Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Galeria Mariana Kruczka
Wykorzystując naturalne cechy znalezionych przedmiotów wprowadza je w nowe sytuacje, podnosi do rangi sztuki. Poprzez artystyczną reinkarnację rehabilituje rupiecie, złom, odpady, nadaje im nowe życie. Z wielkim artystycznym skutkiem zatrzymuje najtragiczniejszy z procesów, jakim jest przejście każdej materii w stan nieużyteczności.
W większości jego rzeźb i reliefów wyraźnie można rozpoznać jakie przedmioty wchodzą w skład całości dzieła. Jednakże te elementy składowe zatracają swoje znaczenie, wcielają się w nową całość. Nic już nie pozostaje z ich starych funkcji, ani świadomego ich rozpoznania. Bezużyteczne, zniszczone resztki metalu, kamienia, szkła, ceramiki poprzez artystyczne przetworzenie zaczynają "żyć po raz drugi" w dziełach artysty.
Ważną rolę w sztuce Mariana Kruczka odgrywa wierność rodowodowi, nawiązanie do sztuki ludowej. Prezentowane drobne formy rzeźbiarskie to postacie ze świata magii, czarów i baśni, to dziwne zwierzaki z baśniowego świata dzieciństwa, z sennych marzeń, z mitologii wiejskiego życia.
Istotną cechą sztuki Mariana Kruczka jest symetria. W większości jego reliefów i rzeźb wyraźnie można dostrzec, jak ich autor rygorystycznie wprowadził ład, którym rządzi bardzo klarowna zasada symetrii.
7 października – 3 listopada 2009 Marian Kruczek (1927-1983), wystawa retrospekcyjna
Marian Kruczek stworzył oryginalną sztukę z pogranicza ludowej baśniowości, kombinacji znalezionych przedmiotów i biologicznej fantastyki. Jego montażowe rzeźby i płaskorzeźby ze złomu oraz grafiki, odbijane z matryc odpadów po sztancowaniu, składają się na sugestywny świat artystycznej wizji, poszerzający granice wyobraźni o nowe możliwości kreacyjne.
Urodzony w Płowcach koło Sanoka. W 1954 r. po ukończeniu ASP w Krakowie na Wydziale Malarstwa rozpoczął pracę pedagogiczną na tym wydziale, potem na Wydziale Grafiki do 1983 r. Od 1956 r. zamieszkał w Nowej Hucie. Współorganizował wiele akcji artystycznych. Założył pierwszą w Polsce Galerię „Pod Chmurką”, wspomagał teatr lalkowy „Widzimisię”. Od 1975 r. prowadził autorską galerię i pracownię w Kramach Dominikańskich w Krakowie. Od 1962 roku nieprzerwanie wystawiał w kraju i za granicą głównie w Szwecji, Belgii, Francji. Najczęściej wystawiał w Krakowie, Nowej Hucie i w Sanoku. Od 1977 r. współpracował z Muzeum Sztuki Lubuskiej w Zielonej Górze, gdzie do dziś znajduje się jego galeria autorska. Najważniejsze realizacje znajdują się w Krakowie, Lonvain, Uppsali, Rzeszowie, Szczecinie, Lutczy. W Nowej Hucie w Mistrzejowicach, stoi do dziś jego piękna rzeźba „Zdobyta przestrzeń”, ruchoma przestrzenna kompozycja z 1973 r.
Jego prace znajdują się w zbiorach publicznych i prywatnych w Polsce, Czechach, Węgrzech, Niemczech, Danii, Szwajcarii, Francji, Norwegii, Szwecji, Izraelu, USA i Kanadzie.
rozanice