Gwiezdne Wojny 107 - Trylogia Koreliańska III - Zwycięstwo na Centerpoint.pdf - Cykl Star Wars 1 - 157 [ebook pl] [pdf] - nn.barb

Roger MacBride Allen

Zwyci ę stwo na Centerpoint

ZWYCI Ę STWO NA CENTERPOINT

Tom III trylogii KORELIA Ń SKIEJ

ROGER MacBRIDE ALLEN

Przekład

ANDRZEJ SYRZYCKI

Roger MacBride Allen

Zwyci ę stwo na Centerpoint

Tytuł oryginału

SHOWDOWN AT CENTERPOINT

Redakcja stylistyczna

KATARZYNA STACHOWICZ-GACEK

Redakcja techniczna

ANNA BONISŁAWSKA

Korekta

JOANNA CIERKO Ń SKA

Ilustracja na okładce

DREW STRUZAN

Opracowanie graficzne okładki

STUDIO GRAFICZNE WYDAWNICTWA AMBER

Skład

WYDAWNICTWO AMBER

Informacje o nowo ś ciach i pozostałych ksi ąŜ kach Wydawnictwa AMBER oraz

mo Ŝ liwo ść zamówienia mo Ŝ ecie Pa ń stwo znale źć na stronie Internetu

http://www.amber.supermedia.pl

Published originally under the title

Showdown at Centerpoint by Bantam Books

For the Polish edition

ISBN 83-7245-233-4

Dla Mandy Slater,

która była przy mnie, kiedy to si ę zacz ę ło

Roger MacBride Allen

Zwyci ę stwo na Centerpoint 6

ucz ę szczałem do jedenastej klasy, Beth uczyła mnie angielskiego, a obecnie bardzo

kiepsko gra w pokera. Kiedy si ę dowiedziała o tej dedykacji, tak si ę przej ę ła, Ŝ e

natychmiast przyst ą piła do działania - i zacz ę ła przegl ą da ć maszynopis w nadziei, Ŝ e

wyłapie bł ę dy gramatyczne. Niech si ę to stanie dla was ostrze Ŝ eniem, Ŝ eby zawsze

dawa ć z siebie jak najwi ę cej. Nikt z nas przecie Ŝ nie wie, kiedy nasza nauczycielka

angielskiego zechce si ę zaj ąć sprawdzaniem, co pozostało z jej nauki.

O D A U T O R A

Pragn ą łbym podzi ę kowa ć Tomowi Dupree, Jennifer Hershey i wszystkim innym

zacnym ludziom z wydawnictwa Bantam Spectra, którzy przez cały czas, kiedy pisałem

te powie ś ci, okazywali mi ogromne zaufanie. Chciałbym tak Ŝ e przekaza ć wyrazy

wdzi ę czno ś ci Eleanor Wood i Lucienne Diver za poparcie i skuteczne dbanie o

finansowe aspekty całego przedsi ę wzi ę cia.

Pragn ę te Ŝ podzi ę kowa ć swojej Ŝ onie, Eleanore Fox, która - aczkolwiek miała na

głowie tyle spraw - musiała si ę uczy ć nowego j ę zyka i pakowa ć wszystko, czego

wymagała przeprowadzka do Brazylii. Z pewno ś ci ą miałaby l Ŝ ejsze Ŝ ycie, gdyby pod

jej nogami nie pl ą tał si ę pewien powie ś ciopisarz. Mimo to doskonale sobie poradziła w

trudnej i nietypowej sytuacji. Nic dziwnego; Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Stanów Zjednoczonych zatrudnia tylko najlepszych. A przynajmniej tak si ę stało w jej

przypadku.

Dzi ę kuj ę tak Ŝ e Mandy Slater, kole Ŝ ance i powierniczce, której zadedykowałem

niniejsz ą ksi ąŜ k ę . Była tam - w kuchni pewnego mieszkania w Waszyngtonie - kiedy

zadzwonił telefon, powołuj ą cy mnie do czynnej słu Ŝ by jako autora powie ś ci z cyklu

„Gwiezdne Wojny". To wła ś nie Mandy pomogła mi doj ść do przekonania, Ŝ e dam

sobie rad ę z tym wyzwaniem. I je Ŝ eli si ę oka Ŝ e, Ŝ e rzeczywi ś cie sobie poradziłem,

prosz ę wszystkich, którzy j ą spotkaj ą , aby powiedzieli jej, i Ŝ miała racj ę .

Rzecz jasna, pewien problem mo Ŝ e stanowi ć spotkanie Mandy. Ostatnio, kiedy j ą

widziałem, przebywała w Nowym Orleanie, a przyleciała tam z Rumunii przez Londyn,

po czym miała niedługo lecie ć do Chicago. Przedtem spotkałem si ę z ni ą we Fresno w

Kalifornii, gdzie była jednym z go ś ci na moim weselu; jeszcze przedtem w Londynie, a

przed Londynem - je ś li mnie pami ęć nie myli - w Toronto. Po pewnym czasie trudno

sobie przypomnie ć , dok ą d i kiedy podró Ŝ owała. Niemniej jednak, Mandy, bardzo

dzi ę kuj ę .

Je Ŝ eli mowa o podró Ŝ owaniu, jedn ą z długoletnich i dobrych tradycji powie ś ci z

cyklu „Gwiezdne Wojny" jest to, Ŝ e wszystko dzieje si ę wsz ę dzie naraz. Obawiam si ę ,

Ŝ e drug ą ksi ąŜ k ę tej trylogii napisałem niemal w cało ś ci w Waszyngtonie i jego

okolicach - no, mo Ŝ e jeszcze troch ę w trakcie podró Ŝ y do Filadelfii i Nowego Jorku.

Trzecia powie ść powstała nie tylko w takich miejscach jak Aarlington w Wirginii,

Bethesda w Maryland i kilku innych miejscowo ś ciach o podobnych nazwach, ale tak Ŝ e

w Nowym Jorku, Miami, na Karaibach i nad Amazonk ą , w Sao Paulo i w Brasilii.

Została zredagowana w Bethesda, w Norfolk w Wirginii, w Atlancie i Montgomery w

Alabamie oraz w Biloxi w stanie Missisipi. Je Ŝ eli to nie oznacza dla was wystarczaj ą co

du Ŝ ej ruchliwo ś ci, b ę dziemy musieli porozmawia ć .

Roger MacBride Allen kwiecie ń 1995

Brasilia, Brazylia

I jeszcze jedna uwaga, dotycz ą ca niebezpiecze ń stw zwi ą zanych z dedykowaniem

czegokolwiek nauczycielkom angielskiego. Jak pami ę tacie, drugi tom tej trylogii

zadedykowałem Beth Zipser i jej m ęŜ owi Mike'owi. Wiele ksi ęŜ yców temu, kiedy

Roger MacBride Allen

Zwyci ę stwo na Centerpoint 8

selonia ń skie gwiezdne jednostki tak Ŝ e nie grzeszyły niezawodno ś ci ą . Han przestawił

d ź wigni ę przeł ą cznika zasilania i zaczekał, a Ŝ system inwertera obudzi si ę do Ŝ ycia.

Zaczynał w ą tpi ć , czy był przy zdrowych zmysłach, kiedy zgłosił si ę na ochotnika,

aby sprowadzi ć wła ś nie ten sto Ŝ kostatek z mroków przestworzy na powierzchni ę

Selonii. Mógł Ŝ yczy ć obu Seloniankom wiele szcz ęś cia, a potem po Ŝ egna ć si ę i

odlecie ć na pokładzie „Ognistej Jade". Przypuszczał jednak, Ŝ e kiedy co ś powinno by ć

zrobione, a tylko on potrafił to zrobi ć , zgłaszanie si ę na ochotnika miało w sobie co ś z

przymusu. Prawd ę mówi ą c, Han nie miał wielkiego wyboru. Nie mógł zostawi ć

Drackmus na łasce losu. Zaci ą gn ą ł wobec niej pewien dług... wobec niej i jej ziomków.

Co wi ę cej, Drackmus wyra ź nie o ś wiadczyła, Ŝ e musi wyl ą dowa ć wła ś nie tym

sto Ŝ kostatkiem. Jej ziomkowie nie mogli sobie pozwoli ć na pozostawienie w

przestworzach jakiejkolwiek jednostki - bez wzgl ę du na to, jak mało sprawnej albo

zawodnej. Nie nazwany sto Ŝ kostatek mógł przypomina ć stert ę lataj ą cego złomu, ale

Drackmus u ś wiadomiła Hanowi, Ŝ e i tak jednostka jest w lepszym stanie ni Ŝ cokolwiek,

czym Selonianki dysponowały w tej chwili. A ś ci ś lej, w lepszym stanie ni Ŝ jakakolwiek

inna jednostka, jak ą miała do dyspozycji Nora Hunchuzuc i nale Ŝą cy do niej

Republikani ś ci.

R O Z D Z I A Ł

CORAZ BLI ś EJ

- Czcigodny Solo, stracili ś my ogromnie du Ŝ o czasu! - zapiszczał głos Drackmus w

odbiorniku interkomu. - Je Ŝ eli nie odzyskamy panowania nad sterami, wlecimy w

górne warstwy atmosfery szybciej ni Ŝ si ę spodziewamy!

Urz ą dzenie wydało zduszony skowyt i umilkło. Widocznie albo system ł ą czno ś ci z

kabin ą sto Ŝ kostatku odmawiał posłusze ń stwa, albo Han miał wielkie szcz ęś cie i

Drackmus zaczynała traci ć głos. To byłoby naprawd ę co ś wspaniałego.

Przeł ą czył urz ą dzenie na nadawanie i postarał si ę skupi ć na wykonywanej pracy.

- Nie gor ą czkuj si ę tak, Drackmus - odparł, a wła ś ciwie prawie krzykn ą ł. - Twój

nadajnik interkomu powinien zosta ć poddany szczegółowym ogl ę dzinom. Powiedz

czcigodnej pani pilot Salculd, Ŝ e wła ś nie sko ń czyłem.

Dlaczego, na miło ść wszech ś wiata, wszystkie awaryjne naprawy na pokładzie

statku musiały by ć dokonywane w takim po ś piechu? - pomy ś lał z gorycz ą . - Czego nie

dałbym za to, Ŝ eby mie ć teraz u boku Chewbacc ę !

- Dlaczego mam si ę nie gor ą czkowa ć ? - usłyszał z odbiornika komunikatora. - Czy

temperatura mojego ciała mo Ŝ e mie ć co ś wspólnego z przestrzeganiem procedur

bezpiecze ń stwa?

Han westchn ą ł i ponownie wcisn ą ł guzik nadajnika.

- To tylko takie wyra Ŝ enie - powiedział. - Chodziło mi o to, Ŝ eby ś zachowała

cierpliwo ść - dodał szybko, staraj ą c si ę nie traci ć własnej.

Drackmus była Seloniank ą , a wi ę kszo ść Selonianek nie lubiła lata ć . Mo Ŝ na było to

zrozumie ć , jako Ŝ e Ŝ yły przewa Ŝ nie pod powierzchni ą gruntu, ale zmuszony do

wykonywania rozkazów cierpi ą cej na agorafobi ę istoty Han miał wra Ŝ enie, Ŝ e niedługo

oszaleje.

Dokonał ostatniego przeł ą czenia, zatrzasn ą ł klap ę ostatniego panelu i zacisn ą ł

kciuki, Ŝ eby si ę udało. To powinno wystarczy ć - powiedział sobie. Najwy Ŝ szy czas,

Ŝ eby wreszcie co ś funkcjonowało, jak powinno. Je Ŝ eli sto Ŝ kostatek, na którego

pokładzie si ę znajdował, był typowym przykładem w swoim rodzaju, pozostałe

- Pospiesz si ę , czcigodny Solo! - zawołała ponownie starsza Seloniank ą .

Dlaczego ten interkom nie mógł pój ść w ś lady wszystkich innych urz ą dze ń , jakie

raz po raz odmawiały posłusze ń stwa? Han uderzył otwart ą dłoni ą we wł ą cznik

nadajnika.

- Przygotuj si ę , Drackmus - ostrzegł. - Pani pilot Salculd, prosz ę zwraca ć uwag ę

na wskazania mierników poboru mocy!

Ś wiadomo ść tego, Ŝ e opowiada si ę po stronie Nory Hunchuzuc, uspokajałaby go

troch ę bardziej, gdyby wiedział, kim albo czym jest owa tajemnicza Nora... Był pewien

jedynie tego, Ŝ e Hunchuzuc jest cz ęś ci ą amorficznej frakcji mieszkaj ą cych na Korelii

Selonian, którzy nadal - o ile Drackmus wiedziała - tworzyli sojusz selonia ń skich Nor,

uwa Ŝ aj ą cych si ę za Republikanistów i popieraj ą cych Now ą Republik ę . Wiedział

równie Ŝ , Ŝ e stara si ę im pomóc.

Drackmus nale Ŝ ała do Nory Hunchuzuc i albo porwała Hana, albo uwolniła go z

wi ę zienia Thrackana Sal-Solo... a mo Ŝ e i jedno, i drugie. Han nadal nie był tego

pewien. Wszystko wskazywało na to, Ŝ e Hunchuzuc toczy walk ę ze sprawuj ą c ą władz ę

na samej Selonii Supernor ą . Walka ta nie miała jednak nic wspólnego ze zmaganiami

Nowej Republiki z ró Ŝ nymi ugrupowaniami rebeliantów. Ci ostatni pragn ę li przej ąć

władz ę na planetach systemu Korelii. Zapewne tylko w wyniku zbiegu okoliczno ś ci

działo si ę to w tym samym czasie. Supernor ą trzymała stron ę Absolutystów, d ąŜą cych

do całkowitego uniezale Ŝ nienia si ę Selonii od jakiejkolwiek innej władzy. Mo Ŝ liwe, Ŝ e

członkowie Nory Hunchuzuc sprzyjali Republikanistom, a Supernor ą popierała

Absolutystów; Han jednak zaczynał dochodzi ć do wniosku, Ŝ e chyba Ŝ adna z

walcz ą cych stron nie d ąŜ y zbyt energicznie do osi ą gni ę cia celu. Wygl ą dało na to, Ŝ e

ka Ŝ dej Norze najbardziej zale Ŝ y na pokonaniu swoich politycznych przeciwników.

Han u ś wiadamiał sobie jeszcze kilka innych prawd. Pami ę tał o tym, Ŝ e uwalniaj ą c

go z celi okrutnego krewniaka, Drackmus ocaliła mu Ŝ ycie. Co wi ę cej, podj ę ła ryzyko i

traktowała Hana jak równego sobie. Nie mógł przecie Ŝ zapomnie ć o tym, Ŝ e to członek

jego rodziny - Thrackan Sal-Solo - traktował krewnych Selonianki z wyj ą tkowym

okrucie ń stwem. Zgodnie z przyj ę tymi na Selonii standardami post ę powania to

wystarczyło, Ŝ eby uwa Ŝ a ć Hana za złoczy ń c ę , morderc ę i potwora. A mimo to

Drackrnus postanowiła rozstrzygn ąć w ą tpliwo ś ci na jego korzy ść . Zachowała si ę

przyzwoicie; okazała mu szacunek. I chocia Ŝ Han nie wiedział o niej nic wi ę cej, to mu

wystarczyło.

- Kiedy to zacznie działa ć ? - zawołała Drackmus jeszcze bardziej piskliwie. - Od

planety dzieli nas coraz mniejsza odległo ść !

- Tak dzieje si ę zawsze, kiedy statek usiłuje wyl ą dowa ć - mrukn ą ł Han do siebie.

Szacunek szacunkiem, ale uwagi Selonianki zaczynały działa ć mu na nerwy.

Jeszcze raz przycisn ą ł guzik nadajnika interkomu i powiedział:

- To ju Ŝ działa. Powiedz Salculd, Ŝ e inwerter funkcjonuje prawidłowo. Niech

wł ą czy zasilanie wszystkich obwodów, to przekonamy si ę , które działaj ą , a które si ę

zepsuły.

- Uczy ń my tak, czcigodny Solo - odezwał si ę cichy, zaniepokojony głos z

odbiornika interkomu. - Salculd mówi, Ŝ e wł ą cza zasilanie obwodów kontrolnych i

pomiarowych.

Han, kl ę cz ą cy przed płyt ą kontrolnego szybu, usłyszał basowy pomruk i pomy ś lał,

Ŝ e mo Ŝ e powinien zachowa ć wi ę ksz ą odległo ść od obwodów inwertera. Wstał i cofn ą ł

si ę pod przeciwległ ą ś cian ę . Po sekundzie czy dwóch pomruk ustał, a na płycie

kontrolnego panelu zapaliły si ę ś wiatełka na znak, Ŝ e urz ą dzenie działa prawidłowo.

Han przycisn ą ł znowu guzik nadajnika interkomu.

- Nie miejcie mi tego za złe, ale s ą dz ę , Ŝ e wszystko jest w porz ą dku! - krzykn ą ł do

mikrofonu. - Przydały si ę te cz ęś ci, które dostali ś my od Mary Jade. Kiedy zechcecie,

mo Ŝ ecie przejmowa ć stery.

- Miło nam to słysze ć , najczcigodniejszy Solo. - W głosie Drackmus zabrzmiała

niemal namacalna ulga. - Naprawd ę bardzo si ę cieszymy. Za chwil ę przyst ę pujemy do

działania.

Lampki zamigotały na dowód, Ŝ e inwertery zacz ę ły pobiera ć wi ę cej energii.

- Nie spieszcie si ę tak bardzo - ostrzegł Han. - Przyspieszajcie spokojnie i powoli,

dobrze?

- Wła ś nie tak post ę pujemy, szlachetny Solo. I przestaniemy, kiedy jednostka

zacznie pracowa ć jedn ą trzeci ą mocy. Nie zamierzamy poddawa ć silników kolejnym

przeci ąŜ eniom.

- To brzmi rozs ą dnie - przyznał Han. - Mimo to my ś l ę , Ŝ e powinienem wróci ć do

was i mie ć oko na wszystko, Ŝ eby znów nie stało si ę co ś złego.

Podszedł do drabinki, wspi ą ł si ę po szczeblach na wy Ŝ szy poziom i skierował ku

wierzchołkowi sto Ŝ ka, do kabiny.

Sto Ŝ kostatek rzeczywi ś cie przypominał p ę katy sto Ŝ ek, w którym silniki

usytuowano w podstawie, a kabin ę pilota tu Ŝ przy wierzchołku. Cz ęść s ą siaduj ą c ą z

dziobem wykonano z prawie całkowicie przezroczystego transpleksu, dzi ę ki czemu

widok przestworzy dosłownie zapierał dech w piersi. Pilotuj ą ca kapsuł ę Selonianka

Salculd le Ŝ ała na plecach i mogła widzie ć wszystko, co działo si ę przed ni ą i nad ni ą .

Roger MacBride Allen

Zwyci ę stwo na Centerpoint 10

Gdyby pilotem sto Ŝ kostatku był człowiek, nie czułby si ę w takiej pozycji zbyt

wygodnie. Rzecz jasna, Selonianki nawet nie usiłowały udawa ć , Ŝ e s ą lud ź mi.

Salculd usłyszała, Ŝ e Han wspina si ę po drabince, i szybko obejrzała si ę przez

rami ę . Obdarzaj ą c go szerokim u ś miechem, ukazała chyba wszystkie podobne do kłów

ostre z ę by, po czym znów zaj ę ła si ę swoj ą prac ą . Sprawiała wra Ŝ enie zadowolonej i

odpr ęŜ onej.

W przeciwie ń stwie do niej Drackmus, nerwowo przechadzaj ą ca si ę w tylnej cz ęś ci

kabiny, wygl ą dała na smutn ą i zaniepokojon ą .

Mimo i Ŝ Selonianie zaliczali si ę do grona istot chodz ą cych na dwóch nogach, ich

ciała ró Ŝ niły si ę budow ą od ludzkich. Byli wy Ŝ si, szczuplejsi; mieli krótsze r ę ce i nogi,

ale nieco dłu Ŝ szy tułów. Potrafili porusza ć si ę równie szybko i sprawnie - i to bez

wzgl ę du na to, czy chodzili na dwóch nogach, czy na czworakach. Palce r ą k i nóg

ko ń czyły si ę chowanymi pazurami, dzi ę ki czemu Selonianie doskonale wspinali si ę i

kopali. Mieli grube półtorametrowe ogony, którymi potrafili - niczym maczugami -

zadawa ć bardzo silne ciosy. Han miał okazj ę poczu ć ich sił ę na własnej skórze.

Twarze tych istot były poci ą głe i spiczasto zako ń czone, a całe ciała poro ś ni ę te

l ś ni ą c ą krótk ą sier ś ci ą . Sier ść Drackmus miała barw ę ciemnobrunatn ą . Ciało Salculd

porastała czarna szczecina - z wyj ą tkiem brzucha, gdzie rosły delikatniejsze, krótsze i

jasnobr ą zowe włosy. Obie istoty miały szczeciniaste bokobrody - równie pełne wyrazu

co ludzkie brwi, je Ŝ eli miało si ę cho ć troch ę wprawy w interpretacji znaczenia ich

ruchów. W ustach istot kryło si ę mnóstwo ostrych z ę bów. Ilekro ć zdarzało mu sieje

ogl ą da ć , Han nie miał Ŝ adnych kłopotów z interpretowaniem ich widoku. Krótko

mówi ą c, Selonianie byli sympatyczni i wywierali korzystne wra Ŝ enie.

- I jak wszystko si ę sprawuje? - zapytał Han, zwracaj ą c si ę do Selonianki siedz ą cej

za sterami. Mówił niewprawnie po selonia ń sku, poniewa Ŝ Salculd nie znała basica.

- Wszystko w porz ą dku, czcigodny Solo - odparła młodsza istota. - A

przynajmniej na razie, dopóki co ś nie odmówi posłusze ń stwa.

- Wspaniale - powiedział Han, chyba bardziej do siebie ni Ŝ którejkolwiek

Selonianki. - Jak my ś lisz, czcigodna Drackmus, wszystko teraz by ć dobrze?

- Ś wietnie, ś wietnie, wszystko idzie ś wietnie, dopóki nie roztrzaskamy si ę i nie

zginiemy - odrzekła piskliwie starsza Selonianka.

- Jak to dobrze, Ŝ e wreszcie w czym ś si ę zgadzamy - mrukn ą ł Han.

- To miłe, tak wszystko zaplanowa ć - odezwała si ę Salculd. - Oto zamierzałam

wyl ą dowa ć w normalny sposób. Teraz wiem, Ŝ e mi si ę to nie uda, w wyniku czego

roztrzaskamy si ę o powierzchni ę . Co za ulga.

- Do ść tego, pani pilot Salculd! - ofukn ę ła j ą starsza kole Ŝ anka. - Skup uwag ę na

swojej pracy.

- Tak jest, czcigodna Drackmus - odrzekła natychmiast Salculd przepraszaj ą cym

tonem.

Salculd miała spore do ś wiadczenie w pilotowaniu gwiezdnych statków. Znała

swoj ą kapsuł ę całkiem nie ź le... aczkolwiek mo Ŝ e nie tak dobrze, jak Han mógłby sobie

Ŝ yczy ć . Natomiast Drackmus, któr ą szkolono, aby umiała porozumiewa ć si ę z lud ź mi,

nie zdołała uko ń czy ć nauki i dlatego nie zawsze dawała sobie dobrze rad ę . Je Ŝ eli

Gwiezdne Wojny 107 - Trylogia Koreliańska III - Zwycięstwo na Centerpoint.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: