Bastian H. W. - Układanie Glazury i Terakoty.pdf - 20170101 - siomak

Od tłumacza

Dzięki „Arkadom" dociera do Państwa

praktyczny i doskonale zilustrowany po-

radnik dla wszystkich, którzy sami pragną

wykonać okładziny z płytek ceramicznych.

Przed zakończeniem przekładu sprawdzi-

łem, czy zalecane przez autora książki ma-

teriały i narzędzia są u nas dostępne.

„Zasięgnąłem też języka" u znanego spe-

cjalisty prof, dr inż. Edwarda Szymańskiego

z Politechniki Warszawskiej w sprawach

terminologicznych i co do najnowszych

wymagań normowych, za co składam Pro-

fesorowi należne podziękowanie.

• Zgodnie ze stosowanymi już w naszym

kraju normami europejskimi, rozróżnia

się trzy grupy płytek z punktu widzenia

sposobu ich formowania (ciągnione,

prasowane, odlewane) oraz - co dla nas

ważniejsze - 4 grupy z punktu widzenia

nasiąkliwości: l - o nasiąkliwości do

3%, Ila - ponad 3 do 6%, llb - powyżej

6 do 10% oraz l/l - o nasiąkliwości

większej od 10%. Do łazienek, WC i

kuchni radzimy kupować płytki o nasią-

kliwości do 10%, natomiast na tarasy,

balkony i schody zewnętrzne - płytki o

najmniejszej nasiąkliwości, czyli grupy l

lub ewentualnie la.

• Ostatnią kwestią są nazwy materiałów

i narzędzi. Pomysłowość producentów

i handlowców (przy imporcie) okazała

się tu niezwykle bogata. W przypadku

klejów, materiałów do gruntowania itp.

ważniejsze są drukowane na opakowa-

niach informacje niż same nazwy. W

rozsądnych granicach uwzględniłem to

nazewnictwo, zarówno w odniesieniu do

materiałów jak i narzędzi.

W wyniku tego rekonesansu pragnę prze-

kazać Państwu kilka uwag:

• Praktycznie wszystkie opisane materiały

i narzędzia można kupić.

• Autor omawia dwie podstawowe grupy

płytek ceramicznych: fajansowe i ka-

mionkowe. W języku handlowym spot-

kamy nazwę „glazura", pod którą kryją

się zarówno płytki fajansowe jak i ka-

mionkowe oraz „terakota", która należy

do kamionki o szczególnie twardej

strukturze wewnętrznej i dużej odporno-

ści na ścieranie.

• W treści wymienia się dwa gatunki i cztery

grupy płytek z punktu widzenia

odporności na ścieranie. W naszym

handlu trafiłem na obydwa gatunki oraz

na płytki podłogowe przeważnie III i IV

grupy ścieralności, a więc te najbardziej

odporne.

Z tego wynika jeden praktyczny wniosek:

po zapoznaniu się z treścią tego poradnika

i wiedząc już dokładnie co chcemy zrobić,

doradzamy odwiedzenie kilku najbliższych

sklepów branżowych i wybranie

materiałów i narzędzi ściśle

dostosowanych do zakresu czekających

nas robót, gdyż „aby wypić kufel piwa nie

musimy kupować browaru".

Życzę sukcesu

Spis treści

Co powinniśmy wiedzieć o płytkach

Plany układania płytek na ścianach

i podłogach

Ceramiczne okładziny ścienne

i podłogowe

Obliczanie potrzebnej liczby płytek

Przyrządy do wyznaczania linii

kierunkowych

Wybór kształtu, koloru i gatunku płytek

Co należy wiedzieć o klejach

do glazury 10

Sposób na dobre zespolenie z podłożem 11

Kurs układania płytek na ścianach

i podłogach

Glazurowanie ścian - krok po kroku

do sukcesu

Narzędzia do obróbki i układania

Płytek

Sposoby obróbki płytek ceramicznych 15

Zewnętrzne narożniki z krawędziowymi

profilami 49

Ekran z glazury nad blatem kuchennym 50

Układanie posadzki w łazience 50

Przekątniowe układanie płytek

podłogowych

Przygotowanie podłoża

Zwiększanie przyczepności podłoża

Szpachlowanie i wyrównywanie

podłoża betonowego

Naklejanie glazury na glazurze 54

Odnawianie łazienki „z głową" 55

Posadzka ceramiczna na podłożu

z drewna

Układanie glazury w strefach

wilgotnych 58

Wodoszczelne podłoże warstwowe 59

Pasmowy ekran uszczelniający

Układanie na cienkiej warstwie

klejącej

Podstawowy warunek: całkowicie równe

podłoże

Wodoszczelna izolacja na lekkich

elementach budowlanych

Przygotowanie płytek

Nacinanie (zarysowywanie)

i przełamywanie płytek

Ceramiczna nawierzchnia schodów 64

Specjalne kształtki krawędziowe 65

Krok po kroku do nowej nawierzchni

schodów

wykonywanie otworów i wycięć

Spoinowanie okładziny

Przygotowanie (zarobienie) i rozprowa-

dzanie zaprawy do spoinowania

Okładzina ceramiczna pod gołym

niebem

Prawidłowe podłoże decyduje o powo

dzeniu 69

Na co trzeba zwrócić szczególną uwagę 71

Spoiny łączące i przejścia

Trwale elastyczne spoiny łączące

z silikonu

Elastyczne profile zamiast silikonu

Glazura z nowym obliczem

Estetyczne narożniki z tworzywa

sztucznego

Sposób na odświeżenie starej glazury

Odświeżanie starych spoin

Styki z innymi nawierzchniami podłóg

Plany i wzory układania

Słowniczek fachowych określeń

Kształt i wielkość płytek a wygląd

pomieszczenia

Skorowidz

Siatka płytek a instalacje sanitarne

Ceramiczne okładziny

ścienne i podłogowe

W prawie żadnej innej grupie materiałów

budowlanych nie znajdziemy tak bogatej

oferty jak w płytkach i kształtkach cera-

micznych. Pod ogólnym pojęciem „płytki

z ceramiki szlachetnej" zostały tu przez

fachowca zebrane wyroby najlepiej

nadające się do mieszkań. Płytki tej grupy

rozpoznać nożna po ich drobnoziarnistym,

krystalicznym „czerepie", jak określa się

strukturę ich wnętrza w fachowej

terminologii.

Od składu użytej do produkcji mieszanki

oraz zastosowanego procesu formowania

wypalania zależy to, czy dana płytka może

być wbudowana na zewnątrz budynku,

gdzie musi być również mrozoodporna.

We wnętrzach można stosować tzw. płytki

fajansowe. Ich relatywnie miękki i dobry do

obróbki czerp jest jednak porowaty i

nasiąkliwy. Wyklucza to zastosowanie

ich w miejscach narażonych na działanie

mrozu. Zależnie od pochodzenia

surowców mają one naturalne zabarwienie

białe, żółtawe albo czerwonawe. Glina

jest zwykle prasowana na sucho i

wypalana w temperaturach od 850 do

1000 °C. Dekoracyjną górną powierzchnię

i typowy połysk płytki fajansowe uzyskują

dzięki szkliwu (glazurze). Czyni ona

powierzchnię płytek niewrażliwą na

chemikalia występujące w gospodarstwie

domowym. Jednak jej odporność na

ścieranie jest ograniczona. Jako

okładziny podłogowe, glazurowane płytki

fajansowe (praktycznie obecnie nie

stosowane) nadają się tylko tam, gdzie nie

chodzi się w twardych butach.

W przypadku płytek kamionkowych, które

wyrabia się z podobnych mas ceramicz-

nych; gliny, kaolinu, skalenia i dodatków

kwarcu, kredy albo wapnia, wskutek

odmiennego sposobu formowania, np.

prasowania półfabrykatów i wypalania w

wyższej temperaturze (1200°C),

następuje tzw. spiekanie materiału. Dzięki

temu czerp staje się twardy, prawie

nienasiąkliwy, płytki stają się

mrozoodporne i mogą być układane na

zewnątrz budynków.

Uwaga przy zakupie: jednobarwne płytki z reguły nie

pasują do przyborów sanitarnych w tym samym kolorze,

gdyż tonacje ich barw mogą się „kłócić"

Prawie nieograniczone możliwości kompozycyjne stwa-

rzają zestawy płytek z wycięciami i pasującymi do nich

małymi „wkładkami"

Do podziału lub odgraniczenia powierzchni wyłożonej

glazurą służą najróżniejsze bordiury i listwy krawędzio-

we w pasujących tonacjach

Zależnie od odporności na ścieranie glazu-

rowane płytki kamionkowe zostały podzie-

lone na następujące grupy: grupa I: dla

najmniejszych obciążeń; praktycznie nie ma

jej obecnie w sprzedaży, grupa II: do

rzadko uczęszczanych pomieszczeń w

prywatnej strefie mieszkania, grupa III: do

wszystkich wnętrz, także korytarzy,

schodów, kuchni, grupa IV: najbardziej

odporne na obciążenia, nadające się do

wszystkich pomieszczeń wewnętrznych jak i

na zewnątrz.

Szczególnie odporne są kamionkowe płytki

nieglazurowane (terakota). Nawet w naj-

intensywniej uczęszczanych pomieszcze-

niach prawie nie wykazują objawów

zużycia. Dla ochrony przed szybkim za-

brudzeniem nieglazurowane płytki naciera

się okresowo olejem parafinowym albo

specjalnym woskiem.

Obecnie także podłoga może tworzyć pełną fantazji

kompozycję z płytek różnego formatu i wzoru. Tu efek-

townie zaakcentowano obrzeże okładziny

Wybór kształtu, koloru i

gatunku płytek

Specjalistyczne sklepy i supermarkety oferują

najróżniejsze kolory, ornamenty oraz kształty

płytek. Przy wyborze powinniśmy oczywiście

kierować się własnym gustem, ale warto przy

tym uwzględnić również pewne ogólne

reguły estetyczne:

•im mniejsza jest powierzchnia albo po-

mieszczenie, tym mniejszy format po-

winny mieć wybrane przez nas płytki,

•płytki prostokątne ułożone na ścianie

poziomymi pasami podkreślają długość,

•niskie pomieszczenia wydają się wyż-

sze, gdy płytki tworzą pasma pionowe,

•kolorowe spoiny podkreślają kształt pły-

tek i dzielą wyłożoną nimi powierzchnię.

Przed zakupem należy przemyśleć, czy

okładzina musi być mrozoodporna, jak

bardzo będzie ona narażona na ścieranie,

jakie wielkości, kształty i barwy płytek będą

najlepiej pasowały. Trzeba zwracać też

uwagę na jakość płytek. Często, w ramach

ofert specjalnych, poleca się nie pierwszy,

lecz drugi gatunek, w którym występują

drobne wady kolorystyczne, na krawę-

dziach i górnych powierzchniach płytek.

Na zewnątrz należy zadbać głównie o mrozoodporność

okładziny, a także o to, aby nawet zawilgocona była

wystarczająco bezpieczna przy chodzeniu po niej

Sposób na dobre zespolenie z

podłożem

Sklepy branżowe i supermarkety oferują obecnie

bogatą paletę klejów do glazury o najróżniejszych

cechach i zastosowaniach. Omówione tu wyroby nadają

się do układania płytek tzw. metodą cienkowarstwową.

Metoda ta jest bardziej szczegółowo opisana w

specjalnym rozdziale (s. 22-25). Ogólnie, z punktu

widzenia składu i właściwości rozróżnia się cztery

rodzaje klejów.

Hydraulicznie twardniejące zaprawy

klejące na bazie cementu

Ten rodzaj tworzywa mocującego płytki miesza się

(zgodnie ze wskazaniami producenta) z wodą,

bowiem jej obecność jest niezbędna w procesie

wiązania i twardnienia zaprawy. Do kupionego szarego,

suchego proszku zaprawy dodajemy wodę i za pomocą

zamocowanego w wiertarce mieszadła robimy (przy

małych obrotach wiertarki) jednolitą, całkowicie

pozbawioną zbryleń gęstą ciecz. Większość zapraw

potrzebuje później jeszcze paru minut na tzw.

„dojrzewanie" i dopiero po ponownym zamieszaniu jest

gotowa do użycia.

Takie klejące zaprawy rozprowadza się za pomocą

pacy lub szpachli cienką warstwą grubości od 2 do 6

mm. Nadają się one przede wszystkim do stabilnych,

twardych, wchłaniających wodę podłoży mineralnych,

jak beton albo jastrych cementowy. Są one wodo- i

mrozoodporne i dlatego mogą być stosowane również

na zewnątrz.

Jeśli płytki są cienkie i transparentne (np. z jasnego

marmuru), ciemna zaprawa cementowa może przez nie

przeświecać. Do takich okładzin przeznaczona jest

zaprawa z białego cementu.

Przy normalnym podłożu z jastrychu cementowego układa się płytki

bez problemu na cienkiej warstwie standardowej klejącej zaprawy

twardniejącej hydraulicznie

Podłoże z ogrzewaniem podłogowym podlega znacznym wahaniom

temperatury - beton kurczy i rozszerza się. Tu nadaje się tylko

elastyczna zaprawa klejąca

Zaprawy szlachetnione

tworzywami sztucznymi

W miejscach wilgotnych i do układania płytek na tzw.

pracujących podłożach, jak prefabrykaty z suchego

jastrychu, podłoża z ogrzewaniem podłogowym, płyty

gipso-

Prefabrykaty jastrychowe leżące zarówno na izolacyjnej jak i na

sypkiej warstwie są bardziej podatne niż jastrych monolityczny.

Również tu klej musi być elastyczny

Bastian H. W. - Układanie Glazury i Terakoty.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: