CZYSTE JELITO PODSTAWA SUKCESU DEHELMINTYZACJI Rozumny goni nie za tym, co przyjemne, lecz za tym, by pozbyć się nie przyjemności. Arystoteles Doświadczenie dehelmintyzacji pojawia się w Szkole Zdrowia „Nadzieja" jako potrzeba życiowa. Program przewiduje dla Ciebie praktyczne przerabianie zasad ekologii. W książce “Człowiek-sól Ziemi” przedstawiłam materiały tego programu przewidziane na 21 dni pobytu w Szkole Zdrowia. Ale to było zanim zaczęliśmy uwzględniać rolę, jaką pełnią pasożyty... Tak więc podstawą programu jest oczyszczenie jelita i odżywianie rozdzielne. Nie ma sensu prze-prowadzać oczyszczania z robaków nie oswobodzi-wszy przewodu pokarmowego od złogów gnijącego pożywienia, jajeczek helmintów, zaparć, nie ustanowi-wszy porządku optymalnego trawienia pokarmu, który niczym w fabryce chemicznej zajmuje się produkcją wszystkiego, co niezbędne dla krwi. Mnóstwo ludzi ma chory przewód pokarmowy, kolki, naruszony naturalny cykl defekacji [wypróżniania]. W Szkole prowadzimy oczyszczanie jelita między 5 a 7 rano. Czas nie jest wybrany przypadkowo. Prawidłowa fizjologia organizmu człowieka zapewnia dla każdego organu 2 razy na dobę maksymalny przydział energii. To „zegar biologiczny". Dla jelita grubego czas między 5 a 7 rano, to pora wykorzystywania energii. To "zegar biologicznych" do naturalnej defekacji. Jeżeli proces oczyszczania chorego jelita zacznie się zgodnie z zegarem biologicznym, prawidłowa fizjologia i naturalna defekacja jelita grubego poprawią się. Oczyszczanie jelita nie jest celem samym w sobie. To przygotowanie, do usunięcia robaków. Ponad 90% pasożytów jelita żyje w jelicie cienkim. Należy oczyścić jelito tak, by usuwane pasożytnicze robaki jak najszybciej wyszły z jelita i by nie miały na swojej drodze przeszkód aż do zwieracza odbytu, oraz by ich produkty przemiany materii nie zdążyły wchłonąć się w śluzówkę jelita albo jeszcze gorzej - przesycić zastałe masy kałowe w jelicie grubym. Przepłukivvanie jelita to procedura nr 1 - zarówno pod względem kolejności uczenia się, jak również jej stopnia ważności dla zdrowia. W żartach nasi słuchacze nazywają wszystko co jest związane z przepłukiwaniem jelita - atrybuty, niewymyślny sprzęt, jak i samą czynność - „klizrnatron": [„klizma" to po rosyjsku lewatywa]. Na początek należy przygotować i wyregulować „klizmatron". To, co w nim najważniejsze, to wlewnik Esmarcha. Wymyślił ją dr Esmarch. Jego główne przeznaczenie to funkcja narzędzia do utrzymywania higieny przez kobiety, niby-balon służący do przepłukiwania i irygacji pochwy. Wiele razy zmieniał on swój kształt. Obecnie używa się naczynia przypominającego gumowy termofor o otwartej szyjce i długiej gumowej rurce. Jej pojemność może być różna. Najlepiej, by dla dorosłego człowieka wynosiła 2 litry. Dla dzieci można kupić wlewnik a objętości 1 litra. Niektórzy rodzice przyuczają swoje dzieci starsze niż rok do stosowania wlewnika Esmarcha, a dziecko oswaja się z wykonywaniem tej czynności samodzielnie. Podczas przeprowadzania dehelmintyzacji i przyjmowania dehelmintyków uzyskujemy efekt odłączenia się przyssawek robaków od ścianek jelita. W rezultacie na ściankach jelita strącenie pasożytów skutkuje pojawieniem się mnóstwa ranek w miejscach ich uprzedniego przytwierdzenia. Jelita stają się bardziej wrażliwe na zakażenie. Oprócz tego zwiększa się ich zdolność wchłaniania. Podczas przeprowadzania częstych lewatyw mogą powstawać obrzmienia. Aby zapobiec temu zjawisku (doświadczenie Szkoły Zdrowia), należy dodać do wody do przemywania sól kuchenną. Często w książkach z serii „Pomóż sobie sam" można spotkać opis czynności oczyszczania jelita, w której, w celu zakwaszenia wody do przemywania, radzi się stosowanie chemicznych, syntetycznych odczynników, np. kwasku cytrynowego. Moim zdaniem autorzy takich metod sami nigdy nie przemywali swojego jelita. W przeciwnym razie nie napisaliby o kwasku cytrynowym. Wywołuje on niezwykle uciążliwe, ciągnące się ponad miesiąc swędzenie w jelicie, zwłaszcza w jelicie prostym. PODSTAWOWE PRZEPISY DLA CHCĄCYCH BYĆ ZDROWYMI 1. Umyć się na zewnątrz - to małe wyzwanie. Być czystym od wewnątrz - to zadanie na całe życie, 2. Lewatywa to narzędzie higieny osobistej. Jest ona tak: samo obowiązkowa dla jelit, jak szczoteczka do zębów dla ust. Wybierając się na odpoczynek, w delegację czy za granicę pamiętaj, że pierwszym przedmiotem, który powinieneś: włożyć do torby podróżnej, jest zestaw do lewatyw; Każdy członek rodziny powinien mieć własny wlewnik Esmarcha. Jeśli wlewniki są jednakowego: koloru; oznaczcie je różnokolorowymi, śmiesznymi naklejkami. 3. Używaj wlewnika bez końcówki, która silnie zmniejsza ciśnienie, wody: marnuje się „efekt węża strażackiego". Oprócz tego końcówka powoduje urazy otworu odbytu. 4. Woda do przemywania zawsze powinna mieć temperaturę pokojową i być zakwaszona naturalnymi produktami - octem jabłkowym, sokiem z cytryny, rokitnika pospolitego, borówki, żurawiny itd. nie stosuj do zakwaszania jelita preparatów sztucznych. Recepta na wodę do przemywania do lewatyw do stosowania podczas dehelmintyzatji * ochłodzona woda przegotowana na-2 litry * sok żurawinowy - 1 łyżka stołowa [wariant Iepszy podczas dehelmintyzacji] lub sok cytryny, lub sok rokitnika lub też ocet jabłkowy. * 1 łyżeczka soli kuchennej 5 Nowy wlewnik do lewatyw przemyj bardzo dokładnie w roztworze mydła i wypłukaj go wodą. Ponieważ zdjąłeś z rurki końcówkę i zawór, przygotuj do pracy koniec rurki. Nad plamieniem zapalniczki, świecy lub zapałki podgrzej koniec gumowej . rurki na odcinku 2-3 mm i zmyj z niego sadzę i mydło. Skraj rurki stanie się miękki i zupełnie nieostry. Nie będzie powodował urazów wrażliwych fałd w odbycie. 6 Podczas oczyszczania jelit wszystko wykonuj samodzielnie. Najpierw o lewatywie jako czynności. Przede wszystkim zdefiniuj miejsce, gdzie i jak umiejscowić zestaw do lewatyw. W domu jest to wszędzie proste do zrobienia - w wannie, lub w ubikacji. W pomieszczeniu tym przymocuj na odpowiedniej wysokości haczyk do zamocowania wlewnika. W celu zaaplikowania lewatywy zazwyczaj korzystamy z wieszaka do odzieży, haczyków na ręczniki lub z suszarki do ręczników, gdzie można przymocować wlewnik do lewatyw kawałkiem bandaża. Wodę do lewatywy lepiej jest przygotować wcześniej. Wieczorem nalej do wiadra wodę, by odstała przez noc do temperatury pokojowej. Odlej 2 l i dodaj do niej 1 stołową łyżkę octu jabłkowego - możesz również dodać 1 stołową łyżkę soku z cytryny, borówki brusznicy, rokitnika pospolitego, soku pieprzycy(rzeżuchy) na Sachalinie, soku cytryńca nad morzem czy też innego kwaśnego, naturalnego soku owocowego. Woda do przepłukiwania powinna być lekko kwaśna - o pH 6,5 - 6,7. Taki odczyn kwasowa-zasadowy stwarza idealne warunki dla jelita grubego, dla wszystkich reakcji zachodzących w tym odcinku oraz dla jego mikroflory. Podczas przygotowywania wody do przepłukiwania na dno naczynia można położyć czarne krzemienne kamyczki. Można je pozbierać na morskim brzegu, umyć i wsypać do wiadra. Im mniejszego są rozmiaru, tym większa jest ich powierzchnia styku z wodą i tym bardziej woda nasyca się związkami krzemu. Im więcej krzemu pobierze jelito grube, tym więcej wchłonie się go do krwi i szybciej nastąpi reakcja zastępowania wapnia krzemem w ściance jelita oraz w innych elastycznych strukturach ciała. Słabo rozpuszczalne sole wapnia dają przesłankę do tworzenia się szorstkich, bolesnych tworów i pęknięć w jelicie, które wysuszają jego ścianki i zatrzymują masy kałowe. Oprócz tego wapń, w odróżnieniu od krzemu, „nie słyszy mózgu" nie przyjmuje jego impulsów i nie maże wykonać jego poleceń w procesach energetycznych. Zastępowanie wapnia krzemem, na przekór tabeli aktywności pierwiastków, chroni enzym silikazę. Do lewatywy nie wolno używać wody ciepłej. Rozpuści ona szybko masy kałowe, które zastaną wchłonięte poprzez śluzówkę do krwi. Istnieje możliwość wystąpienia autointoksykacji - stanu jak przy silnym zatruciu pokarmowym. Przecież rozpuszczony szlam to pożywienie przez dziesiątki lat gnijące w jelicie grubym. Zawiera on silne toksyny. Unieszkodliwienie toksyn, które przeniknęły wraz z ciepłą wadą z jelita grubego do krwi, to trudne zadanie zarówno dla wątroby jak i nerek Również naczynia krwionośne będą gotowe ogłosić „nadciśnieniowy protest" dla takiego „gwałtownego udeżenia zanieczyszczeń". Jeśli używasz do lewatywy wody ciepłej, następują bóle w okolicy nerek, obrzmienia oraz wzrost ciśnienia. Chłodnej wody również nie wolno wykorzystywać do lewatyw. Można w ten sposób wywołać zapalenie układu płciowego lub zapalenie pęcherza moczowego (cystitis). Najlepsza temperatura wody do płukania to 20-22°C. Naczynie do przygotowania wody może być szklane, emaliowane lub plastikowe. Wadą do przepłukiwania, w ilości 2 l, napełnij wlewnik Esmarcha zawieszony na wysokości twojego wzrostu. Koniec gumowej rurki - by nie spadł i by woda z niej nie wyciekła - umieść w naczyniu. Pod zestawem do lewatyw rozłóż na podłodze dywanik. Wyjmij rurkę z naczynia, zegnij jej koniec dwa razy i ściśnij palcami. W celu wprowadzenia do odbytu należy pozostawić ok. 5-6 cm rurki. Posmaruj końcówkę rurki olejem roślinnym lub mydłem (rys. 25). Trzymając rurkę ściśniętą w prawej ręce obróć się prawym bokiem do ściany, na której wisi lewatywa. Siądź na dywaniku, mocno naciskając biodrami ścianę (rys. 26). Obróć się i zegnij się w pół tak, by znaleźć się przodem do zestawu do lewatyw, zgiąwszy nogi w kolanach. Oprzyj nogi stopami o ścianę na szerokości barków i zegnij je pod kątem 90 stopni do ściany. Unieś miednicę i opierając się nogami o ścianę przyjmij pozycję „Brzózka" (rys. 27). Wprowadź gumową rurkę w odbyt na głębokość 3-5 cm i zwolnij ucisk palców-prześwit się otworzy, rurka wyprostuje, a woda zacznie się wiewać do jelita. W pazie „Brzózka" woda najlepiej przenika do najtrudniej dostępnych odcinków je...
AntyRak