Ze wszystkich żywiołów, Mędrzec obiera na nauczyciela wodę. Ta wszystko zwycięża, chociaż się poddaje. To ona gasi Ogień, a jeśli w walce jest o krok od klęski, umyka strumieniem, aby się przemienić. Omywa Ziemię, a kiedy natrafia na skały, znajduje drogę płynąc naokoło. (...) Tak nasyca powietrze, że wnet zamierają Wiatry. Zwodnicza jest pokora, z którą ustępuje wrogom, albowiem nie ma siły, która wstrzyma ją przed dosięgnięciem morza. Zwycięża poddając się: nigdy nie atakuje, lecz zawsze wygrywa ostateczną bitwę.
(Jedenastowieczny chiński uczony; za: John Blofeld, The Wheel of Life, str. 78)
Nierównowaga wody
Niedobór żywiołu wody może manifestować się w postaci najróżniejszych problemów psychicznych, emocjonalnych i fizycznych. Empatyczne wczucie się w drugiego człowieka oraz w siebie samego stanowi dla większości ludzi, którym brakuje połączenia z wodą, poważną trudność. Choć mogą być nie pozbawieni wrażliwości, niełatwo im radzić sobie z własnym życiem uczuciowym. Świat emocji jawi im jako kraina obca i zatrważająca, w której pewniej czekają na nich niebezpieczeństwa, niż dobrodziejstwa. W sytuacjach krańcowych są to ludzie zimni, izolujący się, nieczuli. Osobom tym brakuje zdolności współczucia i rzadko nawiązują dobry emocjonalny kontakt z innymi. Mają tendencję do lekceważenia cudzych uczuć, nie będąc w stanie dostrzec u innych tego, czego nie akceptują również u siebie. Starając się osiągnąć uczuciową samowystarczalność, nierzadko całkowicie odrzucają swoją emocjonalną naturę, co może prowadzić do powstania szczególnie nieświadomej zależności od osób, które uczucia wyrażają.
Brak żywiołu wody manifestuje się również jako wrodzona nieufność do intuicyjnej wiedzy. Główny emocjonalny problem wielu z takich ludzi polega na tym, iż nie chcąc „zawracać sobie głowy odczuciami”, w ogóle sobie nie ufają. Jednakże, jak podkreśla C. G. Jung, wszystko, czemu odmówi się świadomego dostępu, nadal wpływa na nas, tyle że drogą procesów nieświadomych. Człowiek, któremu brakuje żywiołu wody, często opiera się wszelkim wysiłkom innych, by wyciągnąć go z emocjonalnej pustki, jednocześnie na oślep czyniąc wobec otoczenia półświadome gesty, które ujawniają jego samotność, lęk czy wewnętrzne cierpienie. Osoby te mogą osiągnąć pewien stopień emocjonalnej stabilności, jeśli pozwolą, by pozornie bezkresny, podziemny ocean uczuć powoli wyłonił się na powierzchnię, uwalniając nagromadzony ból, którego tak długo się wypierały. W fanatycznym lęku przed cierpieniem ignorują one swe emocjonalne potrzeby, co jedynie gwarantuje, iż doświadczą jeszcze większego bólu w przyszłości.
Na poziomie fizycznym brak wody manifestuje się niemal zawsze w postaci ostrych zaburzeń, związanych zwykle z nadmierną toksycznością. Żywioł wody to oczyszczająca i uzdrawiająca energia, której brak prowadzi do powolnego zatrucia przez gromadzone jednocześnie emocjonalne i fizyczne odpady. Choć stan zatrucia może uzewnętrzniać się najprzeróżniejszymi objawami, terapia, jakiej wymaga, jest generalnie jedna: całkowite fizyczne i emocjonalne oczyszczenie. Dr Stone wykładał, iż 90–95% dolegliwości fizycznych wiąże się w jakiś sposób z żywiołem wody, a więc z emocjonalną stroną naszej natury. Osoby, u których żywioł ten nie działa wydajnie, są szczególnie skłonne do przejawiania fizycznych objawów chorobowych. Z drugiej strony, oczyszczające i uzdrawiające działanie żywiołu wody potwierdzone jest silnym jego zaakcentowaniem w kosmogramach większości naturalnych uzdrowicieli. Osoby, którym brakuje wody, winny zwracać wielką uwagę na sposób odżywiania. Niezmiernie korzystne mogą okazać się dla nich okresowe diety oczyszczające lub umiarkowane posty. Innymi słowy, jeśli ludzie pracują świadomie nad wzmocnieniem funkcji oczyszczania na poziomie emocjonalnym i fizycznym, są w stanie pokonać wiele problemów oraz uniknąć większości ostrych zaburzeń, do jakich prowadziłby stan toksyczny.
Osoby, u których pada nadmierny akcent na żywioł wody czują, jak huśtają się w łupince łódki rzuconej na rozszalałe fale oceanu, bez steru, żagla, wioseł, kompasu. Zwykle zwracają się tam, dokąd powieje wiatr, a choćby i podmuch. Niezwykle łatwo ulegają wrażeniom, często pozostają niewolnikami niekontrolowanych emocjonalnych modeli zachowania. Większość ludzi, u których występuje ta nierównowaga, wykazuje ogromną wrażliwość w kontaktach ze światem zewnętrznym, co może prowadzić bądź do rozwinięcia przenikliwej intuicji, bądź do nadmiernego reagowania na najmniejszy bodziec. Jeśli emocje całkowicie wymykają się spod kontroli, a osoba wciąż funkcjonuje w stanie czujnego, samoobronego napięcia, lęki, negatywne reagowanie i nieśmiałość łatwo mogą pozbawić ją sił witalnych. Doświadczany dzień w dzień przygniatający ciężar emocji wyczerpie każdego, często zaś spotykane wśród tych ludzi poczucie bezsilności wobec stresów, jakie przynosi świat zewnętrzny, może zasugerować wycofanie się w siebie lub ucieczkę od wyzwań życiowych.
Steven Arroyo „Astrologia i psychologia”
wiktorow5