Magia - Tajemnica księgi.pdf - Do poczytania - chomikbodek

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wilington

Miasteczko Wilington leży między dwoma jeziorami z jednej

strony, a z drugiej otoczone jest górami. Do miasta dostać się można

dwiema drogami- koleją przejeżdżającą tunelem przez góry lub

mostem biegnącym nad jeziorem. Wilington było kiedyś górniczą

osadą, co tłumaczy położenie obecnego miasta.

W miasteczku żyje trzysta tysięcy mieszkańców, z czego

pracuje ledwie dwieście tysięcy. Pozostali nie mają stałych

dochodów. Najwięcej zarabiają w sezonie letnim, a resztę roku

pracują dorywczo.

W pobliżu wejścia do kopalni numer cztery, przy ulicy

Westnera w domku numer trzynaście mieszka spokojna rodzinka.

Pan Paul Ston pracuje w sklepie po drugiej stronie gór. Pani Emilia

Ston opiekuje się domem i dwójką swoich dzieci. Córka Syntia, która

ma siedem lat, naśladuje, a raczej próbuje naśladować swojego

starszego o trzy lata brata Marka, który ma czasami dość swojej

rodzinki. Wraz z przyjaciółmi Agnieszką Weterman i Antkiem Polem

zbudowali w ogrodzie szopę, która służy im jako miejsce spotkań.

Co dzień przed lekcjami spotykają się tam i razem idą na

przystanek.

Kilkanaście minut przed ósmą rano Marek wyszedł z domu, a

po kilku następnych minutach, wraz z przyjaciółmi, wsiadał do

autobusu. Był to żółty autobus wynajęty przez dyrekcję, aby ułatwić

dzieciom dotarcie do szkoły. W taki sposób w domu została tylko

mama i Syntia. Dziewczynka siadła sobie przy stole i zaczęła

rysować, a mama zabrała się za sprzątanie.

Kilka godzin później, tak około dwunastej, słyszy telefon.

-Słucham-powiedziała trzymając słuchawkę przy uchu jednocześnie

ścierając kurz ze stolika.

-Mogę rozmawiać z panią Emilią Ston- spytał wyraźny kobiecy głos.

-Przy telefonie-rzekła mama opierając się o wytarty blat stolika.

-Nazywam się Aneta Górska i jestem wychowawczynią pani syna.

Nauczyciele skarżą się, że Marek zasypia na lekcjach.

-Po raz pierwszy o tym słyszę-przyznała z lekkim zaskoczeniem

mama.

-Rozumiem, ale to trwa już od kilku tygodni - usłyszała mama ze

słuchawki.

-A miał takie dobre stopnie-stwierdziła cicho.

-Ja to rozumiem. Sama się zdziwiłam, kiedy dotarła do mnie ta

wiadomość-powiedziała pani Aneta.-Nie wie pani, czym chłopak się

interesuje?

-Całymi dniami gada o czarach, złych stworach i takich tam.

-Kiedy syn wróci proszę z nim porozmawiać.

-Oczywiście-powiedziała mama i odłożyła słuchawkę.

Po dwóch kolejnych godzinach drzwi domu otworzyły się i

Marek, który właśnie wrócił ze szkoły krzyknął -Już jestem-zamknął

drzwi i z pośpiechem wszedł na piętro.

Około godziny dziewiętnastej mama zawołała wszystkich na

kolację. Marek jak zwykle siadł naprzeciw regału z filmami.

Po chwili mama wniosła tacę z czterema talerzami. Na każdym była

porcja ziemniaków polanych z wierzchu sosem, trochę sałaty ze

śmietaną i groszkiem i dwa kawałki smażonej ryby. Każdy wziął swój

talerz i zaczęli jeść. Po uczcie każdy odniósł talerz i włożył go do

zmywarki, po czym z powrotem usadowili się przy stole, by zjeść

deser, którym były lody. W trakcie jedzenia pan Paul zwrócił się do

chłopca.

-Słyszałem synu, że śpisz na lekcjach.

Marek nic nie powiedział, lecz do rozmowy włączyła się mama

-Dzwoniła do mnie twoja wychowawczyni.

Marek skulił się i zerkając zza stołu powiedział-To nie moja wina.

Mam mnóstwo zajęć.

-O! A to jakich-zdziwiła się mama opierając się o krzesło.

-Muszę sprzątać pokój-starał się wywinąć pierwszym lepszym

powodem, lecz nie wiele to dało.

Skutkiem tego był szlaban na telewizję. Chłopak nie przyjął tego zbyt

dobrze tym bardziej, że właśnie zaczynał się sezon na filmy

fantastyczne. Wbiegł na piętro i trzasnął drzwiami od swojego

pokoju. Rzucił się na łóżko. Po chwili jednak wstał, podszedł do

regału z książkami i wziął swoją ulubioną „ Podróż światła” . Była to

historia kilku przyjaciół, którzy starali się zdobyć niewiarygodną moc.

Położył się i zaczął czytać. Nie zdążył się zorientować, kiedy

przeniósł się w tajemniczy świat snów.

Następnego dnia zerwał się z łóżka po siódmej i zaczął biegać

po pokoju z lekką histerią. Chwilę później wpadł na otwarte drzwi,

zza których wyglądała mama, i z hukiem padł na podłogę. Po pięciu

minutach otworzył oczy i poczuł ostry ból na czole.

-Co ty wyprawiasz-spytała mama przykładając mu na siniaka

namoczoną, zimną wodą, ściereczkę.

-Szukałem ubrań-powiedział, po czym zerwał się na równe nogi i

zaczął mówić-Szkoła. Zaraz się spóźnię.

-Uspokój się… -rzekła mama próbując go zatrzymać.

-Ale ja… -nie dokończył, ponieważ do pokoju weszła Syntia i

powiedziała, że jest sobota.

-Co-zamarł w miejscu. Spojrzał na mamę, która kiwała głową na

potwierdzenie. Chłopak ubrał się i zszedł na śniadanie.

Po dziesiątej do drzwi zapukał Antek i razem udali się na tył

domu do „ bazy”. Przy wejściu czekała już Agnieszka z kilkoma

książkami, które najwyraźniej były ciężkie. Antek otworzył drzwi i

cała trójka weszła do środka.

Z zewnątrz ich „baza” wyglądała jak rozpadająca się szopa, ale

w środku to, co innego. Kanapa, fotele, stolik, dwa biurka, laptop,

mała lodówka i wiele innych rzeczy.

Agnieszka położyła książki na stoliku, który stał między

kanapą, a fotelami.

-Nie mam pojęcia dlaczego interesujecie się czymś takim jak

cyrkowe sztuczki-stwierdziła.

-Jak magia-powiedział Marek.-Dlatego, że to jest ciekawe.

-Ta. Setki lat temu ludzie wierzyli w takie rzeczy- stwierdził Antek

wyciągając spod sterty książek „Legendy starej Anglii” .

-Halo, mamy dwudziesty pierwszy wiek-zwróciła uwagę Agnieszka.

-Ciekawa okładka-stwierdził Marek biorąc najgrubszą książkę ze

stosu oprawioną w skórę z wypalonym tytułem „Cała prawda o

czarach” .

-W bibliotece powiedzieli, że to najstarsza książka o „magii” -

powiedziała Agnieszka włączając laptopa . -Podobno napisał ją jakiś

czarownik.

Po obiedzie znowu wszyscy spotkali się w szopie.

-Znalazłem coś ciekawego-powiedział Marek wyciągając z szuflady

książkę.

-To książka, którą czytałeś-trafnie spostrzegła Agnieszka siadając na

fotelu.

-To widać-oburzył się Marek-Znalazłem ciekawy cytat.

-To czytaj-powiedział zniecierpliwiony Antek.

-To tu-powiedział cicho Marek- „ Dar magii otrzymać może każdy.

Warunkiem jest jakakolwiek z nią styczność. Większość ludzi

była raniona zaklęciem, lecz zdarzają się także tacy, którzy

dotknęli magicznego przedmiotu,

bądź byli świadkami użycia czarów. Istnieje ponad milion

zaklęć, których nie nauczy się zwykły człowiek…”

-I co-spytała Agnieszka.

-Nie rozumiecie-zdziwił się Marek zamykając książkę.-Chodzi o to,

że jak znajdziemy coś, co należało do czarownika to i my nimi

zostaniemy.

-Dobry dowcip-ledwo powiedziała Agnieszka ze śmiechu.

-Lepszego żartu w życiu nie słyszałem-powiedział Antek, po czym

zaczął się śmiać.

-No i dobra-obraził się Marek i wrócił do domu.

Zbliżał się wieczór i na dworze robiło się coraz ciemniej. W

pewnym momencie zerwał się silny wiatr. Marek skończył kolację i

poszedł do pokoju.

Przez kilkadziesiąt minut czytał jedną ze swoich książek. Kiedy

skończył na zewnątrz było strasznie ciemno. Nie dało się nawet

zobaczyć drzewa rosnącego kilka metrów od domu. Chłopak zgasił

lampkę i położył się.

Zbliżała się północ, a Marek miał właśnie dziwny sen.

Śniło mu się, że jest gdzieś w podziemiach i dążył w stronę światła.

Okazało się, że wszedł do wielkiej sali, po środku której, na

wzniesieniu, leży książka, a wokół krąży cztery posążki. Marek,

mimo iż był to tylko sen, starał się dotknąć książki. Jednak, gdy

brakowało kilku cali, światła w sali zgasły, a kilkucentymetrowe

figurki zmieniły się w kilkumetrowe potwory.

Chłopak zbudził się z przerażeniem w momencie, gdy na

zegarze ratusza wybiła dokładnie północ. Na dworze szalała burza.

Gwizd wiatru, błyski i huki sprawiły, że Marek skrył się pod kołdrą.

Rano, podczas śniadania był lekko oszołomiony.

-Co ci jest-spytała czule mama stawiając przed nim talerz z

grzankami.

-Nic-odpowiedział Marek przecierając zaspane oczy.-To tylko zły

sen.

-Znowu?

-Tak-powiedział wkładając grzankę do ust.-Tym razem byłem już w

tej sali.

-Musimy coś z tym zrobić-rzekła stanowczo mama, która była lekko

przewrażliwiona na punkcie zdrowia dzieci, łapiąc za telefon.

-Dzwonię po lekarza.

Trzydzieści minut później dr. Arek z pobliskiej przychodni badał

Magia - Tajemnica księgi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: