Dworak Iwona - Templariusze.pdf - Historia starozytna i wspoczesna - Marian_Chomik

Templariusze

Zakon biednych rycerzy Chrystusa i ś wi ą tyni Salomona

Historia zakonu templariuszy jest ś ci ś le zwi ą zana z dziejami wypraw krzy Ŝ owych i łaci ń skich

pa ń stw w Syrii i Palestynie. Wkrótce po zwyci ę stwie pierwszej krucjaty (1099) i utworzeniu

królestwa jerozolimskiego oraz jego lenn do Ziemi Ś wi ę tej zacz ę ły napływa ć du Ŝ e grupy

pielgrzymów i ludzi Ŝą dnych wra Ŝ e ń z Europy Zachodniej. Szybko okazało si ę jednak, Ŝ e

nieliczni krzy Ŝ owcy nie s ą w stanie uchroni ć rosn ą cej liczby pielgrzymów przed atakami

muzułmanów z okolicznych egipskich i tureckich emiratów. Łaci ń sk ą odpowiedzi ą na to

zagro Ŝ enie było powołanie zakonów rycerskich.

W 1119 roku mało znany rycerz Hugon z Payens w Szampanii wraz ze swym przyjacielem

Gotfrydem z Sain-Omer utworzyli bractwo rycerskie, pocz ą tkowo tylko o ś mioosobowe, które

chciało zapewni ć ochron ę pielgrzymom w ę druj ą cym mi ę dzy Jerozolima i Jaff ą . Dla tej

pobo Ŝ nej działalno ś ci otrzymał pozwolenie i opiek ę zarówno Baldwina II, jak i

jerozolimskiego patriarchy. Do niepozornej grupy rycerzy przył ą czyli si ę wkrótce inni i sława

ich szybko dotarła do Europy. W ten sposób ze skromnych pocz ą tków narodziła si ę

organizacja, która 10 lat pó ź niej (1128) otrzymała swoj ą reguł ę na synodzie w Troyes pod

patronatem samego ś wi ę tego Bernarda z Clairvaux. W nowym bractwie dotychczasowe

zwykłe reguły zakonne były tak uło Ŝ one, aby czyniły zado ść potrzebie ś wi ę tej walki przeciw

"niewiernym". W regułach tych pozostał nakaz osobistego ubóstwa, czysto ś ci i

posłusze ń stwa, jednak zamiast kontemplacji i pracy fizycznej został wprowadzony nakaz

walki w słu Ŝ bie Boga i Ko ś cioła.

Król jerozolimski Baldwin II pozwolił, by nowy zakon miał swoj ą siedzib ę w skrzydle pałacu

przy jerozolimskiej ś wi ą tyni Salomona. St ą d te Ŝ przyj ą ł on nazw ę : Zakon Ubogich Rycerzy

Chrystusa i Ś wi ą tyni Salomona - templariuszy. Owo zawarte w nazwie ubóstwo

symbolizował herb zakonu: dwóch rycerzy tak biednych, Ŝ e musz ą jecha ć na jednym koniu.

Ubiorem templariuszy stały si ę białe płaszcze z ciemnoczerwonymi krzy Ŝ ami.

Templariusze zasilani licznymi nowymi akcesami rycerzy do swych szeregów i nadaniami

mo Ŝ nych feudałów Lewantu, którzy widzieli w nich ś wietnego sojusznika w walce z

muzułmanami, szybko ro ś li w sił ę . Posiadaj ą c regularn ą , dobrze wyszkolon ą armi ę (w

przeciwie ń stwie do pospolitego ruszenia ś wieckiego rycerstwa feudalnego) szybko stali si ę

czołow ą pot ę g ą militarn ą Bliskiego Wschodu, rywalizuj ą c skrycie z innym zakonem

rycerskim - joannitami.(O ile templariusze rekrutowali si ę głównie spo ś ród rycerstwa i

feudałów pochodzenia francuskiego, to w ś ród joannitów dominowali Włosi). Chocia Ŝ sercem

zakonu pozostawała Ziemia Ś wi ę ta, otrzymał on tak Ŝ e liczne nadania w innych krajach.

We Francji sercem zakonu była Burgundia - tam templariusze posiadali najwi ę cej zamków i

posiadło ś ci ziemskich. W Anglii pierwsza ś wi ą tynia templariuszy, Temple of London, została

wzniesiona ju Ŝ w latach 1128-29: był to cały rozległy kompleks składaj ą cy si ę z ogrodu, sadu,

cmentarza, budynków mieszkalnych i okr ą głego ko ś cioła - podobne o ś rodki szybko zacz ę ły

powstawa ć w innych miastach europejskich, słu Ŝą c m.in. za punkty rekrutacyjne zakonu, ale

nie tylko. W Hiszpanii obecno ść zakonu datuje si ę od 1131 roku, kiedy to król Alfons I nadał

templariuszom pierwsze przywileje w zamian za pomoc w walce z Maurami. Wkrótce zakon

posiadał pewn ą ilo ść ziemi w Aragonii, Katalonii i Andaluzji, na terytoriach odebranych

muzułmanom. We Włoszech posiadło ś ci i ko ś cioły Templariuszy były stosunkowo nieliczne i

skupiały si ę w tradycyjnych miastach portowych utrzymuj ą cych kontakty z Lewantem.

Ź ródła tych kolejnych nada ń były trojakie:

ziemie wywalczone w operacjach, w których sami templariusze brali liczny

udział (Palestyna, ale tak Ŝ e Hiszpania, gdzie templariusze uczestniczyli w

walce Maurami i rekonkwi ś cie oraz Prowansja (płd. Francja), gdzie wzi ę li

udział w krucjacie przeciw krwawej sekcie katarów.)

ziemie wnoszone przez nowych członków zakonu

posiadło ś ci pochodz ą ce z nada ń monarchów i mo Ŝ nych feudałów (cz ę sto

chc ą cych w ten sposób unikn ąć konieczno ś ci osobistego udziału w krucjacie)

Mimo posiadania tak pot ęŜ nego zaplecza w Europie, losy templariuszy były

zwi ą zane przede wszystkim z Palestyn ą i Syri ą . Pierwszy okres ś wietno ś ci

zakonu trwał do lat 80. XII wieku. Kres poło Ŝ yła mu przegrana wojna

krzy Ŝ owców z muzułma ń skim władc ą Egiptu, Saladynem - tragiczna bitwa

pod Huttinem (1187) oznaczała nie tylko ś mier ć z broni ą w r ę ku wielu

wybitnych templariuszy, ale równie Ŝ upadek królestwa jerozolimskiego i

powa Ŝ ny kryzys zakonu. Chocia Ŝ na przełomie XII i XIII wieku udało si ę

krzy Ŝ owcom przy walnej pomocy templariuszy odzyska ć cz ęść straconych

ziem i nawet odtworzy ć królestwo jerozolimskie, to szybko znów stało si ę

jasne, Ŝ e ostateczna utrata Ziemi Ś wi ę tej jest tylko kwesti ą czasu. Cho ć

templariusze nadal uczestniczyli w zaci ę tych zmaganiach z siłami islamu w

Syrii i Palestynie (m.in do 1244 templariusze władali swoimi posiadło ś ciami

wokół ś wi ą tyni Salomona w Jerozolimie) to jednak władze zakonu zadbały o

rozbudow ę posiadło ś ci i organizacji zakonnej poza Lewantem.

Upadek Akki w 1291 roku oznaczał koniec obecno ś ci krzy Ŝ owców ( a wi ę c

tak Ŝ e templariuszy) w Ziemi Ś wi ę tej. Templariusze wycofali si ę na Cypr, ale

od tej pory wi ę kszo ść swej uwagi zacz ę li skupia ć na działalno ś ci w Europie

Zachodniej. W tym czasie był zakon u szczytu swej finansowej pot ę gi. Cho ć

poszczególnych templariuszy nadal obowi ą zywały ś luby ubóstwa, to jednak

jako cało ść zakon dysponował znacznymi ś rodkami finansowymi

pochodz ą cymi z posiadanych wsi i łupów wojennych, a tak Ŝ e działalno ś ci

stricte handlowej.

Koniec zakonu nadszedł szybko i niespodziewanie. W pa ź dzierniku 1307

roku król Francji Filip rozkazał aresztowa ć wszystkich przebywaj ą cych na

terytorium jego pa ń stwa templariuszy i skonfiskowa ć ich cał ą własno ść ,

oskar Ŝ aj ą c zakon o blu ź nierstwo, herezj ę i bezprawne działanie. Prawdziwym

powodem była ch ęć króla francuskiego podreperowania nadszarpni ę tego

przez liczne wydatki bud Ŝ etu i zdobycia ś rodków na nowe kampanie

wojenne. S ą d nad templariuszami trwał 7 lat. Dzi ę ki zr ę cznej polityce Filipa,

który przybrał poz ę obro ń cy wiary przed heretykami i blu ź niercami,

papiestwo nie było w stanie obroni ć zakonu, tym bardziej, Ŝ e w wyniku tortur

wielu braci i rycerzy zakonnych wi ę zionych przez Filipa przyznało si ę do

zarzucanych (nieraz absurdalnych) zbrodni. W ko ń cu, s ą d papieski musiał

zatwierdzi ć wyroki s ą dów królestwa Francji skazuj ą ce templariuszy: zakon

został skasowany a dwaj jego przywódcy, Jacques de Molay i Gotfryd de

Charney zgin ę li na stosie w Pary Ŝ u w marcu 1314.

Adam Borowicz

Wielcy Mistrzowie Zakonu Templariuszy

(wszyscy pochodzili z Francji)

Hugh dePayens -1118-1136 Robert de Craon - 1136-1146

Everard des Barres - 1146-1149 Bernard de Tremelai - 1149-1153

Andre de Montbard -1153-1156 Bertrand de Blanquefort - 1156-1169

Philip de Milly - 1169-1171 Odo de St Amand - 1161-1179

Arnold de Toroga - 1179-1184 Gerard de Ridfort - 1185-1189

Robert de Sable - 1191-1193 Gilbert Erail - 1193-1200

Philip de Plessiez - 1201-1208 William de Chartres - 1209-1219

Pedro de Montaigu - 1219-1230 Armand de Perigord - (?)-1244

Richard de Bures - 1245-1247 William de Sonnac - 1247-1250

Reynald de Vichiers - 1250-1256 Thomas Berard - 1256-1273

William de Beaujeu - 1273-1291 Tibald de Gaudin - 1291-1293

Jacques de Molay- 1293-1314

Mity zwi ą zane z templariuszami

Tak zwana "czarna legenda" narosła wokół templariuszy, która przetrwała do dzi ś jest

efektem dwóch głównych czynników: niezwykle silnej kampanii propagandowej rozp ę tanej

przez króla Francji Filipa IV Pi ę knego, człowieka, który doprowadził do zniszczenia

templariuszy oraz znacznie nowszej, maso ń skiej (czyli inspirowanej przez wolnomularstwo)

teorii, jakoby masoneria pochodziła w prostej linii od tych Ŝ e templariuszy i była

spadkobierczyni ą ich idei. Obie te akcje propagandowe s ą oparte na kłamstwach, a raczej

całej ich piramidzie, co spróbuj ę udowodni ć .

Zacznijmy od Filipa IV i całej afery z rozwi ą zaniem templariuszy. Trzeba zna ć pewne

podstawowe fakty. Po pierwsze, Filip na pocz ą tku wieku XIII znalazł si ę z powodu

rozrzutno ś ci i spowodowanych ni ą pustek w skarbcu w sytuacji przymusowej. St ą d wła ś nie

dwie podj ę te przeze ń akcje: konfiskata maj ą tków Ŝ ydowskich we Francji a potem wła ś nie

atak na templariuszy. Po drugie, był to pocz ą tek bardzo długiego kryzysu papiestwa i całego

Ko ś cioła, który zacz ą ł popada ć w rosn ą c ą zale Ŝ no ść od władców ś wieckich. Papie Ŝ Klemens

w momencie wybuchu kryzysu zwi ą zanego z templariuszami znajdował si ę w wyj ą tkowo złej

sytuacji: jego poprzednik zmarł w wyniku szoku spowodowanego przez porwanie go przez

bandytów nasłanych przez Filipa, a on sam został zmuszony do przeniesienia si ę z Rzymu do

znajduj ą cego si ę we Francji Awinionu.

Sytuacja ta była b. korzystna dla Filipa, gdy Ŝ ułatwiała mu nacisk na papie Ŝ a. Wiedz ą c to i tak

wydaje si ę dziwne, Ŝ e papie Ŝ a Ŝ 7 lat wytrwał w oporze przeciw uznaniu skazania

templariuszy, ostatecznie ulegaj ą c otwartym gro ź bom króla i naciskom uzale Ŝ nionych ode ń

hierarchów ko ś cioła francuskiego.

Same zarzuty wysuwane przez Filipa i jego popleczników wobec templariuszy w ś wietle

dzisiejszych bada ń s ą niczym wi ę cej ni Ŝ tylko mistyfikacj ą . Poza wymuszonymi przez

niezwykle okrutne tortury (w ówczesnych pa ń stwach trybunały inkwizycyjne podlegały

bezpo ś rednio władcom ś wieckim a nie Ko ś ciołowi i były faktycznie organem pa ń stwowym)

zeznaniami niektórych templariuszy nie znaleziono ś ADNYCH dowodów potwierdzaj ą cych

oskar Ŝ enia o herezj ę , blu ź nierstwo i rozpust ę , a wr ę cz przeciwnie. Wszystko wskazuje na to,

Ŝ e templariusze przestrzegali ówczesnej nauki Ko ś cioła w nie mniejszym stopniu ni Ŝ inne

zakony, a ich "prowadzenie si ę " nie było mniej ani bardziej moralne ni Ŝ joannitów czy

krzy Ŝ aków (tym ostatnim oczywi ś cie nie mogli dorówna ć na innym polu, wyrzynania

bezbronnych chrze ś cijan).

Tak Ŝ e pomówienia o rzekomych ogromnych bogactwach templariuszy i ich ogromnych

wpływach politycznych (mieli tworzy ć swoiste obejmuj ą ce cał ą Europ ę pa ń stwo w pa ń stwie,

s ą wyssane z palca. Po konfiskacie dóbr zakonu w r ę ce Filipa dostały si ę fundusze kilka

rz ę dów wielko ś ci mniejsze od oczekiwanych. Teoria, Ŝ e templariusze "schowali" gdzie ś

swoje skarby jest idiotyczna: gdyby wiedzieli o gro Ŝą cym im niebezpiecze ń stwie

"schowaliby" przede wszystkim siebie, a dopiero potem swój mityczny skarb. Łatwo ść z jak ą

Filipowi przyszło "wyko ń czy ć " templariuszy obala z kolei twierdzenie o ich rzekomo

ogromnych wpływach politycznych.

Mity maso ń skie o templariuszach s ą równie absurdalne i przypominaj ą wielokro ć przez

samych masonów o ś mieszane "spiskowe teorie dziejów". Ludzie, którzy wierz ą , Ŝ e

templariusze przetrwali w ukryciu 500 lat by nast ę pnie przyst ą pi ć do budowania masonerii s ą

takimi samymi głupcami jak ci, którzy utrzymuj ą Ŝ e ś wiatem rz ą dzi 12 rabinów Ŝ ydowskich

ukrytych pod siedzib ą Kongresu w Waszyngtonie. Sama teoria jest po prostu rozpaczliw ą

prób ą masonerii ratowania aury tajemniczo ś ci otaczaj ą cej niegdy ś jej organizacj ę .

Adam Borowicz

Historia zakonu templariuszy

TEMPLARIUSZE- z łac. Frates Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique

Salomonis.

Zakon rycerski zało Ŝ ony w roku 1118 przez rycerzy z szampanii, pocz ą tkowo jako bractwo

dla ochrony pielgrzymów przybywaj ą cych do Jerozolimy. Od siedziby w pobli Ŝ u dawnej

ś wi ą tyni (czyli templum) Salomona bractwo nazwano Templariuszami. Przyj ę ta przez nich

reguła cysterska (zatwierdził j ą nawet papie Ŝ Honoriusz II) stała si ę wzorem dla wi ę kszo ś ci

zakonów rycerskich. Rycerze zakonni nosili białe łaszcze z czerwonym krzy Ŝ em. Głównym

zadaniem Templariuszy była walka z muzułmanami (co ś jak wyprawy krzy Ŝ owe - przyp.

wspaut.). Liczne nadania oraz prowadzone operacje finansowe (du Ŝ e o ś rodki bankowe w

Pary Ŝ u i Londynie) pozwoliły Templariuszom zgromadzi ć wielkie bogactwa (co

najwa Ŝ niejsze wszystkie operacje były wykonywane legalnie - przyp. wspaut.) zarówno w

Palestynie jak i w Europie. (w Europie Templariusze mieli liczne domy zakonne). Zapewniało

im to wpływy na słabych królów jerozolimskich i na wielu władców europejskich (

Templariusze pełnili cz ę sto funkcj ę podskarbich i administratorów maj ą tków królewskich)

zadłu Ŝ onych u Templariuszy. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego Wielki Mistrz zakony

przeniósł si ę do Francji.

Król francuski Filip IV Pi ę kny, pragn ą c uwolni ć si ę od długów, uwi ę ził 13 X 1307

wszystkich członków zakonu we Francji i zgarn ą ł ich bogactwa. Oskar Ŝ eni o zniewa Ŝ enie

krzy Ŝ a, rozpust ę , a nawet

stosunki (polityczne - przyp. wspaut.) z Saracenami, nie przyznali si ę (mimo tortur) do

zarzuconych win, a jednak 54 przywódców zakonu, m.in. Wielkiego Mistrza J. Molaya,

wyrokiem inkwizycji spalono na stosie. Pod naciskiem Filipa papie Ŝ Klemens V rozwi ą zał

zakon w roku 1312. Maj ą tki Templariuszy zostały formalnie przyznane joannitom (gł. w

Niemczech) we Francji wi ę kszo ść zgarn ą ł król.

TEMPLE - Siedziba zakonu Templariuszy w Pary Ŝ u, wzniesiona w XII w. W baszcie (nazwa:

"tour du Temple" - przyp.wspaut.) mie ś cił si ę skarbiec zakonu, niekiedy i króla Francji; po

rozwi ą zaniu zakonu baszty "temple" (bo tak si ę nazywała siedziba Templariuszy) słu Ŝ yły za

wi ę zienie; w jednej z nich wi ę ziono (po 10 VIII 1792) Ludwika XVI i jego rodzin ę ; 1811

Temple zburzono.

INNE POKREWNE TEMPLARIUSZOM ZAKONY:

Zakon Krzy Ŝ aków - rok utw. 1198 (Europa, Polska, Prusy)

Zakon joannitów - rok utw. 1154 (Europa)

Zakon Calatrava - rok utw. 1158 (Europa, Hiszpania)

Zakon Alcantara - rok utw. 1176 (Europa, Hiszpania)

Zakon Kawalerów mieczowych - rok utw. 1202 (Europa, Inflanty)

Zakon braci dobrzy ń skich - rok utw. brak dokładnych danych (Europa, tereny na wschód od

polski)

Iwona Dworak

Kl ą twa Wielkiego Mistrza

W ci ą gu dwustu lat grupka rycerzy-zakonników stworzyła najpot ęŜ niejsz ą organizacj ę

chrze ś cija ń skiego ś wiata.

Zgromadziła wielki maj ą tek i posiadła ogromne wpływy.

Dr Ŝ eli przed nimi najpot ęŜ niejsi monarchowie ś redniowiecznej Europy.

Czy do tej pot ę gi doszli poniewa Ŝ mieli zmysł do interesów czy te Ŝ dlatego, Ŝ e wspierali

si ę magi ą ?

Rycerze zakonu Templariuszy, grupa stworzona dla ochrony krzy Ŝ owców, zdobyli znaczne

wpływy polityczne i zacz ę li by ć znani jako godni zaufania lichwiarze. Niemniej uwa Ŝ ano, Ŝ e

wraz z nimi powróciły obrz ę dy gnostyczne, kabalistyczne i muzułma ń skie. Zagro Ŝ enie ze

strony rosn ą cej siły politycznej templariuszy, podejrzenia o niezale Ŝ ne pogl ą dy religijne i

zwykła zawi ść o ich maj ą tek były przyczyn ą ich prze ś ladowa ń , i to zarówno ze strony

Ko ś cioła jak i władzy ś wieckiej. Podobnie jak to było z ś ydami, o templariuszach zacz ę ły

kr ąŜ y ć nieprawdopodobne historie, dotycz ą ce mi ę dzy innymi relacji z obrz ę du inicjacji, w

którym jakoby zaprzeczano istnieniu Chrystusa, Boga i Dziewicy, spluwaj ą c, depcz ą c i

oddaj ą c przy tym mocz na krzy Ŝ . Oskar Ŝ eni o homoseksualizm, mordowanie dzieci z

nieprawego ło Ŝ a i magiczne praktyki, templariusze zostali wymordowani, a ich maj ą tek

skonfiskowany.

H istoria templariuszy si ę ga 1118 roku, kiedy to francuski szlachcic Hugo de Payens zało Ŝ ył

w Jerozolimie Bractwo Ubogich Rycerzy Chrystusa. Miało si ę ono opiekowa ć pielgrzymami

przybywaj ą cymi do Ziemi Ś wi ę tej. Poparcia udzielili mu zarówno patriarcha Jerozolimy jak i

król Baldwin II, który oddał rycerzom do dyspozycji wschodni ą cz ęść swojego pałacu.

Templariusze zamieszkali wi ę c w miejscu, gdzie kiedy ś wznosiła si ę ś wi ą tynia króla

Salomona.

Co tak naprawd ę robili? Tego dokładnie nie wiadomo, ale pewne jest, Ŝ e przez dziewi ęć lat

nie przyj ę li w swe szeregi nowych członków. Czy Ŝ by uznali, Ŝ e w dziewi ę ciu (bo tylu ich

Dworak Iwona - Templariusze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: