Carlisle_Donna_Na_lasce_zywiolow.pdf

DONNA CARLISLE

Na łasce Ŝywiołów

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ilekroć Kelsey Morgan pozwalała sobie na fantazje erotyczne,

nie róŜniły się one niczym od tych, które nawiedzały większość

kobiet. Zawsze występował w nich określony typ męŜczyzny. Był

on wysoki i dobrze zbudowany, miał szorstkie ręce i spręŜyste

mięśnie, wyćwiczone na skutek pracy, a nie forsownych treningów.

Skóra była smagła od wiatru, włosy rozrzucone w nieładzie,

spojrzenie jasne i proste, uścisk mocny. Z całej sylwetki emanowała

niefałszowana męskość.

Zwykle nosił białe, bawełniane koszulki i spłowiałe dŜinsy bez

paska. Czasami miał na sobie kurtkę rybacką lub myśliwską czy

nawet mundur. Nigdy nie wkładał skąpych, związanych po bokach

slipów i eleganckich, zaprasowanych starannie w małe fałdki spodni.

Nie uŜywał teŜ drogiej wody kolońskiej ani kosztownych

dezodorantów, nie przesiadywał w ekskluzywnych kawiarniach, nie

grał w trik - traka i nie chodził do opery. Obce mu były wszelkie

ekskluzywne rozrywki. Pracował cięŜko, był pewny siebie, szczery i

nad wyraz męski.

MęŜczyzna z marzeń Kelsey przypominał bardzo tego, który

szedł właśnie w jej kierunku.

Kelsey stała na pokładzie „Miss Santa Fe" zacumowanej w

miasteczku portowym Charleston. Statek kołysał się lekko na falach.

Słońce przypiekało plecy dziewczyny. Obserwowała męŜczyznę z

uznaniem i bez właściwej wielu kobietom pruderii. Niewiele rzeczy

robiło na niej duŜe wraŜenie: orzeźwiająca bryza w upalny dzień,

wschód słońca w zamglony poranek, krzyki mew... MęŜczyzna w

dziwny sposób przypominał jej to wszystko.

Szedł wolno, kołyszącym się krokiem wilka morskiego.

Ramiona miał cofnięte, biodra wysunięte do przodu. Podniósł głowę

i wprawnym okiem ocenił pogodę. Ciemne przy skórze włosy były

spłowiałe od słońca i tworzyły na jego głowie oryginalną, acz

przypadkową fryzurę. MęŜczyzna miał na sobie spraną granatową

koszulkę i znoszone, połatane dŜinsy. Jego tors nie był ani za

szeroki, ani za wąski, zaś ramiona szczupłe, choć mocne i twarde.

Spodnie opinały długie i smukłe nogi.

Wygląd męŜczyzny mówił o nim więcej, niŜ mogłaby się

dowiedzieć z bezpośredniej rozmowy. Był pracownikiem portowym.

Być moŜe nawet członkiem ekipy, która miała przygotować „Miss

Santa Fe" do jutrzejszej podróŜy. Jeśli tak, to się spóźnił o dobrych

parę kwadransów. Niczego innego nie mogła się jednak

spodziewać. Ci ludzie byli piekielnie niezaleŜni. Z pogardą

traktowali wszelkie autorytety i narzucone im terminy. Pracowali

wtedy, kiedy chcieli albo kiedy potrzebowali pieniędzy. Ten miał

pewnie wynajęty pokój gdzieś w pobliŜu knajpy, a moŜe mieszkał

na czyjejś łodzi... Pijał whisky z dodatkiem piwa i potrafił szybko

przegrać to, co zarobił. Wszystko, co posiadał, mieściło się w worku

Ŝeglarskim. Kobiety, które marzyły o domu i dzieciach, powinny

unikać go jak zarazy. Na ustach Kelsey pojawił się znaczący uśmiech.

ZbieŜności między obiektem jej erotycznych fantazji a tym

męŜczyzną były oczywiste. Podeszła do barierki, Ŝeby go lepiej

obejrzeć.

W tym momencie dwóch robotników rozpoczęło załadunek.

Wielka skrzynia ze sprzętem elektronicznym

przesłoniła jej widok. Jeden z robotników źle obliczył kroki i

zachwiał się, wchodząc na pokład. Skrzynia zakołysała się

niebezpiecznie i przechyliła się, bliska upadku. Kelsey serce

podskoczyło do gardła na myśl, Ŝe niezastąpiony sprzęt wart tysiące

dolarów mógł tak łatwo pójść na dno.

- Hej! - krzyknęła. - UwaŜajcie! Na tej skrzyni jest kartka z

napisem „ostroŜnie"!

- Gdzie mamy to zanieść? - spytał obojętnie jeden z robotników.

Nie wyglądali na przestraszonych czy choćby zmieszanych.

Patrzyli na nią, flegmatycznie Ŝując gumę.

Oburzona Kelsey jeszcze raz przeczytała z uwagą napis na boku

skrzyni.

- Do kabiny nawigacyjnej. Tylko jej nie otwierajcie i

postawcie ostroŜnie - upomniała.

Kiedy się odwróciła, jej kudłaty ideał zniknął. Zdenerwowana

podeszła szybko do trapu i zrugała robotnika z drugą skrzynią:

- Na miłość Boską, uwaŜaj! Mam nadzieję, chłopaki

- dodała mruŜąc oczy - Ŝe lepiej wam pójdzie z butlami

tlenowymi, bo inaczej wszyscy wylecimy w powietrze!

Ta idzie do największej kajuty - wskazała kierunek.

- Hej, cześć. - Usłyszała obcy głos za plecami.

- Zdaje się, Ŝe szukacie kapitana.

Odwróciła się gwałtownie. Stała twarzą w twarz z męŜczyzną,

którego wcześniej obserwowała.

Czym innym było podziwianie go z daleka, a czym innym tak

niespodziewane spotkanie twarzą w twarz. Mogła teraz policzyć

piegi na jego nosie. Cofnęła się nieco i oparła plecami o reling.

Zirytowało ją to, iŜ dała się zaskoczyć. Spojrzała chłodno na

przybysza.

Z bliska wydawał się nieco mniej atrakcyjny. Miał wysokie

czoło i Kelsey z satysfakcją stwierdziła, Ŝe za parę lat zacznie łysieć.

Jego twarz pokrywał rudawy jednodniowy zarost. Co prawda

zawsze - nawet wtedy, gdy było to modne - uwaŜała taki zarost za

bardzo pociągający... MęŜczyzna był tylko parę centymetrów

wyŜszy od niej - czyli jego wzrost moŜna by określić jako zaledwie

średni. W brodzie widniał mały dołek, a Kelsey czuła wyjątkową

niechęć do takich dołków. I tylko jego oczy wprawiły ją w niemy

zachwyt. Nie były moŜe zbyt duŜe, ale za to bardzo wyraziste i

męskie. Miały kolor morskiej zieleni z domieszką szarości.

Posiadaczowi takich oczu wiele moŜna było wybaczyć, nawet inne

braki w urodzie.

Ale nawet najpiękniejsze oczy nie mogły, zdaniem Kelsey,

usprawiedliwić tak obcesowego zachowania. MęŜczyzna nie pytając

o zgodę wdarł się nie wiadomo po co na pokład jej statku. Co więcej

- podstępnie zaszedł ją od tyłu. Kelsey nie posiadała się z oburzenia.

Nie mogła puścić płazem takiego postępowania!

- Jeszcze sto lat temu za coś takiego by pana

poćwiartowano! - wypaliła.

MęŜczyzna z wyraźnym rozbawieniem znosił oględziny, a teraz

tylko lekko zmarszczył brwi, chrząknął i spojrzał jej prosto w oczy.

- Za co?

- Ja jestem tutaj kapitanem - ucięła krótko. - Słucham, o co

panu chodzi?

Przez chwilę patrzył na nią, a potem wybuchnął śmiechem nie

kryjąc swego rozbawienia.

- Do diabła, dobrze powiedziane!

Kiedy się śmiał, wokół oczu pojawiła się sieć zmarszczek, którą

w innych warunkach Kelsey uznałaby za urzekającą. Stał przed nią z

rozstawionymi po marynarski! nogami. Biodra miał lekko wysunięte

do przodu. Kciuki załoŜył za szlufki dŜinsów, zaś głowę odrzucił do

tyłu. Jego śmiech był czysty i naturalny. Ale przecieŜ... to jej

bezpośrednio dotyczył.

- Kim pan jest? Czego pan chce? - spytała, patrząc na niego

z niechęcią.

Spojrzał na nią. W jego oczach paliły się jeszcze wesołe ogniki.

Wyciągnął rękę i przedstawił się:

- Jesse Seward. Przyjaciele nazywają mnie Jess. To ja jestem

tu kapitanem.

Kelsey udała, Ŝe nie dostrzegła wyciągniętej ręki i groźnie

zacisnęła usta.

- Z pewnością pomylił pan łodzie. Zresztą nie powinnam się

dziwić. Jak tylko pana zobaczyłam, od razu pomyślałam, Ŝe nie jest

pan zbyt bystry.

- Nieprawda - zaprotestował spokojnie, lecz pewnie. - Pomyślała

pani coś zupełnie innego.

Kelsey dała się zaskoczyć po raz drugi. Nie znosiła takich

sytuacji. Poczuła się wyjątkowo głupio. Na szczęście nie musiała

komentować jego wypowiedzi, poniewaŜ na pokład wszedł kolejny

robotnik z paką.

- Do kabiny nawigacyjnej - zadysponowała, wskazując ręką za

siebie. Cofnęła się energicznie, chcąc zrobić mu przejście, i wpadła

na Jessa.

- Niech pan się odsunie - warknęła, trącając go łokciem. -

Blokuje pan przejście. Tak w ogóle, to niech się pan wynosi z

mojego sta...

- Co to takiego? - Pochylił się, Ŝeby odczytać napis na jednej ze

skrzyń. - Urządzenia dźwiękowe? Mam wszystkie, których

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: