R621. Fielding Liz - Róża pustyni.pdf - 07) 601 - 700 - anna9955

Liz Fielding

Róża pustyni

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- W samolocie leciała z nami dziennikarka, Rose Fenton.

- Książę Hassan al Raszid usiadł z tyłu limuzyny, obok swego

doradcy Partridge'a. - To zagraniczna korespondentka jednej z

informacyjnych sieci telewizyjnych. Dowiedz się, co tutaj

robi.

- To żadna tajemnica, ekscelencjo. Zamierza wrócić do

zdrowia po zapaleniu płuc. To wszystko.

- Doprawdy? - Hassan obdarzył siedzącego obok

mężczyznę powątpiewającym spojrzeniem. Partridge był

młodym Anglikiem, nowicjuszem w świecie polityki, należało

jednak oczekiwać, że okaże się pojętnym uczniem.

- To siostra Tima Fentona - dodał Partridge takim tonem,

jakby to wszystko wyjaśniało. - Tim jest nowym naczelnym

weterynarzem kraju - ciągnął, gdy zobaczył zdumione

spojrzenie księcia. - Uznał, że w ciepłym klimacie siostra

szybciej odzyska zdrowie.

- Odkąd to pokrewieństwo z naczelnym weterynarzem

upoważnia dziennikarkę do podróży prywatnym odrzutowcem

Abdullaha? - dociekał Hassan.

- Jego Wysokość zapewne doszedł do wniosku, że pannie

Fenton po tak ciężkiej chorobie należy się odrobina komfortu.

A ponieważ książę i tak wracał do domu...

- Obaj wiemy, że gdyby chodziło o mnie, Abdullah nie

wysiałby nawet hulajnogi, a co dopiero ten latający pałac. W

dzisiejszych czasach nawet królowa Anglii lata rejsowym

samolotem.

- Ale to nie królowa Anglii ma napisać pochlebny artykuł

o Jego Wysokości do Uczącego się tygodnika politycznego.

- Dziękuję, Partridge - skwitował cierpko Hassan. -

Wiedziałem, że tkwi w tym jakiś haczyk.

Rose Fenton z pewnością będzie fetowana, obsypywana

pochlebstwami przez regenta. Tymczasem następca tronu,

młody książę Fajsal, bawił w Stanach, gdzie studiował

zarządzanie i nie zdradzał żadnej chęci powrotu do domu.

Hassan tuż przed swoim powrotem słyszał plotki, że Abdullah

dąży do umocnienia swej regencji, a może nawet do

zamienienia jej w coś bardziej trwałego.

- Czy ona zdaje sobie sprawę, czego się od niej oczekuje?

- spytał.

- Nie sądzę.

- A jej brat? Poznałeś go, prawda?

- Na przyjęciu w klubie sportowym - wyjaśnił Partridge.

- Tim Fenton jest dobrym kompasem. Poprosił o urlop,

aby wyjechać do domu, gdy siostrę zabrano do szpitala. Jego

Wysokość wystosował do niej osobiste zaproszenie do Ras al

Hajar na czas rekonwalescencji.

- A gdy mój kuzyn podejmie jakąś decyzję, tylko

szaleniec odważyłby się mu sprzeciwić - skomentował

Hassan. A właściwie dlaczego Rose Fenton miałaby

odmówić? Abdullah z zasady nie wpuszczał dziennikarzy do

Ras al Hajar. Musiała odebrać to zaproszenie jak prawdziwy

prezent losu.

- Nie powinien pan się denerwować - wtrącił Partridge.

- Panna Fenton ma opinię rzetelnej dziennikarki. Jeśli

pański kuzyn szuka kogoś, kto napisałby o nim pochlebny

artykuł, wybrał nieodpowiednią osobę.

- Czy Timowi Fentonowi podoba się posada naczelnego

weterynarza?

Milczenie Partridge'a było bardzo wymowne. Rose Fenton

od razu pojmie, w czym rzecz. A Abdullah ułatwi jej zadanie.

Pochwali się swoimi osiągnięciami, zawiezie ją w

klimatyzowanej limuzynie do nowego szpitala, do nowego

centrum handlowego, po drodze zahaczając o nowy ośrodek

sportowy. Pokaże postęp z nierdzewnej stali i zbrojonego

betonu.

Zadba, by była dość zajęta i nie miała czasu na oglądanie

niczego, co mogłoby zepsuć jej dobre wrażenia. A przecież

wywiad z niechętnym mediom regentem był smakowitym

kąskiem dla każdego dziennikarza, nawet tak znakomitego jak

Rose Fenton.

Hassan nie podzielał optymizmu swego doradcy. Nie miał

dobrego zdania o dziennikarzach, nawet tak hojnie

obdarzonych przez naturę jak urocza Rose Fenton.

Zmienił front.

- Partridge, skoro jesteś tak dobrze poinformowany, może

powiesz mi, jakie rozrywki przygotował mój kuzyn dla owej

damy?

Nagły rumieniec na twarzy Partridge'a wyraźnie

świadczył, jaki efekt wywierała panna Fenton na młodych,

wrażliwych mężczyznach.

- Rejs statkiem wzdłuż wybrzeża, piknik na pustyni,

wycieczka po mieście.

- Przyjęcie na czerwonym dywanie - zakpił Hassan. - Coś

jeszcze?

- Oczywiście, jest jeszcze koktajl w ambasadzie

brytyjskiej... - Partridge zawahał się.

- Mam wrażenie, że najlepsze zostawiłeś na koniec?

- Jego Wysokość wyda na jej cześć przyjęcie w pałacu.

- Jakby przyjmował głowę państwa! - zdumiał się Hassan.

- Dość wyczerpujący program, jak na kobietę, która dochodzi

do siebie po ciężkim zapaleniu płuc, nie sądzisz?

- Ona była naprawdę chora, ekscelencjo - zapewnił

Partridge. - Zemdlała przed kamerą podczas przekazywania

relacji z Bałkanów. Widziałem na własne oczy. Po prostu

przewróciła się... Z początku myślałem, że dosięgła ją kula

snajpera. Jak teraz wygląda? - spytał niecierpliwie. - Widział

ją pan w samolocie?

- Tylko przelotnie. Wyglądała... - Hassan zawahał się.

Była chyba zarumieniona? Na tle podniesionego kołnierza

białej bluzki jej twarz wydawała się szczuplejsza niż wtedy,

gdy widział ją po raz ostami na ekranie telewizyjnym. Może

dlatego jej ciemne oczy sprawiały wrażenie ogromnych...

Ubrana była w purpurowy sweter, którego kolor powinien

gryźć się z jej rudymi włosami, ale, o dziwo, efekt był

porywający. Podniosła wzrok znad książki i spojrzała na niego

z nieskrywaną ciekawością. Było to spojrzenie kobiety pewnej

siebie, która nie miała ochoty na flirt, ale która chętnie

przystałaby na męskie towarzystwo podczas długiej podróży.

Hassana zainteresowała obecność pięknej kobiety w

samolocie kuzyna. Cóż, nie był nieczuły na wdzięki

niewieście. W pewnej chwili wezwał nawet stewarda, by w

jego imieniu zaprosił damę do kabiny, gdzie zajmował

miejsce. Ale w ciągu tych kilku sekund, nim mężczyzna do

niego podszedł, wrócił mu zdrowy rozsądek.

Rozmowa z dziennikarką nie była dobrym pomysłem.

Nigdy nie wiadomo, co z tego wyniknie. W dodatku Abdullah,

gdy tylko samolot dotknie ziemi, od razu dowie się, że ze sobą

rozmawiali. A zadawanie się z Hassanem al Raszidem nie

było dobrze widziane w pałacowych kręgach. Po co stwarzać

takie sytuacje?

Dla wszystkich będzie lepiej, jak Rose Fenton skupi się na

swojej książce.

Zdał sobie sprawę, że Partridge nadal czeka na jego

odpowiedź.

- Wyglądała wystarczająco dobrze - dokończył lekko

poirytowany.

R621. Fielding Liz - Róża pustyni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: