Kazimierz Brodziński -Oda.docx

(51 KB) Pobierz

                                                                                                                                           s.3                                                                                                                                                                                        Oda                                                                                                                                         z okoliczności ukończenia „Słownika” Lindego                                                                                                                                                       Że przez Pana wieczności słowo wyrzeczone.                                                                       Po  niezmiernościach  światło rozciągnęło.                                                                                            Za  którym światów mnóstwo niezliczone                                                                 Pod stopę Twórcy cisnąć się zaczęło,                                                                                               Wszechmocny Władzca stworzenia                                                                                                          Odbiera hołd podziwienia.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Lecz gdy mąż w chęciach wielki a tak słaby w sile,              Co pracą spełnia zamiar przedsięwzięty,                                                                                            A w pracy samej trafia w każdą chwilę                                                                                                      Na los szalony i czas nieugięty -                                                                                                 Ten wśród walki o ofiary,                                                       Gdy równie mężny jak stały,                                                                                                                        Chwalebne kona zamiary,                                                                                                                          Godzien jest chwały!                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Jeden jest kościół sławy wzniesiony pod niebiosa,                                                     Lecz do niego różne drogi,,                                                                                             A wszędzie zwalczać potrzeba                                                                             Losy, przesądy i wrogi.                                                                                                                                                                                                                                                                   Geniuszu, rycerstwa czy kunsztu zawody                                                Wtedy osiągają całość,                                                                       Kiedy zdolności narody                                                                                                       Rozwija męstwo, odwaga i stałość.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          s.4                                                                                                                                                     W każdym do chwały zakresie                                                                                 Wielkość się na walce wspiera;                                                                                                                          Ktokolwiek wieniec chwały odniesie,                                                                                                 Wieniec zwycięstwa odbiera.                                                                                                                                                                                                                                                                      Mars pod dębem tarczę składa,                                                                         Rozkosz go poi dłonią pieściwą,                                                                                                                                                                                     Ale myśląca Pallada                                                                                                                W zbroi spoczywa – chociaż pod oliwą.                                                                                                                                                                                                                                                                                 Czeka cię zwycięstwa chwała!                                                                                      Linde! Twa praca spełniona!                                                                                                                   Gdzie rąk trzeba Egeona,                                                                                                                                                                               Tam dłoń jedna dokonała.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    Jako ożywne słońce swym promieniem                                                             Z ziemi wyciąga niebotyczne drzewa,                                                                         Tak kogo boskim płomieniem                                                                                    Miłość pożytku zagrzewa,                                                                                                                                             Ten , czując natchnienia święte,                                                                                                Spełnia dzieła niepojęte.                                                                                                                                                                                                                                              Uniosłeś nam drogie szczątki                                                                                                     Jedynej ojców puścizny,                                                                                                        Jedne niestarte pamiątki                                                                                                                       Niszczonej zewsząd ojczyzny -                                                                                                                                                       Tak gdy w nieszczęśliwą Troję                                                                           Zdrady Ulissa wniosły pożogi,                                                                                                                           Enej wziął na barki swoje,,                                                                          Ojca i ojczyste bogi.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            s.5                                                                                                              Niechaj Sławian pokolenie                                                                            Wiecznie twoje dzieło chowa,                                                                                                  Czci jak lary  nieskończenie -                                                                                                                          Praca to jest Alcydowa!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Lecz gdzie są Alcyda  słupy?                                                                             Gdzie dziś słupy Bolesława?                                                                             Wiecznym mieniem nie są łupy,                                                                                                                            Kamień granic nie nadawa.                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Język jest granicą świętą,                                                         Struż Chin,  odwieczny mur, już się zawali,                                                              Mowa zostanie nietkniętą,                                                                                          Na nię już chciwość nie wykopie stali.                                                                                                                                                                                                                   Z nią  twoje imię niewzruszone będzie!                                      Czas, siejąc zgubę w niedościgłym pędzie,                                                         Zmiótł wielkie Teby i twój gród, Pryjamie,                                                                                                     Lecz gdy na wszystko zniszczone                                                                                                        Nocną rozciąga zasłonę,                                                                                                         Sławę  bierze na swe ramię,                                                                  Wysoko z poziomej osi                                                                               Ku wieczności ją unosi,                                                                                           A w jej dłoni karta złota,                                                                                               Wawrzynami uwieńczona,                                                                                                    Na niej zasługi imiona śpieszy zawieść przed wieczności                                                                                                                                                    wrota .                                                                                                                                     

Zgłoś jeśli naruszono regulamin