01. Richards Emilie - Romans z nieznajomą.pdf - Harlequin Niebezpieczne Związki(1) - gosiadabrowska

EMILIE RICHARDS

ROMANS Z NIEZNAJOMĄ

Tytuł oryginału: Woman Without A Nam

PROLOG

Norbert Colter nie zakochał się w Paryżu. Podczas tygodniowego pobytu w Mieście

Światła nocą spacerował po Polach Elizejskich, a w dzień patrzył na lśniącą w blasku słońca

wstęgę Sekwany. Jadał coq au vin i haricot de mouton w romantycznych kafejkach oraz

sypiał w nieskazitelnej pościeli najlepszych paryskich hoteli. Ale nie poddał się magii Paryża.

Przyjechał tutaj w interesach i nie oczekiwał żadnych szczególnych wrażeń. Od dawna

miał zwyczaj kolekcjonować miasta równie beznamiętnie, jak zbierał dzieła sztuki z okresu

renesansu. Codziennie pozwalał sobie przez pewien czas obserwować świat, lecz podróże

były tylko zajęciem akademickim, poniekąd ćwiczeniem intelektu.

Teraz Norbert od godziny siedział na ławce w Ogrodzie Luksemburskim, kończąc

notatki. W otoczeniu równiutkich klombów, palm w wielkich donicach oraz spacerowiczów,

niekiedy podnosił głowę, aby poobserwować spektakl. W to letnie przedpołudnie chyba

większość paryżan znalazła jakąś wymówkę, aby udać się do parku. W pewnej chwili jego

uwagę zwróciła młoda kobieta, której widok podziałał na niego zdumiewająco silnie.

Poruszała się z wdziękiem, mijając grupki wielbicieli słońca i dzieci szykujących się

do puszczania łódeczek na płytkim stawie. Miała na sobie prostą, czarną sukienkę opinającą

biodra i piersi, rozciętą z boku na tyle wysoko, że odkrywała smukłe, kremowe udo.

Niezależnie od tego, skąd pochodziła ta kreacja - z butiku Chanel czy też z wyprzedaży w

Bon Marche - wyglądała tak, jakby została stworzona z myślą o tej dziewczynie.

Norbert zauważył również szczególny sposób chodzenia nieznajomej. Przy każdym

kroku lekko unosiła się na palcach, jakby chciała wznieść się aż do nieba, oraz łagodnie, lecz

prowokująco kołysała biodrami. A ciało Norberta, od dawna pozbawione seksu, natychmiast

zareagowało na taką podnietę.

Kobieta wyglądała jak galijska leśna nimfa - jej lśniące, kasztanowe włosy z rudawym

odcieniem lekko falowały na ramionach, a nogi o długości równie imponującej, co wyob-

raźnia Francuzów, były bardzo zgrabne. Mimo to Norbert nie całkiem rozumiał, dlaczego

nieznajoma tak szybko obudziła jego libido. Widywał w Paryżu piękniejsze dziewczyny.

Należała do nich na przykład ta, z którą wczoraj jadł kolację. Spotkanie miało charakter

służbowy, lecz bez trudu zakończyłby je bardziej intymnie, gdyby nie wyczuł pułapki w

drapieżnym uśmiechu towarzyszki.

Natomiast ta leśna nimfa wcale się nie uśmiechała. Szła dość szybko, obserwując

mijanych ludzi, lecz nie patrzyła im w oczy, tylko uważnie omiatała spojrzeniem kolejne

twarze, jakby je skanowała. Norbert był niemal pewien, że ona kogoś lub czegoś wypatruje.

Normalnie już by się znudził obserwowaniem jednej osoby i znów zabrałby się do

pracy. Ale dzisiaj, całkiem bez zastanowienia, wepchnął dokumenty do teczki i wstał.

Wyjeżdżał dopiero wieczorem, miał więc sporo wolnego czasu. Zaliczył już wszystkie muzea

i po raz pierwszy od kilku dni był zaintrygowany. Pójście śladem uroczej nieznajomej

wydawało się wybaczalne w mieście słynącym z romantyzmu.

Po wyjściu z parku Norbert starał się nie zgubić jej z oczu, chociaż sam się sobie

dziwił, że za nią idzie. Było to całkiem nie w jego stylu i już zaczynał czuć się głupio. Nie

zmartwiłby się, gdyby dziewczyna znikła w tłumie, lecz ona skręciła w wąską uliczkę i

weszła do jakiegoś lokalu.

Może właśnie spotkała się z kochankiem - jakimś młodym, ciemnookim Francuzem -

lub z przyjaciółkami? Norbert nie miał pojęcia, co odkryje. Nie spodziewał się jednak, że

nieznajoma stanie za ladą drugorzędnej kawiarenki w Dzielnicy Łacińskiej, weźmie z rąk

nabzdyczonej paniusi biały fartuszek i go założy. Z tymi wysoko sklepionymi kośćmi

policzkowymi i dumną postawą wyglądała jak księżniczka. Idealnie pasowałaby do katedry

na Sorbonie, lecz jako osoba podająca kawę i maślane bułeczki wydawała się dziwnie nie na

miejscu. Norbert uznał, że warto jeszcze trochę ją poobserwować.

W kiosku na rogu kupił dziennik „USA Today” i poszedł do kawiarni. Nimfa była

sama.

- Cafe au lait, s'il vous plait - powiedział, uśmiechem przepraszając za swój

beznadziejnie amerykański akcent.

Zauważył, że dziewczyna przez sekundę mu się przyglądała, zanim odwróciła się do

ekspresu. Jej twarz była równie intrygująca, jak sposób chodzenia. Dość długi, wąski nos i

przeciętne usta nie zwracały uwagi, w przeciwieństwie do szerokich, ciemniejszych niż

włosy, brwi i zadziwiająco turkusowych oczu. Te oczy na moment leciutko pociemniały, gdy

nieznajoma stwierdziła, że klient patrzy na nią badawczo.

Podała mu filiżankę kawy z mleczną pianką, której odrobina spływała na spodek.

- Co poleciłaby pani do tego? - Norbert nadal mówił po francusku.

- Wszystko jest dobre - odpowiedziała w nienagannej, urokliwej francuszczyźnie. Głos

zabrzmiał miękko i o ton niżej, niż się spodziewał.

- Więc poproszę croissanta.

Dziewczyna podała rogalik bez słowa i dopiero po chwili powiedziała, ile franków

wynosi należność.

W małej, niezbyt czystej kawiarence stały tylko cztery stoliki. Norbert usiadł w rogu,

gdzie na blacie mógł rozłożyć gazetę i widzieć ladę. Niczego nie planował, chciał tylko miło

spędzić nieco czasu. Z przyjemnością zabawił się w kotka i myszkę z atrakcyjną nieznajomą,

tropiąc ją ulicami Paryża, a teraz zamierzał poczytać.

Od lat pasjonował się psychologią i był wielkim znawcą charakterów, co zawsze

przydawało mu się w prowadzeniu firmy. Osobiście wybrał lub zatwierdził każdego pracow-

nika na szczeblu kierowniczym Tri - C International, wielkiej korporacji założonej prawie sto

lat temu przez jego pradziadka. Norbert nigdy nie miał powodu żałować żadnej z tych

decyzji. Lubił wyobrażać sobie życie innych ludzi, ich nadzieje i obawy, codzienny byt. A

gdy już zebrał garść spostrzeżeń, szedł dalej, nie oglądając się za siebie. Tak było najlepiej -

żadnych komplikacji, zbędnych zobowiązań ani powodów do cierpienia.

Znalazł stronę ze sportem i sprawdził wyniki rozgrywek baseballowych. Raz zerknął

na dziewczynę i zauważył - zanim pospiesznie spuściła oczy - że na niego patrzy.

Kilka minut później dopił zimną kawę. Musiał jeszcze jakoś zagospodarować

popołudnie i jechać na dworzec. Składając gazetę, poszukał spojrzeniem dziewczyny.

I stwierdził, że jest w kawiarni sam.

Po chwili do lokalu wszedł ciemnowłosy mężczyzna. Postał przy ladzie, po czym za

nią zajrzał, jakby podejrzewając, że ktoś się tam chowa. Nikogo nie zobaczył, więc

mamrocząc pod nosem, wyszedł na ulicę.

Po kwadransie wróciła nabzdyczona paniusia i na widok pustego miejsca za ladą

brzydko zaklęła. Następnie odsunęła ciemną zasłonkę i zajrzała na zaplecze. Norbert

zobaczył, że w małym pomieszczeniu też nikogo nie ma, lecz tylne drzwi są otwarte, a na

klamce wisi biały fartuszek.

Uśmiechnął się do siebie. Siedzenie leśnej nimfy okazało się bardziej interesujące, niż

oczekiwał, gdy ujrzał ją dzisiaj po raz pierwszy w Ogrodzie Luksemburskim.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Celestine St.Gervais uważnie przyjrzała się swemu odbiciu w lustrze. Jej włosy były

podzielone na równe pasma i pospinane grubymi klipsami. Dłonie nadal lekko drżały po

ucieczce z kawiarni, lecz mimo to sięgnęła po nożyczki. Kolejno odpinała klipsy,

przeczesywała pasma i znacznie je skracała. Na podłodze leżało coraz więcej włosów w od-

cieniu ciemnego cynamonu.

Po chwili Celestine oceniła rezultaty strzyżenia. Fryzura była krótsza, niż w założeniu,

ponieważ należało wyrównać niektóre kosmyki z tyłu głowy. Teraz włosy sięgały do nasady

kołnierzyka, a z tą puszystą grzywką były w bardzo angielskim stylu i nie wymagały żadnego

układania ani zakręcania na wałki. A co najważniejsze - zmieniły jej wygląd. Lecz ta zmiana

okazała się niewystarczająca.

Godzinę później Celestine była prawie nie do poznania. Po zmyciu koloryzującej

pianki, którą nakładała na włosy podczas pobytu w Paryżu, teraz miały one barwę prawie

naturalną, czyli ciemnopopielatą, zawsze szalenie łatwą do ufarbowania.

Twarz także wyglądała na tyle neutralnie, że można było wiele zdziałać. Dawniej

Celestine martwiła się brakiem wyrazistych rysów, lecz obecnie bardzo się z tego cieszyła.

Starannie wydepilowała brwi, nadając im kształt cieniutkich łuków, usunęła makijaż i

wymieniła turkusowe soczewki kontaktowe na takie, które nadawały jej niebieskim oczom

kolor ciemnoszary.

Teraz Celestine była nie do poznania. Patrząc w lustro, przećwiczyła nowy sposób

mówienia.

- Tak, dziękuję - powiedziała po angielsku z akcentem wykształconej Brytyjki. -

Chciałabym podjąć pracę, o której mowa w waszym ogłoszeniu, tym naklejonym na szybie.

Jestem... Tina St. James.

Nie była pewna, czy chodzi właśnie o to nazwisko. Podeszła do łóżka, wsunęła dłoń

pod materac i wyjęła plastikowy woreczek z dokumentami. Przejrzała kilka z wierzchu i

znalazła to, czego szukała.

- Tina St. James. Amerykanka - przeczytała półgłosem. - Wspaniale - mruknęła

sarkastycznie.

Paszportowe zdjęcie przedstawiało całkiem inną Celestine - brunetkę z długimi,

kręconymi włosami. W tamtym wcieleniu miała oczy mocno podkreślone niebieskim cieniem

do powiek i mówiła przez nos jak mieszkańcy Brooklynu.

01. Richards Emilie - Romans z nieznajomą.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: