Badania pocisków śrutowych naboi tyou 'Shotshell'.pdf

Z PRAKTYKI

Badania pocisków œrutowych

naboi typu „Shotshell”

Naboje z pociskami œrutowymi,

zwanymi równie¿ mnogimi, kojarzone

s¹ powszechnie jako naboje prze-

znaczone do odstrzeliwania z my-

œliwskiej lub sportowej broni d³ugiej,

g³adkolufowej. Kryminalistyczna wie-

dza o tego typu pociskach, obejmuj¹-

ca w szczególnoœci zale¿noœæ pomiê-

dzy rozrzutem wi¹zki œrutu a odleg³o-

œci¹ strza³u, wydaje siê pe³na. Zg³ê-

bienia wymagaj¹ natomiast zagad-

nienia dotycz¹ce naboi o pociskach

œrutowych, wystrzeliwanych z broni

krótkiej. Ze wzglêdu na sposób loko-

wania œrutu w nabojach mo¿na wyod-

rêbniæ naboje z ³adunkiem œrutu swo-

bodnego typu „Gren”, naboje, w któ-

rych ³adunek œrutu ulokowany jest

w plastikowym kontenerze, typu

„Shotshell”, oraz naboje, w których

³adunek œrutu zamkniêty jest w wo-

reczku z niepalnej tkaniny, tzw. poci-

sku woreczkowo-œrutowym, typu

„Short Stop”.

Charakterystyka strza³u oraz ce-

chy obra¿eñ postrza³owych s¹ spe-

cyficzne dla wymienionych trzech

grup pocisków œrutowych. Pociski

dwóch pierwszych wymienionych ro-

dzajów naboi s¹ przyk³adami rzeczy-

wistych pocisków mnogich, poniewa¿

lufê opuszcza wi¹zka luŸnego œrutu.

Trzeci rodzaj pocisku, zwanego wo-

reczkowo-œrutowym, nie stanowi

w zasadzie pocisku mnogiego, gdy¿

dzia³a jak pocisk lity o specjalnej,

skomplikowanej budowie. W prakty-

ce dzia³anie pocisków woreczkowo-

-œrutowych odbiega od za³o¿eñ kon-

strukcyjnych, a w chwili gdy dochodzi

do rozerwania woreczka i penetracji

celu przez uwolnione œruciny, pocisk

ten nabywa charakteru œrutowego,

o niebezpiecznym, bo opóŸnionym

przy kontakcie z cia³em, dzia³aniu.

Do pierwszej grupy naboi œruto-

wych zalicza siê przede wszystkim

naboje wype³nione ³adunkiem bardzo

drobnego œrutu, przeznaczone do

broni hukowo-gazowo-œrutowej 1 . Na-

boje mo¿na tak¿e odstrzeliwaæ z bro-

ni ostrej, pod warunkiem zachowania

zgodnoœci z wymiarami komory na-

bojowej. Taka broñ gazowo-œrutowa,

dostêpna w sprzeda¿y na terytorium

Francji, ma oznaczenie „Grenaille”.

Oznaczenie to, wystêpuj¹ce tak¿e

w postaci skrótu, np. „GREN”, „GR”

lub „R”, ma istotne znaczenie prak-

tyczne, gdy¿ niejednokrotnie jest to

jedyny wyznacznik odró¿niaj¹cy po-

zornie bezpociskowy nabój œrutowy

od rzeczywiœcie bezpociskowego na-

boju hukowego czy gazowego. Kry-

minalistyczna materia obejmuj¹ca

badania balistyczne naboi tego ro-

dzaju, z uwzglêdnieniem ich identyfi-

kacji, potencjalnego niebezpieczeñ-

stwa oraz cech obra¿eñ postrza³o-

wych jest w du¿ej mierze poznana

i opisana w literaturze tak polskiej 2 ,

jak i zagranicznej 3 . Ponadto stoso-

wanie broni hukowo-gazowej w re-

aliach polskich zosta³o znacznie

ograniczone.

Drugi rodzaj amunicji œrutowej,

w której ³adunek œrutu umieszczony

jest w plastikowym kontenerze, dzia-

³a w sposób analogiczny do naboi ty-

pu „Gren” – lufê opuszcza wi¹zka

swobodnego œrutu. Ró¿nica polega

na tym, ¿e pociski takie, oznaczane

miêdzynarodowym terminem „Shot-

shell” lub „Shotshells”, przeznaczone

s¹ do broni ostrej o ca³kowicie dro¿-

nym, pozbawionym jakichkolwiek

przegród czy przewê¿eñ, gwintowa-

nym przewodzie lufy. Wi¹zka œrutu

skoncentrowana jest w plastikowym

p³aszczu-czepcu balistycznym-kon-

tenerze, zaœlepionym od do³u rów-

nie¿ plastikow¹ lub tekturow¹ (wy-

³¹cznie naboje .22 lr i WMR) prze-

k³adk¹-korkiem uszczelniaj¹cym.

Dziêki temu wi¹zka œrutu w lufie jest

równomiernie prowadzona i skumulo-

wana, a przede wszystkim uszczelnia

lufê podczas strza³u, co umo¿liwia

zastosowanie tego rodzaju amunicji

w broni samopowtarzalnej. Dodatko-

we elementy sk³adowe pocisku wy-

magaj¹ kryminalistycznego zbada-

nia. Prezentowane w literaturze fa-

chowej, szczególnie zagranicznej,

wyniki badañ amunicji typu „Shot-

shell”, a tak¿e opisy poszczególnych

przypadków postrzeleñ amunicj¹ te-

go rodzaju, dotyczy³y zagadnieñ bali-

stycznych zmierzaj¹cych do ustale-

nia m.in.: zdolnoœci ra¿enia celu na

odleg³oœæ, si³y penetracyjnej œrucin,

wp³ywu odleg³oœci od ostrzelanej po-

wierzchni, kalibru naboju i d³ugoœci

lufy na efekt strza³u 4 . Zagadnienie

identyfikacji broni na podstawie œla-

dów powsta³ych na elementach pla-

stikowych, które scalaj¹ pociski œru-

towe „Shotshell”, wymaga³o zbada-

nia.

Praktyczne znaczenie identyfikacji

broni, z której zosta³ wystrzelony po-

cisk, na podstawie œladów naniesio-

nych na elementy plastikowe tego

pocisku, zosta³o dowiedzione

w zwi¹zku z przestêpnym u¿yciem

naboju zaopatrzonego w kontenero-

wy pocisk œrutowy typu „Shotshell”.

Pracownia Balistyki oraz Mechano-

skopii Kryminalistycznej i S¹dowo-

-Lekarskiej Katedry Kryminalistyki

Wydzia³u Prawa, Administracji i Eko-

nomii Uniwersytetu Wroc³awskiego

oraz Zak³adu Medycyny S¹dowej

Akademii Medycznej we Wroc³awiu

zosta³y powo³ane do wydania opinii

w sprawie napadu rabunkowego na

konwój œrodków pieniê¿nych. W trak-

cie napadu u¿yto broni palnej i po-

strzelono konwojenta. Latem 2004 r.

oko³o pó³nocy bankowóz firmy ochro-

niarskiej zosta³ zaatakowany przez

PROBLEMY KRYMINALISTYKI 256/07

Z PRAKTYKI

sprawców przebranych w mundury

policyjne, pozoruj¹cych wykonywa-

nie czynnoœci kontroli drogowej. Kie-

dy kierowca-konwojent otworzy³

drzwi, zosta³ obezw³adniony przez

jednego ze sprawców za pomoc¹

miotacza gazowego. Widz¹c to, sie-

dz¹cy obok dowódca konwoju wyj¹³

z kabury s³u¿bowy pistolet, prze³ado-

wa³, chwyci³ obur¹cz, a kiedy zacz¹³

obracaæ siê w kierunku napastnika,

który zaatakowa³ kierowcê, pad³

strza³. W wyniku strza³u, jak zezna³,

„rzuci³o” go na drzwi i wypuœci³ broñ

z r¹k.

Na miejscu zdarzenia zabezpie-

czono œlady w postaci plam substan-

cji koloru czerwonobrunatnego oraz

³uskê o oznaczeniu „CCI NR 9 mm

Luger”. Badania ³uski dowodowej po-

zwoli³y stwierdziæ, ¿e pochodzi ona

od naboju pistoletowego 9 x 19 mm

Luger (Parabellum) zaopatrzonego

w pocisk œrutowy „Shotshell” amery-

kañskiej firmy CCI. £uski tych naboi

wykonane s¹ z aluminium i maj¹ sys-

tem zap³onowy typu Berdana,

o dwóch kanalikach zap³onowych.

Uniemo¿liwia to ich powtórne u¿ycie

w procesie reelaboracji (wykorzysta-

nia odstrzelonej ³uski do wykonania

kolejnego naboju), co producent pod-

kreœla, umieszczaj¹c na dnie ³uski

oznaczenie NR (skrót od ang. no re-

elaborate) obok

oznaczenia wy-

twórcy – CCI i typu

naboju – 9 mm Lu-

ger. Pocisk takiego

naboju sk³ada siê

z plastikowego

niebieskiego kon-

tenera krusz¹cego

siê w momencie

strza³u, wype³nio-

nego drobnym œru-

tem i zatkanego

plastikowym ela-

stycznym korkiem-

-przybitk¹, który

uszczelnia prze-

wód lufy w chwili

strza³u (ryc. 1).

Wed³ug informacji producenta pocisk

wype³niony jest oko³o 230 œrucinami

o numerze 11, co powinno odpowia-

daæ œrednicy 1–1,5 mm. Do wype³-

niania tego typu pocisków firma CCI

u¿ywa równie¿ wiêkszego œrutu.

Wstêpne badania zabezpieczonej

³uski pozostawa³y w zgodzie z dany-

mi wynikaj¹cymi z historii choroby

konwojenta oraz badania s¹dowo-

-lekarskiego. Na podstawie dostar-

czonych do badañ zdjêæ rentgenow-

skich stwierdzono, ¿e obra¿enia le-

wego przedramienia pokrzywdzone-

go nast¹pi³y w wyniku postrza³u poci-

skiem œrutowym. Podczas badania

s¹dowo-lekarskiego nie stwierdzono

tatua¿u prochowego i ewentualnych

blizn pooparzeniowych na przedra-

mieniu. Na podstawie analizy zdjêæ

rentgenowskich ustalono, ¿e w okoli-

cy stawu ³okciowego lewego przedra-

mienia zalegaj¹ liczne œruciny o œred-

nicy do ok. 2 mm. Czêœæ z nich by³a

zdeformowana – mia³y zmieniony

kszta³t i wiêksz¹ œrednicê. Œruciny te

(ok. 110) tkwi³y w tkankach

przedramienia na powierzchni

o œrednicy ok. 10 cm (ryc. 2). W

wyniku dokonanych pomiarów przed-

ramienia pokrzywdzonego stwierdzo-

no, ¿e na œlady postrza³owe sk³adaj¹

siê trzy wyraŸnie wiêksze œlady w po-

staci blizn o wymiarach ok. 13 x 17

mm, 11 x 20 mm, 8 x 8 mm oraz wie-

le pojedynczych punktowych œladów

Ryc. 1. Nabój 9 mm Luger CCI „Shotshell”, kontenerowy pocisk œrutowy,

komponenty pocisku œrutowego

Fig. 1. Cartridge 9 mm Luger CCI „Shotshell”, shot cartridge, components

of shot cartridge

Ryc. 2. Zdjêcie rentgenowskie postrza³u pociskiem œrutowym przedramie-

nia lewej rêki konwojenta

Fig. 2. X-ray photo of guard’s left shot forearm

Ryc. 3. Obra¿enia postrza³owe przedramienia lewej rêki konwojenta

Fig. 3. Shot wound of guard’s left forearm

PROBLEMY KRYMINALISTYKI 256/07

Z PRAKTYKI

pochodz¹cych od uderzenia pojedyn-

czych œrucin tworz¹cych wi¹zkê

w kszta³cie eliptycznym o wymiarach

ok. 7 x 12 cm. Pole rozrzutu œrucin

swoim wiêkszym wymiarem by³o

zbie¿ne z osi¹ pod³u¿n¹ przedramie-

nia rêki. W centralnym miejscu obra-

¿eñ postrza³owych powsta³ najwiêk-

szy œlad, a dwa mniejsze obra¿enia

skóry znajdowa³y siê na obrze¿ach

pola rozrzutu œrucin (ryc. 3). Takie

ukszta³towanie obra¿eñ postrza³o-

wych wystêpuj¹cych na powierzchni

skóry oraz obraz œrucin, które utkwi³y

w tkankach przedramienia, wskazy-

wa³y, ¿e strza³ zosta³ oddany pod k¹-

tem do powierzchni przedramienia,

dlatego œruciny utworzy³y eliptyczny

obraz obra¿eñ skóry, a nastêpnie pe-

netrowa³y do wewn¹trz i po przebiciu

tkanki miêœniowej utkwi³y na wysoko-

œci stawu ³okciowego.

W celu ustalenia w³aœciwoœci bali-

stycznych pistoletowych pocisków

œrutowych, a nastêpnie porównania

uzyskanych wyników z obra¿e-

niami postrza³owymi konwojenta,

przeprowadzono eksperyment,

podczas którego strzelano nabo-

jami 9 mm Luger CCI typu „Shot-

shell”, a wiêc takimi samymi jak

nabój, z którego pochodzi³a ³u-

ska dowodowa. Na eksperyment

ten sk³ada³y siê dwie grupy ba-

dañ:

wo-paŸdzierzowy podk³ad tarczy. Ba-

dany nabój charakteryzowa³ siê doœæ

du¿ym rozrzutem œrucin, poniewa¿

w nastêpstwie strza³u lufê opuszcza-

³a luŸna wi¹zka œrutu ze wzglêdu na

rozpad p³aszcza-kontenera ju¿

w przewodzie lufy. Na ka¿dej odle-

g³oœci strza³u œrut gêsto i równomier-

nie pokrywa³ pole penetracji œrucin,

tak ¿e z odleg³oœci 1 m rozrzut œrutu

osi¹ga³ maksymaln¹ œrednicê 18,5

cm. Œlady czêœciowo spalonych i nie-

spalonych ziaren prochu utrzymywa-

³y siê do odleg³oœci ok. 70 cm, przy

czym od odleg³oœci ok. 40 cm nie

przebija³y kartki papieru.

W wyniku przeprowadzonych te-

stów stwierdzono, ¿e rozrzut œrucin

o œrednicy ok. 10 cm, najbardziej zbli-

¿ony do tego, który ujawniono na po-

wierzchni skóry oraz zdjêciach rent-

genowskich przedramienia konwo-

jenta, wystêpowa³ przy strza³ach

z odleg³oœci ok. 50–60 cm od pod³o-

¿a.

w wyniku poprzednich badañ) do

przedniej nogi wieprzowej pokrytej

skór¹, która mia³a imitowaæ przedra-

miê cz³owieka.

Strza³ oddano pod k¹tem ok. 45 o

wzglêdem powierzchni bocznej pod-

³o¿a, co mia³o zapewniæ mo¿liwie

najwiêksze podobieñstwo do okolicz-

noœci, w jakich postrzelono konwo-

jenta. Na powierzchni skóry stwier-

dzono rozliczne, punktowe otwory

wlotowe pojedynczych œrucin, two-

rz¹ce równomiernie pokryte elip-

tyczne pole o d³ugoœci ok. 13 cm

i szerokoœci ok. 8 cm. Eliptyczny

kszta³t pola rozrzutu œrucin wynika³

z faktu, ¿e strza³ zosta³ oddany pod

k¹tem. Przy strzale oddanym prosto-

padle do ostrzelanej powierzchni

wi¹zka œrutu zawsze tworzy koliste

pole. W centralnym miejscu pola roz-

rzutu œrucin zosta³ wbity plastikowy

korek uszczelniaj¹cy, który wybi³

w skórze okr¹g³y sztancowaty otwór

o œrednicy ok. 9,5 mm i g³êbokoœci

ok. 5 mm, przebijaj¹c

jedynie skórê i tkankê

podskórn¹ (œcianki kor-

ka uszczelniaj¹cego,

czêœciowo odgrywaj¹-

ce rolê koszyczka, zo-

sta³y rozgiête na boki,

zwiêkszaj¹c œrednicê

korka do 11 mm) (ryc.

4). Ponadto na obrze-

¿ach pola zalegania

œrucin w skórê wbi³y siê

pokruszone fragmenty

wykonanego z tworzy-

wa sztucznego p³asz-

cza-kontenera, które

uszkodzi³y jedynie ze-

wnêtrzn¹ powierzchniê

skóry. Na bocznych po-

wierzchniach zauwa¿alne by³y linijne

uszkodzenia skóry pochodz¹ce od

stycznego dzia³ania pojedynczych

œrucin. D³ugoœæ tych uszkodzeñ wa-

ha³a siê od 2 do 13 mm. Otwory wy-

bite przez dzia³aj¹ce bezpoœrednio

œruciny mia³y œrednicê ok. 0,8 mm.

Na powierzchni skóry nie stwierdzo-

no osmalin ani tatua¿u prochowego.

Badania zmierzaj¹ce do

ustalenia rozrzutu œrucin w za-

le¿noœci od odleg³oœci strza³u 5 .

Badania te przeprowadzono,

strzelaj¹c do arkuszy papieru

z ró¿nych odleg³oœci, przy czym

odleg³oœæ zmniejszano co 10 cm.

Zachowanie siê wi¹zki œrutu by³o

typowe, gdy¿ jego rozrzut zwiêk-

sza³ siê wraz ze zwiêkszeniem odle-

g³oœci strza³u. Ponadto w kierunku

celu wraz ze œrutem lecia³y fragmen-

ty, krusz¹cego siê ju¿ w lufie, plasti-

kowego niebieskiego kontenera oraz

plastikowy bia³y korek uszczelniaj¹-

cy. Badania prowadzone by³y do od-

leg³oœci 1 m i za ka¿dym razem ele-

menty pocisku wbija³y siê w tekturo-

Ryc. 4. Uszczelniaj¹cy korek kontenera pocisku wbity w powierzchniê skó-

ry. Wokó³ œlady penetracji pojedynczych œrucin.

Fig. 4. Capsule gasket shot into skin, surrounded by „stippling” shot wo-

unds

Badania zachowania siê œrucin

w ciele, przy strzale z odleg³oœci

ustalonej w wyniku przeprowadzenia

poprzednich badañ.

W celu ustalenia g³êbokoœci pe-

netracji poszczególnych œrucin i za-

chowania siê ca³ej wi¹zki w tkan-

kach cia³a oddano strza³ z odleg³o-

œci ok. 50 cm (odleg³oœæ ustalona

PROBLEMY KRYMINALISTYKI 256/07

Z PRAKTYKI

W celu ustalenia g³êbokoœci pene-

tracji œrucin naciêto tkanki nogi wie-

przowej, staraj¹c siê ustaliæ przebieg

kana³ów pojedynczych œrucin. Po

przeprowadzeniu badañ stwierdzo-

no, ¿e œruciny bez przeszkód przebi-

ja³y skórê i podskórn¹ tkankê t³usz-

czow¹, pod któr¹ czêœæ z nich zale-

g³a, lecz wiêkszoœæ penetrowa³a da-

lej, w g³¹b tkanki miêœniowej, by

wreszcie utkwiæ na g³êbokoœci do ok.

2,5 cm. Jeœli na drodze œruciny zna-

laz³a siê koœæ, to po przebiciu 1–2 cm

tkanek miêkkich pozostawa³a ona na

powierzchni koœci, nie wbijaj¹c siê

w ni¹.

Uzyskany materia³ porównawczy

w postaci postrzelonej nogi wieprzo-

wej przeœwietlono i wykonano zdjêcie

rentgenowskie (ryc. 5). Widoczne s¹

na nim bardzo liczne, wbite w tkanki,

œruciny tworz¹ce przy zdjêciu

bocznym pole rozrzutu o formie elip-

tycznej i maksymalnych wymiarach

ok. 15 x 9 cm – odpowiadaj¹ce po-

wierzchni, która zosta³a ostrzelana.

Przy porównaniu zdjêcia ze zdjêciem

dowodowym zwrócono uwagê na

wiele ró¿nic w rozmiarze œrucin, ich

iloœci, a tak¿e pola rozrzutu. Ró¿nice

te s¹ naturaln¹ konsekwencj¹ stoso-

wania przez firmê CCI do naboi pisto-

letowych i rewolwerowych, zaopa-

trzonych w pociski œrutowe, œrutu

o ró¿nej granulacji, a wiêc o ró¿nej

œrednicy. Na rycinie 6 przedstawiono

dwa pociski naboju 9 mm Luger po-

chodz¹ce z ró¿nych okresów produk-

cyjnych. Mimo wspólnego oznacze-

nia rozmiaru œrutu numerem 11, poci-

ski starszych naboi wype³nione s¹

œrutem o œrednicy od 1,5 do 1,75

mm, przy czym najpowszechniej wy-

stêpuj¹ œruciny 1,6 i 1,7 mm (ryc.

6 b), a pociski naboi bêd¹cych aktu-

alnie w sprzeda¿y wype³nione s¹ œru-

tem o œrednicy od 0,9 do 1,5 mm,

przy czym wiêkszoœæ œrucin zacho-

wuje œrednicê miêdzy 1,2 a 1,3 mm

(ryc. 6a). Pomimo wystêpuj¹cych

ró¿nic w obu przypadkach producent

podaje, ¿e pociski naboi tego rodzaju

wype³nione s¹ ok. 230 œrucinami

w rozmiarze nr 11. Jak widaæ, infor-

macje te nie s¹ precyzyjne, a rozmiar

i nawa¿ka œrutu okreœlone jedynie

w przybli¿eniu. Dla porównania

przedstawiono pocisk naboju .38

Œrednica œrutu w sposób oczywi-

sty wp³ywa na iloœæ œrucin, która mie-

œci siê w standardowym kontenerze-

-pocisku. Zastosowanie drobniejsze-

go œrutu skutkuje zwiêkszeniem jego

iloœci. Do testów

balistycznych

u¿yto dostêpne-

go naboju z poci-

skiem wype³nio-

nym najdrobniej-

szym œrutem,

dlatego te¿ uzy-

skany obraz po-

strza³u ró¿ni³ siê

od dowodowego.

Nieco inna by³a

równie¿ postaæ

pola rozrzutu œru-

cin, które by³o

bardziej eliptycz-

ne i d³u¿sze o ok.

5 cm w przypad-

ku strza³u porów-

nawczego. Jed-

nak zestawiaj¹c

obraz obra¿eñ

postrza³owych

wystêpuj¹cych

na skórze przed-

ramienia konwo-

jenta z rozrzutem

œrutowego po-

strza³u porów-

nawczego,

stwierdzono, ¿e

zachowanie œru-

cin na powierzch-

ni skóry dowodo-

wej i porównaw-

czej by³o podob-

ne, choæ mo¿na

przyj¹æ, ¿e strza³

w kierunku przedramienia konwojen-

ta móg³ byæ oddany pod k¹tem nieco

wiêkszym ni¿ 45 o . Zachowanie siê

œrucin podczas penetracji tkanek

miêkkich materia³u porównawczego

by³o inne ze wzglêdu na mniejsze i

l¿ejsze œruciny, które maj¹c mniejsz¹

energiê, zalega³y na ró¿nej g³êboko-

œci – pocz¹wszy od tkanek podskór-

nych a¿ po powierzchniê koœci, a tak-

Ryc. 5. Zdjêcie rentgenowskie porównawczego postrza³u nogi wieprzowej

nabojem 9 mm Luger CCI „Shotshell”

Fig. 5. X-ray of pork leg, shot by 9 mm Luger CCI „Shotshell”

Ryc. 6. Pociski œrutowe do broni krótkiej firmy CCI oraz œruciny, którymi s¹

wype³nione: a) oznaczono pocisk naboju 9 mm Luger dostêpnego w sprze-

da¿y, b) pocisk naboju 9 mm Luger starszego typu, c) pocisk naboju .38

Special

Fig. 6. CCI „Shotshell” cartridges and lead pellets: a) 9 mm Luger cartridge

available on the market, b) older 9 mm Luger cartridge, c) .38 Special

Special „Shotshell”, równie¿ firmy

CCI, wype³niony jednak¿e œrutem

o œrednicy od 2,0 do 2,2 mm (przy

czym w wiêkszoœci przypadków wiel-

koœæ œrucin waha siê od 2,15 mm do

2,2 mm). Wed³ug oznaczeñ produ-

centa pocisk ten wype³niony jest 135

œrucinami w rozmiarze nr 9, co for-

malnie winno odpowiadaæ œrednicy

2 mm (ryc. 6c).

PROBLEMY KRYMINALISTYKI 256/07

Z PRAKTYKI

¿e ze wzglêdu na inne w³aœciwoœci

samego materia³u porównawczego,

w szczególnoœci na du¿o wiêksz¹ od-

pornoœæ na przebicie, jak¹ w porów-

naniu ze skór¹ ludzk¹ wykaza³a

skóra wieprzowa. Zwiêkszy³o to pole

zalegania œrucin wewn¹trz tkanek, co

by³o zauwa¿alne na zdjêciach rent-

genowskich.

Pomimo ró¿nic wynikaj¹cych

z rozmiaru zastosowanego œrutu

w pocisku dowodowym i porównaw-

czym, na podstawie przeprowadzo-

nych badañ, przyjêto, ¿e strza³ do

przedramienia konwojenta zosta³ od-

dany z odleg³oœci ok. 50 cm, pod k¹-

j¹cy. Oba wykonane s¹ z plastiku,

maj¹ jednak ró¿ne w³aœciwoœci. Ro-

dzi siê wiêc pytanie, czy na owych

elementach nanoszone s¹ w wyniku

strza³u œlady odwzorowuj¹ce we-

wnêtrzny przewód lufy, a ponadto ja-

ka jest ich wartoœæ dla porównaw-

czych badañ identyfikacyjnych. Pro-

blematyka ta zyskuje na aktualnoœci

w kontekœcie opisywanej sprawy, po-

niewa¿ rozpytywany w trakcie badañ

s¹dowo-lekarskich konwojent stwier-

dzi³, ¿e w obrêbie ostrzelanej po-

wierzchni tkwi³y w skórze drobne

przedmioty, których kszta³tu i koloru

nie by³ w stanie opisaæ. Pamiêta³

Ze wzglêdu na populanoœæ naboi

zaopatrzonych w pociski œrutowe

tego typu powy¿sze zagadnienie

mo¿e mieæ coraz wiêksze znaczenie

praktyczne.

Na rycinach 7 i 8 pokazano przy-

k³ady naboi typu „Shotshell” prze-

znaczonych do odstrzeliwania z bro-

ni sportowej bocznego zap³onu (ryc.

7b i c), pistoletów (ryc. 8a i b) i rewol-

werów (ryc. 8c i d). Do badañ porów-

nawczych wykorzystano naboje

z pociskami œrutowymi typu „Shot-

shell” amerykañskiej firmy CCI

dwóch systemów: .22 WMR oraz

9 mm Luger.

Ryc. 7. Œrutowe naboje bocznego zap³onu. Od lewej:. 22 lr CBC/Eley,

.22 lr CCI „Shotshell”,. 22 WMR CCI „Shotshell”, jego pocisk œrutowy

Fig. 7. Rimfire „Shotshell”. Left to right .22 lr-CBC/Eley, .22 lr-CCI,

.22 WMR-CCI cartridge and shot pellets

Ryc. 8. Pistoletowe i rewolwerowe naboje œrutowe oraz ich pociski. Od le-

wej: 7,65 mm Browning – Libra, 9 mm Luger CCI „Shotshell”, .38 Special

CCI „Shotshell”, .357 Magnum Libra

Fig. 8. Pistol and revolver „Shotshell” cartridges and shot capsules. Left to

right 7,65 mm Browning-Libra, 9 mm Luger-CCI, .38 Special-CCI, .357 Ma-

gnum-Libra

tem ok. 45 o (lub nieznacznie wiêk-

szym) do jego powierzchni. Przepro-

wadzone w ramach opisywanej eks-

pertyzy badania nie mog³y natomiast

prowadziæ do identyfikacji indywidu-

alnej lufy broni, z której pad³ strza³,

gdy¿ nie zabezpieczono, w toku

oglêdzin cia³a postrzelonego ani

w trakcie udzielania mu pomocy le-

karskiej, jakiegokolwiek fragmentu

pocisku, który dawa³by mo¿liwoœæ ta-

kiej identyfikacji. Elementami poci-

sku, które maj¹ bezpoœredni kontakt

z powierzchniami przewodu lufy, s¹

kontener-p³aszcz i korek uszczelnia-

jednak, ¿e zosta³y wydobyte i usu-

niête przez lekarza. Istnieje du¿e

prawdopodobieñstwo, ¿e by³y nimi

w³aœnie fragmenty plastikowego kon-

tenera-p³aszcza i korka uszczelniaj¹-

cego. Nie zabezpieczono ich jednak

do dalszych badañ.

W celu rozwi¹zania powy¿szego

problemu autor podj¹³ badania bali-

styczne w kierunku ustalenia, na

podstawie œladów naniesionych na

elementy plastikowe, mo¿liwoœci

przeprowadzenia identyfikacji lufy

broni, z której pocisk ten zosta³ wy-

strzelony.

W toku badañ nie odnotowano ja-

kichkolwiek zaciêæ procesu automa-

tycznego prze³adowania broni

samopowtarzalnej – ³uska zostaje

z niej po strzale wyrzucona, a na-

stêpny nabój pobrany z magazynka

i wprowadzony do komory nabojo-

wej.

Do pozosta³oœci powystrza³owych

(ryc. 9), pochodz¹cych z testowa-

nych pocisków œrutowych, nale¿a³y:

a) œruciny (w du¿ej liczbie znie-

kszta³cone),

b) korek uszczelniaj¹cy,

PROBLEMY KRYMINALISTYKI 256/07

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: