· zastosowanie:
- siła mięśniowa 0 i 1
- pacjenci akinetyczni (pozbawieni normalnej aktywności ruchowej)
- u pacjentów u których ruch czynny jest przeciwwskazaniem
· cele:
- zamiana ruchu biernego na czynny
- wzmożenie torowania proprioceptywnego
- wzmożenie torowania exteroceptywnego
- wzmożenia torowania ideomotorycznego
- poprawa trofiki tkanek miękkich objętych porażeniem
- zapobieganie odleżynom (poprawa trofiki, działanie pompy mięśniowej)
- utrzymanie fizjologicznych zakresów ruchu
- utrzymanie prawidłowej elastyczności i plastyczności mięsni, więzadeł i torebek
- zapobieganie procesom osteomalacji
· wskazania:
- porażenia i niedowłady mięśni zarówno wiotkie jak i spastyczne
- początkowy okres uruchomiania stawu po zabiegu operacyjnym
- stan po długotrwałym unieruchomieniu kończyny
- zła trofika tkanek miękkich (pacjenci nieprzytomni)
· przeciwwskazania:
- przypadki pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem (zrost po 3-4 miesiącach)
- stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych
- stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawowych
- stany zapalne żył
- rany skóry, mięśni i tkanek miękkich
- stany po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów (konsultacja z lekarzem)
- występowanie bólu przy ćwiczeniach (silne nie ustępujące dolegliwości)
- temperatura powyżej 38°
- ciśnienie rozkurczowe powyżej 100 skurczowe powyżej 160 (spoczynkowe)
- ogólny ciężki stan pacjenta
- stan po tomografii komputerowej z kontrastem
- stan po nakłuciu dolędźwiowym (np. pobieranie płynu mózgowo-rdzeniowego)
· metodyka:
ü pw. taka jak przy testowaniu danego ruchu na 0 i 1
ü stabilizacja:
- stabilizacja odcinka bliższego, tak by ruch był wykonywany tylko w stawie ćwiczonym i nie był wspomagany przez sąsiednie stawy
- uzyskujemy ją poprzez odpowiednią pozycję ułożeniową lub pasy stabilizujące
ü chwyt:
- musi być pewny, nie może jednak wywoływać u chorego dolegliwości bólowych
- zawsze dobieramy tak by nie ćwiczyć przez dwa stawy (np.: ćwicząc staw barkowy trzymamy powyżej stawu łokciowego a nie w okolicy stawy nadgarstkowego)
ü zasady wykonywania ruchu:
- ruchy w stawach pacjenta wykonuje fizjoterapeuta
- płynnie we właściwej płaszczyźnie i wokół fizjologicznej osi stawu
- w pełnym fizjologicznym zakresie ruchu zgodnym z normą dla danego stawu
- w stawach bolesnych nie należy nigdy przekraczać granicy bólu
ü liczba powtórzeń w jednej płaszczyźnie od 20 do30 razy w czasie jednego zabiegu
ü ćwiczenia bierne wykonuje się 2-3 razy dziennie (im cięższy stan pacjenta tym częściej)
ü tempo ćwiczeń wolne i rytmiczne
- wykonuje się przy sile mięśniowej 2,3,4 i 5
- przerwanie błędnego koła bólu
- stany po chirurgicznych zabiegach rekonstrukcyjnych głównie w obrębie narządu ruchu
- stany po unieruchomieniu w opatrunkach gipsowych
- choroby gośćcowe, reumatoidalne
- unieruchomienie kończyn za pomocą wyciągów
- stany atrofii tkankowej
- demineralizacj kości
- oparzenia większych części ciała
- inne zabiegi operacyjne nie koniecznie w obrębie narządu ruchu (np.: stan po mastektomii)
- w sytuacji gdy pacjent nie może dokonać czynnego rozluźnienia (napięcia spastyczne)
- chwyt musi gwarantować choremu dobre odciążenie, pacjenta musi zaufać terapeucie i dopiero wtedy będzie w stanie czynnie rozluźnić napięte grupy mięśniowe
- zadaniem pacjenta jest rozluźnienie nadmiernie napiętych mięśni
- ruch prowadzony w niepełnym zakresie, płynnie we właściwej płaszczyźnie i wokół fizjologicznej osi stawu
- ruch prowadzimy do granicy bólu a nawet lekko ją przekraczamy
ü liczba powtórzeń indywidualna dla każdego pacjenta (optymalne jest 3-5 serii po 10 powtórzeń, przerwa między seriami 30s)
ü w czasie przerwy między seriami wykonywać należy masaż, potrząsania, wibracje
ü ćwiczenia czynno-bierne powinny być wykonywane3-5 razy dziennie
ü tempo ćwiczeń bardzo wolne i rytmiczne pozwalające pacjentowi na koncentrację i rozluźnienie
ü przez cały czas trwania ćwiczeń fizjoterapeuta musi mieć kontakt wzrokowy z pacjentem
- u osób przewlekle chorych u których proces patologiczny spowodował nieodwracalne zmiany
- jako rozgrzewka przed innymi zabiegami kinezyterapeutycznymi
- zwiększenie zakresu ruchu w stawach
- uzyskanie rozluźnienia nadmiernie napiętych mięśni
- poprawa trofiki tkanek przez zwiększenie działania pompy mięśniowej
- zapobieganie niekorzystnym zmianom wynikającym z akinezji
- ograniczenie zakresu ruchu w stawach
- przygotowanie do redresji wykonywanych przy współudziale fizjoterapeuty
- przygotowanie do ćwiczeń czynnych wolnych
-...
sylvia112