Wolski w shortach 1 - Kwadratura trójkąta.pdf - Marcin Wolski - goga2710

POWIEŚĆ

MARCIN WOLSKI

Kwadratura trójkąta

1. NOC WYBORCZA

Pastylka stymulu przypominała w smaku stary rzemień wygarbowany na długo przed

wojną herriańską. Stawiała jednak na nogi lepiej niż nocny zefir wiejący krytą

terasą pełną kwitnących oleandrinów i teobiscusów.

Drobny mężczyzna w sztruksowej tunice, zdobnej edylskim meandrem łapczywie

zaczerpnął powietrza jak ryba rzucona na brzeg. Dochodziła quarta. Słaba

poświata brzasku wykrawała na horyzoncie kontury łagodnych wzniesień nazywanych

Gajem Florentyńskim. Gwiazdy przybladły. Zapowiadał się piękny dzień. Ważny

dzień.

Pod jaśniejącym niebem powoli wyłaniał się kamienny las campanilli i wież

medialnych, majestatycznych kopuł kryjących mercatoria, otoczone przez bure

gołoborza czternastowiecznych czynszowych insul mieszkalnych. Bliżej hostelu

zabudowa rozrzedzała się, a światła fluviarów tonęły w cienistych szpalerach

drzew, by zniknąć zupełnie wśród parków i ogrodów. Miejscami tylko rozbłyskały

podświetlone łuki wiodące do term i palestronów.

Hostel "Asilium IV" wzniesiono na wyspie, pośrodku rzeki Zielonej, na terenie

dawnego gaju poświęconego Junonie. Dzięki kaprysowi architekta wyrastał samotnie

pośród budowlanego plebsu i parkowych pawilonów, od wieków dających schronienie

kupcom i nierządnicom. Mężczyzna popatrzył w dół. Na trójkątnym skwerze, z tyłu

budynku, wśród zerwanych lampionów i tysięcy kolorowych ulotek i czapeczek

pracowicie uwijały się śmieciarki. W głębi parku wokół bojowych rotonów kręcili

się znudzeni vigilianci municypalni. Co jakiś czas spod frontowego portyku,

gdzie kłębiły się tłumy mediaferrów i czuwali najzagorzalsi sympatycy fakcji

"Błękitnych", a Quintusa Cedrusa w szczególności, napływały meldunki o nastroju

spokoju, powagi i oczekiwania.

Na terasę wyszedł sekuryta o twardych rysach ochroniarza z wyboru, omiótł

wzrokiem amatora świeżego powietrza, zatrzymując się na złotej plakietce

identyfikacyjnej "Marek Ursin - consulantor". Jego dłoń wykonała gest mogący

uchodzić za tradycyjne pozdrowienie, a także zastępować zwrot "Spieprzaj stąd,

mały, ale już". Ursin jednak odpowiedział mu tylko uśmiechem. Po czym ruszył w

głąb wielkim corridorem. Mijając cubiculę nr 1010 nie odmówił sobie przyjemności

zajrzenia do luksusowego wnętrza. Zresztą drzwi były uchylone. Octavia spała.

Jasne włosy, rozsypane na poduszce, tworzyły wokół jej głowy świetlisty krąg, a

rozchylone usta i długie rzęsy nadawały jej twarzy ów fascynujący wyraz

zdziwienia przypominający obrazy ultimiańskich mistrzów ubiegłego stulecia.

Stojąc w smudze światła Marek krótką chwilę wpatrywał się w uśpioną. "Zabrałeś

mi ją, Jedyny, zabierz i grzeszne pragnienie" - szepnął bezgłośnie. I wyszedł.

Zaraz za zakrętem niedoświetlonego, wybitego skórą korytarza pęcherzyk ciszy

prysnął gwałtownie. Jeszcze parę schodków i consulantor znalazł się na górnej

galerii wielokondygnacyjnego perystylu. Okoliczne sale relaksowe tonące w

roślinności, zamienione w pomieszczenie sztabowe, wypełniała nadzwyczajna

krzątanina. Stukały menscomptery, brzęczały łączniki międzyprowincjonalne.

Całą północną ścianę zajmował ogromny panovid prezentujący świetlistą mapę

Innej. W każdej chwili można było rozróżnić seledyn Zewnętrznego i Wewnętrznego

Oceanu, amarant gigantycznej Ekumeny oraz intensywny cynober Wandalii. Wzrok

przykuwał jednak Archipelag, płonący setkami światełek, ruchliwych, pulsujących,

zmiennych. Na każdej z wysp metropolitalnych Federacji rozciągających się po obu

stronach równika aż ku zimnym dystryktom Południowego Lądolodu błyskały w trzech

rzędach cyferki zmieniające się w miarę napływu wyników. Na samym szczycie

panovida w lewym górnym rogu wyświetlał się aktualny bilans - sumy głosów oddane

na jedno z trzech nazwisk:

LONGINUS, HERDATUS, CEDRUS

Ursin poszukał wzrokiem patrona. Nigdzie nie dostrzegł charakterystycznej

sylwetki Quintusa Cedrusa. Jak z podziemi wyrósł natomiast niezmordowany szef

sztabu wyborczego - electorius Rufo Ruffix, ryży, o włosach barbarzyńsko

skręconych i tubalnym głosie parweniusza...

- Gdzie się podziewałeś?- szczeknął na Marka. - Quintus cię szuka.

- Gdzie jest?

- We frigidarium, szlifuje wystąpienie, jesteś mu potrzebny. Aha, mamy już

wyniki z Nowej Istrii.

- Przegraliśmy?

- Tak, ale zaledwie trzema tysiącami głosów. To i tak dobrze. Jeszcze wczoraj w

sondażach dawano tam Herdatusowi przewagę dwustu tysięcy.

- A ten skurwiel Longinus?

- Jeśli nie zgarnie pięciu milionów z Ultimy, wypada z gry.

Marek pośpieszył za nim do frigidarium. Orzeźwiony Cedrus wychodził właśnie z

zimnego impluvium. Szczupły, muskularny, jasnowłosy i chłopięcy - ot, młody bóg

- ideał wyspiarskiego stylu życia. Mimo nieprzespanej nocy promieniał

żywotnością i energią. Z jego niebieskich oczu emanowała inteligencja i pewność

siebie. Nawet rywale przyznawali, że Quintus jest bardzo przystojnym mężczyzną.

Klasycznych rysów nie mogła oszpecić nawet głęboka szrama na czole.

Dwie najwyraźniej podniecone complementarki zbliżyły się z ręcznikami, ale on

ignorował je niczym Jupiter poślednie nimfy.

- Słuchaj, czegoś nie rozumiem - mruknął do Ursina. - Co mi tu napisali o fletni

Arfusa... O co w tym chodzi?

Consulantor zmieszał się. Bajka o fałszywym fleciście uwodzącym swą grą zbójców

należała do kanonu powiastek dla dzieci. Jak można było jej nie znać?

- Może to rzeczywiście zbyt górnolotne sformułowanie - mruknął.

Od strony caldarium zbliżył się osobnik przypominający rozmiarami mitycznego

giganta.

- Założyłem się o 5 aureusów, że szef wygra na Ultimie - rzekł - a wiadomości

ciągle nie ma, chociaż Ultima już dawno powinna nadawać wyniki.

- Mamy drobne uszkodzenia na łączach, Druzzusie - powiedział z wyraźną niechęcią

Ruffix.

- A Zefiria? - zapytał Marek Ursin.

- Nie chcę zapeszyć... Ale zaraz, już mamy Orelię. Na mękę Syna! Niedobrze.

Na przenośnym wyświetlaczu pojawił się kontur Orelii przypominającej

rozkraczonego avozaura i rzędy cyfr. Herdatus: 111 678, Longinus: 77 534,

Cedrus: 21 213.

- To niemożliwe - jęknął mały consulantor - przecież wszystkie sondaże...

Jednak po chwili cyferki przeskoczyły do przodu i za trójką pojawił się jeszcze

znak nul. Łaziebnice zaklaskały, Ursin zacisnął dłonie. Tylko nie zapeszyć!

Zwycięstwo w Orelii było przewidywane właśnie w takich proporcjach.

- Wszystko za mało, na cierń z korony! Mało! - marudził Druzzus. Jak każdy eks-

sportowiec lubił sytuacje stuprocentowe.

Informacje z Zefirii nie zmieniły dotychczasowej kolejności. Wciąż prowadził

Herdatus, na którego dotąd oddało swe głosy 42 550 333 mieszkańców Archipelagu.

Longinus wprawdzie wystartował świetnie, wygrywając pewnie w stołecznej

Florentynie, teraz jednak zajmował dopiero trzecie miejsce z wynikiem ledwie

trzydziestu dziewięciu milionów. Natomiast Cedrusowi do zwycięstwa nad głównym

rywalem brakowało co najmniej ćwierć miliona głosów. Przesądzić miało

społeczeństwo Ultimy. Olbrzymiej, żyznej wyspy, prawie kontynentu, z blisko

czternastoma milionami wyborców. Szanse Longinusa oceniano tam jako średnie. Sam

przed półgodziną poinformował rywali, że w przypadku porażki przekaże całość

swojego elektoratu zwycięzcy, zadowalając się funkcją ProNavigatora. Podobna

procedura była zresztą przyjęta od lat.

Czas płynął. Na dolnym patio narastały emocje. Szczególnie podniecenie

wykazywali młodzi aktywiści Błękitnych, dla których Quintus Cedrus uosabiał

nadzieję. "3 razy P" - głosiło jego naczelne hasło wyborcze: postęp,

porozumienie, pokój. Konserwatysta Herdatus apelujący do tradycyjnych wartości

Archipelagu nie ukrywał konfrontacyjnych zamierzeń: "Żadnych paktów z Ekumeną,

żadnego jednostronnego rozbrojenia. Stanowimy ostatnią linię oporu cywilizacji

przed despotyzmem. Zniesienie obowiązkowej służby w legionach byłoby

samobójstwem". Czyżby ten program miał wygrać?

Tymczasem cały panovid wypełniła twarz podnieconego sprawozdawcy:

- Wszystko wskazuje, że rywale idą łeb w łeb - wołał. - Na Ultimie spływają dane

z ostatnich parochii, ale... - tu fala magnetycznych zakłóceń przerwała przekaz.

Wzrok zgromadzonych pobiegł ku mapie. Cyferki wyświetlane w centralnym punkcie

Ultimy przeskakiwały jak szalone. Różnica między głosami stronników

"Niebieskich" (Cedrus) i "Żółtych" (Herdatus) wahała się między czterystu a

sześciuset tysiącami. Przy czym dystans ciągle się zmniejszał. Jednak w

zacofanych rejonach górskich szanse Cedrusa fachowcy oceniali jako małe. Ursin

dostrzegł, że jego szef ociera pot z czoła. Nie zauważył, kiedy weszła Octavia.

Była już ubrana. Zaciskała dłonie tak kurczowo, że aż pobielały jej palce.

330 tysięcy głosów różnicy, 319, 215, 185, 147, znów 152. Teraz wszyscy

wpatrywali się wyłącznie w punkt ekranu, gdzie licznik wyświetlał różnicę. W

napiętej ciszy słychać było już tylko warkot wentylatorów. I naraz rozległ się

wysoki dźwięk obwieszczający zakończenie głosowania. Ursin podniósł głowę. Cyfry

znieruchomiały:

Cedrus 48 013 122

Herdatus 47 988 125

Longinus 43 005 011

Raptowna wrzawa, oklaski, wiwaty. Ave, Cedrus! Quintus szybkim krokiem wyszedł z

term na galerię obiegającą patio. Wszystko pulsowało wokół niego, a on doszedł

do barierki obejmując Octavię. Rufix, Ursin i Druzzus stanęli nieco z tyłu...

Stało się! Został trzydziestym drugim SuperNavigatorem Archipelagu, Pierwszym

Konsulem, Wielkim Pontifexem, Szefem Legionów i Czterech Flot. Demokratycznym

Zwierzchnikiem Federacji.

O 4.25, siódmego żeńca, Roku Pańskiego1504 tłum gęsty jak zupa ultimijska

wypełnił cały kryty wirydarz "Asilium IV". Kwietne stroje krajowych mediaferrów

mieszały się z nakrochmalonymi togami Wandalijczyków i przaśnymi uniformami

correspondansów z Ekumeny. Ruffix uwijał się w tej ciżbie jak pracowita

pszczoła. Przesuwał, ustawiał, ugniatając tłum niczym ciasto. Ursin z zazdrością

obserwował kolegę, usiłując dojść, skąd rudzielec znajdował w sobie tyle sił,

inwencji. Pracowali równo, Marek był jednak tak zmęczony, że litery

gratulacyjnej bulli od przegranego Longinusa skakały mu przed oczami, natomiast

Ruffix wyglądał, jakby właśnie wrócił z dwutygodniowych wczasów w Zefirii.

Wytrzymałość barbarzyńskiego materiału? Działanie jakichś nieznanych specyfików?

Consulantor mimo zażycia pastylki stymulującej rozpaczliwie walczył z sennością.

Naraz Druzzus odwołał go na bok.

- Mamy incydent! Są ranni.

Marek czuje, jak cała senność pryska zmieciona falą gniewu. Tylko tego im

brakowało! Czy rzeczywiście zaangażowanie na szefa ochrony, wbrew Ruffixowi,

eks-mistrza Federacji w atletyce klasycznej było najszczęśliwszym posunięciem?!

Pyta o szczegóły. Naturalnie, "Wściekli"! Mimo ścisłej kontroli grupka

"Agressores", przedarła się przed hostel i usiłowała podpalić pojazdy...

Oczywiście "Wściekli" są zawsze przeciw wszystkim i wszystkiemu. Gdyby wygrał

Herdatus lub Longinus, teraz zapewne atakowaliby ich kwatery.

- Czy ktoś zginął? - niepokoi się Ursin.

- Skończyło się na skaleczeniach, dwóch zabrała salvatoria. Ważne, że naszym

chłopakom udało się zatrzymać najagresywniejszego z napastników, niejakiego

Nerensa. Piątnik myślał o przekazaniu napastnika w ręce vigiliantów, ale gość

zaczął gadać takie głupoty, że pomyślałem o tobie.

- Jakie głupoty?

- Że celowo dołączył do napastników tylko po to, aby trafić w nasze ręce. Chce

osobiście przekazać coś Cedrusowi.

- Wymienił jakieś konkrety?

- Chce rozmawiać wyłącznie z Quintusem. "Jak nie - wrzeszczał - to pogadam z

pismakami, a wtedy cały Archipelag się zatrzęsie". - Powiadomisz szefa?

- Najpierw sam pomówię z tym ptaszkiem. Po konferencji. Pilnujcie go dobrze.

- Jest na trzynastym, żadnego styku z postronnymi, poza tym jest zdrowo

nabuzowany stymulami, posiedzi trochę, to skruszeje.

Druzzus oddala się swym charakterystycznym, lekko kołyszącym się krokiem

morskiego wilka. Ursin wraca na salę. Wcale mu się nie uśmiecha przesłuchiwanie

intruza. Na co dzień dość miał najróżniejszych deviantissimów i fabulantów

usiłujących dopchać się do Cedrusa. A jeszcze "Agressores". Już czwarty z kolei

WielkiNavigator będzie miał kłopoty z "Wściekłymi". Na szczęście grupki tych

nawiedzeńców, tyle hałaśliwe co rozproszone, z absurdalnymi egalitarnymi hasłami

i egzotycznymi doktrynami religijnymi nie znajdywały większego posłuchu w

społeczeństwie dobrobytu. Przy stałych postępach relatywizmu i konsumpcjonizmu

kogo tak naprawdę interesowały spory Trynitatystów i Unodeistów? Jak mawiał

Klaudiusz Settens, "Co nas obchodzi, czy Bóg jest Jednym w Trzech Osobach, czy

Trójcą stanowiącą Kolektywne Kierownictwo, skoro naukowo udowodniono, że go nie

ma".

Z drugiej strony dość było wskazówek, że cała trynitatystyczna ideologia

"Agressores" stanowi jedynie przykrywkę dla dywersyjnej roboty gerontokratów z

Ekumeny. Przy zrównoważonych od blisko pół wieku siłach nuklearnych Ekumeny,

Archipelagu i Wandalii, zdolnych po wielekroć zniszczyć się nawzajem, konflikt o

hegemonię na Innej musiał z konieczności ograniczać się do działalności

dywersyjnej i zmagań służb ekstraordynaryjnych. I tu głodna, ale hermetycznie

zamknięta Ekumena miała znacznie większe możliwości rozgrywki z otwartym i sytym

Archipelagiem. A szło ku jeszcze większej otwartości. Społeczeństwo Federacji

wybrało nie twardego Herdatusa czy pragmatycznego Longinusa od lat walczącego w

Kurii o środki na obronę, a pięknego jak auriga rydwanu z reklamy stymulów

Cedrusa.

- Jak w dniu elekcji zapatruje się Ekscelencja na stosunki z imperium Ekumeny? -

padło nagle pytanie correspondansa "Poranka Akropolii". Ursin, który zna swego

szefa lepiej niż niejedna libratorka, zauważa to drgnięcie grdyki i minimalny

błysk w oku.

- Decydując się na kontynuowanie naszej długoletniej strategii równowagi uczynię

wszystko, aby zmniejszać dzielące nas nieufności, zbliżać oba narody, tak aby

zachowując swą tożsamość, stawały się bardziej otwartymi na moralne i kulturowe

wartości partnera.

- Pan wierzy w taką możliwość?! - przerywa legat Florentyńskiego "Wieńca". -

Wierzy pan w koegzystencję nas, wyznawców Jedynego, z tymi aliantami szatana?

- Przepraszam - correspondans ekumeński zrywa się z miejsca - ale to my jesteśmy

wyznawcami prawdziwego Boga...

Narasta tumult. Zdezorientowany Cedrus milczy. Błyskawicznie reaguje natomiast

Ruffix przeraźliwie dmąc w gwizdek. Nieszablonowy pomysł skutkuje. Emocje

cichną. A Quintus odpowiada okrągłymi zdaniami, tak by i Archipelag był

zadowolony, i Ekumena cała.

- Mam pytanie - zwraca się niesłychanie spokojnie przedstawiciel agencji "Nowa

Wandalia". - Trochę prywatne. Nie wszystko da się wyczytać z oficjalnych

życiorysów. Kiedy ekscelencja wpadł po raz pierwszy na pomysł zostania

Generalnym Navigatorem Federacji?

Ursin uśmiecha się - zna doskonale odpowiedź szefa. "Półtora roku temu

Kierownictwa Fakcji Błękitnych z Orelii, Nowej Istrii i Superiory zwróciły się

do mnie z propozycją kandydowania..."

Tymczasem przy wejściu znów pojawia się Druzzus, gestami przywołując Marka.

Ten przeciska się przez tłum rejestrując jeszcze, że elekt recytuje ustaloną

formułę po dłuższej, niepotrzebnej pauzie.

- Ten Narens dostał szału - szepce ochroniarz. - Moi ludzie chcieli mu dać coś

do picia, ale zaczął krzyczeć, że nie da się sprzątnąć, że musi koniecznie,

natychmiast spotkać się z Cedrusem. Pytam, o co chodzi? Ale nawymyślał mi tylko

od wynajętych goryli. "Ja - wołał - wychodzę z siebie, udaję deviantisimussa,

aby do was dotrzeć i ostrzec Navigatora, a wy mnie potraficie tylko zamknąć.

Muszę się z nim widzieć, i to przed inauguracją, bo inaczej pokażę mediom moje

notatki, a jego nic nie uratuje". Zaproponowałem, aby sprawę przekazał na

piśmie, no to jak nie wybuchnie: "Jakie mam gwarancje, że i ty nie jesteś w

spisku?"

- Jesteś pewien, że użył słowa spisek?- pionowa zmarszczka przekreśla czoło

Ursina.

- Niczego nie jestem już pewien. Uspokoił się trochę, jak przypaliłem mu zwija i

obiecałem, że pogada z nim osobisty sekretarz Quintusa. Obiecałem, że będziemy

za kwadrans.

Poczynając od szóstego poziomu hostel pogrążony był we śnie. Na opustoszałych

galeriach nie uświadczyłbyś żywej duszy. Wartownik przed drzwiami apartamentu

1311 zdążył już zasnąć. Druzzus potrząsnął nim i kazał otworzyć. Wchodzących

uderzył podmuch porannego powietrza. Na wprost wejścia znajdowało się szeroko

otwarte okno. Żaluzje podciągnięto. Poza tym dormitorium i pokój kąpielowy

Wolski w shortach 1 - Kwadratura trójkąta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: