ZŁOTY PARASOL (D.Wawiłow)
Żółtą drogą, zielonym polem
szedł raz człowiek pod parasolem
i uśmiechał się mimo słoty,
bo parasol był cały złoty.
Coś mu śpiewał, bzykał jak mucha,
śmieszne bajki plótł mu do ucha…
I ten deszcz tak padał i padał,
a parasol gadał i gadał,
a ten człowiek mu odpowiadał.
I oboje byli weseli,
choć się wcale nie rozumieli,
bo ten człowiek mówił po polsku,
a parasol – po parasolsku.
anechda