Baldacci David - Klub wielbłądów 1 - Klub wielbłądów.pdf - ebooki Sensacja i Kryminały - jac68

David Baldacci

Klub Wielbłądów

(The Camel Club)

Przełożył Lech Z. Żołędziowski

Powieść tę dedykuję funkcjonariuszkom i funkcjonariuszom

amerykańskiej Secret Service

oraz Larry’emu Kirshbaumowi – świetnemu redaktorowi,

wybitnemu wydawcy i cudownemu przyjacielowi

PROLOG

Chevrolet suburban pędził w mrocznej ciszy wiejskich terenów Wirginii. Siedzący za kierownicą

czterdziestojednoletni Adnan ar-Rimi nie odrywał wzroku od pełnej zakrętów szosy. W okolicznych

lasach żyło mnóstwo jeleni i Adnan nie chciałby szybę przebiły mu nagle jakieś zakrwawione rogi.

Prawdę powiedziawszy, nie miał ochoty na jakiekolwiek niespodziewane ataki. Oderwał od

kierownicy dłoń w rękawiczce i dotknął rewolweru pod marynarką. Broń nie służyła mu tylko do

poprawiania samopoczucia. Dla niego była czymś niezbędnym.

Usłyszał dochodzący z góry dźwięk i spojrzał w okno.

Z tyłu wiózł dwóch pasażerów. Mężczyzna rozmawiający teraz w farsi przez telefon komórkowy

nazywał się Muhammad az-Zawahiri i był Irańczykiem przybyłym do Ameryki krótko przed atakiem z

11 września. Obok niego siedział Afgańczyk Gul Khan, który przebywał w Stanach dopiero od paru

miesięcy. Khan był potężnie zbudowanym mężczyzną z ogoloną na łyso głową, ubrany w kurtkę

myśliwską z kamuflażem. Zwinnymi palcami majstrował coś przy pistolecie maszynowym, potem z

metalicznym trzaskiem wepchnął magazynek na miejsce i ustawił przełącznik na krótkie serie po dwa

pociski. Na szybę spadło kilka kropli deszczu i Khan zaczął obojętnie przyglądać się ich powolnej

drodze w dół.

– Ładnie tu – mruknął w paszto. Język ten był zrozumiały dla Muhammada, Adnan praktycznie go

nie znał. – U nas wszędzie pełno wraków sowieckich czołgów. Żeby uprawiać ziemię, chłopi muszą

je omijać. – Zawiesił głos, potem z widoczną satysfakcją dodał: – Amerykańskie też są.

Adnan nie przestawał zerkać w lusterko wsteczne. Nie podobał mu się ten osiłek z pistoletem

maszynowym na kolanach, niezależnie od tego, jak dobrym był muzułmaninem. Zresztą Irańczykowi

też zbytnio nie ufał. Sam urodził się w Arabii Saudyjskiej, skąd jako dziecko wyemigrował do Iraku.

Podczas straszliwej wojny iracko-irańskiej walczył po stronie Iraku i jego niechęć wobec dawnego

wroga wciąż w nim głęboko tkwiła. Pod względem etnicznym Muhammad az-Zawahiri był Persem,

nie Arabem jak ar-Rimi, i to był kolejny powód, żeby mu nie ufać.

Muhammad skończył rozmawiać, starł drobinę błota z amerykańskich skórzanych kowbojek,

spojrzał na swój kosztowny zegarek i rozparłszy się na oparciu siedzenia, z uśmiechem na ustach

zapalił papierosa. Powiedział coś w farsi i Khan parsknął śmiechem. Oddech zwalistego Afgańczyka

przesycony był wonią cebuli.

Adnan jeszcze mocniej zacisnął dłonie na kierownicy. Nigdy nie należał do ludzi lekkomyślnych i

zdecydowanie nie pochwalał beztroski Irańczyka wobec ważnych spraw. Chwilę później znów

spojrzał w okno.

Widać Muhammad też to usłyszał, bo opuścił szybę, wystawił głowę i spojrzał w zachmurzone

niebo. Dojrzał w górze czerwone błyski i rzucił polecenie Adnanowi, który kiwnął głową i docisnął

pedał gazu. Obaj pasażerowie zapięli pasy.

Samochód pognał po krętej wiejskiej szosie jeszcze szybciej, biorąc zakręty z takim impetem, że

przy niektórych musieli się wczepiać rękami w zwisające po bokach uchwyty. Jednak na takiej

drodze nawet najszybszy samochód świata nie miałby szans ze śmigłowcem.

Nadal posługując się farsi, Muhammad kazał Adnanowi stanąć pod jakimś drzewem i upewnić

się, czy helikopter poleci dalej.

– Może lecą do wypadku? Może to helikopter pogotowia ratunkowego? – dodał.

Baldacci David - Klub wielbłądów 1 - Klub wielbłądów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: