2_2007.pdf

MoŜe wczoraj, moŜe nie…

Za miasteczkiem, któŜ wie gdzie…

Prosto z domku tuŜ przy lesie,

Wiatr historię taką niesie:

Tatusiu! Tatusiu! – Wołałam biegnąc do niego. – A w śniegu się coś błyszczy!

Co się błyszczy w śniegu, tatusiu? Jakby ktoś pogubił brylanciki! Ale jak

wezmę ten śnieg do rączki, to wszystko znika.

Witaj Oleńko – tatuś uśmiechnął się i pocałował mnie w czółko.

Tatusiu! – zawołał zaśnieŜony Tomek, który właśnie przybiegł – Pójdziemy

budować igloo, jak mówiłeś?

Pójdziemy, oczywiście, ale najpierw chciałbym zjeść obiad, co wy na to?

Hm… Ja myślę, Ŝe jedzenie obiadu to zwykła strata czasu, tyle zabawy

się traci. Ale mamusia jednak zagoniła nas do stołu i dopiero po obiedzie

powiedziała:

No juŜ, zmykajcie budować to igloo. I tak siedzicie jak na szpilkach. Tylko

ubierzcie się ciepło!

Tomek szybko ubrał się i pobiegł po sanki, a ja nie mogłam za nim

nadąŜyć, bo zaplątałam się w szalik i pogubiłam rękawiczki. Dopiero, kiedy

pomogła mi mamusia, byłam wreszcie gotowa. W drodze na upatrzoną łąkę

tatuś ciągnął na sankach raz mnie, raz Tomka, a Gryzoń gonił dokoła nas i

poszczekiwał beztrosko. Na łące było duŜo świeŜego śniegu, który aŜ się

prosił, Ŝeby z niego coś ulepić.

Budowa igloo to bardzo skomplikowana i trudna sprawa.

Tatusiu, koniecznie muszą być trzy pokoje! – Zadecydował Tomek Bo skoro

Eskimosi mieszkają w takich domkach całymi rodzinami, to chyba muszą mieć

miejsce.

Oj synku, na pewno nie zdąŜylibyśmy w jeden dzień postawić takiej

budowli. – Odparł tatuś z uśmiechem – Myślę, Ŝe wam jeden pokój wystarczy.

Zrobiliśmy okrąg ze śniegu i lepiliśmy duŜe, śniegowe cegły, które

tatuś układał dokoła. To była strasznie cięŜka praca, i nie mogłam się doczekać

końca. Gryzoń chyba teŜ. Najpierw razem z nami wykopywał śnieg, a potem

tak śmiesznie obgryzał śniegowe kulki, które przyczepiły mu się do długiej

sierści na łapach i dyndały jak pompony. Później zaczął łapać padające płatki,

aŜ wreszcie chyba się znudził, bo usiadł i ziewnął. Tomek wskoczył do

naszego igloo i budował je od środka, a my podawaliśmy śnieg. Wydawało mi

się, Ŝe budujemy tak chyba ze sto godzin, aŜ wreszcie zostało nam tylko

połoŜyć dach. To zdecydowanie nie jest zadanie dla małych dziewczynek,

więc usiadłam na saneczkach i patrzyłam jak tatuś wycina patykiem taflę

śniegu. Gryzoń bacznie się przyglądał i ze zdziwieniem przekrzywiał łebek, a

potem zaczął biegać dookoła igloo i skomleć. Kiedy Tomek od dołu

Zima jest wspaniała. Mnóstwo zimnego śniegu, czyściutkiego i białego

jak firanki, które mamusia właśnie zawiesiła w oknach. Wpatrywałam się w

gwiazdki śniegu, które sfrunęły z nieba na moją rękawiczkę i kaŜda była

inna… Jak to moŜliwe? JuŜ chciałam pobiec do mamusi i zapytać, ale nagle

spomiędzy drzew w naszym ogródku wyskoczył promień słońca i sprawił, Ŝe

wszystko zaczęło błyszczeć… Śnieg, który przed chwilką był biały, teraz

iskrzył srebrem i złotem. Pochyliłam się nad śladami, które zostawiły moje

buciki i z zaciekawieniem obserwowałam co tak błyszczy w tym śniegu.

PrzecieŜ podobno to jest tylko woda, jak mówił tatuś.

Wtem poczułam pacnięcie na plecach. To mój rozbrykany brat Tomek rzucił

we mnie śnieŜką.

Co się tak przyglądasz temu śniegowi? Zgubiłaś coś?– zaśmiał się i rzucił

drugą śnieŜkę. Szybko zrobiłam swoją i rzuciłam w niego, ale odskoczył.

Starszy brat jest zawsze szybszy niŜ młodsza siostra i zawsze odskoczy, kiedy

się próbuje w niego trafić. Okropnie mi się to nie podoba! Powinno być choć

trochę sprawiedliwie! Ale na szczęście z pomocą przyszedł mi nasz piesek,

Gryzoń, którego mamusia właśnie wypuściła do ogrodu. Gryzoń, szczekając

radośnie, rozpędził się, wesoło skoczył na Tomka i wywrócił go prosto w

zaspę. Wybuchłam śmiechem, bo Tomek wyglądał jak zasapany bałwanek,

kiedy machał rękami i wyskrobywał się ze śniegu.

Brawo Gryzoń! – Zawołałam radośnie, ale piesek nagle stracił

zainteresowanie moim braciszkiem i pobiegł do bramki witać tatusia, który

właśnie wrócił z pracy.

podtrzymywał śniegowy dach, a tatuś ostroŜnie układał go na górze, nasz

piesek zaczął szczekać i podskakiwać.

Gryzoń! – krzyknęłam – Bądź cicho! Dlaczego szczekasz? To nasz zimowy

domek, nie podoba ci się?

I wtedy stało się coś strasznego. Kiedy igloo się zamknęło, Gryzoń szczeknął,

rozpędził się i wskoczył na samą górę! Zawalił się dach i kawałek ściany, a

piesek radośnie oblizywał Tomka, który znów gramolił się w śniegu i nie

wiedział co się stało.

Gryzoń, no co ty narobiłeś! – jęknął mój brat, kiedy wreszcie się podniósł. Na

widok tego pobojowiska wybuchłam płaczem.

Buuuu! To juŜ nie będziemy mieli domku…. Buuuuu!!!

Nie płacz, Oleńko, zaraz naprawimy igloo. – Tatuś pocieszył mnie i przytulił.

Ale ja byłam tak strasznie smutna, Ŝe nie mogłam przestać. PrzecieŜ tak się

napracowaliśmy, Ŝeby je zbudować… Nasz rudy winowajca znów ganiał obok

jak gdyby nigdy nic, poszczekiwał i świetnie się bawił.

Ale czemu Gryzoń to zrobił, tatusiu? – Zapytał Tomek.

Kiedy pies widzi, Ŝe komuś bliskiemu dzieje się jakaś krzywda, albo coś,

czego on nie zna, wtedy instynktownie próbuje go ratować – na swój sposób. –

Tatuś poklepał szczęśliwego Gryzonia po grzbiecie – Zobaczcie jak się cieszy,

Ŝe odnalazł Tomka.

No tak! – Wykrzyknął mój braciszek. – PrzecieŜ my nawet nie zrobiliśmy

drzwi!

Gryzoń pewnie się bał, Ŝe cię tam zostawimy i nie będzie miał z kim się

bawić piłką – powiedziałam, wycierając nosek w chusteczkę. – Pewnie się

przestraszył.

zaczynało się ściemniać, więc ruszyliśmy w drogę powrotną z zamiarem

wrócenia tu nazajutrz.

To teraz będziemy mogli zapraszać gości! – Ucieszył się Tomek, kiedy

zajadaliśmy kolację przy kuchennym stole.

Oj tak! – Uradowałam się, bo coś mi się przypomniało. – DuŜo, duŜo gości!

Jak najwięcej!

Tatuś się roześmiał i powiedział:

Oleńko, przecieŜ to igloo z trudem mieści nas troje, więc jak sobie

wyobraŜasz takie wizyty?

Yyy… To nie muszą wszyscy naraz przyjść. – Odparłam po namyśle. – Ale

będzie fajnie, bo na pewno kaŜdy przyniesie jakiś prezent! Pamiętasz, Tomek,

jak duŜo gości przyszło do nas, kiedy urodził się Maciuś? I wszyscy mieli

podarunki! – Przymknęłam oczy i przypominałam sobie jak razem z Tomkiem

rozrywaliśmy kolorowe, szeleszczące opakowania Maciusiowych prezentów.

Phi – mój braciszek wzruszył ramionami – teŜ mi podarunki. Śpiochy i

pieluchy! PrzecieŜ to Ŝaden prezent dla niego!

Za to grzechotka, którą dostał od nas była najlepszym prezentem, bo Maciuś

ciągle się nią bawi! – Powiedziałam z przekonaniem.

No tak. – Zastanowił się Tomek – Pieluszki są potrzebne, ale to Ŝadna

przyjemność… To trochę tak jakbym ja dostał w prezencie na przykład

marchewkę… TeŜ podobno jest mi potrzebna, bo zdrowa.

Ciekawe jak by ci ją zapakowali! – Roześmiałam się. – MoŜe owinęliby

wstąŜką i zrobili kokardkę!

Rodzice z rozbawieniem słuchali naszej rozmowy.

No, ale przyznaj sama, mamusiu, Ŝe najlepszy prezent to taki, który sprawia

nam przyjemność. – Tomek próbował bronić swojego zdania.

Tomeczku, – powiedziała mamusia, zbierając puste talerze ze stołu –

prezenty, które goście przynieśli dla Maciusia są mu teraz o wiele bardziej

potrzebne niŜ zabawki.

Tomek siedział zamyślony i chyba nie bardzo przekonany, bo z niechęcią

spoglądał na ubranka naszego braciszka przygotowane do wyprasowania.

A czy pamiętacie co dostał Pan Jezus, kiedy się urodził? – Zapytał tatuś.

Kiedy odwiedzili go ci trzej królowie ze Wsch… nie... z Zacho… hm… ze

Wschodu!? – Przypomniałam sobie.

Nie królowie, tylko mędrcy ze Wschodu, Oleńko. I co przynieśli?

Złoto, kadzidło i Mirkę. Wymienił szybko Tomek, bo niedawno czytaliśmy

razem tą historię.

Naprawmy szkody – zachęcił nas tatuś – i

tym razem koniecznie zbudujmy wejście!

Wkrótce potem nasz zimowy domek był

gotowy. Wyglądał pięknie. Tomek podrapał

się po brodzie i zaczął narzekać, Ŝe trochę

krzywe to igloo, ale ja byłam zachwycona.

Wspaniale! – Zawołałam, kiedy tatuś

skończył wycinać małe okienko w ścianie. –

Szkoda, Ŝe teraz nie rosną kwiatuszki, bo

zaraz posadziłabym jakieś na parapecie i

wyglądałyby ślicznie.

Zimowe dni są krótkie i powoli

Mamusia, która w przedpokoju nalewała Gryzoniowi wody do miski,

roześmiała się nagle.

Mirrę, synku – poprawił tatuś mojego brata. – No i jak podobają wam się

takie prezenty? Czy Pan Jezus dostał to wszystko, Ŝeby mógł się bawić?

A co to jest to ka… kadzidło? – Zapytałam, gramoląc się tatusiowi na kolana.

Kadzidło zanosiło się do świątyni, by uwielbić Boga. Mirra równieŜ uŜywana

była jako kadzidło, a takŜe jako kosmetyk do pielęgnacji ciała. Natomiast złoto

pozwoliło zapłacić za pierwsze wydatki.

No to faktycznie nic do zabawy… zdecydowałam po namyśle.

I podobnie prezenty, które nasi goście przynieśli dla Maciusia pozwoliły nam

zapewnić mu start. Na przykład pieniąŜki, które dostaliśmy od babci i dziadka

pozwolą nam kupić wózek.

Będziemy jeździć z Maciusiem na spacery i teŜ będzie mu się podobało, –

ucieszyłam się – a to prawie tak, jakby dostał zabawkę.

Ale to koniecznie taki wózek z TURBOnapędem i amorami! – Tomek aŜ

wstał z przejęcia.

MoŜe bez napędu, ale amortyzatory, kto wie. – Uśmiechnął się tatuś i

mrugnął do nas.

A tak naprawdę, kiedy przychodzą goście, nie cieszymy się dlatego, Ŝe

przynieśli prezenty. – Mamusia weszła do kuchni, niosąc na rękach naszego

maleńkiego braciszka. Radością jest sama ich obecność, nawet jeśli nie

przyniosą Ŝadnego podarku. – Dodała.

Tatuś wziął ze stoliczka swoją Biblię, obrócił kilka kartek i powiedział:

Zobaczcie, co napisano w 13 rozdziale Listu do Hebrajczyków: „ Gościnności

nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli.”

Pan Bóg chce, Ŝebyśmy byli gościnni.

Ola… Tomek lekko szturchnął mnie łokciem i szepnął – a pamiętasz tego

wujka, którego nie znaliśmy, a przyjechał bez prezentu?

No pewnie, Ŝe pamiętam. A my zastanawialiśmy się gdzie go schował.

Faktycznie, po urodzeniu Maciusia wszyscy goście zasypywali go

podarkami, a ten wujek nic nie miał. Wiem, bo razem z Tomkiem ukradkiem

spoglądaliśmy mu do torby. A mimo to, rodzice tak bardzo się ucieszyli na

jego widok i powitali go z ogromną radością. Tatuś potem tłumaczył, Ŝe

strasznie dawno się nie widzieli, i wujek nic nie wiedział o urodzinach

Maciusia.

Wiesz co, powiedział po chwili mój starszy brat– pomyślałem sobie, Ŝe

moglibyśmy jutro zabrać trochę słodyczy, albo owoców i zaprosić naszych

kolegów, Ŝeby pokazać im igloo.

I wyprawimy tam przyjęcie! – Zakrzyknęłam uradowana. – Przyjęcie z okazji

postawienia zimowego domku! Zaproszę wszystkie moje koleŜanki i będzie

wspaniale! – ZmruŜyłam oczy i wyobraziłam sobie wielgachny stół z biało

czerwonym obrusem, uginający się pod smakołykami, a wokół naszych

przyjaciół, których gościmy jako gospodarze igloo. – Będzie wspaniale…

szepnęłam rozmarzona – nawet, jeśli nie przyniosą prezentów.

Maciusiowi chyba teŜ spodobał się ten pomysł, bo znienacka

zakrzyknął wesoło i energicznie machnął w powietrzu swoją grzechotką.

Moje igloo było ze śniegu nie z piasku

I nie przewidziałam Gryzonia na daszku

Rozwalił rudzielec nasz wspaniały domek

Pod jego bryłami został mój brat Tomek

Czy uwaŜnie przeczytałeś historię?

RozwiąŜ

krzyŜówkę.

Wypełniać naleŜy

tylko szare pola.

Hasło odczytaj z pól

oznaczonych

przerywaną linią.

POZIOMO

3 . Pracuje w sądzie.

8 . W oknie więzienia.

14 . Brat Chama i Jafeta.

15 . Kolor domku z opowieści.

16 . Kobiety, które malują obrazy

17 . Dmuchający twórca zaspy.

18 . DuŜy antałek.

23 . Nazwisko bohaterów opowieści.

25 . Długi między salami lekcyjnymi.

PIONOWO

4 . Psuje komputer lub

nasze zdrowie.

5 . Efekt przeziębienia.

9 . Na nim grają w hokeja.

10 . Były przed zapalniczką.

11 . Nagroda filmowa lub imię.

12 . Siostra Marii.

13 . Najczęściej myjemy nim ręce.

20 . W nich tkwiła siła Samsona.

21 . Ewa miała męŜa…….

1. Jan Chrzciciel ochrzcił Pana Jezusa

w Jordanie.

Rut była teściową Noemi. A

2. Juda był bratem Symeona.

Król Salomon i król Dawid nie byli

rodziną.

3. Pan Jezus opowiedział przypowieść

o siewcy.

Jednym z apostołów był Jakub. C

4. Dawid był synem Saula.

Estera była śydówką.

5. Po wędrówce przez pustynię naród

Izraelski dotarł do Ziemi Obiecanej.

Naaman, aby wyzdrowieć,

zanurzył się w Morzu

Czerwonym.

UKOŚNIE

1 . Nakrycie głowy z antenką.

2 . Słynna mrówka lub ostatnia litera alfabetu.

6 . Cicho........

7 . W czasie mrozu okleja szyby.

19 . Gdy wiatr wieje tworzy się śnieŜna.......

22 . Deszcz, śnieg, grad to.....

24 . Część nogi nad kolanem.

6. Syn Marnotrawny miał brata.

Piotr był celnikiem.

7. Jakub miał dziesięciu synów.

Autorem Listu do Rzymian jest

apostoł Paweł.

Owoce, do których dotarłeś doprowadzą Cię do

dwóch wersetów o gościnności. Zapisz je poniŜej.

Na pytania 17 odpowiedz TAK lub

NIE. Zacznij od góry piramidki i za

kaŜdą odpowiedzią kieruj się

zgodnie ze strzałkami w dół.

To samo powtórz z pytaniami

AG. Jeśli odpowiedziałeś

prawidłowo, dotarłeś

do dwóch symboli.

Zapamiętaj je.

Werset (1)

.......................................................................................................

....................................................................................

Werset (2)

.....................................................................................

.........................................................................................................................

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: