książeczka z obrazkami 2.pdf

ajwiększe wyzwanie, jakiemu musimy stawić czoła

w najbliższych latach, to zmniejszenie o połowę

ubóstwa, zjawiska, którego nie możemy tolerować.

Dorosłym, którzy się tym zajmują, z pewnością nie uda się tego

zrobić całkowicie. Nasze dzieci będą kontynuować te wysiłki.

To właśnie dzieci potrafią spontanicznie dzielić się z innymi,

a my dorośli musimy im pomóc odkryć i zrozumieć, dlaczego

i w jaki sposób każdy z nas, gdziekolwiek się znajdzie,

wykorzystując dostępne środki, może przyczynić się do

powstania lepszego świata, w którym losy krajów Północy

i Południa splatają się.

Edukacja jest jednym z naszych najważniejszych celów. To

właśnie dlatego stworzyliśmy ilustrowaną książeczkę, która

w bardzo przystępny sposób wyjaśnia młodym Europejczykom

w wieku 6–8 lat, co oznacza współpraca na rzecz rozwoju

i jakie są działania Unii Europejskiej w tej dziedzinie.

Książeczka nosi tytuł „Mateusz i Amadou” .

Aby ułatwić rodzicom, nauczycielom i wychowawcom

przedstawienie tej książeczki dzieciom, przygotowaliśmy dla

Państwa broszurę pedagogiczną, która wyjaśnia w skrócie

fakty, na jakich opieraliśmy się przy realizacji tej oryginalnej

idei, jaką jest składający się z 16 części „Mateusz i Amadou” .

Mam nadzieję, że będzie ona Państwu przydatna i że wspólnie

uda nam się dotrzeć do serc naszych dzieci i otworzyć ich

umysły na pasjonującą i potrzebną

przygodę, jaką jest współpraca na rzecz

rozwoju.

Louis Michel

C ZŁONEK K OMISJI E UROPEJSKIEJ

ODPOWIEDZIALNY ZA R OZWÓJ I P OMOC H UMANITARN Ą

Tego wieczoru Mateusz oglądał program

telewizyjny o zwierzętach równin Afryki. Temu małemu ośmio-

letniemu chłopcu Afryka kojarzy się głównie z buszem i żyjącymi

tam zwierzętami. Jeszcze nie wie, że kontynent afrykański

posiada nie tylko bogate tradycje, kulturę i krajobrazy, ale także

jest jednym z najuboższych kontynentów na naszej planecie,

gdzie większość dzieci w jego wieku nie ma takich samych moż-

liwości jak on.

Każda próba zdefiniowania ubóstwa jest niewystarczająca.

Ubóstwo to znaczy być głodnym, nie mieć dachu nad głową.

Ubóstwo to także nie móc chodzić do szkoły i nigdy nie mieć

okazji nauczyć się czytać i pisać. Ale ubóstwo to też nie mieć

pracy i żyć z dnia na dzień, zawsze niepokojąc się o dzień jut-

rzejszy. Ubóstwo to także śmierć twojego dziecka, które zacho-

rowało z powodu skażonej wody. Oraz to, co najważniejsze,

ubóstwo to znaczy być pozbawionym władzy i wol-

ności. Ubóstwo ma wiele twarzy. Zależne

jest od położenia geograficznego. Tyle

już na ten temat napisano...

Najczęściej ubóstwo mierzy się za pomocą szeregu wskaźni-

ków, obliczanych w oparciu o skomplikowane wzory, z uwz-

ględnieniem co najmniej trzech czynników: długości życia,

poziomu wykształcenia i poziomu dochodów na mieszkańca.

Są to tzw. wskaźniki rozwoju społecznego Programu Naro-

dów Zjednoczonych na rzecz Rozwoju, na podstawie których

klasyfikuje się poszczególne kraje, od najbogatszego do najuboższego.

Zgodnie z tą klasyfikacją obecnie 10 najuboższymi krajami są: Sierra

Leone, Niger, Burundi, Burkina Faso, Etiopia, Mozambik, Gwinea

Bissau, Czad, Republika Środkowoafrykańska i Mali, czyli 10 krajów

afrykańskich. Nie oznacza to, że w innych krajach czy na innych

kontynentach nie ma ludzi ubogich. Ponadto istnieje tzw. próg

ubóstwa, poniżej którego uznaje się, że dana osoba jest uboga: jeśli

dysponuje ona mniej niż jednym euro na dzień, wtedy uważa się, że

żyje w stanie skrajnego ubóstwa. W subsaharyjskiej Afryce czy

w południowej Azji ponad 40% ludności wciąż żyje poniżej progu ubóstwa.

Walka z ubóstwem jest absolutnym priorytetem dla międzynarodowych

organizacji na rzecz rozwoju, takich jak Bank Światowy czy agencje

Narodów Zjednoczonych. Usiłują one do roku 2015 zmniejszyć

o połowę liczbę ofiar ubóstwa.

Unia Europejska odgrywa główną rolę w tych staraniach. Wraz z pań-

stwami członkowskimi dostarcza około 55% oficjalnej pomocy na

rzecz rozwoju międzynarodowego oraz ponad dwie trzecie środków

pomocowych w formie dotacji.

Uważa się, że Unia jest liderem

wśród światowych podmiotów

udzielających pomocy.

Mateusz, podobnie jak wiele dzieci w jego

wieku, sądzi, że krajami najuboższymi (albo krajami

rozwijającymi się) są wyłącznie państwa afrykańskie.

To oczywiście nie jest prawda.

Wśród 49 państw rozpoznanych przez Narody Zjednoczone

jako najuboższe lub „najmniej rozwinięte” 30 państw znajduje

się w Afryce, natomiast 10 innych w regionie Karaibów i Pacyfiku,

a także w Azji (Afganistan, Bangladesz, Bhutan,

Birma, Laos, Malediwy, Nepal, Jemen).

W Ameryce Łacińskiej również istnieje ubóstwo i znajdują się

tam regiony słabo rozwinięte. Narody Zjednoczone niedawno

zidentyfikowały 16 innych krajów,

które prawdopodobnie przyłączo-

ne zostaną do listy krajów naj-

mniej rozwiniętych (LDC); wśród

nich cztery państwa znajdują się

w Afryce.

Walka z ubóstwem i pomoc na rzecz rozwoju dla

Południa nie ograniczają się do krajów afrykań-

skich. Szereg regionów świata korzysta z pomocy

europejskiej. Najważniejszą grupę stanowią pań-

stwa Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP), skupiające

48 krajów afrykańskich, 16 krajów na Morzu Karaibskim

i 14 krajów na Pacyfiku. Te 78 krajów AKP łączy z obecnymi

25 państwami członkowskimi Unii Europejskiej porozumienie

z Cotonou ( patrz scena 3 ). Inne regiony obejmują kraje

południowo śródziemnomorskie, Bliski Wschód (państwa

Magrebu, Maszreku i Izrael), Amerykę Łacińską, Azję

Południowo-Wschodnią, kraje i terytoria zamorskie (które nie

są niepodległymi krajami, ale są zależne od czterech państw

członkowskich Unii Europejskiej, tzn. Zjednoczonego Królestwa,

Francji, Niderlandów, Danii), kraje Europy Środkowej oraz

republiki byłego Związku Radzieckiego (republiki Wspólnoty

Niepodległych Państw).

■

Unia Europejska

■

Kraje Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP)

■

Kraje śródziemnomorskie (MEDA)

■

Azja i Ameryka Łacińska (ALA)

■

Kraje Europy Środkowo-Wschodniej (CEEC)

Nowe Niepodległe Państwa (NIS)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: