Kalu Rinpocze - O medytacji.pdf - BIBLIOTEKA BUDDYJSKA - qbrzydal

KALU RINPOCZE

O M E D Y T A C J I

W Buddyzmie jest szczególnie ważne rozwinąć to co nazywamy Wyciszeniem, lub

medytacją wyciszenia, pozwalając umysłowi dojść do spoczęcia w całkowitym skupieniu na

jakimś pojedynczym przedmiocie. Aby rozwinąć ten rodzaj medytacyjnej zdolności

koncentrujemy umysł na jakimś szczególnym przedmiocie. To może być fizyczne odczucie

takie jak wchodzenie i wychodzenie oddechu, albo forma bóstwa takiego jak Czenrezig, albo

sylaba HRI w sercu, czy dźwięk mantry. Zasadnicza idea jest taka, aby wybrać jakiś

szczególny obiekt, skoncentrować umysł i pozwolić mu spocząć na nim bez jakiegokolwiek

rozproszenia, bez podejmowania jakichkolwiek myśli o tym szczególnym obiekcie i żadnych

myśli jakiegokolwiek rodzaju. Jeśli ktoś praktykuje to, rozwija stan wyciszenia.

W praktyce tej medytacji jest bardzo ważne, aby świadomość praktykującego była

jasna i czysta, aby obiekt na którym się skupia był jasny i czysty, aby sama świadomość,

postrzeganie było wyjątkowo jasne i czyste. Jeśli ktoś jedynie spoczywa w tępym

odrętwieniu, w którym nie ma żadnej mentalnej aktywności, żadnej jasności, tylko

uspokojenie, to nie jest właściwe i nie będzie skuteczną medytacją dla osiągnięcia

oświecenia.

Postawa i myśl z jaka się podejmuje takiej medytacji jest wyjątkowo ważna. Ktoś kto

jest w wysokim stopniu świadomy niedoskonałości samsarycznej egzystencji i nie

zaspokojeń w niej, czuje, że nie ma niczego pożądanego do uzyskania w samsarycznej

egzystencji i że powinna być przekroczona nie tylko dla jego własnego dobra, ale również po

to aby innym istotom pomóc dojść do tej samej realizacji. Z powodu tego wielkiego

pragnienia i motywacji jakie taka osoba odczuwa, odkłada ona wszelka aktywność i

poświęca swój czas medytacji i praktyce Dharmy. Taka osoba powinna być otaczana

wyjątkowym szacunkiem. To jest bardzo trudna rzecz do zrobienia i jest niezwykle cudowną

rzeczą jeśli ktoś to czyni. Jest to inspirujące i ten kto potrafi to uczynić posiada wielkie

wewnętrzne zalety i siłę.

OGÓLNE UWAGI

W przebiegu nie mającej początku egzystencji w samsarze, wszyscy jako

odczuwające istoty podlegaliśmy zaślepieniu. Ta uległość uczyniła nas podmiotem siły

różnych przejawów zaślepienia, które powstają z umysłu, który nie zna swojej własnej

natury. Nie znając swojej własnej natury, nie wiedząc w jaki sposób może być kontrolowany,

umysł jest jak dziecko, które, które nie stosuje się do rad i zaleceń matki i dlatego robi

wszystko źle. Toteż to co potrzebujemy uczynić to odzyskać pewną kwestię nad naszą

mentalną istotą, nad naszym umysłem i dojść do zrozumienia natury naszego umysłu, a

poprzez to zrozumienie, uzyskać kontrolę i pełną wiedzę o naturze naszej własnej

egzystencji.

Z powodu tego podstawowego braku kontroli i ograniczeń naszych mentalnych

zdolności, pojawia się wiele różnych form zaślepienia i pomieszania.

Zaślepienie i pomieszanie jest podstawa naszego emocjonalizmu, reagowania z

przywiązaniem, awersją i biernością na wszystko co pojawia się przed nami. Ten

podstawowy emocjonalizm wewnątrz nas jest fundamentem konceptualnego myślenia,

dyskursywnego, konceptualnego systemu myśli. Wszystko to służy jedynie e tym celu aby

wzmocnić naszą uległość wobec przejawów własnego zaślepienia oraz powiększyć samo

zaślepienie. Dlatego potrzebujemy bardzo konkretnej i jasnej metody dzięki której

moglibyśmy się wyzwolić spod władzy tego zaślepienia.

Z powodu rozrastania się zaślepienia i rozmnażania się jego przejawów, które

obejmują cały nasz sposób życia, całość egzystencji, jest w istocie niezwykle trudno położyć

kres tym wszystkim przejawom za jednym razem, jest bardzo, bardzo trudno położyć kres ich

powstawaniu, ale z drugiej strony te wszystkie przejawy zaślepienia zakorzenione w

dyskursywnym myśleniu i emocjonalizmie nie są realnymi, określonymi substancjalnymi

rzeczami za jakie je uważamy. Wszystkie te nierzeczywiste przejawy, nieczyste z powodu

podstawowej niewiedzy umysłu, mogą być przemienione w czyste przejawy bez śladu

emocjonalizmu i dyskursywnego myślenia.

Istnieje bardzo łatwa metoda. Ona wymaga zrozumienia, że zewnętrzna

zjawiskowa rzeczywistość nie jest rzeczywistością jako taką, nie ma żadnego

zabezpieczenia ani trwałości, jaką zwykle wiążemy z ideą rzeczywistości, ze te rzeczy które

uważamy za realne, nie mają faktycznie żadnej własnej egzystencji, nie są rzeczami w

sobie, że są puste, że dyskursywne myślenie i emocje nie są również rzeczami w sobie, że

nie są niczym realnym, że są w istocie puste, że wszystko co wydaje się być realne jest

zwodnicze w pewnym sensie, nierzeczywiste.

Zrozumieć dobrze ideę pustki oraz to w jaki sposób odnosi się do zjawiskowej

rzeczywistości jest bardzo korzystne. Aby wywołać to przeobrażenie możemy zacząć od

konceptualnego sposobu myślenia. Jeśli ktoś próbuje myśleć o nie-jaźni w indywidualnych

istotach, używa konceptualnego myślenia by zbadać naturę egzystencji umysłu lub jaźni,

aby dowiedzieć się czy umysł wykazuje jakieś określone właściwości jak kształt lub kolor.

Podobnie używa konceptualnej podstawy, aby zapytywać się i myśleć, że wszystkie

zewnętrzne przedmioty które postrzegamy zmysłami posiadają jedynie realne istnienie jako

postrzegane przedmioty, jako przejawy ukazujące się dla umysłu, ale w których prócz tego

nie ma żadnej wewnętrznej i własnej rzeczywistości.

Takie myślenie, badanie i rozumienie dokonuje się i jest możliwe dzięki

konceptualnemu myśleniu. Nie jest to niezdrowe konceptualne myślenie, ale bardzo

pożyteczna forma konceptualnego myślenia, gdyż dzięki niej możemy nauczyć się rozumieć

idee, które składają się na to co jest zwane Doskonałością Mądrości. Również wszystkie te

idee i pojęcia są pomocne w usuwaniu przywiązania do rzeczywistości, lgnięcia do

substancjonalnej egzystencji zarówno w zewnętrznej jak i indywidualnej rzeczywistości.

Toteż wszystkie rodzaje myśli są przełamane i usunięte kiedy zastąpi się je myślami o nie

substancjonalnej rzeczywistości, zjawiskowej egzystencji, która powstaje i pojawia się jak

sen, jak miraż, jak echo.

Również aby rozwinąć współczucie posługujemy się konceptualnymi myślami.

Myślimy : Wszystkie czujące istoty były moimi matkami w tym lub innym czasie w prze-biegu

nie mającej początku samsary. Wszystkie te istoty cierpią tak bardzo, ponieważ nie

rozumieją tego że umysł sam w sobie jest niczym. Ta podstawowa niewiedza jest przyczyną

wszelkiego cierpienia i niezaspokojenia, których doświadczają. I to jest straszna sytuacja, w

której cierpienia i niezaspokojenia powstają po prostu z braku wiedzy. W tym przypadku

pobudzamy wielkie uczucia miłości dla czujących istot. Z tego uczucia poruszenia i miłości

rozwija się współczująca troska. I wszystko to jest ujęte w konceptualnych ideach,

konceptualnych myślach, lecz znowu, używane są one dla szlachetnego celu, aby osiągnąć

Bodhicittę, oświeconą postawę i są one kierowane aby pomóc czującym istotom. Toteż te

rodzaje myśli które gromadzą wielką ilość zasługi, są to myśli które oczyszczają

zaciemnienia i złą karmę.

Trzeci przykład, jeśli chodzi o stosunek do trzech klejnotów : Buddy, Dharmy i

Sangi. Myślimy o wielkich właściwościach i zaletach Buddy i myślimy o tym konceptualnymi

myślami. Myślimy o Dharmie, o tym jak Dharma pomaga i o Sandze, jaka jest i w jaki sposób

prowadzi nas w praktyce Dharmy. I wszystko to, chociaż są to konceptualne myśli, pomaga

nam pogłębić naszą wiarę i zaufanie w praktykę Dharmy oraz w możliwość osiągnięcia

oświecenia. Te konceptualne myśli usuwają wiele zaciemnień i gromadzą wielką zasługę i

poprzez tego rodzaju myśli można przekształcić konceptualny szkielet egzystencji z

niezdrowego w bardzo subtelny i szlachetny. Ktoś kto rzeczywiście pragnie praktykować

Dharmę i spowodować powstawanie takich myśli, tego rodzaju punktów odniesień, gdyż bez

tego nie będzie w stanie kontynuować skutecznie swojej praktyki.

Posiadamy bardzo głęboko zakorzenione poczucie siebie i uważamy siebie za

coś, nazywając to co sami konstruujemy : „ja” , „ja jestem” , „ja robię” . To pojęcie „ja” jest

podstawą emocjonalizmu. Właśnie w odniesieniu do tego „ja” powstają emocje, powstaje

awersja, głupota lub obojętność. Wszystko to prowadzi nas dalej w głąb samsarycznej

egzystencji, gdyż powoduje powstawanie niezdrowych rodzajów myśli i reakcji na świat

wokół nas. W Wadżrajanie wykorzystujemy konceptualne myślenie aby przekształcić

strukturę naszej egzystencji. Dlatego, na przykład, w medytacji Czenrezig uważamy siebie

za bóstwa, za Czenrezig. Ta forma nie jest cielesnym, substancjonalnym, z krwi i kości

ciałem jakie posiadamy teraz. To jest forma która jest jednocześnie zjawiskiem i pustką. Jest

niczym w sobie, jednak pojawia się z jasnością tęczy. Kiedy wyobrażamy sobie, że

posiadamy taką formę, używamy konceptualnego szkieletu, myślimy, że posiadamy taką

formę. Mową powtarzamy mantrę, ale ze zrozumieniem, że dźwięk mantry jest nieoddzielny

od pustki. Pozwalamy umysłowi spocząć w samadhi, które jest pojawieniem się

świadomości, lub postrzegania i pustki razem, absolutnie nierozdzielnie. Wszystko to jest

czynione w konceptualny sposób, ale cały szkielet pojęć uległ zmianie, tak że nie jest już

dłużej niezdrowym, ale czystymi przejawami, czystymi pojęciami. Praktykując w ten sposób,

dzięki koncentracyjnej zdolności umysłu i posługiwaniu się tą czystą konceptualną formą, to

o czym myślimy rzeczywiście dochodzi do istnienia, tak że stajemy się Czenrezig i poprzez

to osiągamy pełne oświecenie.

Jest bardzo ważne abyście zrozumieli, że istnieje rozgraniczenie w związku z

konceptualnym myśleniem. Są dobre konceptualne myśli i niezdrowe. Niezdrowe to są te,

które są zakorzenione w emocjonaliźmie i niewiedzy i służą do wytwarzania karmy wiążącej

nas głębiej z samsaryczną egzystencją, podczas gdy dobre konceptualne myśli służą do

rozluźnienia więzów samsarycznej egzystencji i wprowadzenia nas na ścieżkę do

wyzwolenia. Wielu ludzi myśli „To jest bardzo miłe praktykować tego rodzaju medytacje, ale

celem jest uwolnić się od wszystkich myśli”. Oni nie czynią takiego rozgraniczenia. Ponieważ

są zajęci uwalnianiem się z wszelkich myśli, nie będą mogli praktykować takich medytacji jak

Czenrezig, gdyż opiera się ona z początku na konceptualnej konstrukcji. Ta niemożliwość

praktykowania wynika z braku rozgraniczenia pomiędzy rodzajami myśli. Są myśli, które

wiążą nas głębiej z samsarą, które przynoszą nam wiele szkody i są myśli pomagające

usunąć zaciemnienia, zebrać zasługę i wprowadzić na ścieżkę do wyzwolenia. Na takich

wyzwalających myślach potrzebujemy się opierać.

Poprzez stosunkowo krótki okres Buddyzm szerzy się w Europie i Płn.

Ameryce. Buddyjskie myśli i praktyki są czymś co jest względnie nowe dla ludzi zachodu.

Wielu ludzi praktykujących Dharme na zachodzie, którzy są zainteresowani Dharmą nie ma

wiele okazji by spotkać nauczycieli, aby otrzymać nauki i nauczyć wiele. Z tego powodu jest

wiele wątpliwości, wiele niepewności w umysłach większości ludzi na zachodzie. Niektóre z

tych wątpliwości polegają głównie na braku pewności co do mocy karmy, czy karma jest

naprawdę tak potężnym czynnikiem który rzeczywiście wywołuje naturę naszej własnej

egzystencji, czy działania rzeczywiście rozwijają się w tego rodzaju skutki jakie się pojawiają.

Ludzie często przyjmują taki punkt widzenia : „ Nie mogę zobaczyć tych związków. Nie mogę

zobaczyć jak to działa”, sądząc że zobaczenie czegoś własnymi oczami jest potwierdzeniem

że coś jest rzeczywiste, że faktycznie ma miejsc, zaś nie widzenie czegoś, nie postrzeganie

bezpośrednio jakimś zmysłem oznacza, że to coś nie istnieje. Tego samego typu problemy

są związane z Buddą i Jidamami. Ludzie mówią „Nie mogę zobaczyć Buddy. Nie widziałem

nigdy Buddy, ani nie widziałem Jidama toteż nie sądzę aby te rzeczy istniały”. Jeśli

wyjdziecie z takiego punktu widzenia dojdziecie do bardzo poważnych wątpliwości i

problemów.

Tego rodzaju problem, tego rodzaju wątpliwości są czymś powszechnym pośród ludzi

zachodu którzy są zainteresowani Dharmą. Ale jak mówiłem poprzednio nasza niezdolność

widzenia takich rzeczy wskazuje na rozmiar naszej niewiedzy, ponieważ jak mówiłem

Dharmakaja nie jest nigdy widziana. Nikt nigdy nie widział swojej egzystencjonalności. To

jest zrealizowane wtedy kiedy ktoś osiąga pełne oświecenie, kiedy sam staje się Buddą.

Jedynie dzięki potężnej zasłudze i dobrej karmie oraz niezwykle głębokiej wierze i

świadomości oraz interakcji tej wiary z błogosławieństwem Oświecenia jest możliwe dla

Bodhisattwów na bardzo wysokim poziomie wejść w kontakt z komunikatywnym aspektem

oświecenia, Sambhogakają.

Aby wejść w kontakt z Nirmanakają Buddą takim jak Budda Siakjamuni, trzeba niezwykle

dobrej karmy i zasługi zebranej poprzez wiele żywotów i powiązań, które czynią takie

spotkanie możliwym do zaistnienia.

My po prostu nie posiadamy takiej zasługi, takiej dobrej karmy. Posiadamy wiele,

wiele zaciemnień i bardzo głęboką podstawową niewiedzę. Nasz kontakt z oświeceniem, z

Buddą, z Jidamami zależy od wielu różnych warunków. Jeśli te warunki zejdą się razem, jeśli

połączą się razem, wówczas dochodzi do bezpośredniego kontaktu. Widzimy Jidamów i

wchodzimy w kontakt z pełnym oświeceniem. Te typy warunków są oczywiście są oczywiście

bardzo różne od naszych światowych warunków. Są to: wiara, oddanie, praktyka

współdziałająca z błogosławieństwem i mocą Jidamów. Poprzez takie wzajemne

oddziaływanie można otrzymać błogosławieństwa i poznać z pewnością naturę istot takich

jak Jidamy, czy Buddowie.

Nie ma żadnej potrzeby ulegać wątpliwościom po prostu dlatego, że te rzeczy nie są

widzialne. Granice naszych widzialnych zdolności nie określają granic tego co istnieje.

Granice naszych wizualnych zdolności są wyznaczone przez naszą własną niewiedzę. Ta

niewiedza przenika naszą egzystencję, przenika naszą mentalną istotę i z powodu tej

niewiedzy, bez względu na to jak bardzo badalibyśmy, analizowalibyśmy i przemyśliwali na

temat karmy, nie dojdziemy nigdy do zobaczenia bezpośrednio związku pomiędzy pewnym

działaniem i jakimś skutkiem. Ani nie zobaczymy bezpośrednio Buddy stojącego przed nami,

czy czegoś w tym rodzaju. Jest tak dlatego z powodu niewiedzy tak dominującej w naszym

istnieniu. Weźmy pod uwagę o wiele bardziej ograniczony przykład. Wszyscy posiadamy

umysł. Jednak nie możemy zobaczyć tego umysłu wcale i nie wiemy niczego o nim. Albo

weźmy pod uwagę dwie osoby. Patrzę na jakąś osobę. Ona ma umysł i ja mam umysł, ale

nie mogę widzieć czy ona ma myśli dobre czy złe. Podobnie ona nie może spojrzeć na mnie i

zobaczyć czy ma myśli dobre czy złe. Oboje nie wiemy niczego o umyśle drugiego. Jedynie

całkowite oczyszczenie z wszelkiej niewiedzy czyli pełne oświecenie, stan Buddy, daje

możność widzenia bezpośrednio co się dzieje. Z tej totalnej jasności zrozumienia i

świadomości, Budda nauczał Dharmy, opisując związki pomiędzy działaniami i skutkami, i

sposób w jaki Dharma może być praktykowana. Podchodząc do Dharmy, nauk Buddy i idei

Oświecenia z postawą wiary i zaufania, można zrozumieć to co jest powiedziane i poprzez to

zrozumienie móc praktykować to co jest szlachetne oraz porzucić to co jest niezdrowe. Nie

powinniśmy mieć żadnych wątpliwości, że są bardzo ważne zasady i nauki, ze nie ma żadnej

przyczyny aby kryło się w nich jakieś oszustwo i nie ma w nich żadnego oszustwa. Te

pojęcia i sformułowania przychodzą z bezpośredniej, jasnej i całkowitej świadomości

pełnego oświecenia. Można mieć całkowite zaufanie, wolne od jakichkolwiek wątpliwości,

czy wahań w skuteczność i znaczenie karmy, trzech klejnotów i trzech korzeni itd.

Moglibyśmy próbować badać te rzeczy, poddawać je intelektualnym dociekaniom,

jednak z powodu bardzo głęboko zakorzenionej niewiedzy, byłoby bardzo trudne, jeśli nie

niemożliwe dla takich intelektualnych dociekań, aby w ogóle przyniosły jakiś rezultat. W ten

sposób nie dojdziemy do przekonania. Nie ma żadnej potrzeby takich badań jeśli

podchodzimy do tych badań z wiarą i zaufaniem. Wówczas możemy studiować i uczyć się i

rzeczywiście dojść do zrozumienia.

spisano w:

KARMA DARGYE LING

(Warszawa 1980)

Kalu Rinpocze - O medytacji.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: