Jordan Penny - Stara miłość nie rdzewieje.pdf - nieprzeczytane - riochin

Penny Jordan

Stara miłość nie rdzewieje

Rozdział 1

– I wtedy powiedział, że znów musi zostać dłużej w pracy; to już trzeci raz w

ciągu ostatnich dwóch tygodni! Holly, naprawdę zdaję sobie sprawę, że interes

ciągle się rozkręca, co wymaga poświęcenia i wysiłku, a ty jesteś coraz bardziej

rozrywana przez dziennikarzy, którzy nie dają ci chwili spokoju, ale czyja

naprawdę wyglądam na idiotkę? Mówi mi, że zostaje w biurze po godzinach, a ja

założę się, że tu nie chodzi o pracę. W dodatku, kiedy wczoraj do niego

zadzwoniłam, ta jego nowa sekretarka miała czelność oświadczyć, że Gerald jest na

naradzie!

Holly wygładziła niewidoczne fałdki na spódniczce, puszczając przemowę

Patsy mimo uszu, choć szczerze przejmowała się problemami przyjaciółki. Gdyby

tak nie było, to tych kilka z trudem wyrwanych godzin spędziłaby w ogrodzie,

sadząc z Rorym cebulki tulipanów i flance niezapominajek, które wiosną

wybuchną masą żółtych i błękitnych kwiatów.

Kiedy w słuchawce rozległ się dramatycznie brzmiący głos Patsy, która

koniecznie musiała się z nią zobaczyć, zrezygnowała z tych planów. Była

przekonana, że stało się coś złego.

Biedny Gerald! Niewierność była ostatnią rzeczą, o jaką można by go posądzić!

To już raczej jego rudowłosa żona miała bardziej swobodne podejście do

małżeńskiej przysięgi.

Odepchnęła od siebie te myśli, próbując skupić się na słowach Patsy. Teraz

narzekała na nadmiar pracy, jaką z powodu dynamicznego rozwoju firmy był

obarczony jej mąż.

– Znam Geralda i wiem, że z pewnością ani słowem się nie uskarża, ale

przecież nie należy do zarządu. Jest tylko księgowym, a poza tobą ma jeszcze

innych zleceniodawców.

Holly stłumiła gorzki uśmiech. Ciągle jeszcze nie mogła pogodzić się z faktem,

że jej niespodziewany sukces był solą w oku większości znajomych. Wielu z nich,

podobnie jak Patsy, miało mocno przesadzone pojęcie ojej nagle zdobytym

bogactwie. To prawda, że firma przynosiła coraz większe dochody, ale niemal

wszystkie pieniądze od razu były inwestowane w dalszy rozwój. Jedynym

kaprysem, na jaki sobie pozwoliła, był zakup wiekowej farmy pod miastem.

Ta farma budziła w niej gorące uczucia, kiedy jeszcze była małą dziewczynką.

Tylko dwór podobał się jej bardziej, ale co by zrobiła z budynkiem, który składał

się z ponad dwudziestu sypialni, sali balowej, salonu większego od jej całego

domu, biblioteki i wielu innych pomieszczeń, nawet gdyby była w stanie go kupić?

Nie, stara farma była znacznie bardziej w jej stylu. Postawiono ją prawie sto lat

wcześniej niż dwór. Otaczające ją zabudowania chyliły się ku ziemi, a ogród,

zarośnięty i zdziczały, przedstawiał obraz nędzy i rozpaczy.

Dzięki temu będę mogła urzeczywistnić moje pomysły, usprawiedliwiała się

przed Geraldem i Paulem, kiedy się krzywili, że przystosowanie farmy do

zamieszkania pochłonie czas, który powinna poświęcić firmie.

Firma... wąska dłoń, wygładzająca żółtą jedwabną spódniczkę, znieruchomiała.

Nawet teraz zdarzały się chwile, kiedy z niedowierzaniem myślała o tym, jak w

zamierzeniu niewielki interes, który zaczynała w ogrodzie ojca, rozrósł się do

obecnych rozmiarów.

Tuż po studiach, jako świeżo upieczony magister chemii, zaczęła poszukiwać

swojego miejsca w życiu. Zawsze z niechęcią i dystansem odnosiła się do

nowocześnie wytwarzanych kosmetyków, więc z tym większym entuzjazmem

zaczęła eksperymentować z produktami opartymi wyłącznie na naturalnych

składnikach. Nieocenioną pomocą okazała się siedemnastowieczna, zniszczona od

długiego używania książka z przepisami na domowy użytek. Początkowo Holly

sporządzała kremy i mikstury tylko dla siebie, głównie z chęci wypróbowania

starych przepisów. Rezultaty okazały się doskonałe i powoli sprawa stała się

głośna. Z ust do ust przekazywano sobie pochlebne opinie. Wtedy do akcji włączył

się Paul, który wziął na siebie rozprowadzanie gotowych wyrobów. Najpierw

wystawiali swoje produkty na lokalnych targach. Do tej pory z nostalgią

wspominała tamte szczęśliwe chwile, kiedy mogła ubierać się w wytarte dżinsy i

podkoszulki, i nie przejmować się fryzurą.

Potem to wszystko się zmieniło, zwłaszcza w czasie ostatnich kilku lat, kiedy

okrzyknięto ją „Kobietą roku" w dziedzinie biznesu. I choć nauczyła się wielu

rzeczy, zdarzały się chwile, kiedy z niedowierzaniem patrzyła na swoje odbicie w

lustrze, zastanawiając się, czy nadal jest sobą. Z żalem musiała rozstać się z

dżinsami i zastąpić je nobliwymi kostiumikami od znanych projektantów. Nie

mogła już pokazać się bez jedwabnych pończoch. Włosy, podcięte do ramion i

rozjaśnione złotymi pasemkami, nosiły na sobie ślad ręki dobrego fryzjera. Ich

wyrafinowany, jasny kolor podkreślał delikatność cery i doskonałość rysów twarzy.

Kiedy patrzyła w lustro, miała przed sobą kobietę, przestała już być dziewczyną.

Skończyła trzydzieści lat... Gdzie się podziały lata, które minęły? Jakże inne

miała wtedy wyobrażenie o życiu, a jakie piękne plany na przyszłość! Wierzyła, że

wkrótce wyjdzie za mąż, będzie mieć dzieci i rodzina pochłonie ją całkowicie. Tak

było z jej mamą i ona sama niczego innego dla siebie nie pragnęła. A teraz, w

wieku trzydziestu lat, nadal była sama, bez męża i dzieci, za to miała na koncie

spektakularną karierę, choć kiedyś odrzucała taki pomysł na życie. Ale wtedy miała

osiemnaście lat i wierzyła, że kocha i jest kochana, i że ta miłość przetrwa całe

życie. Jakże była naiwna! Dopiero teraz to widziała. Wystarczyło, że przez te lata

napatrzyła się na małżeńskie życie swoich koleżanek. Zrozumiała, jak

idealistycznie myślała o miłości. Brat Paul miał rację, twierdząc, że buja w

obłokach.

Paul. Był teraz w Ameryce Południowej. Miał wydobyć jak najwięcej

informacji od plemion zamieszkujących zagrożone nieodwracalnym zniszczeniem

lasy tropikalne i wyszukać nowe, interesujące z ich punktu widzenia rośliny i

surowce, dające się wykorzystać w produkcji leków opartych jedynie na

naturalnych składnikach, których działanie będzie pozbawione skutków ubocznych,

nieuniknionych przy produktach syntetycznych.

Niecierpliwie poruszyła się na wyściełanej kanapce. Było jej duszno od

mocnego zapachu perfum Patsy; miała wrażenie, że w starannie urządzonym,

przeładowanym bibelotami salonie brakuje powietrza. Z jaką ochotą znalazłaby się

teraz w swoim ogrodzie, ubrana w znoszone spodnie i z łopatą w ręku! Zawsze z

taką radością przysypywała ziemią cebulki i wyobrażała sobie rośliny, jakie

wyrosną z nich na wiosnę, ich kolorowe kwiaty tak wspaniale kontrastujące z

bylinami posadzonymi na rabatach. Będzie je widać z kuchennego okna, a zaraz za

nimi, tuż pod murem, zazieleni się warzywnik i grządki z ziołami.

Robert zawsze się z nią droczył, że odzywa się w niej krew przodków, bo tak

fascynowało ją wszystko, co wyrastało z ziemi. Rzeczywiście rodzina ojca od

pokoleń mieszkała na wsi. Dopiero dużo później, kiedy uprawa ziemi przestała

przynosić dochody, jej dziadkowie sprzedali farmę, a ojciec przekwalifikował się

na księgowego. Jednak życie w dużym mieście zupełnie mu nie odpowiadało, więc

osiedlił się w miasteczku w pobliżu rodzinnego gospodarstwa.

Jej brat był już całkiem inny. Tak jak dla niej ważne było poczucie ciągłości i

tradycji rodzinnej, dla niego liczyło się poznawanie świata i odkrywanie nowych

możliwości. Był w tym niestrudzony. Nic dziwnego, że obaj z Robertem tak bardzo

przypadli sobie do gustu i stali się przyjaciółmi. Ale to było przed laty. Nie miała

pojęcia, czy teraz mają ze sobą jakiś kontakt. Paul nigdy nic o nim nie wspominał;

aż do czasu, kiedy w poważnej prasie zaczęły pojawiać się zdjęcia i coraz częstsze

wzmianki na temat Roberta.

Poczuła ogarniające ją napięcie. Wystarczyło, że tylko o nim pomyślała. Z

trudem zmusiła się, by odepchnąć od siebie jego obraz. Spróbowała wyobrazić

sobie obsypane niebieskimi kwiatkami kępki niezapominajek, punktowane

wyniosłymi żółtymi tulipanami. Daremnie. Oczami duszy widziała tylko zgrabną

sylwetkę ciemnowłosego mężczyzny, nieco starszego niż przed laty, o

niebieskoszarych oczach rozjaśniających stanowczą twarz.

Robert zawsze wiedział, czego chce od życia; zawsze miał jasno wytyczoną

drogę. Całe nieszczęście polegało na tym, że to ona pochopnie uznała, że w jego

życiowym planie jest dla niej miejsce i uwierzyła, że miłość, o której ją zapewniał,

będzie trwać wiecznie.

Odpychała od siebie wspomnienia tamtych chwil, nie chciała wracać myślą do

uczuć, jakie ją wtedy przepełniały. Już dawno powiedziała sobie, że to wszystko

już jej nie obchodzi, że to zamknięta sprawa.

Przecież nie tylko ona jedna przeżyła takie rozczarowanie. Inne też przez to

przeszły i jakoś żyją. Dlaczego nie potrafi wyzwolić się od przeszłości, dlaczego

ciągle jeszcze nie może myśleć o nim obojętnie? Dlaczego każde wspomnienie

natychmiast odnawia dawne cierpienie?

Po rozstaniu z Robertem bardzo się zmieniła. Stała się nadzwyczaj ostrożna i

czujna, jakby podświadomie obawiając się, że znów może zostać skrzywdzona. Z

rozmysłem dobierała znajomych; spotykała się tylko z tymi, których lubiła i co do

których nie miała wątpliwości, że bez wyraźnej zachęty z jej strony nie zechcą

pogłębić łączącej ich znajomości. Zdawała sobie sprawę, że z łatwością mogłaby

zauroczyć któregoś z nich, ale obawiała się, że może popełnić kolejny błąd. Już nie

dowierzała własnym ocenom. Miłość budziła w niej lęk: bała się zakochać, by

znów nie zostać odrzuconą. Zresztą, czy aż tak wiele traciła? Przecież już nie

wierzyła w idealistyczny związek dwojga ludzi, stanowiących jedną duszę i jedno

ciało, kochających się wieczną i wyłączną miłością, lojalnych i oddanych sobie,

będących dla siebie wzajemnym oparciem. Tak postrzegała małżeństwo, kiedy

miała osiemnaście lat.

Ale teraz, kiedy widziała małżeństwa swoich przyjaciół, wprawdzie jakoś

funkcjonujące, choć dalekie od ideału, zmieniła wcześniejsze poglądy.

Znała tyle kobiet, które bez owijania w bawełnę stwierdzały, że z mężami łączy

je już tylko miłość do dzieci, które scementowały związek. I tylu mężczyzn użalało

się przed nią w czasie służbowych obiadów, że ich żonom przestało już na nich

zależeć, że wcale ich nie obchodzą, a podziw i uwielbienie już dawno gdzieś się

rozwiały. A mimo to ich małżeństwa nadal trwały.

Jordan Penny - Stara miłość nie rdzewieje.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: