Lecznicze właściwości wody utlenionej.pdf

Lecznicze właściwości wody utlenionej – a właściwie nadtlenku wodoru w niej

zawartego – to temat, o którym coraz więcej się słyszy. Na forach internetowych krążą

opinie, że to doskonały środek zabijający beztlenową, patogenną mikroflorę, grzyby

Candida itp. oraz ogólno wzmacniający układ odpornościowy. To niezwykle interesujące,

ponieważ mówimy o zupełnie nowym zastosowaniu tej substancji – o przyjmowaniu

wewnętrznym.

Temat wody utlenionej budzi szczególne kontrowersje również dlatego, że wywołuje

skojarzenia z tematem wolnych rodników (atomów lub grup atomów, którym brakuje

elektronów), o których wiadomo, że wywierają wysoce niekorzystny wpływ na tkanki

organizmu poprzez swoją silną reaktywność.

Na przełomie stycznia i lutego 2008 nakładem Wydawnictwa Hartigrama ukaże się książka,

która wszystko to, co dociera do ludzi jako nie do końca precyzyjnie sformułowane pogłoski,

wyjaśni w sposób przystępny, dokładny i rzeczowy. Uczyni to językiem zrozumiałym dla

większości ludzi. Mowa o książce Iwana Pawłowicza Nieumywakina „ Woda utleniona - na

straży zdrowia ” .

Przez wiele lat woda utleniona była znana jedynie jako doskonały środek antyseptyczny,

stosowany do dezynfekcji ran. Informacje o stosowaniu wewnętrznym wody utlenionej nie

przechodziły na ogół do opinii publicznej. Sama myśl, że wodę utlenioną możnaby

(oczywiście w stanie rozcieńczonym) spożywać doustnie sprawiłaby, że co bardziej

wykształceni z pewnością popukali by się w głowę, myśląc w tym czasie oczywiście o osobie,

która rzuciłaby taki pomysł.

To jednak nie fikcja literacka, ale metoda, nad którą pracowało na przestrzeni naszego wieku

wiele światłych osób potrafiących samodzielnie myśleć. I wykorzystywanie wody utlenionej

to, jak pokazują relacje wielu ludzi, metoda skuteczna, co w bardzo przekonujący sposób

wyjaśnia Iwan Nieumywakin. Lecz czy jest to wiarygodna osoba?

O autorze

Iwan Nieumywakin to profesor medycyny, współtwórca tzw. medycyny kosmicznej - metod

leczenia i wykonywania zabiegów w ekstremalnych warunkach panujących na orbicie

okołoziemskiej. Jego wynalazki i opracowania od lat są wykorzystywane we

współczesnych gabinetach lekarskich. Niewielu z nas, wykonując badanie pojemności płuc,

wie, że na końcu ustnika, w który dmuchamy znajduje się wynalezione przez Profesora

urządzenie o nazwie „Suchy spirometr”.

Profesor Nieumywakin swoją wiedzę zawdzięcza 50 latom pracy naukowej , wykonywanej

we współpracy z najbardziej światłymi umysłami rosyjskiej nauki. Większość tego czasu

poświęcił na badania mechanizmu oddychania, opracowywanie i testowanie nietypowych

mieszanek oddechowych (zawierających np. hel i inne gazy) i wiele innych. Wszystko to

sprawiło, że prof. Nieumywakin nabył ogromnego doświadczenia i wiedzy o wielu

mechanizmach fizjologicznych organizmu.

Wiedzę tę wykorzystał praktycznie, opracowując unikalną metodę metoda leczenia przy

użyciu nadtlenku wodoru ( woda utleniona to 3% roztwór wodny nadtlenku wodoru ). Była ona

wykorzystywana od lat 50 ubiegłego stulecia do pokonywania rozmaitych dolegliwości u

radzieckich kosmonautów oraz wysokich rangą urzędników państwowych. Teraz, kiedy

technika ta została odtajniona, możemy bez przeszkód przeczytać o niej ze szczegółami w

książce pt. „Woda utleniona - na straży zdrowia” . Wygląda na to, że nikt nie wie o tym

więcej od Nieumywakina. I nic w tym dziwnego – jest współtwórcą i wielkim

popularyzatorem metody.

Biorąc do ręki dzieło Iwana Pawłowicza Nieumywakina „ Woda utleniona - na straży

zdrowia ” , warto mieć świadomość tego, że traktuje ono o znanym i powszechnie stosowanym

środku, dostępnym w aptekach za cenę jednego złotego .

Mówi zatem o możliwościach leczenia przy pomocy taniego i nadspodziewanie skutecznego

specyfiku (a takim jest niewątpliwie woda utleniona ), na który każdy może sobie pozwolić

bez uszczuplania domowego budżetu.

W dotychczas wydanych książkach autorzy zazwyczaj nie wyjaśniają, dlaczego woda

utleniona działa tak wszechstronnie i czym zawarty w niej tlen różni się od tlenu

cząsteczkowego, który wdychamy. Poza tym ich autorzy sądzą, że nadtlenek wodoru H 2 O 2

(obecny w wodzie utlenionej) rozpada się na wodę i tlen cząsteczkowy. Jest to jednak po

prostu nieprawda! Nadtlenek wodoru (składnik wody utlenionej ) rozkłada się bowiem na

wodę i tlen ATOMOWY.

Jakie konsekwencje pociąga za sobą ta różnica? O tym obszernie pisze Iwan Nieumywakin w

swojej książce. Dość wspomnieć, że tlen atomowy jest ważnym czynnikiem pomagającym

przywrócić i zachować zdrowie człowieka. Przyroda zadbała, by w naszym organizmie działał

mechanizm obronny, nazywany układem immunologicznym. Jego komórki - leukocyty i

granulocyty (odmiana leukocytów), wytwarzają nadtlenek wodoru, który w trakcie

rozkładu produkuje tlen atomowy, bez którego nie zachodzi ani jedna reakcja

biologiczna czy energetyczna.

Jednocześnie, będąc bardzo mocnym utleniaczem, niszczy on każdą patogenną mikroflorę –

niezależnie od tego czy są to grzyby, wirusy, czy bakterie.

W wyniku złego odżywiania, zanieczyszczenia środowiska i innych szkodliwych czynników,

układ odpornościowy ulega osłabieniu. Jego komórki nie są zdolne do likwidowania

wszystkich zagrożeń. Autor traktuje przyjmowanie roztworu nadtlenku wodoru jako sposób na

jego wspomożenie.

Chociaż naukowcy od dawna poważnie zajmują się zagadnieniem wpływu wody utlenionej

na przebieg leczenia różnych chorób (gangreny, sączących i ropnych ran w chorobie

popromiennej, chorób nowotworowych), badania te nie uzyskały szerokiego rozgłosu.

Przyczyną tego stanu rzeczy jest zajadły sprzeciw ogromnego przemysłu wytwarzającego

syntetyczne lekarstwa, jako jednej z głównych gałęzi biznesu, który przynosi wielkie dochody

żerując na nieszczęściu ludzkim, oraz opór przedstawicieli tego przemysłu wobec podważania

ich „autorytetu”.

Jak twierdzi Nieumywakin - „Nie ma takiego zjawiska jak choroba jednego narządu - chory

jest cały człowiek.” I leczyć trzeba człowieka, a nie rękę, nogę czy wątrobę.

Ponieważ podejście do człowieka, jako do całości (tzw. podejście holistyczne) jest podstawą

skutecznego stosowania wody utlenionej , oczywistym wydaje się również teza

Nieumywakina, głosząca, że „niezależnie od tego, jakimi cudownymi właściwościami

dysponował by nadtlenek wodoru, to skuteczność jego oddziaływania na organizm będzie

znacznie większa, a efekt bardziej niezawodny, jeśli zmienimy swe życie od podstaw.

Zanim weźmiecie się za wodę utlenioną (i tym samym za zawarty w niej nadtlenek wodoru),

konieczne jest oczyszczenie jelit, wątroby, stawów i krwi...”

I również o tym profesor Nieumywakin pisze w swej książce. Podaje łatwe do zastosowania

metody oczyszczenia organizmu, które bez nakładów finansowych można przeprowadzić w

zaciszu domowym. No a potem – biegiem do apteki po wodę utlenioną ...

Relacje osób, które stosują leczenie wodą utlenioną:

Szanowny Iwanie Pawłowiczu!

Piszę z klinicznego szpitala wojewódzkiego w N. Jeden nasz pacjent cierpi na nowotwór

żołądka - gruczolaka o małym stopniu zróżnicowania w IV stadium rozwoju. Leżał w centrum

onkologicznym, gdzie stosowano odpowiednie leczenie i skąd został wypisany z rokowaniem

przeżycia jeszcze jednego miesiąca, o czym poinformowano jego najbliższych. W naszej zaś

klinice poddano chorego dwóm cyklom zabiegów endolimfatycznego wprowadzenia

Fluorouracilu i Rondoleukiny. Dodatkowo aplikowaliśmy nadtlenek wodoru za pomocą

aparatu „Izolda”, ponieważ nie mamy skonstruowanego przez Pana urządzenia „Helios-1”.

Od przeprowadzonego przez nas leczenia upłynęło już 11 miesięcy, pacjent żyje i pracuje.

Zadziwił nas i zainteresował ten przypadek. Niestety spotykaliśmy się z publikacjami o

zastosowaniu nadtlenku wodoru w onkologii jedynie w literaturze popularnej i w

Pańskich artykułach – wywiadach.

(Autor listu prosił o nieumieszczanie jego danych)

Chcę podzielić się z Panem tym, co stało się ze mną w czasie, gdy zaczynałam zażywać wodę

utlenioną (H 2 O 2) . Mam 73 lata, przeszłam zawał serca, udar mózgu, prawa strona [ciała]

praktycznie nie działała, przez bóle kręgosłupa, stawów oraz w okolicy serca, z trudem

poruszałam się po pokoju, fgłowę mogłam odwracać jedynie wraz z tułowiem a to i tak nie

wszystko. Zaczęłam przyjmować f wodę utlenioną (H 2 O 2) zgodnie z Pańskim zaleceniem. Po

jakichś 2 tygodniach poczułam niewielką ulgę, a pod koniec miesiąca, jak gdyby rozluźniła się

jakaś sprężyna, po czym praktycznie zanikły bóle w okolicy serca i w stawach.

Minęło już 7 miesięcy, a ja czuję się jak 10 lat przed chorobą . Samodzielnie chodzę do

sklepu, wykonuję gimnastykę a całe lato kopałam w ogródku. Nawet chodziłam na bosaka i od

czasu do czasu chłostałam się pokrzywą. Teraz wszyscy moi sąsiedzi przeszli na taki sam tryb

życia i zrozumieli, że nie wkładając wysiłku w swoje zdrowie, nie osiągnie się żadnego

pożytku, tym bardziej od lekarstw, którymi nas tylko trują. Dziękuję Bogu, że jest Pan na

świecie. Zdrowia Panu życzę i Pańskim współpracownikom.

T. Gordiejewa, Kirow

Mam 64 lata. Mając 50 lat przeszedłem zawał, po półtora roku pojawiło się

nadciśnienie, przy czym ciśnienie podniosło się do 250/140 mm słupa rtęfci. Zanim

skończyłem sześćdziesiątkę doszła arytmia z migotaniem komór, tachykardia

napadowa, przerost prostaty, który przerodził się w guza prostaty. Od 52 roku życia

mam grupę inwalidzką, i niezależnie od dużej ilości przyjmowanych lekarstw oraz

leczenie w szpitalach , mój stan się pogarszał. W rezultacie miałem ciężką zadyszkę,

z trudem chodziłem, w związku z napuchniętymi nogami nie byłem w stanie się

schylić, poruszałem się wyłącznie z pomocą bliskich, pogarszała się pamięć a

w głowie wciąż mi szumiało. Myślałem już o tym, by zakończyć swe życie na

Ziemi, by nie męczyć siebie i najbliższych oraz lekarzy, którym od samego

mojego widoku robiło się niedobrze. Na początku roku 2000 zapoznałem się z

zaleceniami profesora Nieumywakina i zacząłem przyjmować wodę utlenioną

(nadtlenek wodoru) według jego metody, a także zacząłem gimnastykować się na ile

pozwalały mi siły, przyjmować naprzemienne prysznice, wychodzić niezależnie od

pogody, czyli przestałem liczyć na osoby trzecie, zająłem się własnym zdrowiem, jak

mawia Iwan Pawłowicz, całościowo.

W efekcie, obecnie (październik 2003 r.) uważam siebie za praktycznie zdrowego

człowieka. Ciśnienie krwi spadło do 130-140/85-95 mm słupa rtęci, ekstracystole

(nadkomorowe pobudzenia przedwczesne serca) oczywiście zdarzają się, ale nie

zauważam ich, swobodnie chodzę, kręgosłup zgina się, wykonuję stanie w pozycji

Świecy, staję na głowie, opuchlizna nóg ustąpiła.

Ma rację profesor Nieumywakin: na zdrowie trzeba sobie samemu zapracowywać. Ja

poświęcam na poranną gimnastykę i zabiegi około godziny, w ciągu dnia na spacer,

bieg truchtem- 1-1,5 godziny. Pozostały czas to praca na działce. Ale przecież mimo

tego, że lat mi przybyło, czuję się o wiele lepiej niż nawet przed chorobą. Okazuje się,

że wszystko jest bardzo proste, ale bez własnego wkładu pracy zdrowia nie będzie.

Nie chodzę do lekarzy, a jeśli już się wybiorę, to oni dziwią się, że jeszcze żyję,

bo według ich prognoz powinienem już dawno umrzeć. Mówię im, że nie

doczekają się. Zresztą niektórzy z nich już umarli.

I co się okazuje? Wielu, do których wcześniej się zwracałem nie mogło mi zalecić, co

mam robić. Mógł to uczynić jedynie Główny Uzdrowiciel Narodowy Rosji. Jaki mam

mieć teraz stosunek do oficjalnej medycyny, która porzuca pacjentów, dla

których w ogóle istnieje?

Z szacunkiem i wdzięcznością za mądre i proste rady, których zastosowanie chorych zmienia

w zdrowych.

I.P. Potzorow, Lipieck

Na starość uzbierało się wiele bolączek i już wydaje się, że przywykliśmy do nich, ale ciągłe

uczucie osłabienia, rozbicia, zmęczenia, nawet po nieznacznym wysiłku, uczyniły życie „nie

do życia”. Za radą I.P. Nieumywakina zaczęliśmy (ja i mąż) przyjmować wodę utlenioną

(nadtlenek wodoru). Po pierwszych dziesięciu dniach niczego nie poczułam, ale potem zaczęły

dziać się cuda. Jelita zaczęły wyrzucać z siebie coś niewyobrażalnego. Jakieś błonki,

czerń, kamyki, i trwało to ponad tydzień . Wkrótce to samo zaczęło się u męża. Jeśli by Pan

tylko wiedział, jak odżyliśmy, można by rzec, odmłodnieliśmy o 10-15 lat. Czy to możliwe, że

to wszystko przez nadtlenek wodoru?

W.I. Morozowa, Tomsk

Z całego serca dziękuję za zalecenie dotyczące zażywania wody utlenionej. Jestem inwalidą II

grupy, mam 77 lat. 44 lata przepracowałem dla nauki. W 1990 roku przebyłem rozległy zawał

serca. Od tamtej chwili cierpię na bóle dławicowe, nie mogłem przejść 5 minut od domu do

Instytutu bez zatrzymywania się i zażycia nitrogliceryny. I to mimo faktu, że leczyłem się

najnowocześniejszymi środkami. Rok temu stan gwałtownie się pogorszył i byłem zmuszony

odejść na emeryturę. Przeczytawszy o korzystnym wpływie nadtlenku wodoru w informatorze

„ZSŻ” , zacząłem przyjmować go codziennie. Po kilku tygodniach stenokardia, która jak

wiadomo, związana jest z niedotlenieniem mięśnia sercowego, całkowicie znikła. Tlen z

nadtlenku wodoru w pełni zaspokoił potrzeby serca. Stopniowo wykluczyłem przyjmowanie

wszystkich lekarstw służących rozszerzeniu naczyń. Zażywając tylko nadtlenek wodoru, czuję

się, wspaniale- jak by podmieniono mi serce. Z przyjemnością prowadzę samochód, latem

pracowałem na działce, kopałem grządki, sadziłem, pielęgnowałem, zbierałem urodzaj.

Obecnie bez wysiłku przechodzę dystans 5 km.

Profesor G.P. Kutuzow, Łobnia

Opowiem o tym, jak w ciągu sześciu lat cierpiałam na astmę oskrzelową. Szczególnie w nocy

było niedobrze. Nie mogłam spać, dusiłam się. A w tym informatorze przeczytałam wywiad z

profesorem I.P. Nieumywakinem. Natychmiast uwierzyłam w nadtlenek wodoru i zaczęłam

przyjmować go zgodnie z zaleceniami doktora. No i stał się cud. Astma oskrzelowa męcząca

mnie tyle lat rozstała się ze mną. Jakież to szczęście, gdy człowiek się nie dusi i może

prowadzić normalne życie!

Walentyna K., Dimitrowgrad

Nie pomylę się, jeśli powiem, że każdy z nas najbardziej boi się udaru mózgu. I ja również się

boję. Jakieś 20-25 lat temu zaczęło pojawiać się u mnie co jakiś czas obrzmienie lewego

policzka, a przy nacisku na lewy policzek odczuwałam ostry ból, i jednocześnie powstawał

stan zapalny lewego ucha i lewej powieki. Zwróciłam się do lekarzy. Otolaryngolog przepisał

mi wibromasaż chorego ucha, a na wzrok i w celu zlikwidowania zaczerwienienia powiek

zalecono mi zwykły masaż powiek przy pomocy szklanego pręcika. Kiedy po dwóch

tygodniach przekonałam się o absolutnej nieskuteczności tych zabiegów, po prostu z nich

zrezygnowałam. Straciłam tylko nadaremnie swój czas i niemal przegapiłam moment, kiedy

jeszcze można było sobie pomóc. Wówczas to postawiłam sobie diagnozę - stan

przedudarowy.

I co teraz robić, jak się ratować? Zauważcie, że był to przełom lat 70-80. Zabroniona była

Joga, oddychanie metodą Butenki, Borys Bołomow w więzieniu za swą książkę

„Nieśmiertelność - to realne”. Odszukiwano dysydentów, sadzano do więzień, a artykuły w

„Zdrowiu” były jednakowe, nic nie mówiące i stereotypowo prostackie. Prosty rozum mógł się

tym udławić a ja postanowiłam w pojedynkę stawić czoła mojej chorobie!

Pomocny okazał się mój zawód. Jestem inżynierem geologii i większość swego życia

spędzałam w zdrowych warunkach. Mieszkaliśmy w namiotach bez telewizora, był za to stary

radioodbiornik „Rekord” ,za pomocą którego wraz z kolegami słuchaliśmy „Radio Svoboda”

[wolna Europa]. Bezlitośnie ją zagłuszano, ale my wśród piekielnego szumu staraliśmy się

rozróżniać słowa. Na tej fali o 5.00 rano zawsze podawano ( i do dziś się podaje) wszelkie

nowinki o zdrowiu nacji amerykańskiej. W jednej z tych audycji usłyszałam następujące

(przytaczam niemal dosłownie):

Udar nie zagraża tym, którzy regularnie dbają o zęby, z pomocą nadtlenku wodoru i wody

pitnej. Amerykańscy uczeni, którzy w ciągu 10 lat obserwowali dwadzieścia tysięcy pacjentów,

doszli do wniosku, że to znacznie zmniejsza ryzyko wylewu krwi do mózgu.

Od tej pory do dnia dzisiejszego przyjmuję wode utlenioną codziennie, przecież jest tania,

łatwa w użyciu i dostępna jako środek do przemywania otwartych ran. Jest pomocna w

leczeniu całkiem poważnych chorób i pozwala opierać się całej armii szkodliwych bakterii i

wirusów. Jaki jest rezultat 20 lat wiernej służby nadtlenku wodoru? Zacznę od tego, że w

wieku 64 lat mam wszystkie swoje zęby, wzrok stuprocentowy, czytam najdrobniejszy druk w

„ZSŻ”, dykcję mam wyraźną, pamięć bez zakłóceń, smak, węch i apetyt najwyższej klasy. Nie

zostało nawet wspomnienie po chorobie ucha. Jestem bezgranicznie wdzięczna przypadkowo

usłyszanej informacji. Zresztą, teraz już nasi uczeni twierdzą, że jeśli by nasze białe ciałka

krwi nie produkowały nadtlenku wodoru (który produkują z tlenu atmosferycznego i

wody), to Ziemia dawno już należała by wyłącznie do bakterii, wirusów, grzybów,

pasożytów i innego świństwa.

Oczywiście, jeśli wraz z zastosowaniem nadtlenku wodoru prowadzić rozsądny tryb życia (a

ja to wiem, bo zawód geologa uczy ascetycznego stylu życia), wymagający ciągłego treningu

organizmu, to problemy zdrowotne gdzieś znikną.

Mam 64 lata. W ciągu 40 lat bez przerwy miałam wysoki opad erytrocytów (OB.- 35-40 ml/h)

[prawidłowy to 1-2/h]. Zasięgałam porady wszelkich lekarzy, próbowałam znaleźć przyczynę i

wszystko na próżno. Doszłam do wniosku, że w czasie porodu zarażono mnie streptokokkiem,

który znajduje się we krwi. Lekarze nie wiedzieli jak się go pozbyć. Przeczytawszy artykuły

profesora I.P.Nieumywakina o nadtlenku wodoru, natychmiast w niego uwierzyłam i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: