225. Grady Robyn - Znajomi z przyjęcia.pdf - Harlequin Światowe Życie - chmielewska1983

Robyn Grady

Znajomi z przyjęcia

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- A teraz proszę wszystkie niezamężne panie na środek sali. Za chwilę

panna młoda rzuci swój bukiet.

Sophie uniosła wzrok i spojrzała na pannę młodą, stojącą pośrodku

parkietu. Cieszyła się, że jej przyjaciółka znalazła tego jedynego, ale jej niech

dadzą święty spokój. Wendy i Noah stanowili idealną parę i wyglądali razem

naprawdę wspaniale, szczególnie teraz, gdy on składał na jej ustach delikatny

pocałunek.

Ale sama myśl o złapaniu bukietu i ponownym zakochaniu się

przyprawiała ją o mdłości.

- Ostatnia szansa, drogie panie! - didżej podsycał emocje - prosimy do

nas, przekonajmy się, która z was będzie kolejną panną młodą!

Udekorowaną salę przepełniały cukierkowe melodie. Sophie westchnęła

ciężko. Czy rzeczywiście szczęście, które łączyło Wendy i Noah, miało także

spotkać i ją? Czy będzie miała odwagę znowu zaryzykować i otworzyć przed

kimś swoje serce? Im więcej czasu mijało od jej rozstania, tym mniej w to

wierzyła. Zresztą przecież nawet najbardziej elegancka ceremonia ani żaden

podpisany dokument nie mogły dać gwarancji na wieczne szczęście.

Gdy siedziała pogrążona w myślach, kątem oka dostrzegła, że mija ją

męska postać. Przez chwilę mocniej zabiło jej serce i na moment zniknęło

nieprzyjemne uczucie w żołądku. Przystojniak pokroju agenta 007 zatrzymał

się tuż obok jej stolika. Miał poważną twarz. Pewnie wśród panien

zgromadzonych teraz wokół Wendy była także i jego dziewczyna. Tacy pewni

siebie, zniewalający faceci jak on zawsze mieli dziewczyny... i nie takie grube i

nieszczęśliwe jak ona. Sophie odsunęła kieliszek. Właściwie była już

najwyższa pora, żeby stąd iść. W tej samej chwili, gdy ukradkiem wsunęła do

torebki ostatnią czekoladkę w kształcie serca, rozległ się zbiorowy okrzyk i na

jej kolanach wylądowało coś jaskrawego. Jakim cudem wiązanka Wendy

doleciała aż tutaj? Sophie marzyła o tym, żeby zapaść się pod ziemię, ukryć się

przed spojrzeniami gości. Wszystkie oczy natychmiast skierowały się na nią, a

ona zamarła w bezruchu, jak ofiara osaczona przez drapieżnika.

Didżej zagwizdał przeciągle.

- Świetny rzut, Wendy, nie ma co! Brawa dla tej nieśmiałej, drobnej

damy w końcu sali.

Rozbrzmiały gromkie oklaski i gwizdy. Sophie uśmiechnęła się

niepewnie, a potem pomachała w stronę tłumu. Na szczęście po chwili

wszyscy powrócili do swoich rozmów. Do stolika, przy którym siedziała,

zbliżyły się jej dwie przyjaciółki: Penny Newly i Kate Tigress.

- Nie rozumiem, dlaczego ty akurat miałabyś mieć ochotę na

zamążpójście? - powiedziała Penny.

Kate szturchnęła ją lekko.

- Nie bądź złośliwa - szepnęła.

- Chodzi mi tylko o to, że ona jest przecież teraz zatwardziałym wrogiem

więzów małżeńskich. To marnotrawstwo.

W szkole średniej Penny słynęła i ze swojego wydatnego biustu, i burzy

blond włosów, ale jeszcze bardziej z braku taktu.

- Masz rację - westchnęła Sophie - to naprawdę bardzo mało

prawdopodobne, że ja jako następna wezmę ślub.

Kate usiadła obok Sophie i uścisnęła jej dłoń.

- Nie martw się, niedługo znajdziesz swoją bratnią duszę - mężczyznę,

który będzie do ciebie pasował.

Sophie uśmiechnęła się z politowaniem.

- Chyba że uda się zorganizować takiego bliźniaka bez mojego udziału. -

Kątem oka dostrzegła imponującego agenta 007, który z kwaśną miną

obserwował kłębiące się pośrodku dziewczyny.

- Nie wiem, czy to cię pocieszy, ale masz wspaniałą fryzurę. I nie waż się

ścinać tych pięknych loków. Powinnaś podkreślać swoje atuty, zamiast je

wiecznie ukrywać. A kiedy już znowu będziesz wchodzić w swoje dawne

ciuchy...

- Zawsze byłaś przecież całkiem ładna - weszła jej w słowo Penny. -

Naprawdę...

W tym samym momencie rozległa się znowu muzyka i dwaj bracia,

których poznały przed miesiącem, porwali Kate i Penny do tańca. Sophie

zagryzła dolną wargę, by powstrzymać łzy. Nie udał jej się jedyny dłuższy

związek. Nie była też miss świata. Może ołtarz nie był jej przeznaczeniem. Ale

ostatnia rzecz, jakiej teraz potrzebowała, to mąż wyznaczający jej granice i

ustanawiający reguły.

Nagle wstała z krzesła i ruszyła w stronę drzwi. Nie zamierzała się dłużej

przejmować tym, co powiedzą inni, tym bardziej Penny Newly.

Była dwa kroki od wyjścia, gdy ktoś niespodziewanie chwycił jej ramię.

Zaskoczona odwróciła się i spojrzała w parę lśniących, błękitnych oczu - to był

ten facet. Wręczył jej bukiet, który zostawiła na sali.

- O czymś zapomniałaś.

Gdy poczuła ciepło jego dłoni, usłyszała jego głęboki aksamitny głos,

przeszył ją dreszcz. Na szczęście zanim zdążyła zrobić z siebie kompletną

idiotkę, jej mózg zaczął ponownie pracować. Agent 007 musiał zauważyć, że

kiedy wstała, kwiaty spadły jej z kolan. Był po prostu dżentelmenem,

zwyczajnie uprzejmy, zdobyła się więc na beznamiętny uśmiech.

- Proszę zatrzymać te kwiaty dla swojej dziewczyny... albo żony - dodała

po chwili wahania.

225. Grady Robyn - Znajomi z przyjęcia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: