Sterownik najprosciej2(1).pdf
(
174 KB
)
Pobierz
Sterownik_czII.doc
Sterownik najprościej cz. II
Czym różnią się sterowniki
Podziałów jest wiele i w tym miejscu bezcelowe wydaje się przytaczanie wszystkich
wprowadzanych podziałów. Chyba nie najważniejsze jest, czy urządzenie sterujące z
programowalną pamięcią nazywane będzie nanosterownikiem , czy przekaźnikiem
programowalnym, ale warto mieć świadomość różnic mogących mieć istotne znaczenie w
konkretnym zastosowaniu.
O jednej już wspomniano w pierwszej części tj.
języku programowania
. Najpopularniejsze
w Polsce są metody : LAD – diagram drabinkowy , FBD – diagram używający bloków
funkcyjnych i IL –lista instrukcji . Pozostałe maja oznaczenia np. ST, CFC, SFC, ANSI C
czy język producenta. Z metodą programowania związany jest inny sposób określania
wielkości pamięci programu sterownika
. Dla użytkownika, wygodniejsza od podawania
pojemności w kB (kilo bytach) jest informacja o maksymalnej ilości możliwych do
wykorzystania bloków funkcyjnych , maksymalnej ilości typów bloków ( liczników ,
czasowych itp. ) lub ilości kroków programu i akceptowanej ilości elementów w jednej
gałęzi. W narzędziowych programach komputerowych, służących do wykonywania projektów
dla PLC, zamieszczane są liczniki ilości aktualnie użytych bloków ( tak jest nawet w
prostym programie Quick, prezentowanym w I części). Jeżeli dostawca udostępnia
bezpłatnie oprogramowanie, a przynajmniej jego wersję demonstracyjną, możemy wykonać
projekt bez realnego ryzyka nabycia sterownika ze zbyt małą pamięcią.
Druga bardzo ważna sprawa to
rodzaj wejść i wyjść sterownika, oraz ich ilość
. I tu też,
jeśli mamy do dyspozycji narzędziowy program komputerowy z symulacją pracy sterownika
jest łatwiej . Każdy praktyk wie, że dopiero w czasie weryfikacji projektu coś potrafi nas
zaskoczyć. Oby to nie była zbyt mała ilość wejść lub wyjść w sterowniku , który już
kupiliśmy. Jeśli producent przewidział tzw. rozszerzenia, czyli moduły zwiększające ilość
wejść i wyjść obsługiwanych przez procesor sterownika, to mamy szansę na rozwiązanie
problemu, ale może ono okazać się wątpliwe ekonomicznie.
Poza ilością wejść ważny jest ich rodzaj.
Bezpośrednie
wejście dwustanowe
symbolicznie przedstawiono na poniższym rysunku.
Podanie na wejście sterownika napięcia stałego lub zmiennego o określonej wartości
spowoduje pojawienia się napięcia na wewnętrznym kondensatorze filtrującym, a tym
samym, poprzez dzielnik rezystancyjny na odpowiednim wejściu procesora. Wejścia
dwustanowe mogą być przystosowane tylko do pracy z napięciem stałym lub zmiennym,
niekiedy są wyposażone w optoizolację. Wejścia ze stosunkowo dużymi pojemnościami
filtrującymi nie będą szybkie, co może być bardzo istotne dla użytkowników chcących
zliczać krótkie impulsy np. z enkodera. Oczywiście na szybkość badania stanu na wejściu
sterownika wpływ ma szybkość pracy samego procesora . Jednak w wielu zastosowaniach
parametr ten nie będzie krytyczny, bo nawet w popularnym sterowniku AF-10MRE do
poprawnej pracy wystarczy sygnał ustalony ( stabilny poziom na wejściu ) nie krótszy niż
0,05 s. Odpowiedź na wyjściu sterownika, zależnie od ilości użytych bloków, może pojawic
się po 0,065s do 0,3s .
Występująca w niektórych sterownikach optoizolacja wejść korzystna jest w rozległych
instalacjach, o bardzo dużym poziomie zakłóceń. Zastosowanie transoptorów ( optoizolacji )
pozwala na galwaniczne oddzielenie potencjału sterownika od obwodów wejściowych.
Oczywiście napięcie na wejściach sterownika może pochodzić nie tylko z elementów
stykowych ale również z innych , różnych czujników np. zbliżeniowych, barier, ruchu,
poziomu itd.
Przykład pokazuje ideę podłączenia indukcyjnego czujnika zbliżeniowego trójprzewodowego
typu pnp ( rodzaj tranzystora wyjściowego pokazanego na rysunku ). W przypadku czujnika
dwuprzewodowego należy zastosować na wejściu sterownika rezystor pomiarowy,
odpowiednik pokazanego na rysunku wewnętrznego rezystora czujnika. Tak więc czujnik
dwuprzewodowy dwustanowy łączymy podobnie jak czujnik analogowy z wyjściem
prądowym.
UWAGA
Jeśli wymagane jest natychmiastowe zatrzymanie ruchu i czas reakcji sterownika
jest zbyt długi czujniki np. krańcowe lub licznik z enkoderem mogą natychmiast wyłączać
napęd i dopiero „informować„ o tym sterownik – podpowiedź w pliku „Rozwiązania .pdf „
Wejścia analogowe
to wejścia z możliwością oceny wartości podłączonego sygnału.
Możliwość pomiaru osiągnięto przez wyposażenie wejść sterownika w przetworniki
analogowo- cyfrowe.
Zależnie od modelu wszystkie wejścia lub tylko niektóre z nich mogą być wykorzystywane
jako analogowe lub jako dwustanowe zależnie od deklaracji. Wejścia analogowe
charakteryzowane są informacją o ich dokładności , rozdzielczości oraz zakresie
przetwarzania sygnału. Możemy spotkać się z informacją o ilości bitów przetwarzanych przez
stosowany przetwornik , procentową dokładnością lub najmniejszym rozróżnialnym krokiem
w określonym zakresie. Typowe wejścia napięciowe to 0-10V lub prądowe 0-20mA, 4-20mA.
Jeżeli dysponujemy sterownikiem tylko z wejściem napięciowym możemy zastosować
zewnętrzny precyzyjny konwerter zamieniający prąd na napięcie a niekiedy zwykły dokładny
rezystor, o ile sterownik ma duża rezystancję wejściową a pomiar nie musi być bardzo
precyzyjny. Zasadę podłączenia czujnika z wyjściem prądowym do sterownika z wejściem
napięciowym ilustruje poniższy rysunek.
Sygnały sterujące
wykorzystywane przez sterownik
mogą mieć jeszcze inne źródła takie
jak przyciski na panelu , zegar czasu rzeczywistego , kalendarz , linie przewodowe , tory
bezprzewodowe itp
Wyjścia sterownika
Najprostsze wyjścia to styki przekaźnika lub klucze tranzystorowe
Sterowniki z
wyjściem przekaźnikowym
są wygodne , bo pozwalają załączać obwody
oddzielone galwanicznie od siebie i sterownika. O ile tylko parametry styku na to pozwalają,
sterownik zasilany i sterowany z 24V dc może włączać niezależne odbiornik 230V ac. Wadą
jest ograniczona trwałość przekaźników eliminująca wykorzystanie ich np. do sterowania
długotrwale migającą diodą LED.
Wyjścia tranzystorowe
przy zachowaniu dopuszczalnych parametrów są praktycznie
niezniszczalne, ale jak pokazano na rysunku wymagają połączenia obwodów sterownika z
zasilaniem odbiornika ( tu mas ). Wady tej nie maja wyjścia z optoizolacją wyjść. Niektóre
sterownik posiadają zabezpieczenia chroniące tranzystor przed skutkami zwarcia, ale
sensowne wydaje się też rozwiązanie stosowane w niektórych sterownikach. Np. w
sterownikach serii AF lub SR wykorzystywane są tranzystory mocy IRF 530. Oznacza to , że
mimo iż prąd wyjściowy sterownika określany jest jako 2A to tranzystory mogą przewodzić
chwilowo ( brak radiatorów ) 16A , a w impulsie nawet więcej. Tak wiec przy zwarciu
obciążenia, wcześniej niż dojdzie do zniszczenia tranzystora, zadziała ograniczenie prądu
zasilacza .
Wyjścia sterowników mogą być także analogowe co pozwala wykorzystać je do sterowania
urządzeniami proporcjonalnymi.
Innymi wyjściami,
rozumianymi jako efekt pracy sterownika, mogą być wyświetlacze z
pojawiającymi się komunikatami i danymi, linie komunikacyjne a w przykładowych
sterownikach AF lub SR dodatkowo mogą to być moduły głosowe odtwarzające wcześniej
nagrane komunikaty i zestawiające połączenia telefoniczne .
Wyświetlanie dłuższych tekstów, czy odtwarzanie komunikatów głosowych bardzo ułatwia
obsługę, szczególnie w sytuacjach rzadko powtarzających się informacji typu awaria .
Kolejny przykłady zastosowania
sterowników
.
Zastosowanie sterowników programowalnych zamiast dotychczasowych, istniejących
rozwiązań może być celowe, ponieważ przy tych samych kosztach zakupu sterownika
możemy zwiększać funkcje urządzenia i każdorazowo dostosowywać je do konkretnych
wymagań.
Kontrola stanu baterii to nic nowego, ale sterownik programowalny w tej funkcji pozwoli
dopasować działanie do potrzeb. Poniżej przedstawiono przykładową koncepcję rozwiązania
zadania nadzoru stanu naładowania, czasu pracy i pojemności baterii zasilania awaryjnego.
Baterie akumulatorów mogą mieć różną pojemność, związany z tym dopuszczalny czas
bezpiecznej pracy jak i różne napięcia. Dla uproszczenia przykładu przyjmijmy ,że
nominalne napięcie to 12 V a dopuszczalne przy rozładowaniu 10V. Do wejść sterownika
( lewa strona na rysunku ) doprowadzone jest napięcie akumulatora Ubat, wstępnie
zredukowane dzielnikiem rezystancyjnym do poziomu U (0-10V). Na wejściach
oznaczonych L występuje stan wysoki przekazywany stykiem czujnika obecności faz o ile
napięcia sieci są prawidłowe.
C – to kasowanie ewentualnych alarmów. Już w tak prostym układzie możemy kontrolować
czas braku zasilania sieciowego , napięcie baterii i co bardzo ważne, a często pomijane, stan
akumulatorów. Jeżeli bateria zbyt szybko naładuje się tj. zbyt szybko osiągnie przyrost
napięcia np. z 11V do 12 V oznacza to utratę pojemności. Nawet nie znając parametrów
akumulatorów i źródła ładowania możemy ustalić czas prawidłowego ładowania
eksperymentalnie. Stosując taką kontrolę unikniemy niemiłej niespodzianki, gdy o utracie
pojemności baterii dowiemy się dopiero po zbyt krótkim podtrzymaniu pracy urządzenia.
O stwierdzonych stanach możemy informować obsługę sygnalizacją świetlną , komunikatami
tekstowymi na LCD ( dotyczy sterowników SR ) ale w szczególnie ważnych przypadkach lub
dla wygody, można zastosować moduł głosowy ( AF-MUL lub SR-VPD ) który informacje
przekaże głosem, a nawet może zestawiać połączenia telefoniczne do odpowiednich osób.
Uprawnione osoby ( znające hasło ) mogą z klawiatury telefonu np. uruchomić zespół
prądotwórczy.
Sprawę uruchomienia zespołu prądotwórczego możemy powierzyć również sterownikowi.
Wykorzystując zaledwie 19 z możliwych do wykorzystania 127 bloków zrealizujemy
następujące funkcje :
Po stwierdzeniu zaniku zasilania sieciowego podawany jest sygnał zapłonu, uruchamiany
rozrusznik silnika spalinowego, a po wykryciu napięcia przełączenie ( z niewielkim
opóźnieniem ) zasilania odbiorników na agregat. Zliczane są kolejne próby uruchomienia
silnika , a po 5 nieudanych następuje zaprzestanie dalszych prób i wystawienie sygnału
„awaria”. Przełączenie zasilania na sieciowe i wyłączenie agregatu następuje z opóźnieniem
eliminującym wpływy krótkotrwałego przywracania napięcia w sieci
.
Rys. Przykład automatycznego rozruchu zespołu prądotwórczego wykonany z użyciem
sterownika AF ( Array-Fab ).
Opisane powyżej zadania można połączyć w ramach jednego sterownika , a funkcjonalność
znacznie poprawi się po użyciu rozszerzenia w postaci modułu fonicznego ( powiadamianie
głosem ).
Dotychczasowe przykłady ilustrowane były z wykorzystaniem programu QuickII, i
sterowników AF, ale można je zrealizować na dowolnie innym sterowniku spełniającym
Plik z chomika:
torrencik_ss
Inne pliki z tego folderu:
Kurs expert S5-115U.rar
(77718 KB)
Kurs podstawowy S7.rar
(106500 KB)
Programowalne sterowniki logiczne(1).pdf
(889 KB)
Podstawy programowania plc.doc
(363 KB)
programowanie plc.doc
(363 KB)
Inne foldery tego chomika:
CYFROGRAFIA ♦ FOTOGRAFIA ŚLUBNA
gadu-gadu tools
Hiren's BootCD 14.0
Hollywood FX and 2669 Effects
Pinnacle Mega Dodatki
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin