Identyfikacja leśnych siedlisk przyrodniczych NATURA 2000 na przykładzie Nadleśnictwa Oleśnica Śląska.pdf

Leœne Prace Badawcze ( Forest Research Papers ) , 2009, Vol. 70 (1): 77–88.

DONIESIENIE

Ewa Stefañska-Krzaczek 1 , Zygmunt K¹cki 1

Identyfikacja leœnych siedlisk przyrodniczych NATURA 2000

na przyk³adzie Nadleœnictwa Oleœnica Œl¹sk a

Identification of NATURA 2000 forest habitats on the example of Oleœnica Œl¹ska Forest District

Abstract. Between 2006 and 2007 the inventory of Natura 2000 species and habitat types was made in Polish State

Forests. This work presents the results obtained in Oleœnica Œl¹ska Forest District. First, the subsections, which could

represent habitat types, were chosen on the basis of tree stand composition and forest site condition. It resulted in

4 262,67 ha of Natura 2000 habitats, which represented 16,3% of the total forest area of the District. Nine types were

found: 91D0, 9160, 9170, 9110, 9190, 91E0, 91F0, 91T0, 9130. As a result of a fieldwork the area of habitats was

seriously reduced. The Natura 2000 habitats were found in 446 forest subsections on the total area of 1 761,4 ha. The

9160, 91T0 and 9130 types were not confirmed. The area of slightly degenerated habitats was the highest and it was

56,2% of the total area of all habitats. On the basis of the analysis of 122 relevés collected in Oleœnica Œl¹ska Forest

District 7 plant associations were indentified. Their structure was a model to determine the precise criteria for

recognition the habitats.

Key words: Natura 2000, forest habitats, managed forests.

1. WSTÊP

W latach 2006–2007 na gruntach Lasów Pañstwo-

wych przeprowadzono powszechn¹ inwentaryzacjê sie-

dlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, co by³o

skutkiem decyzji nr 61 Dyrektora Generalnego Lasów

Pañstwowych z 25 lipca 2006 roku. To przedsiêwziêcie

by³o istotne dla poszerzenia wiedzy o wystêpowaniu w

Polsce gatunków i siedlisk Natura 2000. Jego zalet¹ by³o

to, ¿e w tym samym czasie na terenie ca³ej Polski do-

konano oceny stanu lasów pod k¹tem ich walorów przy-

rodniczych. Zebrany w ten sposób bogaty materia³ mo¿e

stanowiæ punkt wyjœcia do oceny dynamiki siedlisk

przyrodniczych i roli cz³owieka w ich funkcjonowaniu

i utrzymaniu.

Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie wyni-

ków inwentaryzacji w Nadleœnictwie Oleœnica Œl¹ska,

po³o¿onym w po³udniowo-zachodniej Polsce. W pracy

Europejska Sieæ Ekologiczna Natura 2000 zosta³a

wyznaczona dla zachowania ró¿norodnoœci biologicznej

oraz ochrony dzikiej fauny, flory, a tak¿e siedlisk przy-

rodniczych na terenie krajów Unii Europejskiej (Œwier-

kosz 2003). W jej ramach na podstawie Dyrektywy

Siedliskowej 2 wyznaczono Specjalne Obszary Ochrony,

a na podstawie Dyrektywy Ptasiej 3 Obszary Specjalnej

Ochrony. Brakuje jednak pe³nego rozpoznania siedlisk

Natura 2000, tak¿e poza wyznaczonymi obszarami, co

wynika z fragmentarycznego lub ma³o aktualnego stanu

wiedzy o zasobach przyrodniczych Polski, zw³aszcza na

terenach nie objêtych ¿adn¹ form¹ ochrony (Olaczek

2007).

Uniwersytet Wroc³awski, Zak³ad Bioró¿norodnoœci i Ochrony Szaty Roœlinnej, ul. Kanonia 6/8, 50-328 Wroc³aw,

Fax: 343-57-28, e-mail: stefla@biol.uni.wroc.pl; kackiz@biol.uni.wroc.pl

Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny

i flory. Dziennik Urzêdowy Wspólnot Europejskich L 206/7, Dziennik Urzêdowy Unii Europejskiej 15/t.2: 102-145.

Dyrektywa Rady z dnia 2 kwietnia 1979 roku w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (79/409/EWG). Dziennik Urzêdowy

Wspólnot Europejskich L 103/1, Dziennik Urzêdowy Unii Europejskiej 15/t.1: 98-117.

E. Stefañska-Krzaczek et Z. K¹cki / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (1): 77–88.

zosta³ przedstawiony rzeczywisty inwentarz siedlisk

przyrodniczych Natura 2000 na tle przeprowadzonego

wyszukiwania wstêpnego oraz ocena stanu zidentyfi-

kowanych siedlisk przyrodniczych. Przedstawiono rów-

nie¿ kryteria identyfikacji siedlisk przyrodniczych opra-

cowane dla tego nadleœnictwa.

Prezentacja wyników inwentaryzacji z ró¿nych re-

gionów Polski i dyskusja zwi¹zanych z ni¹ problemów

mog¹ okazaæ siê pomocne w przypadku kontynuowania

podjêtego przedsiêwziêcia, np. w formie sta³ego mo-

nitoringu.

Stan siedlisk przyrodniczych oceniano w trzech kate-

goriach zgodnie z metodyk¹ inwentaryzacji leœnych sied-

lisk przyrodniczych Natura 2000 w Lasach Pañstwowych:

A – zbiorowisko z drzewostanem dojrza³ym o odpo-

wiednim sk³adzie, z drzewami starymi i grubymi, odpo-

wiednia kompozycja gatunkowa bez gatunków obcych;

B – drzewostan dojrzewaj¹cy (III–V klasa wieku) o

odpowiednim sk³adzie lub do 5% gatunków obcych w

zbiorowisku, nieznaczne oznaki degeneracji;

C – drzewostan m³odociany lub o zmienionym sk³a-

dzie, powy¿ej 5% gatunków obcych w zbiorowisku,

uproszczony sk³ad gatunkowy, wyraŸne oznaki dege-

neracji.

Formy degeneracji przyjêto za Olaczkiem (1974).

Obliczeñ powierzchni siedlisk dokonano po zesta-

wieniu wszystkich wydzieleñ leœnych podlegaj¹cych

weryfikacji terenowej.

2. Metody badañ

Inwentaryzacjê siedlisk przyrodniczych w Nadleœ-

nictwie Oleœnica Œl¹ska przeprowadzono zgodnie z wy-

tycznymi opracowanymi na potrzeby Lasów Pañstwo-

wych, lecz dodatkowo z wykorzystaniem w terenie me-

tody fitosocjologicznej (Paw³owski 1972). Prace tere-

nowe prowadzono z uwzglêdnieniem wyniku wyszu-

kiwania wstêpnego, na podstawie którego wyselekcjo-

nowano z bazy SILP wydzielenia leœne, w których ist-

nia³a mo¿liwoœæ stwierdzenia siedlisk Natura 2000. Wy-

szukanie wstêpne ka¿dego typu siedliska przyrodnicze-

go opiera³o siê na algorytmie wykorzystuj¹cym dane o

typie siedliskowym lasu oraz udziale gatunków drze-

wiastych w I i II piêtrze drzewostanu zgodnie z me-

todyk¹ inwentaryzacji leœnych siedlisk przyrodniczych

Natura 2000 w Lasach Pañstwowych 1 .

Aby rozpoznaæ zró¿nicowanie roœlinnoœci w bada-

nym nadleœnictwie, w wybranych wydzieleniach leœ-

nych wykonano 122 zdjêcia fitosocjologiczne, które w

programie TWINSPAN poddano klasyfikacji dziel¹cej

na podstawie gatunków wyró¿niaj¹cych (Brzeziecki

1984, Nienartowicz et al. 1993). Na podstawie wyniku

klasyfikacji zidentyfikowano zespo³y roœlinne reprezen-

tuj¹ce siedliska przyrodnicze w Nadleœnictwie Oleœnica

Œl¹ska (Matuszkiewicz W. 2001). Sk³ad gatunkowy po-

szczególnych zespo³ów przedstawiono w tabeli synte-

tycznej, w której udzia³ gatunków w zespo³ach wyra¿o-

no w postaci klas sta³oœci, a w przypadku pojedynczego

zdjêcia reprezentuj¹cego zespó³ – w postaci stopni ilo-

œciowoœci (Paw³owski 1972). Na podstawie analizy sk³a-

du gatunkowego fitocenoz opisanych w zdjêciach fito-

socjologicznych dla poszczególnych siedlisk przyrod-

niczych okreœlono wzorzec identyfikacyjny. Wzorzec

ten wraz z warunkami siedliskowymi pos³u¿y³ do wy-

znaczenia kryteriów rozró¿niania siedlisk w innych wy-

dzieleniach.

3. Wyszukiwanie wstêpne

Nadleœnictwo Oleœnica Œl¹ska nale¿y do najwiêk-

szych na obszarze RDLP we Wroc³awiu – jego powierz-

chnia w zasiêgu terytorialnym wynosi 99 988,52 ha, w

tym grunty Lasów Pañstwowych zajmuj¹ 26 737,36 ha.

Na podstawie wstêpnego wyszukania wskazano sied-

liska przyrodnicze Natura 2000 na sumarycznej po-

wierzchni 4 262,67 ha (16,3% powierzchni leœnej nad-

leœnictwa). Zidentyfikowano 9 typów siedlisk przy-

rodniczych: bory i lasy bagienne 91D0, gr¹d atlantycki

9160, gr¹d subatlantycki i subkontynentalny 9170, kwa-

œne buczyny 9110, kwaœne d¹browy 9190, ³êgi wierz-

bowe, topolowe, olszowe i jesionowe 91E0, ³êgowe lasy

dêbowo-wi¹zowo-jesionowe 91F0, œródl¹dowy bór chro-

botkowy 91T0, ¿yzne buczyny 9130. Powierzchnia

wskazanych siedlisk by³a bardzo zró¿nicowana. Naj-

wiêksza powierzchnia zosta³a wyznaczona dla kwaœ-

nych d¹brów, najmniejsza dla gr¹du atlantyckiego oraz

borów i lasów bagiennych (tab. 1). Dla 30,6% powierz-

chni wskazanej w preselekcji nie sprecyzowano typu

siedliska przyrodniczego, lecz wskazane zosta³y 2 lub

wiêcej mo¿liwych siedlisk. Wyszukiwanie wstêpne naj-

czêœciej nie odró¿nia³o kwaœnych d¹brów od ³êgów

91F0, oraz ³êgów 91E0 i 91F0.

Metodyka inwentaryzacji leœnych siedlisk przyrodniczych Natura 2000 w Lasach Pañstwowych, 2007. Za³¹cznik nr 1

do Decyzji nr 5 Dyrektora Generalnego Lasów Pañstwowych z dnia 30 stycznia 2007 roku w sprawie metodyk

inwentaryzacji siedlisk i roœlin.

E. Stefañska-Krzaczek et Z. K¹cki / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (1): 77–88.

Tabela 1. Powierzchnia (ha) siedlisk przyrodniczych Natura 2000 w Nadleœnictwie Oleœnica Œl¹ska

Table 1. The area (ha) of Natura 2000 habitats in Oleœnica Œl¹ska Forest District

Typ siedliska

Type of habitat

Wyszukiwanie

wstêpne

Preselection

Weryfikacja terenowa

Fieldwork

potwierdzone

confirmed

odrzucone

rejected

dodane

added

zmienione na

changed for

9190

91E0

91F0

9170

9110

9190

1072,65

176,64

825,34

16,12

–

4,63 49,91

16,13

91E0

550,92

128,50

259,75

57,79

–

158,92

3,75

–

91F0

405,65

100,94

281,54

39,86

13,73

6,65

–

7,30

–

9110

348,29

122,12

224,77

43,06

–

1,40

–

9130

270,40

–

142,15

–

128,25

91T0

189,29

–

189,29

–

9170

116,09

12,91

94,23

17,82

1,42

–

4,28

–

3,25

91D0

2,20

–

9160

2,12

0,00

2,12

–

Suma

Total

2957,61

543,31

2019,19

174,66

399,62

Weryfikacja terenowa

Fieldwork

Typ siedliska

Type of habitat

Wyszukiwanie wstêpne

Preselection

odrzucone

rejected

zidentyfikowane jako

identified as

potwierdzono

jeden z typów

confirmed one

of habitats

9190

91E0

91F0

9170

9110

91E0/91F0

429,05

134,16

–

7,11 277,02 10,76

–

284,13

9190/91F0

401,53

271,74

–

74,82 54,97

–

74,82

9160/9170

119,63

67,81

–

2,83

2,07 46,92

–

46,92

9190/9170

77,58

44,38

6,33

–

9,59 17,28

–

23,61

9160/9190/9170

59,80

17,35

–

– 39,00

3,45

39,00

9170/91F0

37,77

19,87

–

6,63 11,27

–

17,90

9190/9170/91F0

33,41

12,54

–

17,23

3,64

–

20,87

9160/9170/91F0

29,84

16,12

–

9,62

4,10

–

13,72

9130/9170

28,30

2,48

–

– 25,82

–

9110/9170

18,16

–

9160/9110/9170

16,60

–

9170/91E0/91F0

15,22

1,87

–

13,35

–

13,35

9110/9190/9170

12,01

–

9160/9190/9170/91F0

10,92

–

9170/91E0

4,37

–

9130/9190

4,27

–

9130/91F0

3,90

–

9160/9170/91E0/91F0

1,65

–

9160/9190

1,05

–

Suma

Total

1305,06

661,25

–

534,32

4. Wyniki

chni siedlisk przyrodniczych. Zidentyfikowano je w 446

wydzieleniach, na ³¹cznej powierzchni 1 761,4 ha. Sie-

dliska Natura 2000 odnaleziono na powierzchni 1 586,74 ha

wskazanych w preselekcji (37% powierzchni wytypo-

wanej w wyszukiwaniu wstêpnym) oraz na 174,66 ha nie

wytypowanych z bazy danych.

Rzeczywisty inwentarz siedlisk przyrodniczych

Weryfikacja terenowa w Nadleœnictwie Oleœnica

Œl¹ska doprowadzi³a do znacznego ograniczenia powierz-

E. Stefañska-Krzaczek et Z. K¹cki / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (1): 77–88.

Po weryfikacji terenowej wyró¿niono nastêpuj¹ce

leœne siedliska przyrodnicze: bory i lasy bagienne 91D0

(2,2 ha), gr¹dy œrodkowoeuropejskie i subkontynentalne

9170 (279,6 ha), kwaœne buczyny ni¿owe 9110 (342,1

ha), kwaœne d¹browy 9190 (214,2 ha), ³êgi wierzbowe,

topolowe, olszowe i jesionowe 91E0 (204,3 ha), ³êgowe

lasy dêbowo-wi¹zowo-jesionowe 91F0 (719 ha).

Nie potwierdzono wystêpowania boru chrobotko-

wego, gr¹du atlantyckiego oraz ¿yznych buczyn. W przy-

padku pozosta³ych typów siedlisk wskazanych w wy-

szukiwaniu wstêpnym odrzucono ponad 50% wskazanej

powierzchni, z wyj¹tkiem siedliska 91D0, które potwier-

dzono na ca³ej, choæ niewielkiej, wyznaczonej powierz-

chni (ryc. 1). Zmiany typu siedliska wskazanego wstêp-

nie na inny mia³y najwiêksze znaczenie powierzchniowe

w przypadku ³êgów 91E0 i ¿yznych buczyn. £êgi 91E0

uznano w 29,5% za inne siedliska przyrodnicze, w wiêk-

szoœci jako ³êgi 91F0, a 47,4% powierzchni wskazanej

jako typ 9130 zaliczono do kwaœnych buczyn 9110.

Odrzucono równie¿ nieco ponad po³owê (50,7%)

powierzchni, dla której nie sprecyzowano typu siedliska

przyrodniczego. Na 40,9% powierzchni stwierdzono je-

den z 2 lub wiêcej przewidywanych typów siedlisk, a na

pozosta³ej powierzchni, stanowi¹cej 8,4%, stwierdzono

inny od podanych typ siedliska.

Na terenie nadleœnictwa dominowa³y siedliska s³abo

zniekszta³cone (stan B), które zajmowa³y 56,2% po-

wierzchni w³¹czonej do siedlisk Natura 2000. Siedliska

zniekszta³cone (stan C) wystêpowa³y na 27,1% powierz-

chni. Notowano ró¿ne formy degeneracji: monotypiza-

cjê, fruticetyzacjê, cespityzacjê, juwenalizacjê, neofi-

tyzacjê i pinetyzacjê. Siedliska w stanie A zajmowa³y

16,7% powierzchni (tab. 2).

Tabela 2. Stan siedlisk przyrodniczych Natura 2000

w Nadleœnictwie Oleœnica Œl¹ska

Table 2. The condition of Natura 2000 habitats

in Oleœnica Œl¹ska Forest District

Typ

siedliska

Type of

habitat

Powierzchnia siedliska w stanie:

Area of habitats in condition:

[ha]

razem

total

91D0

1,4

0,8

2,2

9190

25,28

140,17

48,79

214,24

91E0

41,95

106,76

55,57

204,28

91F0

84,67

437,03

197,26

718,96

9170

21,05

180,57

78,01

279,63

9190

120,74

123,86

97,48

342,08

Razem

Total 293,69 989,79 477,91 1761,39

Oznaczenia: A – siedliska niezniekszta³cone, B – siedliska s³abo

zniekszta³cone, C – siedliska zniekszta³cone

Designations: A – undisturbed habitats, B – poorly disturbed

habitats, C – dosturbed habitats

Podstawy identyfikacji siedlisk przyrodniczych

Na podstawie wyniku klasyfikacji dokonanej na 122

zdjêciach fitosocjologicznych wyró¿niono w Nadleœ-

nictwie Oleœnica Œl¹ska 7 zespo³ów roœlinnych repre-

zentuj¹cych 6 typów siedlisk przyrodniczych (tab. 3):

Vaccinio uliginosi-Pinetum Kleist 1929 (91D0), Luzulo

pilosae-Fagetum W. Mat. et A. Mat. 1973 (9110), Mo-

linio caeruleae-Quercetum roboris (R. Tx. 1937) Scam.

et Pass. 1959 (9190), Calamagrostio arundinaceae-

Quercetum petraeae (Hartm. 1934) Scam. et Pass. 1959

(9190), Galio sylvatici-Carpinetum betuli Oberd. 1957

Rycina 1. Procentowa

skutecznoœæ

wyszukiwania

wstêpnego

Figure 1. The percentage

effectiveness

of the preselection

E. Stefañska-Krzaczek et Z. K¹cki / Leœne Prace Badawcze, 2009, Vol. 70 (1): 77–88.

(9170), Ficario-Ulmetum minoris (Weewers 1940)

Doing 1962 (91F0), Fraxino-Alnetum W. Mat. 1952

(91E0).

Poznanie struktury zespo³ów na podstawie doku-

mentacji fitosocjologicznej zebranej w wybranych wy-

dzieleniach pozwoli³o na okreœlenie nastêpuj¹cych kry-

teriów oznaczenia przynale¿noœci do siedlisk na ca³ym

terenie nadleœnictwa:

91D0 – obecnoœæ w drzewostanie sosny zwyczajnej

Pinus sylvestris i brzozy omszonej Betula pubescens ;

obecnoœæ w runie bagna zwyczajnego Ledum palustre,

borówki bagiennej Vaccinium uliginosum, we³nianki

pochwowatej Eriophorum vaginatum i ¿urawiny b³otnej

Oxyccocus palustris.

9170 – obecnoœæ grabu Carpinus betulus w drze-

wostanie lub/i w odnowieniach; obecnoœæ lipy drobno-

listnej Tilia cordata w drzewostanie lub/i w odnowie-

niach; obecnoœæ gwiazdnicy wielkokwiatowej Stellaria

holostea , zawilca gajowego Anemone nemorosa oraz

innych gatunków z klasy Querco - Fagetea ; obecnoœæ

gatunków umiarkowanie acydofilnych: przetacznika leœ-

nego Veronica officinalis , kosmatki ow³osionej Luzula

pilosa lub konwalijki dwulistnej Maianthemum bifol-

ium ; niewielki udzia³ gatunków wilgociolubnych na-

le¿¹cych do zwi¹zku Alno-Ulmion (lasów ³êgowych).

9110 – dominacja buka zwyczajnego Fagus sylva-

tica w drzewostanie; spontaniczne odnowienia buka;

obecnoœæ w runie przynajmniej jednego z nastêpuj¹cych

gatunków roœlin: kosmatka ow³osiona Luzula pilosa ,

przetacznik leœny Veronica officinalis , borówka czarna

Vaccinium myrtillus czy turzyca pigu³kowata Carex pi-

lulifera .

9190 – dominacja dêbów w drzewostanie: bezszy-

pu³kowego Quercus petraea i/lub szypu³kowego Quer-

cus robur ; podszyt budowany g³ównie przez kruszynê

Frangula alnus i jarzêbinê Sorbus aucuparia ; obecnoœæ

w runie gatunków acydofilnych: kosmatki ow³osionej

Luzula pilosa , borówki czarnej Vaccinium myrtillus ,

k³osówki miêkkiej Holcus mollis , orlicy pospolitej Pte-

ridium aquilinum lub trzcinnika leœnego Calamagrostis

arundinacea ; znikomy udzia³ roœlin lasów liœciastych

( Querco-Fagetea ) w runie.

91E0 – dominacja olszy czarnej Alnus glutinosa przy

jednoczesnym braku odnowieñ grabu Carpinus betulus ,

wi¹zów Ulmus sp.div. oraz lipy Tilia cordata; brak dêbu

Quercus robur w drzewostanie oraz leszczyny Corylus

avellana w podszycie; dominacja czeremchy zwyczajnej

Padus avium w podszycie; obecnoœæ w runie fio³ka

b³otnego Viola palustris i rze¿uchy gorzkiej Cardamine

amara ; bogate runo z udzia³em gatunków szuwarowych

i olsowych.

91F0 – obecnoœæ wi¹zów w drzewostanie lub/i w

odnowieniach, szczególnie wi¹zu polnego Ulmus minor ,

obecnoœæ jesionu wynios³ego Fraxinus excelsior oraz

niekiedy znaczny udzia³ grabu Carpinus betulus ;wy-

soka sta³oœæ dêbu szypu³kowego Quercus robur w drze-

wostanie; sta³a obecnoœæ w podszycie czeremchy zwy-

czajnej Padus avium oraz derenia œwidwy Cornus san-

guinea i leszczyny pospolitej Corylus avellana ; brak

oznak zabagnienia (wody na powierzchni gruntu) i to-

warzysz¹cej jej roœlinnoœci szuwarowej; bogate runo z

udzia³em gatunków eutrofilnych i higrofilnych.

Na podstawie wyznaczonych kryteriów u³o¿ono prak-

tyczny klucz do wyznaczania siedlisk przyrodniczych na

terenie Nadleœnictwa Oleœnica Œl¹ska. Odchylenia od

tych kryteriów by³y wyznacznikiem stanu siedlisk (ryc. 2).

5. Dyskusja

Przeprowadzona w latach 2006–2007 inwentary-

zacja przyrodnicza na gruntach Lasów Pañstwowych

by³a przedsiêwziêciem o du¿ym znaczeniu. Po raz

pierwszy na terenie ca³ej Polski wykonano przyrodnicze

prace inwentaryzacyjne w tym samym czasie i w oparciu

o jednakowe metody. Ponadto, podjêcie siê tego zadania

stanowi³o potwierdzenie rosn¹cego zainteresowania

zasobami przyrodniczymi lasów gospodarczych i

d¹¿enia do prowadzenia gospodarki opartej o wiedzê

przyrodnicz¹ (Olaczek 2007).

Wa¿nym etapem inwentaryzacji by³o przeprowadze-

nie wstêpnego wyszukania siedlisk na podstawie opisu

taksacyjnego. Pozwoli³o to wskazaæ powierzchnie, na

których istnia³o najwiêksze prawdopodobieñstwo stwier-

dzenia siedlisk przyrodniczych Natura 2000, co u³atwi³o i

ukierunkowa³o póŸniejsze prace terenowe. O przydat-

noœci wyszukiwania wstêpnego œwiadczyæ mo¿e fakt, i¿ w

Nadleœnictwie Oleœnica Œl¹ska odnaleziono niewiele p³a-

tów siedlisk Natura 2000 poza powierzchni¹ wskazan¹

w preselekcji.

Wstêpne wyszukanie opiera³o siê na informacji o

typie siedliskowym lasu (TSL) i udziale gatunków drze-

wiastych wIiIIpiêtrze drzewostanu. Klasyfikacja typo-

logiczna nie jest jednak to¿sama z klasyfikacj¹ fitosocjo-

logiczn¹, która jest kluczowa w przypadku wyznaczania

siedlisk przyrodniczych Natura 2000, zgodnie z zale-

can¹ metodyk¹ inwentaryzacji leœnych siedlisk przyrodni-

czych Natura 2000 w Lasach Pañstwowych. Klasyfika-

cja fitosocjologiczna porz¹dkuje i charakteryzuje

ró¿norodnoœæ zbiorowisk leœnych pos³uguj¹c siê bardzo

licznymi jednostkami, podczas gdy system typologiczny

ma znaczenie praktyczne i ogranicza liczbê

wyró¿nianych jednostek (Sikorska, Lasota 2007). Nie

ma wiêc mo¿liwoœci œcis³ego i bezpoœredniego

prze³o¿enia poszczególnych jednostek obu systemów

mimo wzajemnych odniesieñ (Matuszkiewicz W. 1979,

Soko³owski et al. 1997, Grzyb 1999, Sikorska 1999,

Matuszkiewicz J. M. 2001, Siedliskowe podstawy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: