BIUL_wspólnota w misji_85.pdf

BIULETYN WSPÓLNOTY ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO

Nr 85

lipiec-wrzesień 2009

aBy Byli

wakacje

z Bogiem

SpOtkANie wŻch

w rOgOwie

ŚwiADectwA

z zAkOpANegO

Duchowa

oDnowa

zawsze

u nas

DOkumeNt kOńcOwy

z AlicANte

n kONfereNcjA

O. DAriuSzA

michAlSkiegO

n cODzieNNe

rekOlekcje

n wiADOmOŚci

ze wSpólNOt

lOkAlNych

jezuici

na Świecie

lipiec-wrzesień 2oo9 WSPÓLNOTA W MISJI 1

jeDno

relAcjA z iNDii

Od redakcji

SpiS treŚci

Właśnie minął rok, odkąd nowa eki-

pa prowadzi „Wspólnotę w Misji”.

Był to dla nas trudny czas, zmieniały

się osoby wewnątrz redakcji. Trzeba

było nauczyć się specyfiki pracy w

biuletynie, musieliśmy poznać nowe

osoby. Nie zawsze udawało nam się

ze wszystkim zdążyć na czas, za co

przepraszamy. Ale też nie zawsze za-

leżało to od nas. Dlatego jesteśmy

wdzięczni wszystkim, którzy nas

wspierali, pisali artykuły, przysyłali

zdjęcia, otoczyli modlitwą.

Mamy nadzieję, że teraz po waka-

cjach, gdy wszyscy wróciliśmy do

domów i naszych wspólnot wypo-

częci i pełni zapału, ta współpraca

będzie jeszcze lepsza. Zależy nam,

aby wspólnoty lokalne mocniej

włączyły się w tworzenie „Wspól-

noty w Misji”. Bez Was ten biuletyn

będzie bardzo ubogi. Dlatego pona-

wiamy apel – piszcie do nas

o wszystkim, co się u Was dzieje.

Z Waszych stron internetowych

dowiadujemy się, że organizujecie

interesujące wydarzenia, macie cie-

kawe plany i zaangażowania. Pisz-

cie do nas o tym wszystkim!

Wraz z rozpoczynającym się no-

wym rokiem szkolnym mamy na-

dzieję, że zasypiecie nas swoimi

artykułami. Życzymy tego sobie

i Wam. Dzięki Waszej pomocy biu-

letyn będzie pełniej spełniał swoją

rolę informacyjno-formacyjną.

n Słowo od redakcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

n Wprowadzenie Krystyny Seremak. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

KILKA MYŚLI OD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

n Konferencja o. Dariusza Michalskiego SJ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

n Modlitwa za kapłanów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5

FORMACJA . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

rekOlekcje w rOgOwie

n Relacja ze Zgromadzenia Europejskiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

n Dokument końcowy z Alicante. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

n Spotkanie miłości – Rogów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

n Istota charyzmatu WŻCh – świadectwa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

JEZUICI NA ŚWIECIE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

n Indyjska próba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

APOSTOLSTWO . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

n Dla dziewczyn z Indii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18

n Codzienne rekolekcje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

WAKACJE Z BOGIEM . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

UlUbione miejsce meDytacji

wspólna modlitwa

n Aby byli jedno – spotkanie w Zakopanem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20

n Dzielenie się słowem – wrażenia z Zakopanego. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

KALENDARZ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

n Terminy rekolekcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Z ŻYCIA WSPÓLNOT . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

n Co u nas słychać . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25

kOchANi wŻch-Owcy i czytelNicy NASzegO biuletyNu!

urlopów i wakacji.

Kolejny numer naszego biu-

letynu ukazuje się dzięki wy-

siłkom wielu osób, które są

wrażliwe na dzielenie się

otaczającym ich światem:

wydarzeniami, spotkaniem

z drugim człowiekiem, do-

świadczeniem Boga. Dziękuję

za te wszystkie wrażliwe ser-

ca, dzięki którym biuletyn wy-

gląda właśnie tak. Mam na-

dzieję, że ze zrozumieniem

przyjmujemy trudną pracę re-

dakcyjną i wspieramy naszą

kochaną Redakcję szybkimi

odpowiedziami na potrzeb-

ne informacje z wydarzeń we

wspólnotach.

Ufam, że uczestnicy kursu

dziennikarskiego, który odby-

wał się w Toruniu, dzięki sta-

raniom miejscowej wspólnoty

WŻCh, wzmocnią dziennikar-

skie szeregi i będą służyć ca-

łej wspólnocie w Polsce.

Dziękuję wszystkim, któ-

rzy wspierali i uczestniczy-

li w „Wakacjach integracyj-

nych” w Zakopanem z udzia-

łem WŻCh-owców z Litwy,

Łotwy, Słowacji i Węgier,

a także z Polski. Był to bardzo

ważny czas dla naszych kra-

jów. Miesiące letnie to również

czas odnowienia duchowego

dla nas wszystkich korzystają-

cych z duchowości ignacjań-

skiej, która stanowi fundament

naszej duchowości WŻCh.

W tym roku odbyły się

również rekolekcje WŻCh

w Rogowie k. Łodzi, w cza-

sie których uczestnicy przy-

glądali się nie tylko Bogu

działającemu w ich życiu

osobistym i wierności Jego

Drodze, ale również do-

świadczaniu Boga we wspól-

nocie w różnych jej wymia-

rach i starali się usłyszeć

Jego wezwania dotyczące

przyszłości naszej wspólnoty.

W nadchodzącym no-

wym roku formacyjnym i mi-

syjnym naszej wspólnoty ży-

czę wszystkim, abyśmy, czu-

jąc się powołani przez Boga

do Ludu kapłańskiego (z racji

otrzymania daru chrztu świę-

tego), wspierali tych, którzy

na polu służby kapłańskiej są

„na pierwszej linii frontu” wal-

ki z „marnościami” tego świa-

ta i starają się swoim powoła-

niem służyć nam wszystkim.

Krystyna Seremak

o. aRtUR celebRUje eUchaRystię

wprowadzenie do modlitwy o. artura

grupa dzielenia. od lewej: Krysia seremaK,

Renata Zakęs, ela RocZyniewska, DoRota GaboR

PieRwsZy ministRant na Rekolekcjach – cZesław bRoDa Z łóDZkiej wŻch

2 WSPÓLNOTA W MISJI lipiec-wrzesień 2oo9

lipiec-wrzesień 2oo9 WSPÓLNOTA W MISJI 3

M inął już gorący czas

kilkA myŚli OD…

Drodzy członkowie wspólnoty

Życia chrześcijańskiego,

miejscem spotkania Boga w sobie nawzajem,

odkrywania Go w innych. To spotkanie ma

w sobie tak wielki potencjał i energię, że naj-

pierw przemienia nas, a potem pozwala nam

dzielić się tym, czego doświadczyliśmy z in-

nymi. Pozwala nieść Chrystus tam, gdzie

wcześniej balibyśmy się pojawić, albo w spo-

sób, który wcześniej wydawałby nam się zu-

pełnie niemożliwy. Wspólnota ma charakter

apostolski. Jest zwołaniem ludzi w imię Jezu-

sa, byśmy odkrywali Go w sobie i dzielili się

Nim z innymi. Pozwólcie, że zakończę tę re-

fleksję opowiadaniem Bruno Ferrero pt.

„Dwaj ludzie, którzy widzieli Pana Boga”.

Warszawa, 31.07.2009 r.

Bracia, zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w

sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą poko -

rą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miło -

ści. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.

Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej

nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, je -

den chrzest. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa po -

nad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich (Ef 4, 1-6).

dziennych zajęć, spotkań. Wiele z nich

ma miejsce w obrębie wspólnot, które two-

rzymy. Dla Was to przede wszystkim spotka-

nia w podstawowych wspólnotach WŻCh.

Warto postawić sobie pytanie, czemu mają

one służyć? Co tak ważnego ma się w nich

dokonywać? Nie wolno zapominać, że

WŻCh ma przede wszystkim charakter apo-

stolski. Przypominają o tym wyraźnie Zasa-

dy Ogólne, w których czytamy:

wstaniu Jezusa dokonuje się właśnie w obrębie

wspólnoty. Wspólnota Życia Chrześcijańskiego,

która powstała przy Towarzystwie Jezusowym

przyjęła ten sam apostolski charakter co i zakon

jezuitów. Przeżyte przeze mnie niedawno przy-

gotowanie do złożenia ostatnich ślubów (tzw.

trzecia probacja) stało się dla mnie świetną oka-

zją do przypomnienia sobie, że ślub czystości,

ubóstwa i posłuszeństwa ma sens przede wszyst-

kim w wymiarze apostolskim. Łatwo jest o tym

zapomnieć i zdeformować znaczenie tych ślu-

bów chociażby przez poszukiwanie swojej wła-

snej doskonałości w duchu tego świata niż w du-

chu Królestwa Bożego. Wtedy skupiamy się

przede wszystkim na tzw. samorealizacji, na wy-

korzystywaniu swego własnego potencjału. Nie

taki jest jednak zamysł Kościoła, który został

powołany do życia przez Jezusa. Chrystusowi

nie chodzi o doskonałość ludzką, ale o doskona-

łość w miłości, o Bożą doskonałość.

Kiedy Jezus podejmuje bolesny dialog z Pio-

trem w poranek zmar-

twychwstania nad

brzegiem Jeziora Ge-

nezaret zadaje mu trzy

podobne pytania. Róż-

nią się one jednak mię-

dzy sobą, tak jakby

Jezus opuszczał po-

przeczkę z każdym py-

taniem: „Czy miłujesz

mnie bardziej aniżeli

ci?”. Następnie: „Czy

miłujesz mnie?”.

I w końcu: „Czy ko-

chasz mnie?”. Jedna z interpretacji tego tek-

stu mówi, że Jezus chce powiedzieć Piotrowi:

„Zobacz, wystarczy mi twoja zwykła, dziura-

wa, a może wręcz nieporadna miłość! Nie

oczekuję Twojej doskonałości, ale oczekuję

pełnego powierzenia się mnie”. A dowodem

tego jest właśnie zgoda na zwykłą miłość.

Wspólnota nie ma być miejscem samorealizacji,

skupiania się na sobie, na swej doskonałości. Gdy

tak się dzieje, powstają napięcia, każde słowo

wypowiedziane przez innych jest przepuszcza-

ne przez sito podejrzliwości i oceny. Sprawdza-

my, czy ktoś nas nie atakuje, czy ktoś nie doty-

ka naszych czułych i słabych miejsc. Taka wspól-

nota nie ma siły, by nieść Jezusa czekającym na

Niego ludziom. Zamiast budować, burzy. Za-

miast jednoczyć, rozprasza. Wspólnota ma być

Drodzy Ojcowie i Bracia Jezuici!

W polinezyjskiej wsi żyło sobie dwóch mężczyzn,

którzy toczyli z sobą nieustające kłótnie. Z byle

jakiego powodu wybuchała pomiędzy nimi

awantura. Życie jednego, jak i drugiego stało

się nie do wytrzymania. I to nie tylko dla nich

samych, ale również dla całej wsi. Pewnego dnia

przedstawiciel wioski tak przemówił do jedne-

go z nich: „Jedynym rozwiązaniem, byś zaprze-

stał tego wszystkiego, co robisz, byłoby twoje

spotkanie z Bogiem. Idź na wysoką górę, tam

Go zobaczysz”.

Człowiek udał się bez wahania na spotkanie

z Bogiem. Po kilku dniach wyczerpującej dro-

gi dotarł wreszcie na szczyt góry. Bóg już tam

na niego czekał. Choć człowiek mrugał oczy-

ma, nie było wątpliwości – twarz Boga mia-

ła wyraz jego antypatycznego sąsiada. Nikt

nie wie, jak wyglądała wtedy ich rozmowa.

Niemniej jednak po powrocie do swojej ro-

dzinnej wioski, mężczyzna ten był już zupeł-

nie innym człowiekiem.

Niestety, pomimo jego łagodności i wielkiego

pragnienia zgody, jego sąsiad nie zmienił się

i wciąż szukał nowych pretekstów do awan-

tur. Wtedy znów powiedzieli do siebie starcy:

„Nie ma innego wyjścia, drugi też musi się

udać na spotkanie z Bogiem”. Pomimo jego

niechęci, udało im się go przekonać. Również

i on wspiął się na wysoką górę. Tam także spo-

tkał Boga, który miał oblicze jego sąsiada.

Od tego dnia wszystko się zmieniło, a w wio-

sce zapanował spokój.

Powołał Was Pan Bóg na swoich kapłanów, braci i jednocześnie swoich towa-

rzyszy, byście idąc za Jezusem służyli wszystkim, których spotykacie na swojej

drodze. To wielkie zadanie możecie wypełniać dzięki Jezusowej Miłości.

o. DaRiUsZ michalski, sj

asystent kRajowy wŻch

Życzę Wam trwania w nadziei i pokoju, który daje Ten, który JEST obok Was.

Naszą Wspólnotę tworzą chrześcijanie: męż-

czyźni i kobiety, dorośli i młodzież, z różnych

grup społecznych, którzy pragną bardziej na-

śladować Jezusa Chrystusa i współpracować

z Nim w budowaniu Królestwa Bożego, rozpo-

znając Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego ja-

ko swoje osobiste powołanie w Kościele. Zmie-

rzamy do tego, aby stawać się chrześcijanami

bardziej zaangażowanymi w dawaniu świa-

dectwa tym wartościom

ludzkim i ewangelicz-

nym w Kościele i społe-

czeństwie, które rozwi-

jają godność człowieka,

dobro rodziny oraz in-

tegralność stworzenia.

Jesteśmy szczególnie

świadomi naglącej po-

trzeby pracy na rzecz

szerzenia sprawiedliwo-

ści poprzez preferencyj-

ną opcję na rzecz ubo-

gich i styl życia w pro-

stocie, wyrażający naszą wolność i solidarność

z potrzebującymi. Aby przygotować naszych

członków do bardziej skutecznego świadectwa

oraz zaangażowania apostolskiego, szczegól-

nie w środowiskach życia codziennego, groma-

dzimy we wspólnocie osoby, które odczuwają

pragnienie integracji wszystkich wymiarów

swego życia z pełnią wiary chrześcijańskiej,

zgodnie z naszym charyzmatem.

Niech ten cytat z „Listu do Efezjan” św. Pawła będzie dla Was pokarmem

i natchnieniem na cały Rok Kapłański.

Jeden duch i jedno

serce ożywiały

wszystkich wierzą-

cych. Żaden nie nazy-

wał swoim tego, co

posiadał, ale wszyst-

ko mieli wspólne.

Apostołowie z wiel-

ką mocą świadczyli

o zmartwychwsta-

niu Pana Jezusa,

a wszyscy oni mieli

wielką łaskę. Nikt

z nich nie cierpiał

niedostatku, bo wła-

ściciele pól albo do-

mów sprzedawali je

i przynosili pieniądze

uzyskane ze sprzeda-

ży, i składali je u stóp

Apostołów. Każde-

mu też rozdzielano

według potrzeby.

Dz 4, 32-35

w imieniu wŻch w polsce

Krystyna Seremak

Wspólnota ma być

miejscem spotkania.

Boga w sobie

nawzajem oraz

odkrywania Go

w innych.

moDlitwa Za kaPłanów św. jan Vianneya

Panie jezu, ty wybrałeś twoich kapłanów spośród nas i wysłałeś ich, aby głosili twoje

słowo i działali w twoje imię. Za tak wielki dar dla twego kościoła przyjmij nasze uwielbie-

nie i dziękczynienie. Prosimy cię, abyś napełnił ich ogniem twojej miłości, aby ich kapłań-

stwo ujawniało twoją obecność w kościele. Ponieważ są naczyniami z gliny, modlimy się,

aby twoja moc przenikała ich słabości. nie pozwól, by w swych utrapieniach zostali zmiaż-

dżeni. spraw, by w wątpliwościach nigdy nie poddawali się rozpaczy, nie ulegali pokusom,

by w prześladowaniach nie czuli się opuszczeni. natchnij ich w modlitwie, aby codziennie

żyli tajemnicą twojej śmierci i zmartwychwstania. w chwilach słabości poślij im twojego

Ducha. Pomóż im wychwalać twojego ojca niebieskiego i modlić się za biednych grzesz-

ników. mocą Ducha świętego włóż twoje słowo na ich usta i wlej swoją miłość w ich ser-

ca, aby nieśli Dobrą nowinę ubogim, a przygnębionym i zrozpaczonym – uzdrowienie. niech

dar maryi, twojej matki, dla twojego ucznia, którego umiłowałeś, będzie darem dla każdego

kapłana. spraw, aby ta, która uformowała ciebie na swój ludzki wizerunek, uformowała ich

na twoje boskie podobieństwo, mocą twojego Ducha, na chwałę boga ojca, amen.

oDPUsty w RokU kaPłaŃskim:

kaŻDy wieRny moŻe UZyskaĆ oDPUst ZUPełny:

w PieRwsZy cZwaRtek kaŻDeGo miesiĄca RokU kaPłaŃskieGo

19 cZeRwca 2010 R. (ZakoŃcZenie RokU kaPłaŃskieGo)

Życzę Wam i sobie tej łaski odrywania się od sie-

bie i przyjmowania drugiej osoby jako danej

w darze. Niech nie zabraknie Wam wytrwałości

i cierpliwości w budowaniu wspólnot, do których

zaprosił Was Bóg, które sami wybraliście: WŻCh,

wspólnot rodzinnych, przyjacielskich, sąsiedz-

kich, wspólnot pracy. To od Was zależy, jaki cha-

rakter im nadacie: co będziecie dawać od siebie

i co z nich wynosić i przekazywać dalej.

z pamięcią w modlitwie,

o. Dariusz michalski Sj

asystent krajowy wŻch

warunKi uzysKania odpustu:

* sPowieDŹ sakRamentalna

* UDZiał we msZy św.

* PRZyjęcie komUnii św.

* oFiaRowanie moDlitw i DobRych UcZynków w intencji kaPłanów – aby Pan

jeZUs ksZtałtował ich seRca weDłUG seRca sweGo

* oDmówienie Dowolnej moDlitwy w intencjach ojca święteGo

Pierwszym i podstawowym celem tworzenia

wspólnoty jest apostolstwo, dawanie świadec-

twa o Bogu, o Jego Miłości do człowieka

i Jego niekończącym się zatroskaniu o każdą ko-

bietę i każdego mężczyznę na tym świecie.

Wspomina o tym powyższy fragment z Dziejów

Apostolskich, gdzie świadczenie o zmartwych-

małgorzata sosińska

wiceprezydent ds. formacji

4 WSPÓLNOTA W MISJI lipiec-wrzesień 2oo9

lipiec-wrzesień 2oo9 WSPÓLNOTA W MISJI 5

P o wakacjach powracamy do naszych co-

fOrmAcjA

AlicANte 2009

wiDok na alicante oD stRony moRZa

dowało się na zmiany strukturalne, uznając

takie rozwiązanie zaistniałej sytuacji za nie-

dojrzałe. Natomiast dało wszystkim do my-

ślenia na temat większego zaangażowania

i odpowiedzialności za siebie nawzajem na

poziomie europejskim. Wydaje się, że temat

wspierania osób wybranych do pełnienia róż-

nych funkcji we wspólnocie jest obecnie naj-

ważniejszą sprawą. Padały także pytania,

skierowane do nas, Polaków o naszego kan-

dydata do Euroteamu. Widać, że istnieje

oczekiwanie, aby kraje naszej części Eu-

ropy, w tym Polska, wniosły bardziej zna-

czący wkład w całą wspólnotę europejską.

To oczywiście wymaga długofalowego

przygotowania odpowiednich osób. Czuje-

my, że jest to dla nas konkretne wyzwanie,

nad którym warto się zastanowić.

jedno ciało apostolskie

wyraźnie podczas tego Zgromadzenia, że

choć proporcje zjawisk są bardzo różne

w różnych krajach, to w gruncie rzeczy do-

świadczamy tych samych wyzwań, jakie nie-

sie współczesna, zsekularyzowana kultura

konsumpcyjna. Stąd coraz lepiej się rozumie-

my i coraz więcej mamy możliwości podej-

mowania owocnej współpracy. Doświadcze-

nie z Alicante przyniosło nam także rado-

sne odkrycie, że na poziomie wspólnoty

europejskiej coraz lepiej pojmujemy na-

szą służbę jako integralną posługę wierze

i dążenie do szerzenia sprawiedliwości.

Wielką radością dla nas była obecność na

Zgromadzeniu delegacji z kolejnych krajów

naszego regionu, których nie było w Fatimie,

tj. Słowacji i Łotwy. Ze strony tej ostatniej

została wprost wyrażona wobec nas prośba,

aby pomóc im w rozwoju wspólnoty. Mamy

nadzieję, że spotkanie, które odbyło się w Za-

kopanem na początku lipca będzie otwar-

ciem nowego etapu naszych wzajemnych re-

lacji i naszej współpracy.

Szczególnym tematem, który został podję-

ty, najpierw w gronie asystentów i Eurote-

amu, a potem przez całe Zgromadzenie, by-

ła kwestia formalnego przy-

mierza czasowego i stałego.

Temat ten nie we wszystkich

krajach spotyka się z rów-

nym zainteresowaniem, ale

przykład krajów takich jak

Portugalia, Hiszpania, Fran-

cja czy Polska oddziałuje

z coraz większą siłą i mamy

nadzieję, że przyniesie to

swoje owoce. Przymierze

jest coraz wyraźniej wi-

dziane w kontekście osobi-

stego powołania do WŻCh

i rozwoju wspólnoty jako

Ciała Apostolskiego.

chcemy podzielić się z wami doświadczeniem zgromadzenia europejskiego

wŻch w Alicante, odbywającym się tradycyjnie w rok po zgromadzeniu

Ogólnym, które miało miejsce w zeszłym roku w fatimie. Spotkanie to po-

mogło nam, jako wspólnocie europejskiej, uświadomić sobie głębiej, na ja-

kim etapie wspólnej drogi jesteśmy i jak wcielać w nasz europejski kontekst

wskazania z Fatimy.

wejście Do ośRoDka księŻy saleZjanów

problemy i wyzwania, takie jak otwartość na

nowe osoby, szczególnie na młodych, forma-

cja liderów, podejmowanie odpowiedzialno-

ści na różnych szczeblach wspólnoty. Bez

wysiłku w tym kierunku oraz wyboru

i wsparcia udzielanego odpowiednim oso-

bom, wspólnota nie będzie mogła dalej funk-

cjonować i nie będzie wtedy także mowy

o owocnym apostolacie.

baczyć, jak coraz bardziej dojrzewa i roz-

wija się WŻCh jako jedno ciało apostolskie.

W Fatimie doświadczyliśmy dyskretnej, ale

jednocześnie konkretnej obecności Maryi, któ-

ra wstawia się za nami i jako nasza Matka

przyczynia się do naszego rozwoju. W Ali-

cante doświadczyliśmy działania Ducha

Świętego, który jak w dzień Pięćdziesiątni-

cy, zstępuje na uczniów, obdarza ich różno-

rakimi darami i daje odwagę do podjęcia

z zapałem i nadzieją misji Chrystusa.

jedności na głębszym poziomie, odczuciem,

że łączy nas coraz więcej, a historyczna, kul-

turowa czy społeczna odmienność nie ma

wpływu na ten głębszy wymiar. Wyrazem

tego doświadczenia było wiele głęboko po-

ruszających wypowiedzi, w których ujawni-

ło się pragnienie częstszego spotykania się

i bliższej współpracy oraz podkreślenie do-

brodziejstwa płynącego z otwarcia granic.

Dobrze nam być ze sobą i nie chcemy, aby

nawet, skądinąd słuszne, dowartościowanie

regionalnej współpracy uszczupliło możli-

wość doświadczenia szerokiej europejskiej

wspólnoty. Dla nas, Polaków, dwudziestolet-

ni okres od przełomu politycznego w naszej

ojczyźnie był czasem, w którym problemy

i bolączki osób wierzących z krajów Europy

Zachodniej stały się bardziej naszymi wła-

snymi problemami. Uświadomiliśmy sobie

Podczas Zgromadzenia sygnalizowaliśmy, że

w polskiej Wspólnocie Życia Chrześcijańskie-

go mamy problem z małą liczebnością męż-

czyzn, a także z niepodejmowaniem przez

nich odpowiedzialności. Okazuje się, że to du-

ży kłopot również w innych krajach, takich

jak Irlandia, Słowenia czy Luksemburg. Wy-

miana wzajemnych doświadczeń może za-

owocować stworzeniem konkretnych pro-

pozycji formacyjnych dla mężczyzn.

Brak wystarczającej liczby kandydatów do

nowego Euroteamu przed rozpoczęciem

Zgromadzenia skłonił do refleksji nad zmia-

ną aktualnych struktur koordynacyjnych

WŻCh w Europie. Wyraziła się w tej reflek-

sji także pewnego rodzaju frustracja z powo-

du często jednostronnej komunikacji Euro-

teamu z poszczególnymi wspólnotami naro-

dowymi i przez to także brak wsparcia dla

wykonywanej przez Euroteam pracy. Po

burzliwej dyskusji Zgromadzenie nie zdecy-

Pojawiające się na Zgromadzeniu tematy po-

kazują jasno, że chociaż doceniamy wagę po-

dejmowania misji i naszego zaangażowania

na zewnątrz, to jednak szczególną uwagę

trzeba zwrócić teraz na umocnienie naszej

tożsamości, naszego stylu życia i naszego

wewnętrznego funkcjonowania. Dostrze-

gliśmy bowiem w dużej mierze wspólne nam

Umocnieni przez Ducha Świętego, który jest

Duchem jedności i kościelnej komunii mo-

dlimy się o to, abyśmy stawali się coraz bar-

dziej jedno w duchu pokornej służby i dzie-

lenia się z innymi darami, które obficie od

Boga otrzymujemy.

Ważnym doświadczeniem Zgromadzenia,

które dawało o sobie znać podczas całego je-

go przebiegu, była jedność w różnorodności.

I nie tyle miała ona charakter powierzchow-

nego folkloru czy przelotnego wrażenia no-

wości, ile była duchowym doświadczeniem

małgorzata Sosińska, eurolink

o. Artur wenner Sj, wiceasystent

6 WSPÓLNOTA W MISJI lipiec-wrzesień 2oo9

lipiec-wrzesień 2oo9 WSPÓLNOTA W MISJI 7

S potkanie w Alicante pozwoliło nam zo-

fOrmAcjA

AlicANte 2009

Duchowa odnowa

rytety w całym regionie, które wymagałyby

natychmiastowego działania.

11 W liście tym przekazujemy główne re-

komendacje wynikłe z dyskusji podczas

Zgromadzenia, uporządkowane według prio-

rytetów wyznaczonych przez dokument koń-

cowy ze Zgromadzenia Ogólnego w Fatimie.

Dokument

końcowy ze

Zgromadzenia

Europejskiego

wyjaśnia, czym

mamy się

zajmować,

na co WŻCh

ma zwracać

uwagę, jak ma

rozwijać swój

charyzmat.

1 Jako członkowie pielgrzymującego Ludu

ma kształtować się jako wspólnota prorocka.

Zesłanie Ducha Świętego jest dla nas do-

świadczeniem, które przeżywamy, które nas

inspiruje, motywuje i umacnia.

Bożego co jakiś czas gromadzimy się

wspólnie w miejscach takich jak Celje, Na-

irobi, Lille, Fatima czy Alicante, aby na no-

wo złączyć się ze wspólnotą światową, do

głębi doświadczyć miłości Chrystusa, która

nas jednoczy, poddać rewizji nasze powoła-

nie, troski i misje, a także uczyć się od sie-

bie i wzajemnie wspierać.

12 Nasze wysiłki, aby zwiększyć liczbę

członków oraz wzmocnić rozwój wspól-

not muszą docierać do szerszego spektrum grup

wiekowych i społecznych. Niektóre z narodo-

wych wspólnot europejskich mają szczególne

możliwości przyjęcia do swoich wspólnot osób

innych narodowości, które ze względu na pracę

musiały zmienić swoje miejsce zamieszkania.

Moglibyśmy również odważniej zachęcać do

doświadczeń, które będą pociągać do pełniej-

szego przeżywania Ćwiczeń Duchowych. Uwa-

żamy, że współpraca z Towarzystwem Jezuso-

wym oraz innymi zaangażowanymi w ignacjań-

skie dzieła pracy z młodymi ludźmi na gruncie

lokalnym jest szczególnie efektywnym narzę-

dziem przedstawiania WŻCh osobom młodym.

„Program Magis 2011”, przygotowujący do

Światowych Dni Młodzieży w Madrycie w 2011

roku, to wyjątkowa okazja, aby młodzie ludzie

mogli zakosztować duchowości ignacjańskiej.

Chcielibyśmy zarekomendować wszystkim

wspólnotom narodowym, aby każda z nich wy-

słała na zjazd swoich młodych członków oraz

towarzyszyła im w tym doświadczeniu.

tłumaczyła justyna Łobaszewska.

Dokończenie dokumentu końcowego

z Alicante w następnym numerze.

rami, jakie każda wspólnota narodowa

przywiozła na Zgromadzenie. W słowach,

gestach, dokumentach, przedmiotach i do-

świadczeniach rozpoznajemy większe dary

Boga dla naszych wspólnot. Wybrane przez

was dary były zarówno pożyteczne, jak

i piękne, symbolizując tym samym skrom-

ność i owocność naszych wspólnot, ale rów-

nież obietnice na dobrą przyszłość.

PoDcZas obRaD

kierujemy do was ten list, aby każdy

z Was mógł dzielić z nami doświadczenie te-

go Zgromadzenia, podobnie jak uczestniczy-

liście w poprzedzających przygotowaniach

i wspieraliście nas swoimi modlitwami.

pującej w europejskiej WŻCh, różnorod-

ności, która jest odzwierciedleniem historii i

obecnej rzeczywistości tej części świata. Być

może nie do końca doceniamy jednak wartość

tej różnorodności: możliwości eksperymento-

wania, jakie oferuje, płynących z niej wyzwań

solidarności i koordynacji, a także trudności

czy zmartwień, które często schodzą na drugi

plan w zestawieniu z sukcesami. Wiele wspa-

niałych przykładów w każdej wspólnocie na-

rodowej może być źródłem światła i nadziei dla

innych. Prosimy, aby każda wspólnota zasta-

nowiła się, w jaki sposób może skorzystać

z tych dóbr lub podzielić się nimi z innymi.

we wspólnocie światowej kwestie proble-

matyczne. „Znalezienie oraz formacja nowych

animatorów” i „Inicjatywy tworzone dla mło-

dych ludzi i z nimi” dominowały nad innymi

tematami. Kolejne kwestie problematyczne to:

„Tworzenie nowych grup”, „Przymierze

z WŻCh”, „Wspólne inicjatywy formacyjne”,

„Styl życia WŻCh”, „Odnowa, formacja

i wsparcie dla liderów” oraz „Migracja”.

5 Dzięki darom i historiom, jakimi się ze

ści Zesłania Ducha Świętego, kiedy ca-

ły Kościół wspomina swoje narodziny jako

wspólnoty wiary, obdarzonej darami, prowa-

dzonej przez Ducha Świętego i posłanej na

misję. Z roku na rok Zesłanie Ducha Świę-

tego staje się dla nas coraz istotniejsze,

w miarę jak WŻCh pogłębia zrozumienie

swojego charyzmatu i coraz intensywniej

przeżywa powołanie do stawania się świec-

kim ciałem apostolskim, które jednocześnie

sobą nawzajem podzieliliśmy, z wdzięcz-

nością zobaczyliśmy wiele znaków nadziei,

wzrostu i odnowy duchowej w naszych

wspólnotach. Zdaliśmy sobie również spra-

wę, że niektóre ze wspólnot, zarówno nowo

powstałych, jak i długo już istniejących, po-

zostają wrażliwe na trudności, niepewne

swojej przyszłości i, być może, pozbawione

wsparcia innych szybko rozwijających się,

ufnych we własne siły i obdarzonych wielo-

ma łaskami wspólnot.

10 Inne kwestie, takie jak: „Ignacjańskie

rzecznictwo”, „Ekonomia i etyka”,

„Sieć współpracy między osobami wykonu-

jącymi te same zawody”, „Feminizacja oraz

starzenie się wspólnot”, „Dialog ekumenicz-

ny oraz międzyreligijny”, „Otwarcie na ubo-

gich”, choć budziły pewne zainteresowanie,

nie zostały jednak (jeszcze) uznane za prio-

dań wynika, że europejska wspólnota

WŻCh w swojej większości jest zaangażo-

wana w coraz bardziej różnorodne inicjaty-

wy apostolskie, co jest widoczną zmianą od

czasu poprzedniego zgromadzenia, w Lille

w 2004 roku. Większość wspólnot narodo-

wych na naszym terenie już przyjęło reko-

mendacje płynące ze Zgromadzenia Świato-

wego w Fatimie zeszłego lata i pracuje nad

wprowadzeniem ich w życie.

KWESTIE WYMAGAJĄCE TROSKI,

ROZEZNANIA I NASZEJ AKTYWNOŚCI

manych darów, skupiliśmy swoją uwagę

na kwestiach budzących naszą troskę. Każdy

uczestnik wybrał trzy kwestie, jego zdaniem

najbardziej naglące dla europejskiej wspól-

noty WŻCh obecnie i w niezbyt odległej

przyszłości. W małych grupach dyskutowa-

no nad każdą z rozpoznanych kwestii, nieza-

leżnie od liczby osób wyrażających zainte-

resowanie daną sprawą.

ZGRomaDZenie eURoPejskie w komPlecie

sZkoła saleZjanów – to tUtaj oDbyło się ZGRomaDZenie eURoPejskie

8 WSPÓLNOTA W MISJI lipiec-wrzesień 2oo9

lipiec-wrzesień 2oo9 WSPÓLNOTA W MISJI 9

4 Spotkanie rozpoczęliśmy, dzieląc się da-

2 Zgodnie z prastarą tradycją Kościoła,

6 Często mówimy o różnorodności wystę-

9 Zgromadzenie potwierdziło powracające

3 Jesteśmy w Alicante podczas Uroczysto-

7 Z naszych dzieleń, dyskusji i sprawoz-

8 Po rozważeniu łask płynących z otrzy-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: