055. Reid Michelle - Kobieta z Rio de Janeiro.pdf - Romanse do segregacji - gosiadabrowska

Michelle Reid

Kobieta z Rio de

Janeiro

Tytuł oryginału: The Brazilian's Blackmailed Bride

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wykładany orzechową boazerią pokój miał w sobie staroświecką

elegancję; trudno było sobie wyobrazić, by ktoś mógł w nim gniewnie

podnieść głos. W normalnych okolicznościach Anton Luis Ferreira Scott-

Lee z pewnością by tego nie zrobił.

W tej sytuacji nie było jednak nic normalnego i gniew niewątpliwie

brzmiał w jego głosie, choć ukryty pod lodowatym tonem.

- Będę musiał zrezygnować - oznajmił, wprawiając pozostałych

dwoje obecnych w głębokie przerażenie.

Jego matka była zbyt piękna i młoda, żeby być wdową - miała

dopiero pięćdziesiąt lat. Najwyraźniej jednak nie zapomniała ponurej

przeszłości, która teraz wróciła, by ją prześladować.

- Ależ meu querido ... - odezwała się drżącym głosem. - Nie możesz

zrezygnować!

- Nie mam wyboru, do diabła.

Maria Ferreira Scott-Lee wzdrygnęła się, spuściła przejrzyste

brązowe oczy, nie mogąc znieść widoku zaciętej twarzy syna.

- Nie bądź szaleńcem, chłopcze - wyrzucił niecierpliwie Maximilian

Scott-Lee. - To nie ma nic wspólnego z bankiem! Spróbuj zachować nieco

dystansu.

Dystansu? Anton przeniósł spojrzenie na mężczyznę, którego całe

życie nazywał z miłością stryjem, i poczuł nagle gwałtowne pragnienie, by

walnąć go pięścią w twarz!

Żadnego dystansu, pomyślał i wbił wściekły wzrok w widok

rozciągający się za oknem wytwornego gabinetu w siedzibie rodu Scott-

Lee w Belgravii.

Pogoda była okropna. Deszcz siekący z ołowianoszarego nieba

zrywał z drzew ostatnie liście i ciskał je na plac w dole. Anton wiedział,

jak czują się te liście. Dwie godziny wcześniej w Londynie brał udział w

posiedzeniu zarządu, pewny siebie na fotelu przewodniczącego starego i

szanowanego Banku Scott-Lee.

A teraz...

Na jego zaciśniętych szczękach zadrgał mięsień, uwydatniając

świadczący o uporze dołek w brodzie - cechę, która do dziś nie budziła

żadnych podejrzeń, podobnie jak wiele innych spraw. Teraz musiał im

stawić czoło.

Chociaż właściwie dlaczego? Urodził się jako uwielbiane jedyne

dziecko brazylijskiej piękności Marii Ferreiry i bogatego angielskiego

bankiera Sebastiana Scott-Lee, a przynajmniej w to wierzył aż do dziś...

Uważał za oczywiste, że odziedziczył smukłą sylwetkę i ciemną latynoską

karnację po matce, a przenikliwy umysł bankiera po zmarłym ojcu, za

którym nadal tęsknił.

Po przeczytaniu listu od jakiegoś Brazylijczyka nazwiskiem Enrique

Ramirez, twierdzącego, że jest jego prawdziwym ojcem, uznał to w

pierwszej chwili za idiotyczny żart. Dopiero konfrontacja z matką i

stryjem zmusiła go do zmiany zdania. Teraz próbował dojść do ładu z

faktem, że Ramirez mówił prawdę, a człowiek, którego zawsze uważał za

swojego prawdziwego ojca, wiedział o romansie matki! Przeprowadzona

po cichu adopcja zapewniła Antonowi miejsce w życiu Sebastiana;

przybrany syn nigdy nie miał odkryć prawdy.

- Wiesz równie dobrze jak ja, że bez ciebie bank upadnie. - Max

przerwał ciężkie milczenie. - Ty jesteś tym bankiem, Anton. Jeśli

zrezygnujesz, wszyscy będą chcieli znać przyczynę. Prawda wyjdzie na

jaw i imię rodziny zostanie...

- Prawda nie wyjdzie na jaw - przerwał mu Anton ostro.

- Ponieważ mój brat o to zadbał - odparł starszy mężczyzna. - Kto

mógł się spodziewać, że Ramirez wyskoczy z pocałunkiem śmierci w

postaci testamentu i ostatniej woli?

„Pocałunek śmierci" - powtórzył Anton w myślach; przepełniała go

gorąca, jadowita gorycz.

- Nigdy nie przyszło ci do głowy, że ja mam prawo wiedzieć? - rzucił

oskarżycielsko matce.

Maria zamarła, zacisnęła smukłe palce na chusteczce.

- Twój ojciec nie chciał...

- Moim ojcem jest cholerny Enrique Ramirez! - wybuchnął.

- Nie. - Maria zadrżała i pokręciła głową. - Związek z Enrique to był

błąd, który ja popełniłam. Nie potrzebowałeś...

- ...wiedzieć, że od trzydziestu jeden lat żyję w kłamstwie?

Maria umilkła, zakryła chusteczką drżące wargi.

- Przepraszam - szepnęła po chwili.

- To niewiele zmienia.

- Nie rozumiesz, że...

- To nie ma znaczenia - przerwał jej znowu.

- Sądziłem, że jestem synem człowieka, którego kochałem i

szanowałem jak nikogo na świecie. Teraz się dowiaduję, że jestem

owocem romansu z jakimś wielbicielem gry w polo!

- To nie tak. - Maria stawała się coraz bledsza.

- Byłam... z Enrique, zanim wyszłam za twojego ojca.

- A więc tak - oczy Antona przesłaniała czerwona mgła wściekłości.

- Miałaś romans z tym typem. Zostawił cię w ciąży, więc rozejrzałaś się za

kimś, kto by go zastąpił, znalazłaś Sebastiana i po prostu go oszukałaś,

tak?

- Nie! - Pierwszy raz od początku tej rozmowy dała dowód swej

brazylijskiej krwi, zrywając się z miejsca. - Nie będziesz do mnie mówił

tym oskarżycielskim tonem! Twój ojciec wiedział od początku! Byłam z

nim uczciwa od pierwszej chwili. Wybaczył mi... a ciebie kochał jak syna!

To jego nazwisko jest na twojej metryce urodzenia. To on cię

wychowywał! Był z ciebie dumny i zawsze traktował jak swój największy

skarb! Jak śmiesz obrażać jego pamięć, mówiąc o tym z pogardą!

Anton odwrócił się znowu do okna, targany sprzecznymi uczuciami

gniewu, rozgoryczenia zmieszanego z wyrzutami sumienia. Poczuł, że

pieką go oczy. Kochał ojca, podziwiał go jak kochający syn. Kiedy

Sebastian zginął w wypadku samochodowym, przez wiele miesięcy nie

mógł otrząsnąć się z żalu.

- Zawsze wiedziałem, że nie jestem do niego podobny. - Słowa

zabrzmiały szorstko; Maria zdławiła szloch.

- Brat wiedział, że nie może mieć dzieci - odezwał się cicho Max. -

Był tego świadomy już wtedy, kiedy poznał i pokochał Marię. Kiedy mu

powiedziała, że jest w ciąży, przyjął to jak dar od losu.

055. Reid Michelle - Kobieta z Rio de Janeiro.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: