Aborcja w świetle polskiego prawa
Polskie prawo dopuszcza przerwanie ciąży tylko w kilku przypadkach, wynika to z ustawy z dnia 7 stycznia 1993 roku „O planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerwania ciąży”: Artykuł 4a. 1. Mówi o warunkach w jakich może być dokonane przerwanie ciąży, wyłącznie przez lekarza gdy:
· Ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
Tutaj prawdę mówiąc też bym się temu przyjrzał, bo wiele kobiet doskonale wie, że nie może mieć dzieci bo grozi to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi a mimo to decydują się na zajście w ciążę a potem żądają aborcji.
· Badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.
Sprawa nie jest prosta i wolałbym tego nie komentować, tu musi każda matka według własnego sumienia rozsądzić co należy zrobić, jednak osobiście uważam, że trzeba podjąć wszelkie kroki aby uratować to dziecko wszelkimi możliwymi sposobami – tym bardziej, że technika osiągnęła już tak zaskakujący poziom, że ratowanie życia staje się coraz skuteczniejsze.
· Zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego np. gwałtu.
Dlaczego państwo dopuszcza zabicie niewinnego dziecka, ani matka ani to dziecko nie jest winne sytuacji która się stała oboje stali się ofiarami. Pytam się dlaczego państwo nie pomoże tej matce i temu dziecku a dopuszcza do popełnienia morderstwa przez matkę. Rozumiem, że kobieta może być w szoku, jednak należy podjąć wszelkie środki i działania zmierzające do tego aby jej pomóc urodzić to dziecko, zapewnić środki do życia w trakcie ciąży oraz po jej zakończeniu, a w ekstremalnych przypadkach pomóc podjąć decyzję o adopcji – przecież tak wiele par nie może mieć dzieci i przyjęło by to dziecko z otwartymi ramionami, ale niestety dla państwa wygodniejszym rozwiązaniem jest zabicie tej niewinnej nienarodzonej istoty.
everesta