otwarcie.pdf

UROCZYSTOŚĆ OTWARCIA

Przemówienie insp. Jerzego Powieckiego, Komendanta Szkoły Policji w Pile

Szanowni Państwo!

Drodzy Uczestnicy!

Z nieukrywaną przyjemnością po raz

kolejny stoję tu przed państwem, podobnie

jak w roku ubiegłym, kiedy to zainauguro-

waliśmy, wspólnie z dyrektor Zespołu

Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Pile,

panią mgr Marią Kubicą, Ogólnopolski

Turniej Szkół Ponadgimnazjalnych z Kla-

sami Policyjnymi, w którym o miano „Kla-

sy Policyjnej Roku 2009” stanęło 17 drużyn

z całej Polski. Tytuł ten, jak doskonale pa-

miętamy przypadł broniącej go w tym roku,

drużynie Zespołu Szkół Ogólnokształcą-

cych i Zawodowych im. Jana Pawła II w

GROMNIKU.

Dyrektor ZSP nr 2 w Pile, Maria Kubica,

wita zgromadzonych na placu alarmowym

uczestników Turnieju.

Ponadto do programu wprowadzona

została nowa konkurencja - test umiejętno-

ści w zakresie udzielania pierwszej pomocy

przedmedycznej.

Przy

mikrofonie

insp.

Jerzy

Powiecki,

Komendant Szkoły Policji w Pile.

Prezentacja reprezentacji szkół biorących

udział w Turnieju.

Dziś rozpoczynamy rywalizację o

miano „Klasy Policyjnej Roku 2010”, pod-

czas której będziecie mogli, szanowni

uczestnicy, skonfrontować swoją wiedzę i

umiejętności praktyczne charakteryzujące

policyjne rzemiosło.

Już teraz mogę pokusić się o stwier-

dzenie, że tegoroczne zmagania okazały się

rekordowe w odniesieniu do zeszłorocz-

nych, ponieważ o miano najlepszej klasy

policyjnej staje dziś do przysłowiowej wal-

ki nie 17, a 20 drużyn, spośród blisko

czterdziestu, które zgłosiły akces do turnie-

ju.

Zaglądając niedawno do Internetu,

wpisałem w wyszukiwarce hasło „klasy

policyjne”. Nie przypuszczałem wówczas,

że spotkam się z takim oddźwiękiem. Po-

nad milion dwieście tysięcy linków, czyli

odsyłaczy do stron internetowych mówi

samo za siebie. Zaglądając tylko do niektó-

rych z nich, można przeczytać o otwarciu

kolejnych, klas „policyjnych” w różnych

szkołach, położonych nie tylko w dużych

aglomeracjach,

ale

przede

wszystkim

w mniejszych, kilkunasto- a nawet kilkuty-

sięcznych miejscowościach.

tych, których społeczeństwo darzy wyso-

kim poziomem zaufania.

Uczniowie klas o profilu policyjnym z ZSP

nr 2 w Pile na uroczystości otwarcia Turnieju.

Reprezentacja Zespołu Szkół Ponadgimna-

zjalnych nr 4 w Malborku.

Mundur wyróżnia, w pewnym sensie

nobilituje. Młodzi ludzie kończąc gimna-

zjum mają głowy pełne pomysłów na swoje

życie, chcą, by było ciekawe, przynosiło

codziennie nowe doświadczenia. Z tego

względu kierują też swoje kroki do szkół, w

których wprowadzane są innowacyjne for-

my kształcenia. Jedną z takich form są kla-

sy o profilu policyjnym, które umożliwiają

ludziom wchodzącym pomału w dorosłe

życie, obranie pewnego kierunku na mapie

swojego przyszłego życia.

Wielu uczniów, decydujących się na

rozpoczęcie nauki w klasie „policyjnej”

zainteresowanych jest bowiem podjęciem w

przyszłości pracy w policji. Formacja ta

nieustannie zajmuje wysoką pozycję wśród

Szanowni Państwo, dziękując za to,

że z takim zapałem i życzliwością odpo-

wiedzieliście na naszą propozycję, którą

jest ten turniej, życzę wszystkim tu zgro-

madzonym udanej rywalizacji. Co prawda,

tylko jedna z drużyn otrzyma honorowy

tytuł „Klasy Policyjnej Roku 2010”, ale,

jestem przekonany, wszystkie dziś startują-

ce drużyny, na zakończeniu będą mogły

poczuć się jak zdobywcy tego szczególnego

tytułu. Jak bowiem mówi stara maksyma -

doświadczenie jest najlepszym nauczycie-

lem. Ten turniej, według mojej oceny, jest

dobrym miejscem nie tylko na weryfikację,

ale również na zdobywanie nowych do-

świadczeń.

Dziękuję za uwagę.

* * *

Rozmowa z mł. insp. Romanem Stawickim p.o. Dyrektorem Biura Kadr i Szkole-

nia Komendy Głównej Policji

Panie Dyrektorze, jak

Pan ocenia ideę two-

rzenia Turnieju Klas

Policyjnych?

W mojej ocenie

jest to bardzo trafiona

inicjatywa, dlatego że

rzeczywiście jeszcze

kilka lat temu klas „po-

licyjnych” jeszcze nie było, a w ciągu

ostatnich dwóch-trzech lat zaczęło ich

przybywać i mamy obecnie prawie czter-

dzieści. Dlatego też trzeba na wszystkie

możliwe sposoby doprowadzić do tego, aby

powstało takie forum wymiany wiedzy

i doświadczeń pomiędzy dyrektorami tych

szkół, a także żeby i Policja posiadała wie-

dzę, w jakim kierunku to się rozwija. Ten

turniej jest właśnie taką propozycją budo-

wania platformy współpracy pomiędzy Po-

licją a tymi szkołami, proponowanie im

pewnych rozwiązań, chociażby co do kwe-

stii zorganizowania się. Wczoraj podczas

spotkania z dyrektorami szkół dowiedzieli-

śmy się, że cały czas jest pewien problem

z nadaniem klasie „policyjnej” pewnego

statusu organizacyjnego. Zajęcia obecnie

odbywają się w różny sposób, rozumiany

chociażby jako wygospodarowanie godzin

przeznaczonych na realizację tych przed-

miotów niekiedy nawet kosztem tych go-

dzin dyrektorskich czterech czy pięciu, któ-

re dyrektorzy posiadają. W innych szkołach

jest to traktowane na zasadzie innowacji,

w jeszcze innych treści związane z pracą

policyjną są wypełnieniem rozszerzonych

programów, np. WOS-u. Brakuje zatem

takiego nadania rangi temu problemowi,

który pozwoliłby w sposób zorganizowany

realizować tego rodzaju zajęcia. Myślę, że

to wczorajsze spotkanie z dyrektorami

szkół było pod tym kątem bardzo owocne

i na zasadzie wymiany poglądów wypraco-

wano pewien kierunek, w którym to powin-

no zmierzać.

żenie że wszyscy trafią do służby w Policji

jest abstrakcyjne i nierealne, to tak warto-

ścią będzie chociażby fakt pewnego zacho-

wania i stosunku do Policji. Nie bez zna-

czenia jest także fakt, że jest to ten kieru-

nek, który, w mojej ocenie, może doprowa-

dzić w przyszłości do powstania społeczeń-

stwa obywatelskiego. Dzisiaj się o tym du-

żo mówi, a wciąż jednak za mało się robi

żeby tak naprawdę to społeczeństwo oby-

watelskie zafunkcjonowało. To jest też

uczenie pewnych rzeczy elementarnych.

Kiedyś taką dobrą szkołą życia, a przy-

najmniej niektórzy tak twierdzili, było woj-

sko. Dzisiaj wojska nie ma, więc, jak tutaj

dowiedzieliśmy się, organizowanie obozów

dla uczniów tych klas w takich trochę spar-

tańskich warunkach jest bardzo ciekawą

formułą przygotowania tych ludzi do samo-

dzielnego życia. Doświadczamy tego

w szkołach policyjnych, kiedy przyjeżdżają

młodzi ludzie na kurs podstawowy.

W pierwszych dniach są trochę zagubieni,

mają trudności z przystosowaniem się do

życia w trybie skoszarowanym, kiedy dzień

jest uporządkowany, odbywa się według

pewnego rygoru czasowego. Temu wszyst-

kiemu towarzyszy olbrzymie napięcie,

stres. Mam nadzieję, że właśnie taka forma

edukacji spowoduje, że ci ludzie będą chęt-

niej wstępowali do Policji czy też Straży

Granicznej, może do jakiejś innej formacji.

W przyszłości będą to dobre kadry dla tych

instytucji.

Jakie jeszcze wrażenia odniósł Pan

ze spotkania z dyrektorami szkól, w któ-

rych są prowadzone klasy policyjne?

Niewątpliwie to, że w szkołach funk-

cjonują klasy „policyjne”, pomimo licznych

trudności, jest rezultatem zaangażowania

i pracy dyrektorów, nauczycieli i osób, któ-

re w tym temacie zaliczyłbym do grona

pasjonatów. Gdy wsłuchałem się w ich gło-

sy, gdy dzielili się swoimi doświadczeniami

w tym względzie, to naprawdę trzeba poko-

nać wiele przeszkód po to, aby osiągnąć ten

cel, ten efekt który tutaj chociażby możemy

zaobserwować przez poziom przygotowa-

nia tych młodych ludzi do tego turnieju.

Poza tym tych wartości dodanych jest

oczywiście bardzo dużo, poczynając od

takich bardzo znaczących, w kontekście

czasów, w których przyszło nam żyć

i funkcjonować, jaką jest kształtowanie

właściwej postawy. Tak jak wczoraj stwier-

dziłem, nawet jeżeli nie wszyscy, bo zało-

Czy dyrektorzy szkół zgłaszali ja-

kieś potrzeby lub oczekiwania w stosun-

ku do Policji?

Starałem się odpowiadać na pytania,

doradzać oczywiście na tyle, na ile jestem

w stanie w oparciu o swoją wiedzę i do-

świadczenie. Między innymi zasugerowa-

łem, aby ich głos był bardziej doniosły

i żeby rzeczywiście osiągnięto to, na czym

by nam wszystkim zależało. Chodzi o to, by

edukacja w tym zakresie odbywała się w

sposób polegający na dobrej organizacji,

z przydzieloną liczbą godzin, a nie jak

wcześniej wspomniałem stosowaniem pro-

tezowych rozwiązań Zaproponowałem ra-

zem z kierownictwem pilskiej Szkoły Poli-

cji formę zorganizowania się, w postaci

stworzenia stowarzyszeń przez poszczegól-

ne szkoły, gdzie funkcjonują klasy „poli-

cyjne”. Następnie na bazie tych stowarzy-

szeń utworzenie związku. Uważam, że by-

łaby to taka reprezentacja, taka grupa po-

siadająca siłę oddziaływania, która mogłaby

się swoim głosem przebić np. w Minister-

stwie Edukacji Narodowej, bo to jest przede

wszystkim podmiot decyzyjny, jeżeli cho-

dzi o problemy, które dyrektorzy na spo-

tkaniu zgłaszali. My oczywiście możemy

wspierać tę inicjatywę, możemy również

poprzez różnego rodzaju oddziaływania

starać się mówić niejako jednym głosem

w tej sprawie, aczkolwiek decyzje zapadają

w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Ko-

lejną kwestią, do której namawialiśmy

i zachęcaliśmy jest określenie minimum

programowego, wspólnego dla wszystkich

szkół posiadających klasy „policyjne”. Dla-

czego to jest tak ważne? To jest oczywiście

ważne z punktu interesów szkoły tej czy

innej, ale również jest to ważne z punktu

widzenia Policji jako instytucji zaintereso-

wanej pozyskaniem dobrych kandydatów

w swoje szeregi. Jeszcze rok - dwa lata te-

mu bywało tak, że niektóre szkoły otwiera-

ły klasy „policyjne” po to, by przyciągnąć

młodych ludzi w sytuacji niżu demogra-

ficznego. W ten sposób przyciągano mło-

dych ludzi, robiono im pewną nadzieję, że

po ukończeniu szkoły będą mogli bez

zbędnych formalności wstąpić do Policji.

Więc to minimum programowe pozwoliło-

by rzeczywiście przygotować ich chociażby

w zakresie procedury doborowej do służby

w Policji. Też nie może być tak, że niektóre

przedmioty w różnych szkołach są realizo-

wane w ramach godzin podstawowych,

a w innych w formie zajęć fakultatywnych,

bo to już powoduje, że nie uzyskujemy jed-

nego standardu. Podając racjonalne argu-

menty, staraliśmy się przekonać dyrekto-

rów, że to też leży w ich interesie. W tej

sprawie osiągnięto consensus, i jest to jeden

z wniosków z przyjętej podczas tego spo-

tkania uchwały.

Jak Pan, jako Dyrektor Biura Kadr

i Szkolenia ocenia działania pozastatuto-

we szkół Policji, angażowanie się w dzia-

łania społeczne i prewencyjne?

Uważam, że jest to wręcz niezbędne,

nie tylko z punktu widzenia wizerunku

szkoły czy Policji jako instytucji, ale przede

wszystkim jest to jedna z form wypełniania

misji, która spoczywa na szkołach policyj-

nych, a która związana jest z funkcjonowa-

niem w ramach określonej społeczności

lokalnej. To nie te czasy, gdy szkoła, bądź

jakaś jednostka była zamkniętą enklawą

i w zasadzie do tego się sprowadzało jej

funkcjonowanie. Dzisiaj jest inaczej, chcąc

zyskać uznanie społeczności lokalnej

i aprobatę dla tego, co robimy oraz szacu-

nek dla policjanta, jako osoby wykonującej

bardzo trudną służbę na rzecz społeczeń-

stwa, musimy się otwierać na społeczeń-

stwo i musimy pokazać, że nie mamy nic

do ukrycia. To, co robimy, robimy po to,

aby personalnie przygotować młodych

adeptów sztuki policyjnej do wykonywania

zadań na rzecz społeczeństwa. Tak jak dzi-

siaj mamy Dzień Otwarty pilskiej Szkoły

Policji, to bardzo dobra inicjatywa, zresztą

można zauważyć, jak wiele osób stoi obec-

nie przed bramą i czeka na wejście na teren

szkoły. Uważam, że jest to też wyśmienita

okazja ku temu, by osoby spoza klas „poli-

cyjnych”, bo tutaj oczywiście będzie około

tysiąca osób, które zwiedzą szkołę, mogły

zapoznać się z jej działalnością, ale także

z funkcjonowaniem poszczególnych rodza-

jów służb Policji. Może pod wpływem ta-

kiej wizyty kolejne osoby zdecydują się na

to, aby zasilić nasze szeregi. To też jest

jedna z form rekrutacji. Niektórzy podejmu-

ją decyzję o wstąpieniu do Policji tylko

i wyłącznie w oparciu o bardzo popularne

seriale i filmy, a potem następuje zderzenie

tego świata, który tam jest przedstawiony

z tym realnym. Powoduje to u tych osób

poważne dylematy i rozterki, a niekiedy

doprowadza do podjęcia decyzji o rezygna-

cji. Chcąc uniknąć takich sytuacji, myślę że

właśnie temu służy otwieranie się szkół,

organizowanie tego typu przedsięwzięć,

różnego rodzaju turniejów i dni otwartych,

żeby osoby zainteresowane służbą mogły

lepiej tę Policję poznać.

wieczorem, od dziewiętnastej do praktycz-

nie dwudziestej drugiej trwała prezentacja

konkurencji, co prawda nie turniejowej, ale

towarzyszącej turniejowi. Sprowadzała się

ona do zaprezentowania różnych form arty-

stycznych, form twórczości. Założenie było

takie, że młodzi ludzie mieli przygotować

przedstawienie teatralne, ale poszli o krok

dalej, ponieważ oprócz teatru była komedia,

był zespół muzyczny, czyli różne formy

działalności artystycznej. Umiejętności ak-

torskie są tu oczywiście mniej ważne, bo to

nie są aktorzy, ale o wiele większe znacze-

nie ma przekaz, który te formy niosą i który

jest adresowany do ich rówieśników, kiedy

zagrożenie różnymi formami patologii jest

naprawdę bardzo duże. To też pokazało

wiedzę tych młodych ludzi na temat róż-

nych form artystycznych, jak np. teatr, bo

mieliśmy taki odcień teatru becketowskiego ,

gdzie w zasadzie niewiele się dzieje, mieli-

śmy pierwszy i drugi plan, mieliśmy taki

klasyczny teatr, gdzie akcja jest dynamicz-

na. Było to bardzo ciekawe doświadczenie,

myślę że dla wszystkich, którzy tam wczo-

raj byli, a sala była wypełniona, co też

świadczy o tym, że ta oferta również została

zaakceptowana przez uczestników.

Jak ocenia Pan organizację turnieju?

Organizację oceniam bardzo dobrze.

Sprawność organizacyjna jest poniekąd

stałą cechą Policji, bo bez tych umiejętności

organizatorskich realizowanie jakichkol-

wiek przedsięwzięć byłoby niemożliwe,

a właśnie służba w Policji w zasadzie pole-

ga między innymi na współdziałaniu.

Współdziałanie jest takim warunkiem po-

wiedziałbym sine qua non tej służby, bo

począwszy od patrolu, gdzie najczęściej jest

pełniony przez dwie osoby, a skończywszy

na zabezpieczeniu miejsca zdarzenia, czy

jakichkolwiek innych czynnościach służ-

bowych, już nie wspomnę o takich działa-

niach jak akcje policyjne zakrojone na dużą

skalę, gdzie dochodzi do zarządzania

ogromnymi siłami i środkami, tu bez

współdziałania, bez umiejętności organiza-

torskich realizacja zadań byłaby niemożli-

wa. Uważam, że w szkołach policyjnych

wypracowano przez lata pewne mechani-

zmy, rozwiązania w tym zakresie i to, że

dzisiaj tak sprawnie się to odbywa, zresztą

taka jest ocena osób, które uczestniczą w

tym turnieju, jest najlepszym potwierdze-

niem tego, że to wszystko jest profesjonal-

nie przygotowane. Zresztą cały czas ten

turniej przecież ewoluuje. Sądzę, że jest to

potwierdzenie tego, że to nie jest takie dzia-

łanie dla samego działania, a potem już

tylko powtarzanie. To jest cały czas dosko-

nalenie, usprawnianie, modyfikacja, po to,

aby z każdą kolejną edycją było jeszcze

lepiej, ciekawiej, a przez to żeby motywacja

uczestników była również jeszcze większa i

zachęcała ich do tego, żeby tutaj przyjeż-

dżali. Dla przykładu, konkurencja związana

z udzielaniem pierwszej pomocy jest nową

konkurencją, ponieważ na ubiegłorocznym

turnieju tego elementu nie było i już można

było zauważyć, jak ona wpłynęła na cho-

ciażby klasyfikację punktową. Warto też

wspomnieć o tym, co działo się wczoraj

wieczorem, bo świadczy to o dobrej organi-

zacji. To nie tak, że pewne rzeczy dzieją się

tylko do południa i po południu, ale także i

Możemy zatem liczyć na to, że

w przyszłym roku odwiedzi nas Pan

i będzie wspierał ideę?

Mam nadzieję, że tak będzie, zresztą

występuję tutaj w podwójnej roli, gdyż je-

stem tutaj też przedstawicielem Pana Ko-

mendanta Głównego Policji, który objął

patronatem honorowym ten turniej i przed

przyjazdem długo rozmawialiśmy na temat

klas „policyjnych”, na temat samej idei,

tego turnieju i wartości wynikających

z takiej formy edukacji dla Policji, społe-

czeństwa, ale też i dla tych młodych ludzi.

Jak już wspomniałem, żyjemy w takich

czasach, gdzie dla wielu ludzi w tym wieku

nie ma żadnych autorytetów, żadnych war-

tości, natomiast tutaj stykamy się z próbą

takiego kształtowania postaw, które opiera-

ją się na pewnych zasadach, pewnych war-

tościach i to może mieć kluczowe znaczenie

w ogóle dla przyszłości tych młodych ludzi

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: