmentów utworów (tym razem ze świadomością, który z nich jest „smutny”, a który „wesoły”).
KOTKI NA DRZEWO
Wszystkie dzieci są „kotkami”. Gdy słyszą melodię wesołą – wesoło hasają po parku i „pomiaukują”. Po chwili pojawia się melodia smutna – to znak, że pojawił się w ogrodzie piesek i trzeba uciekać na drzewo. Drzewem może być kącik sali. Tam uciekają „kotki”, kładą się i zasypiają. Zabawę powtarzamy kilka razy.
2. Zabawa muzyczno- rytmiczna ,, Smutno-wesoło”
Dzieci losują buźki smutne lub wesołe, słuchają muzyki- określają jej nastrój i poruszają się do niej wesoło lub
smutno. Na przerwę wywołana grupa dzieci ( smutna lub wesoła) rytmicznie wypowiada zdanie:
Jes-tem jes-tem dzi-siaj we-so-ły
Nie chcę nie chcę być dzi-siaj smut-ny
"Wesoło smutno"- nauczyciel gra na instrumencie lub odtwarza z płyty cd muzykę smutną lub wesołą. Dzieci słysząc melodię wesołą, żywo poruszają(podskakują) się w parach. Słysząc melodię smutną, siadają naprzeciwko siebie trzymając się za ręce , wolno kołyszą się na boki.
2. Zabawa poprawiająca nastrój " Rozśmieszaj mnie"Dzieci dobierają się parami. Jedna osoba usiłuje być poważna, a partner rozśmiesza ją w sposób podany przez nauczyciela. Kiedy uda mu się to, następuje zamiana ról. Na sygnał /dzwonek/ następuje zmiana partnera. Kolejne sposoby rozśmieszania podawane przez nauczyciela: rozśmieszamy miną, ruchem, słowem, własnym sposobem.
Dlaczego ludzie lubią się śmiać?
§ Dlaczego lubią gdy inni się do nich uśmiechają?
§ Dlaczego warto się uśmiechać? Jaki byłby nasz świat bez uśmiechu?
7.Smutny – wesoły. Oglądanie ilustracji przedstawiających twarze chłopców , określanie ich nastroju . Wypowiedzi po czym poznałem , że chłopiec jest smutny, wesoły lub zły. Naśladowanie miny chłopców.
„Iskierkę przyjaźni wypuszczam w krąg niech wróci do moich rąk.
7.Zabawa „świat wesoły – świat smutny”
Prowadzący z jeszcze jedną osobą (np. z wybranym dzieckiem) formują w powietrzu skakankę na kształt „koła”. Jest to zaczarowane przejście do wesołego lub smutnego świata. Zadaniem dzieci po przejściu przez skakankę jest przedstawienie tylko ruchem i mimiką – atmosfery danego świata.
katie1703