Diana Palmer - Zbuntowana.pdf - Kyle Susan (Palmer Diana) - glinka7-1987

DIANA PALMER

ZBUNTOWANA

(Lekcja dojrzałej miłości)

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Abby zerkała nerwowo przez ramię. Kolejka do kasy teatru była bardzo długa, a ona

wymknęła się z domu podstępem, mówiąc Justinowi, że wybiera się do muzeum. Bogu dzięki,

Calhoun jest daleko. Jak zwykle pojechał gdzieś w interesach i miał wrócić dopiero późnym

wieczorem. Gdyby wiedział, co porabia jego podopieczna, na pewno byłby okropnie zły.

Abby uśmiechnęła się do siebie, zadowolona z własnej przebiegłości.

Prawdę powiedziawszy, każdy, kto chce mieć do czynienia z Calhounem Ballengerem, musi

być przebiegły. On i jego starszy brat Justin przyjęli Abby pod swój dach, gdy była piętnastoletnim

podlotkiem. Niewiele brakowało, a zostaliby przybranym rodzeństwem. Widać jednak los chciał

inaczej, bowiem matka Abby oraz ojciec młodych Ballengerów zginęli w wypadku samochodowym

zaledwie dwa dni przed planowanym ślubem. Ponieważ po zrozpaczoną dziewczynę nie zgłosił się

nikt z rodziny, Calhoun zaproponował bratu, by wzięli na siebie prawną opiekę nad nieletnią Abigail

Clark, co też się stało, oczywiście całkiem legalnie i zgodnie z literą prawa.

Tak więc wedle prawniczej nomenklatury Calhoun był kuratorem Abby. Na jej nieszczęście

tak bardzo przejął się tą rolą, że nawet nie zauważył, jak z nastolatki zmieniła się w młodą kobietę.

Abby westchnęła ciężko. Tu jest pies pogrzebany. Calhoun ubzdurał sobie, że trzeba trzymać

ją pod kloszem. Przez ostatnie miesiące musiała wykłócać się z nim o każdą randkę. Jak on na nią

patrzył, kiedy mówiła, że chce wyjść wieczorem z domu! Istna komedia. Nawet z natury poważny

Justin podśmiewał się ze staroświeckich poglądów brata.

Za to Abby w ogóle nie było do śmiechu. Zakochana po same uszy w Calhounie, bardzo

przeżywała, że traktuje ją jak małe dziecko. Dwoiła się więc i troiła, by pod jego blond czupryną

wreszcie zaświtało, że ona jest już kobietą. Wszystko na nic. Calhoun był niewzruszony w swojej

ignorancji.

Abby niecierpliwie przestąpiła z nogi na nogę. Prawdę powiedziawszy, nie miała pojęcia, jak

poderwać takiego faceta jak on. Wprawdzie nie był już takim kobieciarzem jak w czasach pierwszej

młodości, ale nadal pokazywał się w nocnych klubach San Antonio w towarzystwie szykownych

ślicznotek. A Abby usychała z miłości. Na dodatek sama nie była ani szykowna, ani śliczna. Niestety!

Ot, przeciętnej urody dziewczyna z prowincji, która mimo nieprzeciętnej figury nie od razu rzuca się

w oczy.

Po długich deliberacjach wymyśliła wreszcie, jak przyciągnąć uwagę Calhouna. Sprawa jest

prosta; musi stać się taka jak jego dziewczyny, czyli obyta i doświadczona. Możliwe, że realizację

planu rozpoczęła nie najlepiej; występ męskiej rewii tanecznej z pewnością nie jest idealnym

rozwiązaniem, ale w prowincjonalnym Jacobsville nie ma wielkiego wyboru. Kiedy Calhoun dowie

się, że widziano ją na takim przedstawieniu, może nareszcie pojmie, że ona wcale nie jest takim

niewiniątkiem, za jakie ją uważa.

Starannie wygładziła szarą kraciastą spódnicę i poprawiła schludny kok. Wiedziała, że długie i

gęste kasztanowe włosy są jej największą ozdobą, zwłaszcza gdy nosi je rozpuszczone. Właściwie

duże szarobłękitne oczy też nie są złe. Podobnie jak przepiękna, brzoskwiniowa cera i ładnie

wykrojone usta. Mimo tych niewątpliwych atutów i tak była święcie przekonana, że bez pełnego

makijażu wygląda blado i nieciekawie. Na dodatek biust ma ciut większy, niżby sobie życzyła, a nogi

trochę za długie. Jej przyjaciółki są raczej niskie i filigranowe, więc czasem czuła się przy nich jak

tyczka. Zdegustowana, z niechęcią pomyślała o swojej powierzchowności. Szkoda, że nie jestem

niewysoką, zgrabną ślicznotką, westchnęła.

Zresztą, co tam. Ze swoją urodą wygląda na starszą, niż jest, co tego wieczoru będzie na

pewno dużym plusem.

Na samą myśl tym, co ją czeka, zalśniły jej oczy. Bo wreszcie cóż złego w tym, że dziewczyna

chce sobie popatrzeć na występ seksownych tancerzy? Przecież musi jakoś zdobywać doświadczenie.

A skoro Calhoun nie pozwala jej spotykać się z chłopakami, którzy wiedzą, w czym rzecz, musi

poszukać innych sposobów. Jej troskliwy przybrany brat bardzo pilnował, by umawiała się wyłącznie

z rówieśnikami, a kiedy już któryś po nią przyszedł, Calhoun najpierw długo mu się przyglądał, a

potem robił niepotrzebne uwagi o tym, jak często czyści broń, lub dosadnie wyłuszczał, co myśli o

seksie przed ślubem. Nic więc dziwnego, że rzadko który chłopak miał ochotę umówić się z nią

powtórnie.

W lutym wieczory bywają chłodne nawet w południowym Teksasie. Abby zaczynała marznąć,

więc szczelniej otuliła się welwetową kurtką i uśmiechnęła porozumiewawczo do stojącej obok

młodej dziewczyny, która podobnie jak ona dygotała z zimna. Kolejka przed Teatrem Wielkim była

tego wieczoru wyjątkowo długa. Na nic zdały się liczne protesty oburzonych mieszkańców

Jacobsville, którym nie podobał się pomysł wykorzystywania jedynej sceny w mieście do tak

frywolnych rozrywek. Ostatecznie obrońcy moralności przycichli, a młode kobiety stawiły się

tłumnie, by na własne oczy przekonać się, czy olbrzymia popularność tancerzy jest w pełni zasłużona.

Abby setny raz pomyślała sobie, że gdyby Calhoun zobaczył ją w tym miejscu, chyba padłby

trupem. Blond czupryna stanęłaby mu dęba, a oczy ciskałyby gromy. Za to Justin, jak to Justin,

przyjąłby całą sprawę ze stoickim spokojem.

Fizycznie obaj bracia byli do siebie bardzo podobni: ciemnoocy, postawni, dobrze zbudowani.

Mimo to Calhoun był znacznie przystojniejszy i weselszy. Małomówny Justin lubił samotność i

rzadko szukał towarzystwa. Był wyjątkowo uprzejmy i szarmancki wobec kobiet, ale nigdy z żadną

się nie umawiał. Całe miasteczko doskonale wiedziało, dlaczego Justin Ballenger stał się takim

odludkiem - wszystko zaczęło się od tego, że kilka lat wcześniej Shelby Jacobs odrzuciła jego

oświadczyny, czyli po prostu dała mu kosza.

Działo się to w czasach, gdy Ballengerowie byli biedni jak myszy kościelne. Wprawdzie

dzięki zmysłowi do interesów Justina i marketingowym zdolnościom Calhouna zbili wkrótce

olbrzymią fortunę na tuczu bydła, ale kiedy Justin uderzał w konkury, był jeszcze bardzo ubogim

chłopakiem. Lokalna plotka głosiła, że pochodząca z zamożnej rodziny panna nie widziała w nim

odpowiedniego kandydata na męża. Justin przełknął odmowę, ale od tamtego czasu bardzo się

zmienił. Zamknął się w sobie i zgorzkniał. Abby natomiast zupełnie nie potrafiła zrozumieć, dlaczego

osoba tak sympatyczna jak Shelby Jacobs obeszła się ze starszym Ballengerem w taki sposób. Mimo

to lubiła ją, podobnie jak jej brata Tylera.

Kiedy stojąca przed nią dziewczyna wreszcie kupiła bilet, Abby z ulgą sięgnęła do kieszeni po

pieniądze. Już miała je podać kasjerce, gdy jakaś nieznana siła odciągnęła ją brutalnie na bok.

- Nic dziwnego, że ta kurtka wydała mi się znajoma! - Calhoun cedził słowa przez zęby,

mierząc ją groźnym wzrokiem. - Jak to dobrze, że zdecydowałem się wracać przez miasto. Gdzie

Justin? - warknął. - Wie, że tu jesteś?

- Powiedziałam mu, że idę na wystawę do muzeum - przyznała z rozbrajającą szczerością,

patrząc Calhounowi odważnie w oczy. Czuła, że płoną jej policzki, ale tak było zawsze, gdy młodszy

z braci był blisko.

Mimo wszystko lubiła to uczucie rozkosznego zamętu i cieszyła się, że jest tak blisko niego.

Jej radości nie mącił nawet fakt, że jak zwykle jest na nią strasznie zły.

- No co? Przecież to jest pewien rodzaj wystawy, prawda? - broniła się, widząc jego minę. -

Tyle że zamiast posągów ogląda się żywych facetów...

- Boże... - Calhoun zerknął na tłumek podekscytowanych kobiet, po czym energicznie ruszył

do swojego białego jaguara, ciągnąc Abby za sobą.

- Nie wrócę z tobą do domu - zaprotestowała, wiedząc, że opór jeszcze bardziej go rozjuszy. -

Chcę zobaczyć to przedstawienie. Calhoun! - wrzasnęła, kiedy bez słowa podniósł ją do góry i wziął

na ręce.

- Człowiek nie może ruszyć się z domu na krok, bo zaraz przychodzą ci do głowy

szczeniackie pomysły - zrzędził. - Poprzednim razem pod moją nieobecność szykowałaś się na

wycieczkę nad jezioro Tahoe z tą całą Misty Davies.

- Gratuluję! Udało ci się powstrzymać mnie od jeżdżenia na nartach - rzuciła drwiąco.

Za skarby świata nie przyznałaby się, jak jej dobrze w jego ramionach. Ciepło mocnego ciała

rozgrzewało ją, a zapach i oddech na policzku wprawiały ją w wewnętrzne drżenie i budziły nieznane

dotąd emocje.

- O ile sobie dobrze przypominam, miałyście jechać z jakimiś chłopakami - wypomniał jej.

- Co będzie z moim samochodem? Mam go tu zostawić? - zapytała, ignorując jego uwagę.

- Dlaczego nie. Tylko głupiec połaszczyłby się na coś takiego - burknął.

Instynktownie wydłużył krok, gdyż czując ją tak blisko, z każdą chwilą robił się coraz bardziej

niespokojny.

- No wiesz! - obruszyła się. - Przecież to śliczne małe autko!

- Którego nigdy w życiu byś nie kupiła, gdybym to ja zamiast Justina pojechał z tobą do

salonu - odparł zirytowany. - Ja nie wiem, dlaczego on cię tak rozpieszcza. Naprawdę byłoby lepiej,

gdyby ożenił się z tą swoją Shelby i spłodził z nią gromadkę dzieci. Tyle razy mu mówiłem, że

sportowe samochody są diabelnie niebezpieczne.

- I co z tego, skoro mnie się podobają tylko takie! Sama płacę raty, więc samochód jest mój -

ucięła dyskusję.

Z bliska zajrzał jej w oczy.

- Ale jestem dzielna! - zadrwił, ale jego głos zabrzmiał miękko, a wzrok na dłużej zatrzymał

się na jej ustach.

Z tego wszystkiego aż zabrakło jej tchu, ale postanowiła trzymać fason. Nie chciała, by

wiedział, co się z nią dzieje.

- Niedługo skończę dwadzieścia jeden lat - przypomniała mu z wyrzutem.

Znowu zajrzał jej głęboko w oczy, a ona poczuła się tak, jakby dostała czymś w głowę.

Ogarnął ją dziwny bezwład, ręce i nogi zrobiły się ciężkie jak ołów. W dodatku mogłaby przysiąc, że

Calhoun też jest nienaturalnie spięty. Przez nieskończenie długie sekundy patrzył jej w oczy, a potem

jakby się otrząsnął i poszedł dalej, przyspieszając kroku.

- Wiem, ile masz lat, bo ciągle mi o tym przypominasz - zauważył. - Co z tego, że jesteś

prawie dorosła, skoro zachowujesz się jak smarkula i robisz takie głupstwa, jak ta dzisiejsza eskapada.

- Co w tym złego, że chcę zdobyć trochę doświadczenia? - mruknęła nadąsana. - Skąd mam

je mieć, skoro na nic mi nie pozwalasz? Chcesz, żebym umarła jako dziewica, czy co?

- Włócz się po takich miejscach, a nie nacieszysz się długo swoją cnotą - odpalił.

Nie lubił, kiedy zaczynała opowiadać takie rzeczy, tymczasem ona uparcie wałkowała ten

temat od miesięcy. On zaś nie był ani o krok bliżej od rozwiązania swojego największego dylematu.

Rozdrażniony, parł do przodu, wybijając butami nerwowy rytm.

Abby przyglądała mu się ukradkiem. Miał na sobie ciemny wizytowy garnitur i kowbojski

kapelusz, tak zwany stetson, w kolorze kremowym. Kiedy przysuwała twarz do gładko wygolonych

policzków, czuła ulotny zapach wody kolońskiej, w której dominowała zmysłowa orientalna nuta.

Uwielbiała ten zapach. I ten wizerunek przystojnego twardziela. Seksowny i bardzo męski. Zresztą, co

tu kryć - Calhoun był dla niej skończonym ideałem. Kochała każdy skrawek jego ciała, każdą

naburmuszoną minę, każdy twardy muskuł. Wolała jednak nie myśleć teraz o tym, bo przecież może

się łatwo zapomnieć i zdradzić ze swoimi uczuciami. W takich niebezpiecznych chwilach

najskuteczniejszą bronią jest ironia.

- Kiepski mamy dzisiaj humor, nieprawdaż? - zapytała drwiąco.

Lubiła grać mu na nerwach i przez ostatnie tygodnie robiła to bezustannie. Ciągle szukała

okazji, by go prowokować, a potem patrzeć, jak się na nią złości. Ta zabawa powoli stawała się jej

obsesją.

- Jestem już dorosła. W zeszłym roku skończyłam szkołę. Mam dyplom, mam pracę. Jestem

asystentką w administracji tuczarni...

- Nie musisz mi o tym przypominać. W końcu z własnej kieszeni zapłaciłem za szkołę i sam

Diana Palmer - Zbuntowana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: