Bertrice_Small_-_02_-_Urzeczona.pdf

BERTRICE SMALL

URZECZONA

(Bedazzled)

PROLOG

Londyn , rok 1616

- Czy on nie Ŝyje, mamo? - zapytał chłopiec, przyglądając się z zainteresowaniem ciału,

spoczywającemu bezwładnie na obitym ciemnoniebieską tapicerką krześle.

Kobieta podsunęła do nozdrzy męŜczyzny lusterko, zawieszone jeszcze przed chwilą na

złoconym sznurku, opasującym jej talię. Lusterko pozostało czyste, bez najmniejszego śladu

pary.

- Nie Ŝyje, synu - stwierdziła rzeczowo.

Potem zaś, sięgając za stanik sukni, wydobyła sztylet o pięknie rzeźbionej, zdobionej

klejnotami rękojeści. Przyglądała mu się przez chwilę, podziwiając kunszt artysty, który stworzył

takie arcydzieło i Ŝałując, Ŝe sztylet stanie się dla nich stracony. Podała broń chłopcu, polecając:

- Wbij mu go w serce, jak ci pokazywałam.

Chłopak spojrzał na sztylet w swoich dłoniach.

- Zawsze chciałem go mieć - powiedział z namysłem. - Czy to koniecznie musi być ten

sztylet, matko? Potem nie będę mógł juŜ go zatrzymać, prawda? To nie w porządku!

- Omawialiśmy tę sprawę wiele razy, synu - odparła spokojnie kobieta. - Sztylet naleŜy do

twego starszego brała i wszyscy o tym wiedzą. PoniewaŜ on i lord Jeffers pokłócili się publicznie

o lady Clinton, gdy lord zostanie znaleziony martwy, ze sztyletem twego brata w sercu, wszyscy

pomyślą, Ŝe to on zabił.

Uśmiechnęła się.

- Chcesz zostać dziedzicem swego ojca, prawda, caro mio! O wiele lepiej jest być

dziedzicem i następcą, niŜ tylko młodszym synem. Bycie młodszym synem to Ŝadna satysfakcja.

- Chyba masz rację - powiedział chłopiec, wzdychając. - Powieszą Deva za tę zbrodnię,

matko?

- Tylko, jeśli go złapią - odparła kobieta. - Mam jednak nadzieję, Ŝe tak się nie stanie. Nie

chcę mieć na sumieniu śmierci twego brata. Chcę tylko, by mój najdroŜszy chłopczyk został

dziedzicem swego ojca. To nie nasza wina, Ŝe twój ojciec był juŜ Ŝonaty i miał syna, nim pojął za

Ŝonę mnie.

- Lecz jeśli go nie powieszą, jak zdołam zostać dziedzicem? Co będzie, jeśli Dev

udowodni swoją niewinność?

- Nie będzie miał po temu cienia szansy, kochanie - tłumaczyła cierpliwie matka. - JuŜ o

tym mówiliśmy. Twój brat jest popędliwy. Nietrudno będzie przekonać go, by uciekł z Anglii,

zanim zostanie aresztowany. Nie ośmieli się wrócić wiedząc, Ŝe wisi nad nim groźba egzekucji.

A teraz wbij sztylet w serce lorda, kochanie.

Dotknęła delikatnie dłoni syna, by go zachęcić.

Chłopiec uczynił, czego Ŝądała. ZauwaŜyła, Ŝe przekręcił nóŜ w ranie z pewną

przyjemnością. To, co zrobił, szczególnie go nie zaszokowało. Kobieta wzięła kielich, z którego

piła jej ofiara i wylała resztki płynu do kominka. Ogień zasyczał i nieco przygasł, aby po chwili

znowu zapłonąć. UŜywając własnej chusteczki, wytarła starannie kielich z resztek

sproszkowanego szkła i włosów, którymi otruła swą ofiarę. Potem nalała do naczynia świeŜego

wina z karafki i postawiła na stole obok drugiego kielicha, napełnionego po brzegi, by stworzyć

wraŜenie pośpiechu i wściekłości, jaką musiał pałać zabójca.

- Zrobione - powiedziała, usatysfakcjonowana swoim dziełem.

Syn zaczął zdradzać wreszcie oznaki zaniepokojenia.

- MoŜemy juŜ iść, mamo? - zapytał płaczliwie.

Przytaknęła. Wzięła go za rękę i razem wyśliznęli się niepostrzeŜenie z domu, który lord

Jeffers wynajmował, kiedy przyjeŜdŜał do Londynu na dłuŜej. Jego osobisty słuŜący, jedyna

osoba, jaką tu zatrudniał, miał tego wieczoru wolne. Kobieta upewniła się, Ŝe nie wróci do domu

przed świtem, podsuwając mu jedną ze swych pokojówek. Teraz, gdy ona i syn dosiadali koni,

ukrytych dotąd w bocznej alejce, ktoś informował juŜ jej pasierba o nagłym zgonie lorda Jeffersa,

zachęcając do natychmiastowej ucieczki, co pozwoli mu uniknąć oskarŜenia o zbrodnię.

Oczywiście młody człowiek będzie protestował - zawsze tak robił - próbując przekonać

majordoma rodziny, lecz biednemu, zrozpaczonemu Rogersowi z pewnością uda się skruszyć

opór młodzieńca, którego znał od dziecka i kochał jak własnego syna. Rogers był juŜ stary. Jego

umysł nie pracował tak jak dawniej. Nim wyszli z domu, kobieta poinformowała staruszka

chłodno, iŜ lord Jeffers zostanie rankiem znaleziony martwy, ze sztyletem starszego panicza w

sercu. Jeśli Rogers go nie ostrzeŜe, młodzieniec zostanie aresztowany, skazany i powieszony.

CzyŜ nie było ogólnie wiadome, Ŝe pokłócił się z lordem o tę ladacznicę, lady Clinton? Jeffers

nie miał innych wrogów.

- Ale, milady, skąd moŜesz wiedzieć, co się stanie? - zapytał starzec. Nagle zrozumiał i

ciarki przebiegły mu po plecach. Nie był aŜ tak stary, by nie domyślić się, Ŝe jego pani wie o

morderstwie, poniewaŜ sama zamierza je popełnić.

Od dawna podejrzewał, iŜ moŜe być niebezpieczna, lecz jako sługa nic nie mógł na to

poradzić. Jego pan, lord, przebywał na dworze, przy królu. Nie było sposobu, by powiadomić go

na czas. Poza tym, czyby mu uwierzył?

Rogers zdawał sobie sprawę, Ŝe jej lordowska wysokość jest zazdrosna o pozycję

starszego panicza. Wiedział, Ŝe bardzo pragnie, aby to jej syn został spadkobiercą i dziedzicem,

nie przypuszczał jednak, Ŝe w tym celu zdolna jest posunąć się do morderstwa. Mimo wszystko

dawała starszemu synowi szansę, by mógł ujść cało, nawet jeśli straci przy tym wszystko, co mu

drogie. Zachowa jednak Ŝycie, i jej dostanie się dziedzictwo.

- Dopilnuję, by mój pan zdołał uciec - powiedział, kłaniając się sztywno.

Kobieta skinęła głową.

- Wiedziałam, Ŝe mogę na ciebie liczyć - powiedziała, a potem dodała: - Zawsze byłeś

człowiekiem rozwaŜnym, Rogers. CzyŜ to niepocieszające wiedzieć, Ŝe twój pan będzie

bezpieczny, a ty zapewniłeś sobie wygodną starość?

- Tak, milady - odparł beznamiętnie. - Jestem wdzięczny za łaskawość.

Lecz kiedy wyszła, rzucił się ku schodom i mimo podeszłego wieku wbiegł po nich z

szybkością, o jaką nigdy by się nie podejrzewał. Przekazał młodemu panu złe nowiny i przekonał

go, acz nie bez trudności, by uciekł, ratując Ŝycie. W niecały rok później zmarł spokojnie we

śnie. Teraz nikt nie wiedział juŜ, co naprawdę przydarzyło się lordowi Jeffersowi.

CZĘŚĆ I

ANGLIA

LATA 1625 - 1626

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: