Historia powszechna 1939-1994 - Antoni Czubiński.pdf

(1815 KB) Pobierz
Historia powszechna 1939-1994 - Antoni Czubiński
Antoni Czubiński Wiesław Olszewski
Historia Powszechna 1939-1994
Poznań 1997.
Uwagi wstępne
Studenci historii na ostatnich latach studiów są w tej trudnej
sytuacji, iż nie dysponują podręcznikiem obejmującym materiał zaliczany
programem studiów. Do historii Polski pojawiło się ostatnio kilka podrę-
czników, natomiast do historii powszechnej lat 1939-1974 podręczników
takich nadal nie ma. W ostatnich latach i tutaj pojawiły się książki, oma-
wiające w sposób bardziej lub mniej szczegółowy te problemy, ale nie
spełniają one funkcji podręcznika. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę
na książkę Jerzego Krasuskiego, Europa Znchodnia po II wojnie świato-
wej (Poznań 1990) czy Paula Kennedy'ego, Mocarstwa świata (Warszawa
1994), Waltera Laquera, Historia Europy 1945-1992 (Londyn 1993),
a zwłaszcza Paula Johnsona, Historia świata (od roku 1917) (Londyn
1g89). Książki te poprawiły nieco sytuację, ale w pełni jej nie rozwiązały.
Wymienione wyżej książki przedstawiają głównie historię powojennej
Europy. Praca Kennedy'ego podejmuje wielki problem powstawania
i upadku mocarstw w czasie kilku wieków. Jest ona bardzo pomocna ale
tylko ezęściowo obejmuję interesujący nas materiał. Ponadto jest to dzie-
ło bardzo obszerne, ujęte w układzie problemowym, a nie systematycz-
nym. Najbardziej zbliżoną do podręcznika jest praca P. Johnsona. Jest to
również książka bardzo bogata w treść i obszerna, ale prezentuje historię
w sposób problemowy, a nie chronologiczny. Ponadto autor podchodzi do
omawianej problematyki z wyjątkowo amerykańskiego punktu widzenia.
Nie dostrzega on pewnych specyficznych problemów czy spraw typowych
dla krajów europejskich, a zwłaszcza postkolonialnych.
Wymienione wyżej prace podchodzą do interesującego nas okresu hi-
storii w sposób zbyt wybiórczy i w pewnym sensie ogólnopolityczny. Po-
mijają złożone problemy Azji, Afryki i Ameryki Południowej.
W tej sytuacji postanowiliśmy uzupełnić ten brak i przygotować
skrypt prezentujący te problemy w sposób bardziej całościowy, ujęty
chronologicznie i eksponujący problemy charakteryzujące proeesy rozwo-
jowe współczesnego świata. Wychodzimy z założenia, że początków prze-
Uwagi wstępne
mian powojennych w świecie szukać należy w okresie II wojny światowej.
Stąd wykład historii okresu powojennego rozpoczynamy przedstawie-
niem złożonych spraw II wojny światowej. Okres ten ma już bogatą lite-
raturę przedmiotu. Staramy się do niej nawiązać, choć występuje w niej
wiele kontrowersji i spraw prezentowanych odmiennie. Historię II wojny
światowej staramy się przedstawić w miarę syntetycznie i obiektywnie.
W części II i III skryptu prezentujemy problemy powojennego świata w
nawiązaniu do skutków II wojny światowej. Jest to okres bardzo bogaty
w wydarzenia i kontrowersyjny w ocenach. Staramy się zachować pewne
proporcje w prezentowanym materiale faktograficznym eksponując pro-
blemy - naszym zdaniem - najbardziej istotne z punktu widzenia całości
materiału. Niestety, selekcja była tutaj konieczna. Każda selekcja jest w
jakiś sposób tendencyjna i kontrowersyjna. Staraliśmy się tendencyjność
tę ograniczyć do minimum. Czytelnicy osądzą, na ile ten cel udało się
osiągnąć.
Wykład doprowadzono do wydarzeń ostatnich miesięcy. Przy nastę-
pnych wydaniach skryptu można go nieco skorygować i uzupełniaE.
W skrypcie unikano ferowania ocen i wyciągania zbyt pośpiesznych wnio-
sków licząc, iż przedstawione fakty pozwolą studiującym samodzielnie
ocenić bieg wydarzeń i wyciągnąć z nich niezbędne wnioski. Proporcja
materiału poświęconego II wojnie światowej i wydarzeniom okresu powo-
Strona 1
Historia powszechna 1939-1994 - Antoni Czubiński
jennego jest utrzymana jak 1 : 3. Być może jest to zbyt niekorzystne dla
okresu powojennego. Brak ten można ewentualnie usunąć w następnych
wydaniach. Tutaj wydawało nam się, że znajomość wydarzeń wojennych
nadal jest zbyt mała i zbyt ogólnikowa.
Skrypt prezentuje historię polityczną. Świadomie nie podjęto w nim
problematyki historu gospodarczej, historii nauki, historii kultury czy hi-
storii społecznej. Jeśli czasami odwołujemy się do niektórych faktów z
tych dziedzin to jedynie w sposób fragmentaryczny i ilustracyjny, a nie
systematyczny. Wynika to z przyjętej koncepcji wykładu, a nie z niedoce-
niania tych dziedzin przeszłości. Istotne też było, by skrypt - w miarę
możliwości - ograniczyć objętościowo. Sądzę, że zamierzenie to w jakimś
sensie udało się osiągnąć. Z tego też powodu zrezygnowano z planowa-
nych pierwotnie aneksów, prezentujących szerzej różne problemy historii
najnowszej.
Autorzy podzielili się pracą w ten sposób, iż A. Czubiński podjął pro-
blematykę Europy i Stanów Zjednoczonych, natomiast W. Olszewski
opracował tematykę Azji, Afryki, Oceanii i Ameryki Łacińskiej. Niektóre
fragmenty wykładu zachodzą na siebie, zwłaszcza przy omawianiu pro-
blemów regionów stycznych (jak np. Bliski Wschód) czy problemów, w
których uwikłane były różne ludy i regiony świata. Staraliśmy się unikać
powtórzeń. Niemniej w kilku miejscach stały się one konieczne. Jest to
Uwagi wstępne
pierwszy w historiografii polskiej skrypt tak szeroko podejmujący proble-
my ludów kolonialnych i tzw. trzeciego świata. Niektóre fragmenty tej hi-
storii udało się połączyć z historią Europy i Stanów Zjednoczonych.
W wielu kwestiach powiązanie to okazało się jednak niemożliwe. Pod
względem chronologicznym brak wspólnych cezur wszechstronnie łączą-
cych poszczególne regiony. Stąd zdecydowano się na wyodrębnienie wię-
kszych fragmentów samodzielnie prezentujących skomplikowane dzieje
budzących się do życia ludów i kontynentów.
W opinii autorów prezentowany skrypt przybliża skomplikowane wy-
darzenia i ułatwia proces studiowania historii najnowszej. Dla osób bar-
dziej zainteresowanych załączono wybór literatury, pozwalający pogłębić
znajomość poszczególnych fragmentów procesu rozwojowego świata, czy
tylko ważniejszych wydarzeń. Dla piszących prace magisterskie osobne
informacje bibliograficzne prezentujemy na seminariach magisterskich.
Oddając książkę w ręce czytelników liczymy na to, iż pomoże ona w
studiach i przybliżyje do studiów na innych latach, które dysponują dużą
ilością podręczników i prac monograficznych.
Poznań, sierpień 1994 r. Antoni Czubiński
6
\S
Strona 2
Historia powszechna 1939-1994 - Antoni Czubiński
ć'
:Y
:t
t'
4
Część I
Swiat w dobie II
wojny światowej
1939-1945
Rozdział I
Strona 3
Historia powszechna 1939-1994 - Antoni Czubiński
Początek konfliktu (1939-1941)
1. AGRESJA NIEMIECKA NA POLSKĘ
W piątek 1 IX 1939 r. o godz. 445 wojska niemieckie, bez wypo-
wiedzenia wojny, zaatakowały Polskę z ziemi, wody i powietrza. Przewa-
ga napastnika była druzgocąca. Wojska niemieckie szybko przełamały
polską obronę i parły naprzód, zmierzając do okrążenia Warszawy i zni-
szczenia wojsk polskich. Główne uderzenie niemieckie wyszło ze Śląska
i Słowacji, a drugie z Pomorza i Prus Wschodnich. Wojska niemieckie sia-
ły śmierć i zniszczenie bombardując miasta, linie komunikacyjne i drogi,
łamiąc opór wojska polskiego i rozstrzeliwując zakładników spośród lud-
ności cywilnej.
Z Niemcami współdziałali Słowacy, którzy przepuścili niemieckie dy-
wizje szturmowe przez swój teren i sami wzięli udział w ataku na Polskę.
Mimo presji niemieckiej od wystąpienia takiego uchyliły się natomiast
Węgry. Propolskie sympatie okazywali też Włosi.
Kanclerz Rzeszy, Adolf Hitler,1 września o godz. l0oo wygłosił prze-
mówienie w parlamencie niemieckim. Uzasadnił on podjęcie działań
zbrojnych przeciw Polsce rzekomymi prowokacjami strony polskiej. Atak
na Polskę prezentował jako ekspedycję karną wielkiego i nie pozwalają-
cego sobie ubliżyć narodu skierowaną przeciwko rzekomo nieodpowie-
dzialnym wybrykom polskim przeciw mniejszości niemieckiej w Polsce,
jak i samej Rzeszy. Hitler prezentował ograniczone cele, wzywając pań-
stwa zachodnie do zachowania spokoju i nie mieszania się w te sprawy.
Tymczasem społeczeństwo polskie kontynuowało obronę licząc na pomoc
sojuszników, a rząd polski zwrócił się do rządów państw sojuszniczych
o wykonanie zobowiązań i podjęcie akcji zbrojnej przeciw agresorowi. Pol-
ska miała układy sojusznicze z Wielką Brytanią, Francją i ftumunią.
Państwa te były zaskoczone agresją. Żadne z nich nie było przygoto-
wane do wojny. Premier Włoch, B. Mussolini i prezydent USA, F. T.
Roosevelt próbowali bezskutecznie mediować. Hitler był jednak nieustę-
pliwy. W tej sytuacji rząd brytyjski 2 września wystosował do Niemiec ul-
timatum żądając przerwania walk i wycofania wojsk niemieckich z Pol-
12 Poczatek konfliktu (1939-1941)
ski. W ślad za tym podobne ultimatum wystosowała Francja. Wobec nie
zastosowania się Niemiec do tych żądań, państwa te 3 września o godz.
lloo znalazły się w stanie wojny z Niemcami. Wojna przybrała charakter
ogólnoeuropejski. Faktycznie ani Anglia, ani Francja działań zbrojnych
na większą skalę nie podjęły. Na Niemcy zrzucano ulotki, wzywając spo-
łeczeństwo niemieckie do opamiętania. Akcja ta przeszła do historii pod
nazwą dróle de guerre (dziwna wojna). Niemey nazywali ją Sietzkrieg
(wojna siedząca). Wg W. S. Churchilla była to "nierealna wojna".
W tej sytuacji Hitler mógł skoncentrować swój wysiłek na froncie pol-
skim. Już 8 września wojska niemieckie podeszły pod Warszawę. ftząd pol-
ski 6 września opuścił stolicę i wycofał się na południowy wschód ku granicy
z Rumunią. Podjęto rozmowy z Rumunią na temat przepuszczenia władz
polskich przez ten kraj do Francji, celem kontynuowania działań z terenu
tego sojuszniczego państwa. W kraju miała pozostać armia z wodzem na-
czelnym, celem kontynuowania działań obronnych w oparciu o redutę
obronną, planowaną w południowo-wschodniej części państwa. Liczono na
to, że uderzenie armii sojuszniczych na zachodzie spowoduje wycofanie czę-
ści sił niemieckich z Polski i umożliwi przejście do kontrofensywy.
Tymczasem połączone sztaby państw sojuszniczych już 12 września
uznały, że wojna w Polsce została rozstrzygnięta i postanowiły nie podej-
mować działań ofensywnych, odciążających front polski. Jednocześnie
Niemcy wzmagały naeiski na ZSRR by przystąpił do działań, zmierzają-
Strona 4
Historia powszechna 1939-1994 - Antoni Czubiński
cych do przejęcia terenów, uzgodnionych w tajnym porozumieniu z Rze-
szą z 23 VIII 1939 r. Rząd ZSRR podjął taką decyzję. W nocy z 16/17
września do Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR wezwano ambasa-
dora polskiego w Moskwie, Wacława Grzybowskiego i przedstawiono mu
notę, w której rząd ZSRR informował, że wobec "rozpadu państwa pol-
skiego" utraciły moc zawarte z nim układy. "Rząd ZSRR - informowała
nota - pragnąc przyjść z pomocą zamieszkującym Polskę pokrewnym na-
rodowościom białoruskiej i ukraińskiej polecił Armii Czerwonej przekro-
czyć granicę i wziąć tę ludność pod swoją opiekę". Treść tego dokumentu
była uzgodniona z Niemcami. Ambasador Grzybowski uznał, że podane w
tym dokumencie fakty stoją w sprzeczności z rzeczywistością i odmówił
przyjęcia go. Wojna jeszcze się nie skończyła i ZSRR nadal obowiązywały
podpisane z Polską układy: ryski - o pokoju i granicy z 18 III 1921 r. , o
nieagresji z 1932 r. , pakt Brianda-Kellogga - o pokojowym regulowaniu
problemów spornych i in.
17 września o świcie Armia Czerwona przekroczyła granicę i podjęła
marsz na zachód. Wojska polskie znajdowały się na froncie z Niemcami.
Opór stawiały nieliczne jednostki Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP).
Odrzuconą przez ambasadora Grzybowskiego notę rząd ZSRR przesłał do
rządów państw, z którymi utrzymywał stosunki informując, że wkrocze-
Podział ziem polskich pomiędzy Niemcy i ZSRR
nie wojsk ZSRR na teren "byłego państwa" polskiego nie oznacza przy-
stąpienia ZSRR do wojny. Rząd ZSRR głosił, iż państwo to zachowuje na-
dal status neutralny.
W sytuacji, jaka powstała po wkroczeniu Armii Czerwonej na teren
Polski, tworzenie bastionu obronnego w oparciu o granicę z Rumunią i
ZSRR straciło sens. W związku z tym władze polskie podjęły decyzję o
wycofaniu do Francji nie tylko rządu, ale również Wodza Naczelnego
wraz ze sztabem. Ewakuację przeprowadzono w nocy z 17/18 września.
Plan przejścia do Francji nie powiódł się, ze względu na naciski niemiec-
kie na Rumunię. Niemcy zmierzali do likwidacji państwa polskiego i nie
chcieli dopuścić do tego, by rząd polski mógł kontynuować swą działal-
ność we Francji. Zastraszeni Rumuni wykorzystali pretekst, iż przejście
władz wojskowych nie było wcześniej uzgodnione i dokonali internowania
władz polskich. Konstytucja polska przewidywała jednak, że prezydent w
czasie wojny może wyznaczyć swego następcę. Prezydent I. Mościcki sko-
rzystał z tego przepisu (art. 24), wyznaczył swego następcę a sam ustąpił
ze stanowiska, przyjmując wcześniej dymisję rządu F. S. Składkowskiego.
30 września stanowisko prezydenta objął przebywający we Francji by-
ły marszałek senatu, Władysław Raczkiewicz (1865-1947). W tym samym
dniu powołał on gen. Władysława Eugeniusza Sikorskiego (1881-1943)
na szefa rządu polskiego. We Francji utworzono Polskie Siły Zbrojne. Po
ustąpieniu internowanego w Rumunii Marszałka, E. Rydza-Śmigłego,
gen. Sikorski objął też stanowisko Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
i Wodza Naczelnego. W ten sposób usiłowano zachować legalną ciągłość
władzy. Polska nie kapitulowała, lecz kontynuowała wojnę w sojuszu z
Francją i Anglią.
Ostatnia większa bitwa w Polsce miała miejsce 5 października pod
Kockiem, gdzie zgrupowanie gen. F. Kleeberga stoczyło pomyślną dlań
walkę, ale musiało kapitulować wobec wyczerpania się amunicji. Warsza-
wa broniła się do 27 września. Załoga Helu walczyła do 2 października.
Wojska niemieckie wycofały się z terenów przewidzianych dla ZSRR. Pro-
ces regulowania tych spraw trwał 2 tygodnie. Miano je zakończyć do 4
października. Niemcy wycofali się z Białegostoku, Brześcia, Borysławia,
Chełma, Drohobycza. W Brześciu przeprowadzono wspólną defiladę zwy-
cięskich armu. 5 października Hitler przyjął uroczystą defiladę swych
wojsk w Warszawie.
2. PODZIAŁ ZIEM POLSKICH POMIĘDZY NIEMCY I ZSRR
Rządy Niemiec i ZSRR w końcu września 1939 r. uznały, że
państwo polskie zostało ostatecznie zlikwidowane. Ziemie polskie zostały
Strona 5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin