Clancy Tom - Czerwony Królik.pdf - Clancy Tom - Jurand2007

TOM CLANCY

CZERWONY KRÓLIK

RED RABBIT

Przełożył: Jan Kraśko

Wydanie oryginalne: 2002

Wydanie polskie: 2003

Danny’emu O.

i strażakom z 52. drużyny 52. jednostki

Bohaterami bywają często najzwyklejsi

ze zwykłych ludzi.

Henry David Thoreau

Najdonioślejsze w życiu człowieka jest to,

że opanował on sztukę przekonywania duszy

do dobra lub zła.

Pitagoras

Człowiek, który nie uznaje zrządzeń niebios,

zawsze będzie człowiekiem przeciętnym.

Konfucjusz

Prolog

Ogród

Doszedł do wniosku, że najbardziej przerażające będzie prowadzenie

samochodu. Kupił już jaguara – dżegjuaara: będzie musiał zapamiętać, że tak to się

tu wymawia – ale chociaż był w salonie aż dwukrotnie, za każdym razem

podchodził do samochodu ze złej strony. Sprzedawca się z niego nie śmiał, lecz Ryan

był pewien, że chciał. Dobrze chociaż, że nie wsiadł lewymi drzwiami i nie zrobił z

siebie kompletnego idioty. Prawidłową stroną drogi była tu strona lewa: to też

będzie musiał wbić sobie do głowy. Lewy pas międzystanówek – nie, autostrad: w

tym kraju nazywano je autostradami – był pasem wolnym. Wszystkie elektryczne

wtyczki miały tu tęgiego zeza. A w domu nie było centralnego ogrzewania, mimo

wysokiej ceny, jaką za niego zapłacił. Ani centralnego ogrzewania, ani klimatyzacji,

chociaż klimatyzacja nie była tu pewnie konieczna. Angielski klimat nie należał do

najgorętszych: miejscowi zaczynali padać na ulicach, gdy temperatura przekraczała

dwadzieścia cztery stopnie Celsjusza. Ciekawe, jak by się czuli w Waszyngtonie.

Najwyraźniej rymowanka o „wściekłych psach i angolach” była już nieaktualna.

Ale cóż, mogło być gorzej. Ostatecznie miał kartę uprawniającą do zakupów w

Greenham Commons, pobliskiej bazie sił powietrznych, w sklepie zaopatrywanym

przez Air Force Exchange Service, służbę kwatermistrzowską znaną jako PX, tak

więc nie groził im przynajmniej brak amerykańskich hot dogów i produktów

podobnych do tych, które kupował w rodzinnym Marylandzie.

I wszędzie te fałszywe nuty, tyle fałszywych nut. Ot, choćby angielska telewizja.

Zupełnie nie przypominała amerykańskiej, to oczywiste. Nie, żeby chciał wegetować

przed fosforyzującym ekranem – to mu raczej nie groziło – ale mała Sally

potrzebowała codziennej dawki kreskówek. Poza tym, nawet jeśli czytał coś

ważnego, wyciszone, dochodzące z tła odgłosy jakiegoś idiotycznego talk‐show

zawsze działały na niego uspokajająco. Ale dzienniki były całkiem niezłe, natomiast

gazety bardzo dobre – lepsze od tych, które czytywał w domu, chociaż już teraz

wiedział, że będzie mu brakowało porannej „Far Side”. Miał nadzieję, że zastąpi ją

„International Tribune”. Mógł kupować ją w kiosku na stacji. Tak, musiał przecież

śledzić przebieg rozgrywek baseballowych.

Ci od przeprowadzek – tu nazywano ich spedytorami – uwijali się jak w ukropie

pod czujnym okiem Cathy. Dom jako taki nie był zły, choć dużo mniejszy od ich

domu na Peregrine Cliff; na czas wyjazdu wynajęli go pułkownikowi piechoty

morskiej, który nauczał dziarskich młodzieńców i poważne dziewczęta z Akademii

Marynarki Wojennej. Okna sypialni wychodziły na ogród o powierzchni – tak na oko

– tysiąca metrów kwadratowych; pośrednik handlu nieruchomościami bardzo go

wychwalał. Poprzedni właściciele musieli spędzać tam masę czasu, sadząc szpalery

pięknych róż, głównie czerwonych i białych, pewnie dla uczczenia dynastii

Lancasterów i Yorków. Między czerwonymi i białymi zasadzili też różowe dla

przypomnienia, że rodziny te połączyły się ze sobą, by stworzyć dynastię Tudorów i

– po śmierci Elżbiety I, ostatniej przedstawicielki tego rodu – założyć królewską

dynastię, którą Ryan nie bez powodów bardzo polubił.

Pogoda też była całkiem, całkiem. Przyjechali tu przed trzema dniami i przez ten

czas ani razu nie padało. Słońce wschodziło wcześnie i zachodziło późno, natomiast

zimą, tak przynajmniej słyszał, pokazywało się tylko i momentalnie znikało. Nowi

przyjaciele z Departamentu Stanu mówili mu, że długie noce mają fatalny wpływ na

zdrowie dzieci, że maluchy źle je znoszą: maluchy takie jak ich czteroipółletnia Sally.

Pięciomiesięczny Jack pewnie jeszcze takich rzeczy nie zauważał i spał jak zabity.

Spał i teraz, pod opieką niani, Margaret van der Beek, młodej, rudowłosej córki

pastora metodystów z Afryki Południowej; dziewczyna miała świetne referencje,

które tutejsza policja dokładnie sprawdziła. Pomysł zatrudnienia niani nie przypadł

Cathy do gustu. Na myśl, że jej własnym dzieckiem miałby opiekować się ktoś obcy,

krzywiła się tak, jakby ktoś przeciągnął przy niej paznokciami po tablicy, lecz tu, w

Anglii, był to stary, powszechnie szanowany zwyczaj, który sprawdził się doskonale

w przypadku niejakiego Winstona Spencera Churchilla. Panna Margaret została też

prześwietlona przez agencję sir Basila, natomiast agencja, w której pracowała, miała

oficjalne poparcie rządu Jej Królewskiej Mości. Ale cóż, znaczyło to tyle co nic i Jack

był tego świadom. Przed wyjazdem przeszedł odpowiednie przeszkolenie i wiedział,

że „opozycja” – tego angielskiego określenia używano również w Langley –

wielokrotnie penetrowała brytyjski wywiad. W CIA panowało przekonanie, że ich

spenetrować jeszcze nie zdołała, ale on miał co do tego duże wątpliwości. Ci z KGB

byli cholernie dobrzy, a ludzie, wiadomo: są chciwi. Rosjanie płacili dość kiepsko,

lecz niektórzy byli gotowi zaprzedać duszę i wolność za marne grosze. No i nie

nosili na ubraniu tablic z migającym napisem: Jestem zdrajcą .

Ze wszystkich szkoleń najbardziej zmęczyło go szkolenie na temat środków

bezpieczeństwa. Chociaż jego ojciec był policjantem, Jack nigdy nie nauczył się

myśleć tak jak on. Żmudne selekcjonowanie i analizowanie informacji

napływających do wydziału wraz z tonami nic niewartych śmieci nie miało nic

wspólnego z podejrzliwym zerkaniem na kolegów i udawaniem, że cudownie się z

nimi współpracuje. Często zastanawiał się, czy którykolwiek z nich tak na niego

zerka i doszedł do wniosku, że chyba jednak nie. Ostatecznie ciężko na to

stanowisko zapracował, czego dowodziły stare blizny na ramieniu, nie wspominając

już o koszmarnej nocy w Chesapeake Bay, o snach, w których pistolet – mimo jego

rozpaczliwych wysiłków – nigdy nie chciał wypalić, o krzyku przerażonej Cathy, o

alarmowych dzwonkach, które wciąż dzwoniły mu w uszach. Tamtą bitwę wygrał,

wygrał ją na pewno. W takim razie dlaczego w snach zawsze było inaczej? Może

potrafiłby mu to wyjaśnić jakiś psychiatra, ale, jak mawiały doświadczone żony,

trzeba było mieć tęgiego świra, żeby do niego pójść.

Sally biegała w kółko, oglądając nową sypialnię, podziwiając nowe łóżko, które

składali ci od przeprowadzek. On schodził im z drogi. Cathy twierdziła, że nie

nadaje się do nadzorowania tego rodzaju prac, mimo swojej skrzyneczki z

narzędziami, bez której żaden Amerykanin nie czuje się prawdziwym mężczyzną i

którą rozpakował niemal natychmiast po przyjeździe. Oczywiście ci od

przeprowadzek mieli swoje narzędzia i – co było równie oczywiste – zostali

prześwietleni przez Secret Intelligence Service, wywiad brytyjski, żeby jakiś

prowadzony przez KGB agent nie podłożył im w domu pluskwy. Nic z tego,

staruszku, nie tym razem.

– Gdzie jest nasz turysta? – Czyjś głos. I ten amerykański akcent.

Ryan zajrzał do holu, żeby sprawdzić, kto to, i...

Clancy Tom - Czerwony Królik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: