Pergamin(1).pdf

Pergamin

Materiał piśmienny sporządzany ze specjalnie wyprawionej (niegarbowanej) skóry,

najczęściej owczej, cielęcej lub koziej, sporadycznie używany w Egipcie już od XIII wieku

p.n.e.

Nazwa pergamin pochodzi od miasta Pergamon w Azji Mniejszej, gdzie w końcu III wieku

p.n.e. rozwinęła się jego produkcja ponoć w następstwie wstrzymania przez Egipt dostaw

papirusu do Pergamonu.

Ptolemeusz V Epifanes chciał podobno w ten sposób zapobiec rozwojowi tamtejszej

biblioteki, która rywalizowała z aleksandryjską.

Pergamin najwyższej jakości sporządzano ze skór młodych zwierząt. Po usunięciu sierści

skórę skrobano, moczono w wodzie wapiennej, suszono i

wygładzano. Pergamin był zbyt mało elastyczny, aby

sporządzać zeń zwoje, toteż cięto go na karty, które

razem zszywano (w ten sposób powstał na początku II

wieku tzw. kodeks, czyli używana do dziś forma książki).

Pomimo wysokiej ceny (na niewielką książkę o 200

stronnicach zużywano skóry tuzina owiec), pergamin

zyskał popularność w II i III wieku.

Wprowadzenie papieru w średniowieczu ograniczyło

użycie pergaminu do dokumentów urzędowych.