Zbrodnia w Ponarach
W czasie II wojny światowej las w Ponarach był miejscem masowych nazistowskich mordów pod Wilnem. Ofiary przywożono pociągami lub ciężarówkami (czasem transportami pieszymi), rozstrzeliwano i grzebano w olbrzymich dołach.
Niemcy, wspomagani przez ochotnicze litewskie oddziały Ypatingasis būrys (Sonderkomando der Sicherheitsdienst und des SD), wymordowały tu w latach 1941-1944 ok. 100000 osób. Wśród nich od 56000 do 70000 stanowili Żydzi. Wśród pozostałych ofiar znajdowało się od kilkunastu tysięcy, do 20000 Polaków (inteligencja wileńska i żołnierze Armii Krajowej), a także grupy komunistów litewskich i Rosjan.
W Ponarach zginęli przedstawiciele inteligencji wileńskiej, m. in.:
· Mieczysław Engiel - adwokat, poseł na Sejm Wileński, działacz społeczny na Wileńszczyźnie (17 września 1943)
· Mieczysław Gutkowski - prawnik, profesor nauki skarbowości i prawa skarbowego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (17 września 1943)
· Kazimierz Pelczar - lekarz, naukowiec, pionier polskiej onkologii, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (17 września 1943)
· Chaim Siemiatycki - poeta żydowski, tworzący w języku jidysz, rabin (rozstrzelany we wrześniu 1943) Stanisław Węsławski - adwokat, kompozytor, pierwszy konspiracyjny prezydent miasta Wilna i prezes Polskiego Czeronego Krzyża w Wilnie (2 grudnia 1942)
· Wanda Rewieńska - geograf, działaczka harcerska i niepodległościowa, żona instruktora harcerskiego Alojzego Pawełka (21 listopada 1942)
megur