Etyka łowiecka.docx

Ktoś może zadać pytanie: Czy są jakieś przepisy obligujące nas do zajmowania się sprawami etyki łowieckiej? Oczywiście! Oto i one:
1. Ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie rozdz. VI art. 34. pkt.5 "Do zadań PZŁ należy (...) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Polskiego Związku Łowieckiego prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich,

2. Statut PZŁ Rozdz.2. par.6 ust.1 pkt. 5: "... czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Zrzeszenia prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich. Rozdz. V. Par11. Członek Zrzeszenia jest obowiązany: pkt. 2 przestrzegać prawa łowieckiego, Statutu, uchwał organów Zrzeszenia oraz zasad etyki i tradycji łowieckiej.

Mamy więc wszyscy myśliwi organizacyjny obowiązek położenia szczególnego nacisku na powszechne stosowanie zasad etyki w naszej praktyce łowieckiej.
Nie jest to łatwe zważywszy, że łowiectwo grupuje ludzi ogarniętych pasją ochrony przyrody, troski o środowisko naturalne i wszystko to co w nim bytuje. Specjalną troską otacza myśliwy zwierzynę łowną, zapewniając jej właściwe warunki bytowania, zwłaszcza w trudnych okresach. Myśliwi regulują pogłowie zwierząt łownych przez wykonywanie polowania. Dochodzi zatem do sytuacji ekstremalnej, do zadawania śmierci zwierzęciu. Czy nie stoi to w sprzeczności z hasłami ochrony przyrody?.. z etyką?

Etyka łowiecka.. Możemy podzielić ją na trzy podstawowe panele:
1. Etyka w stosunku do przyrody
2. Etyka w stosunku do człowieka
3. Etyka w stosunku do organizacji łowieckiej
Zacznijmy od tej pierwszej. Praktycznie przyroda nie ma możliwości obrony przed zniszczeniem. Postępowanie nasze musi zatem charakteryzować się szczególną troską o wszelkie dobra przyrody. Postępowanie nasze musi być na każdym kroku postępowaniem przemyślanym, celowym, tak by nie uczynić niczego, co mogłoby być nieodwracalne.

Jak zatem winniśmy się zachować w stosunku do zwierzyny łownej?
Zwierzynę pozyskujemy w drodze odłowów lub polowania. W przypadku odłowów musimy zdawać sobie sprawę z faktu, jak ogromny stres przeżywają zwierzęta będące przedmiotem odłowów. Należy ten stres ograniczyć do minimum. Zwierzęta należy traktować delikatnie zapewniając im jak najszybciej spokój, właściwy pokarm i wodę. Stworzyć należy właściwe warunki transportu.

W czasie wykonywania polowania musimy spełnić wiele warunków ściśle związanych z etyką postępowania w stosunku do zwierzyny, na którą polujemy. Oddanie strzału nastąpić może jedynie wówczas, gdy mamy stuprocentowa pewność, do czego strzelamy. Musimy używać broni i amunicji właściwej dla danego rodzaju polowania. Strzelać wolno tylko na taką odległość, która daje gwarancję i pewność natychmiastowego zabicia zwierzęcia. Strzelamy do zwierzyny tylko wtedy, gdy mamy zagwarantowaną możliwość podniesienia ubitej sztuki, gdy warunki, rodzaj broni oraz wielkość ładunku zapewnia nam należyte trafienie, zabicie i podniesienie zwierzyny. Nieetyczne jest zatem strzelanie w takich warunkach, gdy zwierzyna zostaje trafiona tylko przypadkowo. Nieetyczne jest strzelanie na taką odległość, kiedy zwierzyna trafiona nie zostaje zabita a tylko pokaleczona. Nieetyczne jest wreszcie strzelanie do zwierzyny, gdy wiemy, że nie jesteśmy w stanie jej podnieść np. po drugiej stronie rzeki. Myśliwy strzelający do zwierzyny grubej ma obowiązek zawsze sprawdzić efekt skuteczności strzału, a po stwierdzeniu trafienia nie może pozwolić sobie na zaniechanie poszukiwania postrzałka.

Zasadą bowiem myślistwa nie jest trafienie do celu lecz zdobycie zwierzyny do której się strzela. Po dojściu rannej zwierzyny etyczny myśliwy nie będzie jej dobijał poprzez tłuczenie drągiem lecz bezzwłocznie uśmierci nie żałując kolejnej kuli. Traktując łowiectwo w kategoriach sportowych dbać musimy o naczelną zasadę: naukę celowania i wykazanie swej sprawności strzeleckiej zostawiamy na strzelnicę. W łowisku nie możemy pozwolić sobie na strzelanie do istot żywych jak do tarcz na strzelnicy. Etyczny myśliwy nie będzie strzelał do zwierza unieruchomionego w zagrodzie, do leżącej zwierzyny płowej, siedzącego na polu zająca czy ptaka nie będącego w locie. Karygodne wydaje się oddanie strzału do czworonoga przepływającego rzekę lub jezioro. W takim przypadku zwierzyna nie ma szans szybkiej ucieczki i ukrycia się. W takich okolicznościach strzelanie świadczy tylko o żądzy zdobycia mięsa.

Ubitą zwierzynę należy transportować we właściwy sposób, chroniąc ją przed zabrudzeniem, zgnieceniem lub zepsuciem. Dopuszczenie do zniszczenia ubitej zwierzyny staje się bezcelowym mordowaniem.
W stosunku do innych zwierząt dziko żyjących myśliwy powinien znać przepisy dotyczące zwierząt podlegających ochronie gatunkowej. Znać i oczywiście ich przestrzegać. Zwierzęta takie, ich ostoje i miejsca lęgowe winny być otaczane przez myśliwego szczególna opieką. Niedopuszczalne jest także strzelanie do zwierząt nie będących zwierzętami łownymi "dla wprawy". Do tego celu służą strzelnice i treningi strzeleckie.

W stosunku do zwierząt domowych - mam tu na myśli psy myśliwskie i konie służące pomocy przy polowaniu w czasie transportu myśliwych - wymaganie od nich pracy ponad siły, brutalne bicie lub kopanie świadczy o braku nie tylko etyki, ale także najmniejszej dozy kultury osobistej. Taki myśliwy powinien czym prędzej na stałe powiesić strzelbę na przysłowiowy kołek. Nie wolno dopuszczać do ich przemęczenia, zbyt długiego przebywania na deszczu, w wodzie , na mrozie. Należy zapewnić im karmę i wodę do picia.
W stosunku do człowieka powinniśmy postępować tak jak chcielibyśmy, aby inni postępowali w stosunku do nas.

A więc w stosunku do innych myśliwych obowiązuje nas zawsze uprzejmość, grzeczność, życzliwość i wzajemna pomoc. Zazdrość i zawiść nie mogą mieć miejsca we wzajemnych stosunkach koleżeńskich. Najlepiej cechy te pozostawić w domu i nie zabierać na polowanie czy inne imprezy łowieckie. Konkurencja na polowaniu musi sprowadzać się do zasad szlachetnej czystej i zdrowej rywalizacji. Nie wolno pod żadnym pozorem zmniejszać szans kolegi na polowaniu. Etyczny myśliwy nie dopuści do powstania sporów o pozyskaną zwierzynę a w przypadku powstania takiego sporu odwołuje się do bezspornego arbitrażu i bezwzględnie podporządkuje się decyzjom arbitra.

W stosunku do gościa biorącego udział w polowaniu należy być wyjątkowo uprzejmym. Należy dbać o ich wygodę w środkach transportu, o dobre zakwaterowanie. Należy starać się zapewnić takie warunki polowania i pobytu, żeby gość był zadowolony. Dotyczy to wskazania dobrych miejsc na zasiadkę, wskazania ambon gwarantujących dojście do strzału. Gościowi, zwłaszcza starszemu należy pomagać we wszystkich czynnościach związanych z polowaniem, patroszeniem i transportowaniem pozyskanej zwierzyny.

W stosunku do prowadzącego polowanie trzeba brać pod uwagę wkład pracy i odpowiedzialność jaką ma prowadzący w przygotowaniu i prowadzeniu polowania. Nie należy mu tej pracy utrudniać. Swym zachowaniem, dyscypliną i przestrzeganiem regulaminu polowań pomagać w przeprowadzeniu łowów. Wszelkie polecenia wydawane przez prowadzącego polowanie winny być wykonywane bez komentarzy. Ewentualne zastrzeżenia i uwagi należy kierować zarządowi koła. Niedopuszczalne jest krytykowanie prowadzącego polowanie wobec innych myśliwych i pomocników.

W stosunku do pomocników polowania tj. naganiaczy, kierowców, woźniców i innych osób pomagających w organizacji polowania należy zachowywać się tak jak do innych myśliwych. Uwagi i polecenia wydaje im tylko prowadzący polowanie. Zapewnić im należy możliwość odpoczynku a w czasie dłuższego polowania strawę i transport do miejsca zamieszkania o ile zostali przywiezieni. Kulturalne zachowanie w stosunku do pomocników świadczy o myśliwych.

W stosunku do okolicznej ludności. Musimy zdawać sobie sprawę, że tereny, na których polujemy nie są naszą własnością, lecz jedynie dzierżawione przez koła i to dzierżawione nie od ich prawowitych właścicieli. Musimy dbać o te tereny jak o swoja własność. Oczywiście nie chodzi tu o zbieranie plonów. Nie możemy dopuszczać do powstawania szkód wynikających z wykonywania polowania, których można uniknąć. Np. nie wolno organizować polowania polnego na zające w czasie gdy w polu jest miękko, co w rezultacie powoduje wydeptywanie czy wdeptywanie ozimin. Wszelkie powstałe szkody należy rekompensować. Nie należy dopuszczać do powstania jakichkolwiek zadrażnień z ludnością terenów na których polujemy.

I na zakończenie etyka w stosunku do organizacji łowieckiej.
Wstępując do PZŁ myśliwy nabiera praw ale także podejmuje się licznych obowiązków. Przypominanie mu o tych obowiązkach i upominanie nie licuje. Myśliwi i działacze wszystkich szczebli winni dbać o wysoką rangę Zrzeszenia w społeczeństwie. Każdy myśliwy powinien popierać działania swoich, wybranych przez siebie w wolnych i demokratycznych wyborach przedstawicieli. Wszelkie działania na szkodę Zrzeszenia są postępowaniem wysoce nieetycznym. Działanie przeciwko swojej organizacji, jest więc działaniem w efekcie przeciwko samemu sobie.
Etyczne postępowanie myśliwego to sprawa czystego sumienia. Jest to postępowanie szlachetne w każdej sytuacji czy nas obserwują czy działamy samotnie. Nigdy nie wolno działać pod wpływam impulsu. Każde działanie musi być przemyślane, rozważne i zgodne z etyką.
Każdy z nas musi zdawać sobie sprawę z faktu ogromnej odpowiedzialności za swoje postępowanie jako myśliwego. Wkraczamy wszakże z bronią w świat przyrody, a efektem naszym jest często śmierć zwierzęcia. Pamiętajmy! Nie jesteśmy jedynymi właścicielami i jedynymi żyjącymi na ziemi. Ziemia jest też własnością zwierząt. My bardzo często jesteśmy intruzami w świecie zwierząt.
Przygotowanie techniczne do uprawiania łowiectwa nie wystarcza. Konieczna jest znajomość etyki łowieckiej, wiedza o historii łowiectwa i jego roli w kulturze. Należy poznawać język łowiecki, znać i zachowywać tradycje, zwyczaje i obyczaje łowieckie.