program terapeutyczny (1).doc

INDYWIDUALNY PROGRAM TERAPEUTYCZNY

- chłopiec, 3 lata;

- obustronny zmysłowo - nerwowy niedosłuch stopnia znacznego;

- niedorozwój intelektualny;

- poziom rozwoju 15 - miesięcznego dziecka (test Brunet - Lazine)

SFERA ROZWOJU

AKTUALNY POZIOM ROZWOJU

CELE OGÓLNE

CELE SZCZEGÓŁOWE

ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE

MOTORYKA DUŻA

1. Zaburzenia koordynacji wzrokowo - ruchowej.

2. Nie omija przeszkód.

3. Nadpobudliwość ruchowa.

Usprawnianie motoryki dużej.

1. Umiejętność wykonywania planowych ruchów pod kontrolą wzroku.

2a. Umiejętność pokonywania przeszkód.

2b. Umiejętność przekraczania granicy/linii.

3. Umiejętność zapanowania nad potrzebą wzmożonego ruchu.

1. Zabawy z piłką:

- turlanie piłki z inną osobą,

- turlanie piłki w ograniczonym polu (np. tunel wyznaczony dwiema skakankami),

- łapanie i rzucanie piłki (zabawa w kolory)

2a. Tory przeszkód - ustawianie torów z różnych przedmiotów, zaczynając od przedmiotów bardzo dużych, przechodząc do mniejszych.

Początkowo ustawiamy przeszkody pojedynczo, następnie przechodzimy do ustawiania torów z większą ilością przeszkód np. krzesło, kartonowe pudło, walizka, miska.

2b. Przechodzenie przez granice naturalne np. próg, zakończenie dywanu, z chodnika na trawnik, z trawnika/chodnika na piasek, płyty chodnikowe lub terakota. Tworzenie torów przeszkód ze sztucznymi granicami np. skakanka, sznurek, szalik na przemian z przeszkodami, które dziecko musi ominąć np. krzesło.

3. Relaksacja np. poprzez zabawy z elementami biblioterapii, muzykoterapii.

Ćwiczenia przy lustrze.

System nagród powiązany z minutnikiem.

MOTORYKA MAŁA

1. Autostymulacja ruchowa dłoni.

2. Niewykształcony chwyt nożycowy.

3.Niewykształcony chwyt pęsetkowy.

4. Cechy nadwrażliwości czuciowej.

Usprawnianie motoryki małej.

1. Przekształcenie autostymulacji w sygnały określonych czynności.

2. Wykształcenie chwytu nożycowego.

3. Wykształcenie chwytu pęsetkowego.

4. Określenie konkretnych części ciała, na których występuje nadwrażliwość i odwrażliwianie ich.

1. Każdorazowe pocieranie dłoni opiekunowie traktują jako sygnał mycia rąk tzn. jeżeli widzimy, że dziecko pociera dłonie, zadajemy pytanie: „Czy chcesz umyć ręce?” i prowadzimy dziecko do łazienki.

Każdorazowe trzepotanie dłoni opiekunowie traktują jako zaproszenie do zabawy ruchowej, informując o tym dziecko.

2. -  Ćwiczenia wspomagające naukę chwytu metodą F.Affolter.

- Zabawy w materiałach nieustrukturalizowanych np. ugniatanie ciasta, ciastoliny, kisiel, galaretka.

3. - Ćwiczenia wspomagające naukę chwytu metodą F.Affolter.

- Zabawy małymi przedmiotami np. kasztany, żołędzie, korale, muszle, następnie bób i fasola.

- Zabawy masami plastycznymi np. masa solna, plastelina, modelina - tworzenie określonych figurek.

4. Dostosowanie ćwiczeń i zabaw odwrażliwiających od obszaru i stopnia nasilenia.

PODANIE KONKRETNYCH ĆWICZEŃ JEST NIEMOŻLIWE ZE WZGLĘDU NA BRAK NIEZBĘDNYCH INFORMACJI W DIAGNOZIE.

CZYNNOŚCI SAMOOBSŁUGOWE

1. Nie utrzymuje kubka.

2. Nie sięga po łyżkę.

3. Nie odgryza.

Wykształcanie samodzielności w wykonywaniu czynności życia codziennego.

1. Umiejętność utrzymania kubka w dłoni.

2. Umiejętność samodzielnego utrzymania sztućców w dłoni.

3. Umiejętność odgryzania pokarmów.

1. Najpierw należy wykształcić chwyt nożycowy wg. wyżej opisanych wskazówek, a następnie wprowadzać ćwiczenia z użyciem plastikowych naczyń.

2.  Najpierw należy wykształcić chwyt nożycowy wg. wyżej opisanych wskazówek, a następnie wprowadzać ćwiczenia z użyciem sztućców.

3. - Zabawy z gryzakiem.

- Żucie gumy.

- Karmienie z wymuszaniem np. banan, paluszki, parówki.

PERCEPCJA SŁUCHOWA

1. Nie lokalizuje źródła dźwięku.

Usprawnianie percepcji słuchowej.

1. Umiejętność lokalizowania i różnicowania źródła dźwięku.

1. Dziecko musi znajdować się pod stałą opieką audiologa.

Motywowanie dziecka do wspólnego poszukiwania źródeł dźwięków życia codziennego np. pralka.

Należy pamiętać o nazywaniu dźwięków i ich źródeł za każdym razem tak, aby dziecko zapamiętało.

FUNKCJE POZNAWCZE

1. Zaburzenia koncentracji.

2. Brak celowości w zadaniach.

Usprawnianie funkcji poznawczych.

1. Wydłużenie czasu skupienia uwagi na określonym zadaniu/bodźcu.

2. Kształtowanie poczucia sprawczości i dążenia do wyznaczonych celów.

1. Wykonywanie ćwiczeń i zadań z użyciem minutnika. Nagradzanie za każdorazowe doprowadzenie aktywności do końca/do osiągnięcia założonego celu.

2. - Dziękowanie dziecku i podkreślanie jego roli przy wykonywaniu każdej czynności.( np. „Dziękuję za pomoc przy nakryciu do stołu. Bez ciebie nie poradziłabym sobie.”, „Wspaniale to robisz.”)

- Nagradzanie za osiągnięcie wyznaczonego celu. Należy zacząć od nagradzania nawet najmniejszych sukcesów dziecka, aby motywować do podejmowania aktywności. Stopniowo należy podnosić wymagania, aż do ukończenia konkretnych zadań, które wcześniej dzielone były na części.

KONTAKTY SPOŁECZNE

1. Reakcje lękowe w kontaktach z obcymi.

Rozwijanie kontaktów społecznych.

1. Stopniowe eliminowanie lęku w kontaktach społecznych.

1. Próba ustalenia przyczyny reakcji lękowych. Weliminowanie z grona osób obcych tych, które dziecko akceptuje.

Pokazanie dziecku zdjęć np. dalszych krewnych lub znajomych, którzy mogą pojawiać się w najbliższym otoczeniu dziecka. Nazwanie tych osób i ich krótka charakterystyka. Umieszczenie zdjęć w miejscach, w których dziecko przebywa.

Oswajanie dziecka z obecnością przedstawionych w ten sposób osób w jego najbliższym otoczeniu - początkowo przebywanie przez krótki czas w tym samym pomieszczeniu, w którym znajduje się dziecko, a następnie próby nawiązania kontaktu z dzieckiem, np. rozmowa. Stopniowe przejście do wspólnej zabawy.

KOMUNIKACJA

1. Nie rozumie sygnałów przedmiotowych i środowiskowych z czynnościami w stałym układzie czasowym.

Usprawnienie komunikacji.

1. Wiązanie konkretnych przedmiotów z określonymi czynnościami.

1. Wyraźne eksponowanie sygnałów, nazywanie ich i bezpośrednie wykonanie czynności, która ma być powiązana z danym sygnałem np. pokazując dziecku kubek mówimy: „Teraz będziemy pić.”

Raz ustalony sygnał nie może zostać zmieniony. O wszystkich sygnałach muszą zostać poinformowane osoby przebywające w otoczeniu dziecka.