DUŻY GOŃCZY GASKOŃSKI 22.pdf

Wzorzec FCI nr 22 /24.01.1996/F

DUŻY GOŃCZY GASKOŃSKI

(Grand bleu de Gascogne)

Pochodzenie: Francja.

Data publikacji oryginalnego wzorca: 24.01.1996

Użytkowość: Pies wykorzystywany podczas polowania z bronią palną,

czasami do polowań par force, na grubą zwierzynę, ale także na

zające, przede wszystkim w sforze lub indywidualnie jako tropo-

wiec.

Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.

sekcja 1.1. Duże psy gończe

Podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY :

Jest to bardzo stara rasa, współczesna psom św. Huberta. W XIV wieku

psy hodowane były w psiarniach Gaston’a FEBUS’a, hrabiego Foix, który

używał ich do polowania na wilki, niedźwiedzie i dziki.

Rasa ta była szeroko rozpowszechniona na południu i południowym za-

chodzie Francji, zwłaszcza w Gaskonii, skąd pochodzi jej nazwa. Jest

uważana za przodka wszystkich psów gończych pochodzących z połu-

dnia Francji.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Pies starej rasy, w wyraźnie francuskim typie, zarówno w odniesieniu do

głowy, szaty jak i wyglądu ogólnego.

Z psa emanuje spokój i siła, jest bardzo szlachetny.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Zachowanie : bardzo czuły węch; donośny, niski głos; bardzo uważny

podczas polowania. Instynktownie łączy się w sfory.

Charakter : spokojny; łatwo podporządkowuje się poleceniom.

GŁOWA:

Mózgoczaszka:

Czaszka widziana od przodu lekko wysklepiona, niezbyt szeroka; guz

potyliczny zaznaczony. Tylna część czaszki, widziana z góry, ma

kształt owalny. Czoło wypełnione.

Stop słabo zaznaczony.

Trzewioczaszka:

Nos czarny, dobrze rozwinięty; nozdrza rozwarte.

Wargi dość obwisłe, dobrze zakrywające żuchwę, dzięki czemu kufa

z profilu jest kwadratowa. Kąty warg wyraźne, ale nie obwisłe.

Kufa tej samej długości co mózgoczaszka, silna, z lekkim garbonosem.

Szczęki/uzębienie: zgryz nożycowy. Siekacze osadzone prostopadle

w stosunku do szczęk.

Policzki suche, skóra na policzkach może tworzyć jedną lub dwie fałdy.

Oczy owalne, brązowe, przykryte grubymi powiekami, sprawiają wraże-

nie nieco głęboko osadzonych. Dolna powieka jest niekiedy nieco

luźna. Spojrzenie łagodne, nieco smutne.

Uszy są charakterystyczną cechą tej rasy. Delikatne, pofałdowane, za-

kończone dość spiczasto, wyciągnięte powinny sięgać poza wierz-

chołek nosa. Wąskie u nasady, osadzone znacznie poniżej linii

oczu.

SZYJA:

Średniej długości; lekko wysklepiona, podgardle rozwinięte.

TUŁÓW:

Grzbiet raczej długi, ale dobrze związany.

Lędźwie dobrze związane.

Zad lekko spadzisty, widoczne guzy biodrowe.

Klatka piersiowa długa, szeroka; sięga do łokci. Przedpiersie rozwinięte.

Żebra średnio zaokrąglone, długie.

Boki płaskie, głębokie.

OGON:

Raczej gruby, niekiedy pokryty dłuższym włosem, sięgający do stawu

skokowego. Mocny u nasady. Noszony sierpowato lub szablasto wygię-

ty.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie mocne.

Łopatki dość długie, muskularne, wyraźnie ukośne.

Łokcie przylegające do klatki piersiowej.

Przedramię o mocnym kośćcu i wyraźnych ścięgnach.

Łapy w kształcie lekko wydłużonego owalu; palce suche i zwarte. Opu-

szki i pazury czarne.

Kończyny tylne mocne.

Uda długie i muskularne.

Stawy skokowe szerokie, nieznacznie kątowane, śródstopia krótkie.

RUCH:

Regularny i nonszalancki.

SKÓRA:

Dość gruba, elastyczna, czarna lub gęsto nakrapiana czarnymi plamami,

nigdy nie jest całkowicie biała, śluzówki czarne.

SZATA:

Włos krótki, dość gruby, obfity.

Umaszczenie cętkowane (czarne z białym) co nadaje okrywie włosowej od-

cień łupkowo-szary; z lub bez różnej wielkości, czarnymi łatami.

Dwie czarne łaty zwykle znajdują się po obu stronach głowy, obej-

mują uszy, otaczają oczy i sięgają do policzków. Nie łączą się one na

wierzchołku czaszki, gdzie znajduje się biała strzałka, w środku

której często występuje mała, owalna, czarna łatka, typowa dla rasy.

Dwie plamy w kolorze podpalania o mniej lub bardziej żywych

kolorach znajdują się nad łukami brwiowymi („pies czterooki”).

Ślady podpalania znajdują się także na policzkach, na faflach, na

wewnętrznej powierzchni uszu, na kończynach i pod ogonem.

WYMIARY:

Wysokość w kłębie:

- psy od 65 do 72 cm,

- suki od 62 do 68 cm.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane

jako wady i oceniane w zależności od stopnia ich nasilenia.

Głowa: zbyt krótka, czaszka zbyt płaska lub zbyt wąska, uszy wysoko

osadzone, krótkie, niedostatecznie pofałdowane.

Tułów: wąski, miękki grzbiet, zad spadzisty, ogon noszony na bok.

Kończyny: kościec niedostatecznie mocny, łopatki spionowane, luźne ła-

py, krowia postawa tylnych kończyn.

Włos: cienki i krótki.

Zachowanie: osobniki lękliwe.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

Brak typu rasy.

Umaszczenie inne niż opisane we wzorcu.

Jasne oczy.

Poważne wady anatomiczne.

Widoczne kalectwo.

Osobniki tchórzliwe lub agresywne.

Przodozgryz lub tyłozgryz.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w mosznie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: