Powierzchowne punkcikowe zapalenie rogówki

keratitis superficialis punctata

Dr hab. n. wet. Ireneusz Balicki prof. UP

              Istotą choroby jest występowanie licznych powierzchownych ubytków rogówki wybarwiających się fluoresceiną.  Powierzchowne punkcikowe zapalenie rogówki występuje najczęściej u jamników szorstkowłosych ale może pojawiać się także u innych ras a także kotów i koni. Przyczyna choroby pozostaje nieznana. Uważa się, że u psów decydującą rolę w etiologii odgrywają zaburzenia immunologiczne. Choroba  może mieć charakter dziedziczny. U kotów jako czynnik etiologiczny, poza tłem immunologicznym, brane są pod uwagę infekcje herpeswirusowe i ich następstwa.

Symptomem powierzchownego punkcikowego zapalenia rogówki jest pojawienie się bardzo drobnych, powierzchownych lub nieco głębszych, licznych ubytków rogówki, otoczonych ogniskami zmętnienia. Zmiany chorobowe najczęściej dotyczą obydwu rogówek. Powierzchowne ubytki wraz z rozwojem choroby stają się głębsze. Pojawiają się wrastające w rogówkę naczynia krwionośne. Ilość ubytków zwiększa się i procesem chorobowym może być objęta cała powierzchnia rogówki.

Ubytki mogą wypełniać się przez okres 2 miesięcy. W okresie kilku miesięcy często następuje progresja procesu chorobowego. Pojawienie się choroby w niektórych przypadkach łączy się z osowiałością, zamykaniem szpary powiekowej i niewielkim wypływem z worka spojówkowego.        

              Leczenie opiera się na podawaniu do worka spojówkowego kortykosteroidów i leków przeciwwirusowych oraz w przypadkach wtórnych infekcji bakteryjnych antybiotyków. Zastosowanie kortykosteroidów musi być poprzedzone dokładnym badaniem klinicznym wykluczającym występowanie na innym tle powierzchownych wrzodów rogówki. W ostatnim okresie dużą rolę w terapii powierzchownego punkcikowego zapalenia rogówki odgrywa cyklosporyna. W przypadkach progresji procesu chorobowego ważne jest podjęcie leczenia w jego początkowym stadium.