Jayne Ann Krentz - Wilcza harmonia.pdf - Krentz Jayne Ann - LadyHenrietta

Jayne Ann Krentz

Wilcza

harmonia

Rozdziaþ

Ohdqvryx

T awerna tonħþa we krwi. Cidra Rainforest widziaþa czerwieı wszħdzie - krew sĢczyþa siħ

z rozciħtego czoþa jakiegoĻ mħŇczyzny, innemu zaplamiþa caþy przd koszuli, jeszcze innemu

pþynħþa z ust. ZerknĢwszy w dþ, zauwaŇyþa, Ňe nawet rĢbek jej eleganckiej popoþudniowej szaty

nie jest bez skazy. Mimo Ňe byþo to zaledwie maŅniħcie na delikatnym Ňþtozþotym wþknie z

najlepszego krystalicznego mchu, wydawaþo siħ ono Cidrze wielkĢ plamĢ, w dodatku

nieusuwalnĢ.

Podobnej sceny nigdy nie doĻwiadczyþa i nawet nie byþaby w stanie sobie wyobrazię.

Zupeþnie nie umiaþa siħ znaleŅę w tej sytuacji. SparaliŇowaþ jĢ nie tylko widok morza krwi.

Dookoþa niej trwaþa zaciekþa bjka. ChociaŇ Cidra doskonale wiedziaþa, Ňe walczĢcy muszĢ

zadawaę sobie ciosy nie do zniesienia, to jednak atakowali siħ z dzikĢ zaciekþoĻciĢ.

Wszechobecna przemoc wzbudziþa w niej trwogħ.

Chrapliwe jħki, obsceniczne przekleıstwa i krzyki rozpaczy wypeþniaþy podþuŇnĢ salħ.

Jeden z mħŇczyzn padþ nieprzytomny, powalony zrħcznym ciosem kufla po piwie RŇa

Renesansu, ale nikt nie przerwaþ walki, Ňeby mu pomc. Przeciwnie, dalej odbywaþ siħ pokaz

wolnoamerykanki, a Cidra odniosþa wraŇenie, Ňe uczestnikom sprawia on dzikĢ uciechħ. Nikt nie

leŇaþ skulony, nikt nie zawodziþ jak czþowiek niespeþna rozumu, choę tego moŇna by siħ

spodziewaę. Cidra sama byþa bliska takiej reakcji i powstrzymaþa siħ jedynie dziħki temu, Ňe

przez wiele lat ęwiczyþa siħ w samodyscyplinie. Scena rozgrywajĢca siħ wokþ niej byþa

doprawdy niewiarygodna. W kaŇdym razie tak opisano by to w powieĻci, pomyĻlaþa.

Wielka, poorana bliznami, brutalna rħka spadþa nagle na jej ramiħ. To wyrwaþo jĢ z

osþupienia.

- ChodŅ, paniusiu, chyba Ňe chcesz tþumaczyę straŇy, dlaczego tu jesteĻ. Zabierajmy siħ

stĢd jak najszybciej.

Cidra odwrciþa siħ i zobaczyþa surowĢ twarz mħŇczyzny, ktrego poznaþa zaledwie przed

chwilĢ, gdy wþaĻnie po to przyszþa do tej obskurnej tawerny. Teague Severance wyglĢdaþ

niezupeþnie tak, jak go sobie wyobraŇaþa, i musiaþa jakoĻ przyzwyczaię siħ do tej myĻli.

- StraŇ? - Spytaþa, zahipnotyzowana siþĢ emanujĢcĢ z szarych oczu mħŇczyzny.

- StraŇ miejska Port Valentine lubi, a nawet uwielbia szybko koıczyę takie imprezy. I

bħdzie tu lada chwila. Zmykajmy. Kuchennymi drzwiami powinno nam siħ udaę.

Cidra nie zaprotestowaþa. Przemoc szalejĢca dookoþa nie tylko odebraþa jej zdolnoĻę

sensownego myĻlenia, lecz rwnieŇ zdawaþa siħ zakþcaę zmysþ rwnowagi, normalnie

dziaþajĢcy perfekcyjnie. Gdy mħŇczyzna pociĢgnĢþ jĢ ku drzwiom, jednoczeĻnie ratujĢc przed

przygnieceniem przez padajĢcego olbrzyma w grniczym kombinezonie, potknħþa siħ i osunħþa

na kolana. Teague Severance puĻciþ jej ramiħ, odciĢgniħty nagle przez dwch mħŇczyzn, ktrzy

zajħci walkĢ na piħĻci, teraz postanowili z niego zrobię worek treningowy.

Cidra jednak nie zwrciþa na to uwagi. Olbrzym, ktry upadþ u jej kolan, nieprzytomnie

mrugaþ powiekami i rozcieraþ krwawiĢcĢ szczħkħ. Instynktownie zwrciþa siħ do niego i aby mu

ulŇyę, zaczħþa sugestywnie szeptaę.

- Skup siħ, przyjacielu. Skup siħ, skup siħ. Bl ustħpuje. Czujesz, jak sþabnie. Skup siħ na

tym. PodajĢ ci oblivo. Harmonia jest z tobĢ. Wszystko cichnie. Cichnie. Musisz odprħŇyę siħ i

pozwolię, Ňeby bl odpþynĢþ, odpþynĢþ... - KojĢcy monolog siħ urwaþ, Cidra bowiem raptownie

odzyskaþa pion. Pokryta bliznami rħka Severance'a znowu zaciskaþa siħ na jej ramieniu. Przez

chwilħ na pþ Ļwiadomie zastanawiaþa siħ, dlaczego blizny tworzĢ taki dziwny wzr.

- Co ty wyrabiasz, kobieto, do stu tysiħcy piekielnych renegatw?! Wstawaj! Musimy stĢd

zniknĢę. Wilki wyjĢ, jeĻli jeszcze tego nie zauwaŇyþaĻ.

Bezceremonialnie przepchnĢþ jĢ przez splĢtanĢ masħ ludzkich ciaþ i popychaþ dalej w

stronħ kuchni.

- Ale ten czþowiek tak cierpiaþ... - szepnħþa, zagubiona bardziej niŇ kiedykolwiek.

- Nie martw siħ, jutro rano nie bħdzie juŇ o niczym pamiħtaþ.

Przed CidrĢ wyrosþa wielka, niezgrabna postaę z krwawym uĻmiechem i szklistymi

oczami. Byþa ubrana w kosmiczny skafander, podobnie jak Severance, ale pas biegnĢcy skoĻnie

przez tuþw miaþa z taniego, funkcjonalnego syntetyku, a nie piħknej rantganowej skry. Cidra

zauwaŇyþa dwie rħce, ktre ku jej zdumieniu przypominaþy chwytaki i siħgaþy prosto po niĢ.

- Nie uciekaj, kobietko. MoŇemy gdzieĻ razem iĻę na maþe manipulowanko. Jak ci siħ

podoba ten pomysþ?

Zanim zdĢŇyþa wybraę stosownĢ odpowiedŅ z listy przygotowanej w gþowie na takĢ

okazjħ, odraŇajĢcym natrħtem zajĢþ siħ jej zniecierpliwiony towarzysz.

- Nie dotykaj jej, ty renegacie! CzyŇbyĻ byþ tak pijany, Ňe nie potrafisz poznaę kobiety z

Klementii? A poza tym to jest klientka. Moja klientka.

Facet ze szklistymi oczami zamrugaþ, gorĢczkowo usiþujĢc skupię wzrok.

- Przepraszam paniĢ... chciaþem powiedzieę: przepraszam, otanna. Nie miaþem na myĻli,

uhm, niczego niewþaĻciwego. Nie bardzo wiedziaþem, co robiħ. Bez obrazy, przysiħgam na

ĺwiħtych, Ňe nie miaþem zþych zamiarw.

Cidra poĻpiesznie odpowiedziaþa na przeprosiny. Natrħt po prostu fatalnie siħ pomyliþ.

- Proszħ siħ nie przejmowaę. Harmonia jest z tobĢ. A pan nie zrobiþ mi krzywdy. Jestem...

- I tym razem jednak nie dane jej byþo dokoıczyę zdania, osþupiaþa bowiem, stwierdziwszy nagle,

Ňe facet z chwytakami wcale jej nie sþucha. Stoi odwrcony do Teague Severance'a i to przed nim

siħ kaja.

- Przepraszam, Severance. Nie chciaþem spþoszyę ci klientki. To byþo zwykþe

nieporozumienie. Ale lepiej jĢ stĢd zabierz, bo ona w kaŇdej chwili moŇe dostaę ocipu.

- WþaĻnie nad tym pracujħ. Tyle Ňe ona nie chce wspþdziaþaę.

Cidra poczuþa falħ uczucia niewĢtpliwie bliskiego irytacji. Odpowiedziaþa na to

oskarŇenie tonem, ktry nie byþ ani wþaĻciwie modulowany, ani spokojny.

- Staram siħ wspþdziaþaę, otan Severance. Ale okolicznoĻci nie sĢ sprzyjajĢce.

- Po prostu zamknij oczy i przestaı robię po swojemu za kaŇdym razem, kiedy jakiĻ Wilk

wchodzi ci w drogħ. - Z tymi sþowami mħŇczyzna nazwiskiem Severance znowu pociĢgnĢþ jĢ w

stronħ kuchennych drzwi tawerny.

W kuchence, wzglħdnie bezpiecznej za improwizowanĢ barykadĢ z podgrzewaczy i

dozownikw piwa, Cidra i jej towarzysz znaleŅli wþaĻciciela tawerny oraz jego pracownikw,

siedzĢcych przy stole i grajĢcych w wolny rynek. Piramidki lĻniĢcych sardytowych sztonw

poĻrodku stoþu Ļwiadczyþy o znacznej wysokoĻci stawek. Przy þokciach grajĢcych staþo kilka

butelek piwa. ýysiejĢcy wþaĻciciel popatrzyþ surowo na przybyszy, ktrzy wtargnħli do Ļrodka.

- Ej, tam, do kuchni wstħp wzbroniony. Wiecie o tym - burknĢþ.

- My w tym nie bierzemy udziaþu - zapewniþ go Severance, bynajmniej nie zwalniajĢc

kroku w drodze do drzwi. - Po prostu szukamy wyjĻcia.

Tymczasem wþaĻciciel zauwaŇyþ juŇ obecnoĻę Cidry. Wszystko w jej stroju, poczĢwszy

od kosztownego grzebienia z ognistego berylu, wpiħtego w starannie uplecionĢ koronħ z

warkoczy, po pantofelki wyszywane granatowĢ jedwabnĢ niciĢ, wymownie przypominaþo o

bogactwie i wyrafinowaniu Harmonikw.

- Kogo ty tu przyprowadzasz?! Ona wyglĢda tak, jakby byþa z Klementii.

- Bo jest.

- O idealna harmonio, zabieraj jĢ stĢd, i to juŇ!

- WþaĻnie prbujħ to zrobię - wyjaĻniþ Severance, kþadĢc dþoı na zasuwie. - ĺwiħci

wiedzĢ, Ňe prbujħ.

- Zdaje siħ, Ňe zaszþo nieporozumienie... - odezwaþa siħ Cidra, zerkajĢc przez ramiħ na

rozþoszczonego wþaĻciciela tawerny. - Jestem z Klementii, ale nie jestem... nie jestem

HarmoniczkĢ.

- Mniejsza o to. WyjaĻnimy wszystko pŅniej. - Severance wyprowadziþ Cidrħ na

zewnĢtrz. Nie puszczajĢc jej ramienia, ruszyþ sprħŇyĻcie po lĻniĢcym, fluorokwarcowym

chodniku, zmuszajĢc jĢ do dotrzymania mu kroku.

WonnĢ ciszħ wieczoru rozdarþ w oddali arogancki jazgot Ļlizgacza straŇy miejskiej. Cidra

poczuþa nagþy przypþyw wdziħcznoĻci dla Severance'a, myĻlĢc o tym, Ňe nie bħdzie musiaþa

znosię upokarzajĢcego przesþuchania. Kyrene, jej mentorka, byþaby tym wstrzĢĻniħta, nie

wspominajĢc juŇ o rodzicach.

LĻniĢce pasy fluorokwarcu dawaþy wystarczajĢco duŇo Ļwiatþa, by mogli bez trudu

utrzymaę wþaĻciwy kierunek w rozgrzanym mroku. Chodnik wciĢŇ jeszcze nosiþ Ļlady

niedawnego deszczu, wiħc osiadþe na nim krople podĻwietlone fluorokwarcem wyglĢdaþy jak

klejnociki. Cidra chciaþa przystanĢę i przyjrzeę siħ tym naturalnym pryzmatom. Cuda przyrody,

prawie tak piħkne jak sztuczne, zasþugiwaþy na to, by je docenię. Ale jej towarzysz wyraŅnie nie

miaþ zamiaru zwolnię kroku, a Cidra wyczuwaþa, Ňe nie jest to odpowiednia chwila na wszczħcie

dyskusji.

Jednak, mimo Ňe musiaþa prawie biec obok Teague'a Severance'a, nie mogþa nie badaę

bogatej gamy zapachw niesionych przez wilgotny wietrzyk znad wody. Klementia byþa subtelnĢ

krainĢ aromatw, wydzielanych gþwnie przez egzotyczne hybrydy kwiatowe, delikatne tubylcze

Jayne Ann Krentz - Wilcza harmonia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: