Josie Metcalfe - Rodzina ze snów.pdf - AMNEZJA - magda05051995

ROZDZIAý PIERWSZY

- CzeĻę, Nick! Piħkna opalenizna! DokĢd siħga? - rzuciþa zalotnie

towarzyszka Libby do kogoĻ ponad jej ramieniem. - Ostry dyŇur bez moŇliwoĻci

podziwiania twojego wspaniaþego ciaþa to zupeþnie nie to samo. Witaj po

powrocie!

Odpowiedziaþ jej dŅwiħczny Ļmiech, ktry dla Libby zabrzmiaþ

nieoczekiwanie znajomo. Odwrciþa siħ zaciekawiona. Musiaþa unieĻę gþowħ,

aby dojrzeę twarz wysokiego, postawnego mħŇczyzny.

Jak zauwaŇyþa Sally, byþ opalony, a jego zdrowy wyglĢd i lĻniĢce blond

wþosy bardziej kojarzyþy siħ z ludŅmi przebywajĢcymi duŇo na powietrzu niŇ z

szanowanymi lekarzami. UĻmiechaþ siħ szeroko, potwierdzajĢc, Ňe zrozumiaþ

Ňart, a w kĢcikach bþyszczĢcych niebieskich oczu pojawiþy siħ peþne uroku

zmarszczki.

Kiedy jĢ zobaczyþ, wyraz twarzy zmieniþ mu siħ w mgnieniu oka, a

wczeĻniejsza radoĻę znikþa.

- Libby? - spytaþ zaskoczony. - Libby Cornish? CŇ, najwyraŅniej mnie

rozpoznaþ, pomyĻlaþa,

wspominajĢc ze zgrozĢ dni, kiedy nie mogþa polegaę na swej pamiħci.

Zdarzyþo siħ to ponad osiem lat temu, a ona wciĢŇ trafiaþa na czarne dziury,

pozostaþoĻę po tych kilku tygodniach wykreĻlonych z Ňycia.

Wokþ nich przystanħþo kilka zaciekawionych osb, wiħc otrzĢsnħþa siħ i

zmusiþa do skupienia. Nie spotkaþa wielu ludzi o takich zþotych wþosach,

niebieskich oczach i rysach twarzy wskazujĢcych na skandynawskich lub

sþowiaıskich przodkw. Tylko czy ktoĻ tak przystojny mgþby pamiħtaę jĢ,

zwykþĢ szarĢ myszkħ?

- Nick? - zapytaþa, pamiħtajĢc, jak nazwaþa go Sally, choę to imiħ jakoĻ

nie pasowaþo do obrazu, jaki wyþaniaþ siħ z jej chaotycznych wspomnieı. -

Kola!- zawoþaþa, gdy brakujĢce fragmenty ukþadanki wskoczyþy na miejsce.

Jak mogþa zapomnieę mħŇczyznħ, o ktrym tak czħsto marzyþa na

poczĢtku studiw? W jaki sposb jej mzg zapamiħtaþ, Ňe to Kola, a nie Nick,

byþo w jego rodzinie zdrobnieniem imienia Mikoþaj?

- Howell. Nick Howell - rzekþa Sally.

- StudiowaliĻmy razem. - Libby przerwaþa niezrħcznĢ ciszħ, zastanawiajĢc

siħ, dlaczego Kola patrzy na niĢ tak niechħtnie. Na pewno nie z powodu

referencji z jej poprzedniej pracy, te byþy doskonaþe. Nie chodzi teŇ o jakĢĻ

zadawnionĢ antypatiħ z czasw studenckich. Jak pamiħtaþa, w czasie, kiedy ona

wielbiþa go po cichu, on zupeþnie jej nie zauwaŇaþ.

- To znaczy do poþowy trzeciego roku, kiedy miaþam... wypadek i

przeniesiono mnie na uczelniħ bliŇej domu.

- Wypadek? Jaki wypadek? - Gþos Nicka byþ ostry, a jego oczy bþyszczaþy

teraz w sposb, ktry zdradzaþ dociekliwoĻę.

- Nick i Libby, poplotkujecie sobie w czasie przerwy - oznajmiþa

przeþoŇona pielħgniarek, a Libby, ktra nie zdĢŇyþa odpowiedzieę, odetchnħþa z

ulgĢ.

Naprawdħ nie Ňyczyþa sobie, by caþy oddziaþ przysþuchiwaþ siħ jej relacji z

tego najbardziej upiornego okresu w jej Ňyciu. Najchħtniej wcale by o nim nie

mwiþa.

- Coraz wiħcej nazwisk na tablicy... Nie moŇemy pozwolię, Ňeby oddziaþ

zapeþniali lŇej ranni pacjenci, bo w kaŇdej chwili moŇe zdarzyę siħ coĻ

powaŇniejszego - dodaþa Kelly. - Nick, skoro znacie siħ z Libby, moŇemy sobie

darowaę formalnoĻci. Zajrzycie do þagodniejszych urazw i sprawdzicie, co tam

jest do zrobienia? Wezwħ was, jeĻli bħdziemy potrzebowaę pomocy z ciħŇkimi

przypadkami.

Nick kiwnĢþ gþowĢ i ruszyþ korytarzem, a Libby podĢŇyþa za nim,

Ļwiadoma, Ňe przestaþ siħ uĻmiechaę.

- O co mu wþaĻciwie chodzi? - mruczaþa do siebie, zþa, Ňe nastawienie

dawnego kolegi psuje jej radoĻę z nowej pracy. Patrzyþa, jak coraz bardziej jĢ

wyprzedzaþ, robiĢc uŇytek ze swych dþugich ng. W tej dziedzinie nic nie

zmieniþo siħ od oĻmiu lat. On, wysoki i przystojny, biþ rekordy popularnoĻci, a

jej, niskiej i nijakiej, nikt nie zauwaŇaþ, dopki siħ o niĢ nie potknĢþ.

- Wspaniale, przybyþy posiþki! - zawoþaþa udrħczona pielħgniarka, kiedy

dotarli na oddziaþ lŇejszych urazw. -AŇ dwoje? To chyba mj szczħĻliwy

dzieı!

- Nie mogħ obiecaę, Ňe zostaniemy tu dþugo -ostrzegþ Nick, ale ona zbyþa

go machniħciem rħki.

- Wiem, Ňe znikniecie stĢd natychmiast, gdy pojawi siħ jakiĻ ciekawszy

przypadek -przyznaþa niechħtnie i skrzywiþa siħ. - Dlatego zamierzam wycisnĢę

z was wszystko, dopki tu jesteĻcie. Bħdħ ich przysyþaę tak szybko, jak siħ da,

aŇ zaczniecie bþagaę mnie o litoĻę! Nie bez powodu nazywajĢ mnie

barbarzyıskĢ Connie!

Libby uĻmiechnħþa siħ, sþyszĢc tħ groŅbħ, zadowolona, Ňe zdĢŇyþa juŇ

nieŅle zapoznaę siħ z labiryntem korytarzy.

- Libby, dobrze szyjesz, wiħc weŅmiesz ranħ gþowy w trjce - zarzĢdziþa

Connie. - Nick, w dwjce jest zwichniħcie do nastawienia, moŇesz poęwiczyę

miħĻnie.

Odwrciþ siħ bez sþowa i odszedþ we wskazanym kierunku, a Libby

odetchnħþa z ulgĢ, zakþadajĢc jednorazowe rħkawiczki i podchodzĢc do mþodego

mħŇczyzny czekajĢcego na zaþoŇenie szww. Zdaþa sobie sprawħ, Ňe ta ulga jest

przedwczesna, kiedy usþyszaþa z sĢsiedniego pokoju gþħboki baryton Nicka

- Jak to siħ staþo? - zapytaþa tħgiego pacjenta, by odwrcię jego uwagħ od

zastrzykw, ktrymi znieczulaþa jego ranħ. KĢtem oka dostrzegþa grymas na

twarzy mþodej pielħgniarki i zastanowiþa siħ, czy dziewczyna jest pierwszy raz

na ostrym dyŇurze. Ten zabieg wyglĢdaþ na doĻę skomplikowany i ostatniĢ

rzeczĢ, jakiej potrzebowaþa, byþa pielħgniarka, ktra nie przywykþa do widoku

krwi.

CŇ, to siħ okaŇe, kiedy zacznie dziaþaę znieczulenie. Zamierzaþa poprosię

pielħgniarkħ, by przemyþa ranħ.

- Spadþem z rusztowania i uderzyþem gþowĢ o klamrħ - odburknĢþ mþody

czþowiek, zaciskajĢc piħĻci. Z sĢsiedniego pomieszczenia dobiegaþy gþoĻne jħki

blu. - Tam obok jest mj kolega. Wszystko z nim w porzĢdku?

- JeĻli nie bħdzie siħ pan ruszaę, poproszħ pielħgniarkħ, Ňeby poszþa

sprawdzię - obiecaþa Libby, ale jej ostatnie sþowa zostaþy zagþuszone przez

gþoĻny krzyk zza cienkiej Ļciany.

W nagþej ciszy, jaka potem nastĢpiþa, usþyszaþa jakieĻ sþowa, ktre mogþy

byę tylko przekleıstwami. Libby stþumiþa chichot wywoþany wspomnieniem, Ňe

chociaŇ w chwilach stresu Nick czħsto klĢþ, to jednak wyþĢcznie w jednym z

jħzykw sþowiaıskich.

- Czy pani mogþaby sprawdzię? - Pacjent patrzyþ na niĢ bþagalnie. - Gdyby

Jason nie byþ tak szybki... Zþapaþ mnie jednĢ rħkĢ i nie puĻciþ, nawet kiedy go

zabolaþo. Gdyby nie on, skoıczyþoby siħ to znacznie gorzej. Spadþem z piĢtego

poziomu, pewnie byþbym juŇ martwy.

- Proszħ obiecaę, Ňe nie bħdzie siħ pan ruszaę w czasie zabiegu - poprosiþa

Libby, wstajĢc z wysokiego stoþka.

- Niech pani pomoŇe mojemu kumplowi, a zrobiħ, co pani zechce -

odrzekþ, a w tej samej chwili rozlegþ siħ kolejny krzyk.

- Pomc ci? - zapytaþa, gdy weszþa do sĢsiedniego pomieszczenia i zastaþa

tam rozzþoszczonego Nicka. - To chyba byþo po rosyjsku áprzepraszam za

niecenzuralny jħzyk" - dodaþa porozumiewawczo do ponurego mħŇczyzny na

kozetce i uĻmiechnħþa siħ do Wei Lin, jedynej pielħgniarki na ostrym dyŇurze

jeszcze niŇszej od niej, ktra wyglĢdaþa na zupeþnie wytrĢconĢ z rwnowagi.

- Chciaþbym teŇ umieę tak klĢę - syknĢþ pacjent przez zaciĻniħte zħby. -

Zabrzmiaþo caþkiem nieŅle.

- Nie daje siħ nastawię? - zapytaþa Nicka.

Josie Metcalfe - Rodzina ze snów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: