sciaga florystyka.docx

Begonie to jedne z najpiękniejszych kwiatów uprawianych na balkonach i tarasach. Zachwycają nas różnorodnością kształtów, kolorów i form. Jedni kochają je za wspaniałe, ozdobne liście, inni uwielbiają kwiaty tych wspaniałych roślin. Warto poświecić chwilę i dokładniej przyjrzeć się „królowej” balonów i tarasów. 

Kwiaty o pędach zwisających pięknie prezentują się na balkonach lub tarasach. Tworzą kaskady okrywające ściany lub kolorowe kule, gdy rosną w doniczkach podczepionych pod sufitem. Najciekawiej prezentują się w barwnych kompozycjach.

Śródziemnomorski styl wprowadza atmosferę południowych wakacji, do których dostęp mamy za każdym razem, gdy wyjdziemy na taras. Urządzając swój taras w tym stylu zadbajmy o kwiaty takie jak bugenwille, granaty, oleandry czy lantany. Koniecznie umieśćmy pomiędzy nimi cytrusy, drzewka oliwne i pachnące zioła w ceramicznych doniczkach, takie jak rozmaryn, bazylia, tymianek, oregano czy lawenda. Dobrze jest zawczasu zadbać o kolorystykę ścian i mebli - najlepiej w kolorach bieli i błękitu, co przywoła na myśl klimat greckich wysp lub w kolorze terakoty - włoskich miast.

Nordycki styl krajów Północy zdominowany jest przez słoneczniki. Latem na tarasie wprowadzają one słoneczną, ciepłą i sielską atmosferę. Tłem dla żółtych kwiatów mogą być kwiaty białe, astry lub rumianki, albo niebieskie, a już koniecznie szafirowe donice, meble i kurtyny. Ogromne hoje i pnącza wijące się po kratkach dodatkowo podkreślają urodę kwitnących kwiatów. Wiklinowe meble podkreślają naturalne piękno i pozwalają na swobodny, niczym nie skrępowany relaks wśród roślinności.

Romantyczny styl to taras oglądany przez różowe okulary. Sielski, arkadyjski klimat wprowadzą róże, rośliny najromantyczniejsze z romantycznych. Doskonale komponują się z pachnącą lawendą oraz kwiatami w kolorze bieli - zwisającymi lobeliami czy werbeną, różowymi pelargoniami, begoniami i urzekającą sundavillą. Jasne meble lub plecione z wikliny dodatkowo pogłębią nastrój romantycznych chwil.

Styl neutralny czyli kalejdoskop barw, kwiatów i ziół, które latem chcemy mieć wokół siebie na tarasie. W doniczkach możemy posadzić zwisające petunie, wielokolorowe koleusy, niebieski ołownik, różowe lub czerwone pelargonie, werbeny i fuksje. Meble wykonane z metalu i szkła dodadzą elegancji, na stole koniecznie postaw bukiet świeżych kwiatów lub, jeśli szkoda ci je ścinać - małą doniczkę z bujnie kwitnącym kwieciem.

Drzewa i krzewy liściaste, ich zastosowanie we florystyce: dają swoisty mikroklimat

Pochodzenie roślin doniczkowych:

*kaktusy, opuncje – Meksyk*Szeflera – Wietnam*tulipany – Turcja*juka – USA*hortensja – Japonia

Rośliny doniczkowe o ozdobnych liściach:

*begonia rex*kalatea*bluszcz*maranta*fitonia

Rośliny doniczkowe o ozdobnych kwiatach:

*anturium*kliwia*hiacynty*pierwiosnek(prymulka)*gerbera*słoneczniki*starzec purpurowy*skrzydłokwiat

Rośliny doniczkowe o ozdobnych owocach

*papryka*cytryna*mandarynka pokojowa

Łacińskie nazwy

*begonia królewska begonia rex*zielistka chlorophyttum*bluszcz hedera*pasiatka zwisła zebrina *papryka capsicum*cyklamen perski cyclamen persicum*kaladium dwubarwne caladium bicolor*fatsja japońska fatsia japonik*niedośpian hypoestes

Warunki jakie musza mieć rośliny rosnące w oknach

Światło, temp., wilgotność, sprzyjające warunki, długość dnia i nocy

Wymagania uprawowe roślin cytrusowych:

Wymagania yprawowe kaktusów:

*musi mieć okres spoczynku*podlewamy gdy ziemia zupełnie wyschnie

Cechy florystyczne sukulentów:

*egzotyczny wygląd*niezwykłe kształty*jaskrawo ubarwione kwiaty*potrafią przetrwać wysokie temp, duże nasłonecznienie*bardzo wytrzymałe*jako ozdoby ogrodów – agawa*rojnik – na skalniak lub jako wypełniacz

Rozmnażanie roślin doniczkowych:

*przez sadzonki*przez podział*przez liście*prze bulwki*przez odrosty

Storczyki pielęgnacja

Wzrost sympodialny:

*polega na przejmowaniu funkcji wierzchołka przez jeden z pąków bocznych po przekwitnięciu dotychczasowego pędu głównego *roślina ma więcej niż jeden pęd

*kiedy jeden pęd wyrośnie i przekwitnie u jego podstawy wyrasta nowy, który wytwarza swoje własne korzenie np. Cattleya *kwiaty mogą pojawić się na szczycie pędu, w kątach liści i u podstawy

*u wielu storczyków sympodialnych często występuje pewna szczególna cecha:  rośliny rosnące epifitycznie nie mając kontaktu z glebą, muszą gromadzić wodę i składniki pokarmowe. Do tego celu służy im specjalna warstwa otaczająca korzenie zwane welamenem lub pseudobulwą *torebki etylowe wydzielają

Wzrost monopoidalny

*roślina ma jeden pęd o nieograniczonej możliwości wzrostu*rośliny te wytwarzają korzenie u podstawy pędu

*liście wyrastają naprzemianlegle lub naprzeciwlegle wzdłuż całej łodygi*pędy kwiatostanowe pojawiają się w kątach liści np. Phalaenopsis

Epifit – rośliny rosnące na innych roślinach, nie są pasożytami Lito fit – roślina żyjąca na skałachMieszaniec- roślina powstała ze skrzyżowania dwóch odmian. Wymagania uprawowe paproci:

Zalety hydroponiki:

Rośliny do dekoracji balkonu i tarasu:

Czym się różnią kaktusy od sukulentów:

Kaktusy do innych sukulentów najłatwiej odróżnić po tworach zwanych areolami. Są to punkty wegetacyjne, z których wyrastają kwiaty, odrosty

Różnice między agawą a aloesem:

Agawa: sztywne liście zakończone cierniem, niebieskie liście, kształt rozety, bardzo rzadko kwitnie

Aloes: miękkie liście, delikatnie zakończone

Kształty kaktusów:

*liściasty*segmentalny*zwieszający się*pnący*krzaczasty

Paprocie

*nie znoszą dymu, spalin i suchego powietrza w ogrzewanych kaloryferami domach

Oświetlenie: światło rozproszone  Podlewanie: ziemia musi być zawsze wilgotne, nie dopuścić do zalania korzeni Nawożenie: od wiosny do jesieni pożywka w płynie najlepiej raz na miesiąc Rozmnażanie: przez podział starych kęp lub oddzielenie kawałka kłącza z 1-2 liśćmi przez zarodki, wysiew w temp 20stopni. Jest to trudny sposób rozmnażania ale jedyny dla zanokcicy gniazdowej Asplenium nidus, która nie tworzy pędów bocznych. *rumora*giejchenia drobnolistkowa*podrzeń*zanokcica gniazdowa Asplenium nidus

Zalety uprawy hydroponicznej:

*ograniczone podlewanie co 2-3*nie przelejemy rośliny*keramzyt jest czysty, higieniczny nadaje się do szpitali, nie ma zapachu, jest lżejszy od ziemi, chemicznie obojętny, stabilny, przez długo czas nie zmienia swoich właściwości, proste nawożenie, brak infekcji od podłoża, rzadkie przesadzanie, podnoszenie wilgotności powietrza, dodatni wpływ na zdrowie, zmniejsza hałas

*ochrona torfowisk

Przykłady:

*ananas*anturium*asparagus*zanokcica*begonia zimowa*zielistka*cisus*dracena *juka*kaktusy*bluszcz

Przykłady roślin balkonowych:

*pelargonia*fuksja*kocanka*szałwia*bratki*Maciejka*petunie*surfinie*dalie*niecierpek

Solite: roślina rośnie sama, nie znosi innych roślin w tej samej doniczce

Zakazy co do roślin chronionych:

- nie można zrywać

- nie można niszczyć

- nie można zbierać ich owoców i innych częśći

- nie można sprzedawać

- przewozić przez granicę państwa

pojęcia:

ekologia - nauka o wzajemnym stosunku organizmów i środowiska.

ekosystem - stanowi zespół organizmów żywych tworzących biocenozę i biotop.

biocenoza – część ożywiona

biotop – część nieożywiona

Gatunki roślin rocznych i wieloletnich na łące:

roczne: dmuszek, drżączka, proso, jęczmień

wieloletnie: piórówka, stokłosa, kłosówka, kostrzewa

Bielenie

w 54%  HNO3 , czas bielenia w kwasie to 12h

w 33% wodzie utlenionej, czas bielenia to 6 tyg. Po tym okresie szyszki

opłukuje się i moczy w czystej wodzie, a następnie suszy się.

Barwienie

Do barwienia używa się barwników anilinowych, które rozciera się na jednolitą papką

(20g sproszkowanej farby z małą ilością gorącej wody).

Aby efekt barwienia był lepszy należy do roztworu dodać  10ml detergentu np. ludwika.

Rośliny połączone w pęczki zanurza się w roztworze barwnika na 5-10 min ,

po czym wyjmujemy, opłukujemy zimną wodą i suszymy.

Metody suszenia

technika zielnikowa: rośliny zasusza się pomiędzy warstwami gazet, przyciśnięte

czymś cieżkim.

spalanie siarki: rośliny powiązane w pęczki wieszamy do dołu w pojemniku

lub zamkniętym pomieszczeniu, zapalamy siarkę, rośliny muszą być w pojemniku

lub pomieszczeniu 24h. Rośliny wyjmujemy dopiero po zgaszeniu siarki i wywietrzeniu.

Utrwalanie kolorów w roztworach kwasów:

- HNO3

- H2SO4

- woda utleniona

- zw. zawierający aktywny i techniczny chlor

- płuczemy w zimnej wodzie

- suszymy zimnym powietrzem

- gorący roztwór wapna chlorowanego z dodatkiem sody

Utrwalanie gałęzi w glicerynie:

Jedna część gliceryny na 2 części ciepłej wody. Gałęzie podcięte na ukos wstawiamy

do roztworu. Wchłanianie gliceryny najlepiej przebiega w miejscu chłodnym.

Czas pobierania roztworu to kilka dni lub tygodni. Gałęzie układamy luźno w

wazonie. Po wyjęciu gałęzi z roztworu suszymy je.

Preparowanie w roztworze soli:

2 garści soli na 1l gorącej wody.

Zanurzenie rośliny w roztworze soli powoduje pojawienie się kryształków soli. Suszy

się na gazetach.

preparowanie w cukrze:

Jadalne części rośliny pokrywa się białkiem i wkłada się w cukier i otrzepuje

woskowanie:

przed woskowaniem rośliny wcześniej trzeba napoić.

szkieletowanie:

Zanurzamy liście w wodzie na dłuższy czas. Tkanka miękiszowa rozkłada się

kilka tyg. Ten czas możmy skrócic gotując liście przez 10-15 min w roztworze

100g sody na 1l wody i  50g wapna gaszonego lub 50ml ludwika na 1l wody.

Szkielety płuczemy w wodzie. Pozostałości tkanki usuwamy szczoteczką,

przechowujemy w kartonach.

Bagno zwyczajne:

- występuje prawie na calym obszarze Polski

- ma biale kwaty

- krzew trujący

- działa odurzająco

- roślina objeta ścisla ochroną gatunkową

- środek przeciwko molom- stosowany przy bólach pleców i piet, ukłuciach owadów,

2 gat roślin chronionych:

- konwalia majowa

- grzybień biały

Czynniki składające się na środowisko ekologiczne:

- klimatyczne

- glebowe

- mechaniczne (wiatr, śnieg, ogień)

- biotyczne (żywe elementy środowiska)

Styl wegetatywny Układy w tym stylu zgodne są z natural­nym sposobem rozrastania się roślin. Stąd wywodzi się nazwa stylu. Układając kom­pozycje należy dążyć do zachowania natu­ralnych form roślin, kierunku ich wzrostu i biegu pędów, wielkości poszczególnych kwiatów i ich ilości, a także sposobu kwit­nienia. Zestawiać można gatunki wystę­pujące razem w siedlisku naturalnym. Ro­ślin rosnących pojedynczo nie należy łą­czyć w pęczkach, w przeciwieństwie do tych rosnących w dużych zespołach, nieja­ko „towarzysko" oraz kwitnących obficie i powtarzających kwitnienie. Styl ten wymaga, by wszystkie rośliny były tak osadzone w układzie kompozycyjnym, jak rosną naturalnie w przyrodzie. Jedne wyrastają wysoko, strzeliście, inne tworzą niskie kępy, jeszcze inne rozprzestrzenia­ją się kobiercowo. Popełnimy błąd, jeśli na przykład pachnące fiołki, które w natu­rze rosną nisko, rozprzestrzeniając się jak dywanik, zechcemy umieścić pojedynczo w środku układu kompozycyjnego, za­miast pogrupowane w pęczkach, u jego podstawy. Przecież i w naturze rosną kęp­kami i pod innymi roślinami, zajmując najniższe piętro. Nie zachowamy też stylu, jeśli strzeliste kwiatostany ostróżki przytniemy krótko i osadzimy w podstawie kompozycji. Żaden z rodzajów kwiatów nie powinien dominować, powinny one być tak ułożone, aby wszystkie zachowały swe naturalne piękno. Kompozycje wegetatywne wyglądają naj­lepiej w naczyniach płaskich. Naczynie powinno być podporządkowane kompo­zycji.

Styl dekoracyjny Charakter kompozycji dekoracyjnych po­lega na interesującym zestawieniu barw i masie różnorodnych roślin skupionych w układzie kompozycyjnym. Ten styl nie wymaga w takim stopniu jak styl wegeta­tywny zachowywania naturalnego wyglą­du kwiatów. Kompozycje w tym stylu ogląda się ze wszystkich stron. Najczęściej miewają one kształt kulisty, czasem przypominają w zarysie kroplę. Ważną rolę odgrywają kształty użytych kwiatów. Dobiera się je na zasadzie kon­trastów. Kuliste astry zestawia się z for­mami smukłymi, stożkowatymi, np. lwiej paszczy. W stylu dekoracyjnym można używać dużej ilości kwiatów, dbając , by barwy nie były zbyt liczne, co mogłoby doprowadzić do pstrokacizny. Najspokoj­niej i elegancko będzie wyglądać kompozycja, jeśli wybierzemy jedną podstawo­wą barwę, a do niej dodamy tonacje pro­wadzące do barwy następnej, np. od żółtej do pomarańczowej, czy od błękitnej do purpurowej. Układ barw nie może spra­wiać wrażenia oderwanych plam; powin­ny one harmonijnie przechodzić jedne w drugie. Im mniej rodzajów kwiatów użyjemy w kompozycji, tym będzie ona klarownie­jsza i bardziej uporządkowana. Jednako­we rodzaje kwiatów można łączyć w gru­py, jakby małe wiązanki, a te z kolei zestawiać w całość układu w stylu dekora­cyjnym. Wiązanki te powinny być układa­ne luźno i rytmicznie, z zachowaniem pro­porcji złotego podziału. O wiązance mó­wimy wtedy, gdy najmniej 2-3 kwiaty zostały związane ze sobą kompozycyjnie. W wiązance największy kwiat na najkrót­szej łodydze umieszczony jest u podstawy wiązania. Drugi, nieco mniejszy, na dwu­krotnie dłuższej łodydze — powyżej pierw­szego. A trzeci, najmniejszy, na trzykrot­nie dłuższej łodydze, winien wieńczyć cały układ. Układając kwiaty dbać trzeba o to, aby ich łodygi rozchodziły się z jednego miejsca, to jest z miejsca wiązania, zwanego rów­nież punktem wzrostu lub mocnym punk­tem. Z niego wyrasta cała kompozycja. Właśnie z powodu tego punktu, miejsca wiązania się ze sobą poszczególnych ło­dyg, układ zwiemy wiązanką. Pomiędzy poszczególnymi wiązankami powinna być zachowana swobodna prze­strzeń, ponieważ tylko wtedy każda z nich nabierze wyrazu. Środek kompozycji w stylu dekoracyjnym podkreślony jest specjalnie dobranymi formami kwiatów, liści czy owocostanów. Są one najczęściej kuliste i koliste i tworzą motyw główny całego układu. Natomiast formy lekkie i strzeliste tworzą w układzie kompozycyjnym struktury pionowe. Wy­chylające się i przewieszające rośliny, uło­...