Jak korzystać ze zdolności parapsychicznych [up by Esi].pdf

Jak korzysta ć ze zdolno ś ci parapsychicznych

Leszek śą dło

wydawnictwo

SADHANA

Katowice 1998

Składam serdeczne podziękowania wszystkim osobom, które

przyczyniły się do powstania tej ksiąŜki udostępniając swoje teksty.

Współautorami części tekstów są:

Beata Augustynowicz

Andrzej Doma ń ski

Mirosław K ą dziela

Barbara Kiszka

Andzrej Kluza

Dariusz Loga

Leszek Marynowski

Zbigniew Prochowski

Piotr Sawicki

Wprowadzenie

Istnieje wiele osób, które mają bezpośrednią świadomość tego, co

kto myśli lub czuje, które widzą przeszłość lub przyszłość, postrzegają

energetyczne barwy, aurę ludzi, słyszą energetyczne dźwięki, podróŜują

astralnie oraz przeŜywają róŜnorodne pozazmysłowe doświadczenia.

Nie da się zaprzeczyć, Ŝe wielu ludzi jest obdarzonych

szczególnymi zdolnościami psychicznymi, które zwą się siddhis (mocami

urzeczywistnienia) bądź darami Ducha Świętego (charyzmatami). Warto o nich

wiedzieć i warto z nich korzystać, jeśli ma się do nich dostęp.

Opisane w niniejszej pracy praktyki umoŜliwiają:

- wyciszanie umysłu i odpręŜanie ciała

- łatwe przypominanie sobie juŜ zdobytej wiedzy

- diagnozowanie i jasnowidzenie

- samoleczenie

- uzdrawianie ludzi

- podróŜe w czasie i przestrzeni

- poprawę jakości Ŝycia

- i wiele, wiele innych atrakcji oraz przyjemnych niespodzianek,

a to wszystko bez zbędnego wysiłku, bo w aktywnej medytacji.

Materiał zawarty w ksiąŜce wykorzystuje naturalne zdolności

wszystkich ludzi do postrzegania pozazmysłowego, które bezpiecznie rozwija

przez relaks i aktywną medytację. Korzysta teŜ z naturalnych zdolności

pozytywnego wpływania na siebie, na swoje Ŝycie i swoje otoczenie. Jeśli

jesteś człowiekiem, to masz te zdolności.

Znajdziesz tu ćwiczenia, dzięki którym moŜesz rozwinąć wraŜliwość

na subtelne energie i wibracje niewidzialnych obszarów rzeczywistości oraz

twojego ciała i twojego otoczenia. JeŜeli chcesz osiągnąć szybki sukces w swej

praktyce, jest istotne, byś pogłębił swoją pracę z medytacjami i afirmacjami.

Nieocenioną przysługę przyniesie ci równieŜ opanowanie technik modlitwy.

Powinieneś się liczyć z wewnętrznymi zmianami i jest konieczne, abyś był

przygotowanym do podjęcia odpowiedzialności za siebie i swoje wybory oraz

dyscypliny mentalnej.

Moda na praktyki

O modzie na praktyki wnioskuję z duŜego zapotrzebowania na kursy i

na podręczniki. Towarzyszy temu zanikające zainteresowanie literaturą

teoretyczną. A przecieŜ bez teorii, bez podstaw wiedzy o zjawiskach

zachodzących podczas wykonywania praktyk psychotronicznych czy duchowych,

adepci owych praktyk są skazani na niepowodzenia lub ogromne wątpliwości i

rozterki.

No cóŜ, moda jest modą i Ŝaden autorytet, Ŝaden nauczyciel z

prawdziwego zdarzenia nie jest w stanie przekonać kandydata do duchowych czy

sekretnych nauk o konieczności wszechstronnego przygotowania podczas praktyki

jak i przed jej rozpoczęciem. Wygląda na to, Ŝe decydujące zdanie ma polecenie

praktyki przez "zaufane osoby", o których kwalifikacjach duchowych czy

nauczycielskich nic ogółowi nie wiadomo (to podobno dlatego, Ŝe "mistrz" jest

skromny i nie szuka rozgłosu).

Psychotronika "trafiła pod strzechy" i kaŜdy chciałby sprawdzić,

czy róŜne praktyki przynoszą efekty, czy teŜ nie. Pogoń za efektami praktyk

przesłania większości poszukiwaczy zdrowy rozsądek. Ale cóŜ tam zdrowy

rozsądek! Prawa duchowe działają niezgodnie z zasadami logiki. Tego przecieŜ

nauczają Mistrzowie.

Jednak czym innym jest logika, a czym innym zdrowy rozsądek.

Zdrowy rozsądek kaŜe pytać o konsekwencje. A więc kaŜdy z kandydatów na adepta

wiedzy tajemnej powinien się zapytać: co ja z tego będę miał? Czy przyniesie

mi to korzyści? Czy poprawi jakość mojego Ŝycia i zdrowia? Czy poprawa jest

tylko chwilowa i jaką cenę naleŜy za nią zapłacić? Czy ta praktyka pociąga za

sobą konsekwencje karmiczne?

Większość ludzi takich pytań sobie nie stawia. Wierzą, Ŝe

najwaŜniejsze są efekty i obietnice tych, którzy juŜ zaczęli praktykę. To nie

waŜne, Ŝe nie doszli do końca, Ŝe nie widzą skutków i ceny, jaką juŜ zaczęli

płacić. Pogoń za efektami wydaje się być wystarczającym argumentem

przemawiającym za podjęciem efektownej praktyki.

Podobna sytuacja juŜ miała miejsce w Europie, kiedy to rozmaici

oszuści w rodzaju Mistrza Cagliostro czy Twardowskiego zakładali róŜne tajemne

loŜe i udzielali bzdurnych wtajemniczeń. To kaŜe zachowywać ostroŜność i

podejrzliwość.

Inni więc z kolei, mając mniej lub więcej wątpliwości co do

kwalifikacji róŜnych "mistrzów", próbują praktykować sami, korzystając tylko z

podręczników. Teorię zaś z góry odrzucają, Ŝeby "nie namieszać sobie w głowie"

cudzymi poglądami. To prawda, Ŝe nic nie zastąpi własnego doświadczenia, Ŝe

ono jest decydujące. Z własnym doświadczeniem nie moŜna dyskutować. Czegoś się

przecieŜ doświadcza, albo teŜ nie doświadcza. Innej moŜliwości nie ma.

Jest w tym jednak pewien "haczyk". Własne doświadczenie moŜna

rozmaicie interpretować. A interpretacja zawsze zaleŜy od posiadanej wiedzy.

Wiedza decyduje równieŜ o stopniu otwartości na doświadczanie. l w tym

momencie trzeba przyznać, Ŝe z wiedzą na tematy duchowe czy parapsychiczne w

naszym społeczeństwie jest "cienko".

Podręczniki, z których moŜna się nauczyć róŜnych praktyk,

zachowują kolejność ćwiczeń tak, Ŝe wstępne ćwiczenia przygotowują do

zaawansowanych. A tu okazuje się, Ŝe wystraszeni czytelnicy moich ksiąŜek

piszą, Ŝe zaczęli od podnoszenia energii kundalini czy pracy z czakramami.

Pytają, czy podobne zjawiska przydarzają się wszystkim praktykującym?

l wówczas pozostaje mi odpowiedzieć, Ŝe ksiąŜka ma początek i

środek, a nie tylko koniec. Praktyk nie moŜna zaczynać od końca. Poza tym,

dobrze by było, Ŝeby kandydat do pracy z czakramami i energią kundalini

dowiedział się o niej co nieco, jeśli sam ich nie postrzega poprzez

jasnowidzenie. To samo dotyczy tak ostatnio modnej czakroterapii. Praktykować

nie moŜna lekcewaŜąc siebie i swoje Ŝywotne interesy, l nie moŜna praktykować

lekcewaŜąc prawa duchowe.

Sytuacja w Polsce zaczyna przypominać amerykański szat związany z

ruchem New Agę, w którym skupiły się wszelkie dziwactwa, a którego liderzy

utrzymują, Ŝe wszelkie praktyki spitytualne (duchowe) i spirytystyczne są

sobie równe. Za takim stanowiskiem kryje się głęboka niewiedza i idea

fałszywie pojętego równouprawnienia (no bo dlaczegóŜby odrzucać praktyki

szamanów, sufich, joginów, tantryków, czarowników czy innych z powodów

rasowych?). Idee polityczne (w tym i światowego braterstwa rozwijającej się

duchowo ludzkości) nie mogą stanowić podstawy do oceniania skuteczności i

konsekwencji praktyk duchowych. Świadectwo praktykom wystawia jedynie prawo

karmy (czyli przyczyny i skutku), czasem dopiero w następnych wcieleniach.

Hasła równouprawnienia kultur nie wolno rozciągać na

równouprawnienie praktyk spirytualnych. Mogę szanować naćpanego szamana czy

opętanego spitytystę i nawet mogę w nim dostrzegać boskość. Jednak to nie

zaślepia mnie aŜ tak, Ŝebym nie mógł dostrzegać fatalnych skutków wykonywanych

przez nich praktyk.

Szamanizm staje się modny w społeczeństwach ekologizujących

świadomość społeczną. Szamani twierdzą, Ŝe wszystko pochodzi od Boga i jest

wobec tego święte. Ładny to i prawdziwy pogląd. Jednak jego konsekwencje

bywają róŜne. Jeśli ktoś twierdzi, Ŝe naleŜy uŜywać narkotyków, gdyŜ są one

darem Boga, to powinien równieŜ posiedzieć w mrowisku, między mrówkami, które

teŜ są darem Boga i przemyśleć swój stosunek do siebie. Hasła ekologizmu czy

powszechnej miłości nie mogą zastąpić rzetelnej wiedzy duchowej. StrzeŜ się

powierzchowności. Hasła powszechnej miłości i jedności trafiają do nas ze

źródeł, o których często się zapomina.

Moda się zmienia. Teozofowie, którzy wykonali ogrom pracy, by

ludziom związanym z kulturą europejską przybliŜyć wiedzę o zjawiskach

zachodzących podczas budzenia się zdolności parapsychicznych, z ich cennymi

dziełami zostali zapomniani. Ale nie tylko ich spotkało zapomnienie.

Kilkanaście lat temu wielu zwolenników zdobył sobie w naszym

społeczeństwie Bhagawan Śri Rajneesh. Czas mijał, Bhagawan zmienił imię na

Osho, a wielu jego wielbicieli nawet tego nie zauwaŜyło. Przy wszelkich

zachwytach dla duchowych inspiracji trzeba pamiętać, Ŝe większość duchowych

nauczycieli nie zna i nie rozumie inności kultury europejskiej,

postkomunistycznej czy katolickiej. Bezpośrednie przenoszenie niektórych

praktyk na grunt Polski jest utrudnione lub wręcz niemoŜliwe Obowiązkowe

antyamerykańskie tyrady róŜnych guru nie są przyjmowane z entuzjazmem, a

pochody śpiewających bhakótw raczej są przejawem kontestacji niŜ duchowej

praktyki.

l wreszcie ktoś genialny wpadł na pomysł, by przybliŜyć temu

społeczeństwu łatwy sposób na szczęście! To feng shui, które bije wszelkie

rekordy popularności zaraz za "uzdrawiającą" dietą polegającą na obŜeraniu się

miechem i tłuszczami. Te sposoby "na szczęście" nie wymagają ani myślenia, ani

intuicji, ani podnoszenia samooceny, ani tak przez niektórych znienawidzonego

pozytywnego myślenia. A więc ludzie szukają chyba nie tyle skutecznych

praktyk, ile łatwych sposobów na szczęście. Ale...

Deszcz ranny, gniew panny i taniec starej baby niedługo trwają.

KaŜda z duchowych czy tajemnych szkół obiecuje coś cennego. Na natychmiastowe

efekty daje się nabrać wielu ludzi. Część z nich trafia do róŜnych grup

satanistycznych, część do sekt, które dają poczucie wsparcia i jedności tak

obce w domach, z których uciekli ich członkowie. Wiele spirytualnych praktyk

bazuje na nieświadomości czy na niskiej samoocenie praktykujących je. DąŜenie

do rozwijania praktyk telepatycznych, spirytystycznych czy medialnych świadczy

o niezrozumieniu własnego interesu oraz o poczuciu niedowartościowania.

Szacunek dla siebie chroni przed odkładaniem korzystania z dobra i bogactwa na

"po śmierci" i uświadamia całą bzdurność ekstatycznego oczekiwania na koniec

świata!

PowaŜny nauczyciel nie wyobraŜa sobie, by mógł skutecznie nauczać

uczniów mających niską samoocenę. W jodze znana jest praktyka medytacji swej

jedności z Bogiem. Bóg jest pełnią doskonałości. Jak mógłbyś medytować na

jedność z doskonałym Bogiem, jeśli masz okropne wyobraŜenia o sobie, o swoim

poczuciu winy czy niegodności? Samoocenę moŜna podnieść, l, o ile z ksiąŜek

nie da się nauczyć jogi, to moŜna się nauczyć podnosić swą samoocenę.

Odpowiednich ksiąŜek jest wiele. Uczą one dostrzegania wartości

duchowych w codziennym Ŝyciu, podpowiadają, jak moŜna wykorzystywać codzienne

Ŝycie do duchowej praktyki i skutecznie godzić jedno z drugim. Pod tym

względem warto zarekomendować prace: Ja S. Niwińskiego oraz To ja decyduję o

moim Ŝyciu K. Wojtynek.

Warto przy okazji zapoznać się z rebirthingiem - techniką

duchowego odradzania przez oddech i budowanie pozytywnego nastawienia.

Stosując oddychanie rebirthingowe moŜna uwolnić się od wielu napięć, chorób i

problemów. Jednak nie naleŜy podzielać nadmiernego optymizmu wielu

rebirtherów, jakoby dało się przeoddychać wszystko. Trafiają się przecieŜ

osoby uzaleŜnione i opętane przez istoty astralne. Często zdarza się, Ŝe

pozory opętania i uzaleŜnienia pojawiają się jako skutki błędnych praktyk

tajemnych czy rytualnych, wykonywanych w poprzednich wcieleniach. Jedno jest

pewne, Ŝe skuteczne uzdrowienie czy uwolnienie wynika wyłącznie z własnego

wyboru cierpiącej osoby, Ŝe wbrew woli nikogo nie moŜna uzdrowić. MoŜna i

warto natomiast pokazać ludziom, Ŝe uzdrowienie i uwolnienie są moŜliwe, Ŝe

leŜą w zasięgu ich mocy. Po listach, które otrzymałem od czytelników, mogę

sądzić, Ŝe moja ksiąŜka Tajemne moce umysłu spełnia właśnie taką rolę.

Dostałem wiele podziękowań od ludzi, którzy zrozumieli, Ŝe nie są ofiarami

złych duchów czy szatana, Ŝe to tylko czasem odnawiają się u nich transy

medialne czy spirytystyczne. Wielu z nich podjęło się zaradzenia swym

problemom w sposób opisany w ksiąŜce, l wielu się to udało. Czytać więc warto

zarówno przed przystąpieniem do praktyk, jak i podczas ich wykonywania. Tym

jednak co decyduje o efektach praktyk jest czystość intencji (nastawień) do

siebie, do duchowej praktyki, do oświecenia, do Boga i do nauczyciela.

Z czego korzystamy?

Parapsychologia - mieszanina praktyk i poglądów pochodzących z

róŜnych źródeł, często zwanych tajemnymi lub duchowymi ścieŜkami. Jedną z nich

jest okultyzm, innym radŜa joga, a jeszcze inne wywodzą się z praktyk

szamańskich lub nawet z dziwacznych, a bezsensownych rytuałów. Nie wszystko,

co jest przedmiotem zainteresowań parapsychologów, ma realną wartość i nie

wszystko jest godne polecenia.

Z ogromu materiału i praktycznych moŜliwości, jakie daje poznanie

róŜnych metod, wybraliśmy to, co niezbędne i najlepsze, co nadaje się do

samodzielnego opanowania. Część zawartego w ksiąŜce materiału pochodzi ze

źródeł okultystycznych. Okultyzm (wiedza tajemna) przyciągał od dawien dawna

ludzi zniechęconych jałowością Ŝycia społecznego, kulturalnego a nawet

religijnego. Tym, co najbardziej interesowało okultystów, jest moŜliwość

wywierania bezpośredniego wpływu na zachodzące w świecie zjawiska (z tego

powodu jest atakowany przez wszystkich, którzy obawiają się utraty władzy i

wpływów manipulacyjnych na społeczeństwa) oraz moŜliwość bezpośredniego i

czystego doświadczania tego, o czym mówią podania religijne i mity magiczne.

Praktyki parapsychiczne są niemile widziane przez wielu

nauczycieli róŜnych duchowych i religijnych ścieŜek, l nic w tym dziwnego.

Niektóre bowiem z kultów religijnych usiłowały doprowadzić do zmienionych

stanów świadomości czcicieli. Były to eksperymenty wywoływane za pomocą

sztucznych środków, jak narkotyki, transy, hipnozy czy psychotechnika (czyli

manipulacje zjawiskami fizyki), którym nadawano znaczenie sakralne. Większość

parapsychologów potrafi je zdemaskować. Podejrzliwe nastawienie do okultyzmu i

parapsychologii zdradza niepewność i nieufność mistrzów, których zadaniem jest

prowadzenie aspirantów do kontaktu z Bogiem. W samych praktykach

parapsychicznych nie ma nic złego, a co więcej mogą one z powodzeniem być

wykorzystywane w szlachetnych celach, gdy chodzi o pomaganie innym lub teŜ o

przyspieszenie postępów na drodze do oświecenia, do urzeczywistnienia swej

boskiej natury.

Niebezpieczne bywają nie same moce, ale intencje korzystania z

nich. A pokusy na drodze aspiranta duchowej ścieŜki bywają rozmaite.

Największą z nich bywa chęć osiągnięcia przewagi nad innymi ludźmi lub teŜ

odkucia się za poniesione w przeszłości poraŜki i poniŜenia. Takie intencje

nie tylko nie przystoją komuś, kto kroczy duchową ścieŜką, ale teŜ zdradzają,

Ŝe nie jest w stanie pojąć, o co chodzi w praktykach okultnych. Wielu

zaślepionych własnym egoizmem i emocjonalizmem wpadało i ciągle wpada w

pułapkę nieświadomości, którą sami na siebie zastawiają. A przecieŜ wystarczy

wykorzystać moc umysłu do kreacji bogactwa, szczęścia czy zdrowia. To podstawa

filozofii polinezyjskiej wiedzy tajemnej - Huny, z której wywodzi się część

zawartych tu ćwiczeń i koncepcji.

Pamiętaj! Podstawą praktyki i sukcesów po zakończeniu lektury jest

właściwe zaprogramowanie umysłu i systematyczne ćwiczenie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: