Andersen Hans Chrystian - Pewna wiadomość.pdf - zachomikowane(1) - prosze

Hans Christian Andersen

Pewna wiadomość

Straszna historia - powiedziała kwoka właśnie w tej

stronie wsi, gdzie ta historia się nie wydarzyła. - Straszna

historia w kurniku! Będę się bała spać sama w nocy. Jak to

dobrze, że jest nas tyle na grzędzie. - I potem opowiedziała

coś takiego, od czego innym kurom pierze stanęło dęba, a

kogutowi opadł grzebień. To jest pewna wiadomość!

Ale zacznijmy od początku, a początku należy szukać w

zupełnie innym kącie wsi, w kurniku. Słońce zaszło i kury

pofrunęły na swoje grzędy, jedna z nich - była to biało

upierzona, krótkonoga kwoka, składała swoje codzienne,

obowiązkowe jajko i była kwoką zasługującą pod każdym

względem na szacunek; kiedy usiadła na grzędzie, zaczęła

się skubać dziobem i przy tym wypadło jej jedno małe

piórko.

- Wypadło mi piórko - powiedziała. - Im się więcej

skubię, tym jestem ładniejsza. - Powiedziała to tylko dla

żartu, bo wśród kur była znaną śmieszką, mimo że, jak to

już było powiedziane, zasługiwała na szacunek; potem

zasnęła.

Dookoła było ciemno; kury siedziały obok siebie, a

siedząca najbliżej kwoki nie spała; słyszała i nie słyszała, tak

jak to należy robić na tym świecie, kiedy się chce mieć

święty spokój. Odezwała się jednak do sąsiadki:

- Czy słyszałaś, jakie tu padły słowa? Nie chcę nikogo

wymieniać, ale jest tu jedna kwoka, która oskubuje się, aby

pięknie wyglądać; gdybym była kogutem, czułabym dla niej

pogardę.

A nad kurami siedziała matka-sowa z sową-ojcem i

swoimi dziećmi; rodzina ta miała dobry słuch i słyszała każde

słowo, które mówiła ich sąsiadka-kwoka; sowy przewracały

oczami, a matka-sowa powiedziała potrząsnąwszy

skrzydłami:

- Nie, tylko posłuchajcie! Ale pewnie już słyszeliście,

jakie tam padły słowa. Ja słyszałam to na własne uszy, a

trzeba dobrze słuchać, jeśli się ma uszy. Jest tam jedna

kura, która do tego stopnia zapomniała, co przystoi kwoce,

że siedzi i wyskubuje sobie wszystkie pióra i tak się

prezentuje kogutowi.

- Prenez garde aux enfants - powiedział ojciec-sowa - to

nie jest wiadomość dla dzieci.

- Opowiem to jednak sowie z przeciwka. To bardzo

szanowana sowa i prowadzi się bez zarzutu - to mówiąc,

matka odfrunęła.

- Uhu, uhuhu! - huczały obie tuż obok gołębnika

należącego do sąsiada; wszystkie gołębie nasłuchiwały. - Czy

słyszałyście? Czy słyszałyście? Uhuhu, uhuhu! Jest tam jedna

kwoka, która wyskubała sobie wszystkie pióra, aby się

podobać kogutowi, zamarznie na śmierć, jeżeli już nie

zamarzła. Uhuhu!

- Gdzie, gdzie? - gruchały gołębie.

- W kurniku sąsiada! Jakbym na to sama patrzyła.

Wprost nie wypada opowiadać takich rzeczy, ale to jest

pewna wiadomość.

- Wierzymy, wierzymy każdziutkiemu słowu! - zagruchały

gołębie i rozgłosiły w kurniku na swoim podwórku: - Jedna

kura (niektórzy mówią, że było ich dwie) wyskubała sobie

wszystkie pióra, aby nie wyglądać jak inne i aby zwrócić na

siebie uwagę koguta. To niebezpieczna gra.

Można się przeziębić i umrzeć z febry, toteż obie umarły.

- Obudźcie się, obudźcie się! - zapiał kogut i pofrunął na

grzędę, miał jeszcze zaspane oczy, ale mimo to zapiał: - Trzy

kury umarły z nieszczęśliwej miłości do koguta: wyskubały

sobie wszystkie pióra. To obrzydliwa historia, nie chcę

zatrzymać jej dla siebie, opowiedzcie ją dalej!

- Puśćcie ją w świat! - zagwizdały nietoperze, kury

zagdakały, a koguty zapiały.

- Puśćcie ją w świat, puśćcie ją w świat! - Tak więc

historia ta przechodziła z kurnika do kurnika, aż wróciła w

końcu znowu do tego samego miejsca, skąd właściwie

wyszła.

- Pięć kur - mówiono - wyskubało sobie pióra, aby

pokazać, która z nich najbardziej schudła z nieszczęśliwej

miłości do koguta, potem rzuciły się na siebie, pobiły do krwi

i padły martwe ku pośmiewisku i hańbie całej swej rodziny i

ku wielkiej stracie właściciela.

A kura, której wypadło jedno pióro, nie poznała

naturalnie swojej własnej historii, a ponieważ była kwoką

godną szacunku, powiedziała:

- Pogardzam takimi kurami. Ale jest więcej kur

podobnych! Czegoś takiego nie można przemilczeć. Postaram

się, aby ta historia dostała się do gazet, potem dowie się o

niej cały kraj; kury te zasłużyły sobie na to i ich rodzina

także.

I wiadomość ta dostała się do gazet, i została

wydrukowana; to jest pewna wiadomość, jedno piórko może

się łatwo zmienić w pięć kur.

Andersen Hans Chrystian - Pewna wiadomość.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: