cz.7 - Internetowe radio i telewizja.pdf - Elementarz Internetu - Jakubxyx

NA CD

NEWSY

Z OK£ADKI

FIRMA

MAGAZYN

PROGRAMY

WARSZTAT

podstawy

Elementarz Internetu

Czêœæ 7: internetowe radio i telewizja

W poprzednim numerze MI zapowiedzieliœmy, ¿e w tym odcinku Elementarza opiszemy nie

tylko e-radio i e-telewizjê, ale tak¿e technologiê P2P. W trakcie opracowywania materia³ów

okaza³o siê jednak, ¿e tematyka transmisji strumieniowych jest bardzo obszerna, nawet

mimo ograniczenia siê tylko do absolutnie niezbêdnych informacji. Dlatego opis technologii

P2P, którego nie sposób przecie¿ upchn¹æ na jednej czy dwu stronach, zmuszeni byliœmy

prze³o¿yæ na kolejny miesi¹c. Tymczasem zaœ zapraszamy do lektury, bo jest co czytaæ :-).

1 Czy mo¿na przez Internet ogl¹daæ telewizjê i s³uchaæ radia?

Tak, oczywiœcie, z tym ¿e nale¿y tu od razu zdaæ

sobie sprawê z rozró¿nienia pomiêdzy transmisj¹

na ¿ywo (ang. live) a transmisj¹ na ¿¹danie (ang.

on demand). Transmisja na ¿ywo to odpowiednik

audycji radiowych czy telewizyjnych: w danym

momencie wszyscy odbiorcy s³ysz¹/widz¹ dok³ad-

nie to samo. Jeœli ktoœ rozpocznie odbieranie prze-

kazu np. z 10-minutowym opóŸnieniem, to bez-

powrotnie straci informacje nadawane w tym okre-

sie. Natomiast transmisja na ¿¹danie polega na od-

twarzaniu wczeœniej przygotowanego pliku, za-

wieraj¹cego np. nagranie wiadomoœci telewi-

zyjnych z bie¿¹cego dnia. Odbiorca mo¿e wiêc

obejrzeæ taki program w ca³oœci o dowolnej porze

i nic nie straci. Warto zauwa¿yæ, ¿e okreœlenie „na

¿ywo” ma w Internecie czêsto sens techniczny,

a nie dos³owny. Transmitowany program mo¿e byæ

bowiem zarejestrowany nieco wczeœniej w posta-

ci pliku multimedialnego i dopiero potem przeka-

zywany do odbiorców, co nie zmienia faktu, ¿e

jeœli bêdzie on wysy³any w tym samym czasie do

wszystkich u¿ytkowników, to bêdzie to tak¿e trans-

misja na ¿ywo.

UWAGA!

Wszystkie poprzednie części

tego kursu są na płycie CD!

Jeœli chcemy pos³uchaæ e-radia, wystarczy znaleŸæ stronê jakiejœ rozg³oœni.

Dla przyk³adu wybraliœmy Radio Bez Kitu – http://bezkitu.com (1). Po za³adowaniu

klikamy odnoœnik „kliknij aby pos³uchaæ” (2), co powoduje wyœwietlenie okienka,

w którym mo¿na wybraæ format strumienia danych: MP3 lub OGG (3). Wybieramy

(klikamy) jeden z nich i w ten sposób uruchamia siê skojarzony z tym formatem

odtwarzacz – na ilustracji jest to Winamp (4). Prawda, ¿e proste?

2 Co to jest webcasting (transmisje strumieniowe)?

Aby internetowe transmisje na ¿ywo by³y w ogóle mo¿liwe, konieczne

sta³o siê opracowanie specjalnego sposobu przesy³ania danych. Tym

sposobem jest w³aœnie webcasting, czyli tzw. transmisje strumieniowe.

Normalnie, gdy korzystamy z Internetu w celu obejrzenia filmu czy

wys³uchania muzyki, klikamy po prostu odpowiedni odnoœnik i pobie-

ramy plik wideo lub z muzyk¹. Dopiero gdy ów plik w ca³oœci znajdzie

siê na naszym dysku twardym, uruchamiamy jakiœ program, np. Wi-

namp lub Windows Media Player, i odtwarzamy film b¹dŸ muzykê.

Jest oczywiste, ¿e taka metoda pozyskiwania multimediów nie nadaje

siê do zastosowania na potrzeby transmisji na ¿ywo. Problem rozwi¹-

zuje transmisja strumieniowa, której kwintesencj¹ jest to, ¿e u¿ytkow-

nik nie pobiera na swój dysk ¿adnego pliku, a jedynie otrzymuje dane

w miarê, jak s¹ one odczytywane z serwera. St¹d nazwa „transmisja

strumieniowa” – strumieñ danych, np. film czy radiowa relacja z kon-

certu, jest wysy³any nieprzerwanie przez serwer i na bie¿¹co odtwarza-

ny przez odpowiedni program w komputerze odbiorcy.

INTERNET.wrzesieñ.2004

WARSZTAT

PROGRAMY

MAGAZYN

FIRMA

Z OK£ADKI

NEWSY

NA CD

podstawy

W jaki sposób s¹ realizowane transmisje na ¿ywo?

Jak ju¿ sobie powiedzieliœmy, transmisja na ¿ywo to nic innego jak

równoczesny przekaz tych samych danych do wielu u¿ytkowników.

Ka¿dy odbiorca musi otrzymaæ w tym samym czasie odpowiedni¹ por-

cjê informacji. I tu pojawia siê problem.

WyobraŸmy sobie, ¿e „nadajemy” w sieci program wideo. Zado-

walamy siê ma³¹ rozdzielczoœci¹, np. 160x120 pikseli, i kiepsk¹ ja-

koœci¹ (czyli siln¹ kompresj¹) obrazu i dŸwiêku, bo chcemy mieæ

du¿o widzów i jednoczeœnie maksymalnie wykorzystaæ posiadan¹

przepustowoœæ ³¹cza. Mimo to, ¿eby cokolwiek by³o widaæ i s³y-

chaæ, ka¿dy odbiorca musi otrzymywaæ z serwera strumieñ danych

z prêdkoœci¹ ok. 20 kb/s. To absolutne minimum. Wychodzi wiêc na

to, ¿e przy stu odbiorcach, co nie jest zawrotn¹ liczb¹ jak na pro-

gram telewizyjny, powinniœmy dysponowaæ ³¹czem o przepustowo-

œci 2 Mb/s, a przy tysi¹cu... lepiej nie mówiæ. A co, jeœli zechcemy

zwiêkszyæ rozdzielczoœæ i polepszyæ jakoœæ obrazu? Wtedy wyma-

gana przepustowoœæ znacznie wzroœnie. Pamiêtajmy te¿, ¿e chodzi

tu o przepustowoœæ dla wysy³ania danych (upload), a ta w przypad-

ku typowych ³¹czy (np. DSL) jest z regu³y kilka razy mniejsza ni¿

dla pobierania danych. Krótko mówi¹c, nawet przy niewielkiej licz-

bie widzów szybko napotykamy fizyczn¹ barierê w postaci skoñ-

czonej przepustowoœci ³¹cza.

Rozwi¹zaniem tego problemu jest tzw. multicasting – specjalna tech-

nologia przesy³ania danych, dziêki której jeden i ten sam pakiet danych

mo¿e byæ wysy³any do wielu komputerów naraz. Oznacza to, ¿e bez

wglêdu na liczbê odbiorców naszego programu obci¹¿enie ³¹cza wy-

niesie zaledwie 20 kb/s (przy analogicznych za³o¿eniach jak powy¿ej).

Jak to jest mo¿liwe?

Multicasting korzysta ze specjalnych adresów IP, które identyfi-

kuj¹ nie pojedyncze komputery (tak jak to siê dzieje w przypadku

ka¿dej innej transmisji danych, np. WWW czy FTP), a ca³e grupy

komputerów. Pakiet danych wys³any na taki adres rozchodzi siê do

wszystkich maszyn, które do³¹czy³y siê do danej grupy (oczywiœcie

poszczególne komputery mog¹ w dowolnym momencie do³¹czaæ siê

i od³¹czaæ od dowolnych adresów grupowych). Sytuacjê tê mo¿na

porównaæ do strojenia radia na okreœlon¹ czêstotliwoœæ, z tym ¿e

rolê radia pe³ni komputer, a „czêstotliwoœci¹” jest odpowiedni ad-

res multicastingowy.

Multicasting jest idealnym rozwi¹zaniem dla transmisji na ¿ywo,

jednak ma swoje ograniczenia. Przede wszystkim transmisje multica-

MBONE.PL

Szwecja

Gdańsk

Szczecin

Bydgoszcz

Toruń

NASK

IDS

Poznań

ICM

USA

SGH

TPSA

Wrocław

Katowice

Kraków

Bielsko Biała

Zasiêg sieci MBONE w Polsce (Ÿród³o: www.mbone.pl)

stingowe nie mog¹ swobodnie wêdrowaæ przez Internet, poniewa¿ nie

wszystkie rutery obs³uguj¹ grupowe adresy IP. Problem ten obchodzi

siê poprzez tworzenie tzw. tuneli pomiêdzy sieciami, za pomoc¹ spe-

cjalnego oprogramowania, które zamienia pakiety multicastingowe na

zwyk³e (w punkcie nadawczym) i odwrotnie (w punkcie odbiorczym).

Sieci po³¹czone tunelami tworz¹ globaln¹ sieæ MBONE (Multicast Back-

bone), w której mo¿liwe s¹ transmisje na ¿ywo o zasiêgu ogólnoœwia-

towym. Niestety, zasiêg sieci MBONE jest – w porównaniu z ca³oœci¹

Internetu – niewielki, a poza tym do odbioru transmisji multicastingo-

wych trzeba mieæ odpowiedni sprzêt i oprogramowanie, dlatego korzy-

stanie z multicastingu przez „zwyk³ych” internautów nale¿y do bardzo

rzadkich wydarzeñ.

A jak realizowane s¹ transmisje na ¿ywo bez wykorzystania multicastingu?

Aby unikn¹æ wspomnianego wy¿ej problemu zapychania ³¹cza

serwera, który spe³nia rolê nadajnika, i jednoczeœnie nie u¿ywaæ mul-

ticastingu, który jest skomplikowany we wdro¿eniu, stosuje siê

zwyk³y webcasting oparty na tzw. strumieniowaniu HTTP (HTTP

Streaming). Z materia³u Ÿród³owego, np. nagrywanej na ¿ywo au-

dycji radiowej, tworzony jest w czasie rzeczywistym odpowiedni

plik w formacie strumieniowym (np. RA, MP3, OGG) i umieszcza-

ny na serwerze. Poniewa¿ operacja przebiega na bie¿¹co, ów plik

pojawia siê na serwerze w kolejno nastêpuj¹cych po sobie kawa³-

kach, np. obejmuj¹cych jedn¹ czy kilka sekund dokonanego przed

chwil¹ nagrania. Fragmenty te s¹ nastêpnie sukcesywnie pobierane

przez odpowiednie odtwarzacze dzia³aj¹ce na komputerach odbior-

ców audycji.

Oczywiœcie, znowu pojawia siê tu problem z przepustowoœci¹ ³¹czy

i wydajnoœci¹ serwera, który w przypadku gdy zbyt wielu u¿ytkowni-

ków bêdzie chcia³o w tym samym czasie pobraæ kolejny fragment

Winamp

w starszej wersji 3.x

podczas odtwa-

rzania muzyki

z internetowej

rozg³oœni radiowej

Megastacja.NET.

W okienku na dole

widaæ bitrate

strumienia danych

– 48 kbps

INTERNET.wrzesieñ.2004

NA CD

NEWSY

Z OK£ADKI

FIRMA

MAGAZYN

PROGRAMY

WARSZTAT

podstawy

Winamp 5.03

odtwarzaj¹cy

strumieñ wideo

NSV z bitrate’em

98 kbps

audycji, mo¿e zwy-

czajnie nie nad¹¿yæ

z ich obs³ug¹. Aby

tego unikn¹æ, stosuje

siê dwa rozwi¹zania.

Po pierwsze stru-

mieñ danych jest

umieszczany nie na

jednym, a na kilku

serwerach, co pozwa-

la roz³adowaæ ruch.

Po drugie odtwa-

rzacze strumieniowe

u¿ywaj¹ techniki bu-

forowania danych –

pobieraj¹ z pewnym wyprzedzeniem pakiety danych, dziêki czemu

w momencie, gdy nie bêdzie mo¿na siê po³¹czyæ z serwerem lub

wyst¹pi chwilowe zapchanie ³¹cza (np. inny uruchomiony program

wykorzysta wiêksz¹ czêœæ pasma), bêd¹ jeszcze mog³y odtwarzaæ

nadawan¹ muzykê przez kilka czy kilkanaœcie sekund, w zale¿noœci

od ustawieñ buforowania.

W darmowy odtwarzacz QuickTime Player mo¿emy siê

zaopatrzyæ pobieraj¹c go ze strony http://www.quicktime.com

(lub www.apple.com/quicktime). Nastêpnie nale¿y klikn¹æ odnoœ-

nik Movie Trailers (A), który wyœwietli drug¹ stronê (B) z linkami

do zwiastunów filmowych (jest ich ponad 100). PóŸniej wystarczy

ju¿ tylko wybraæ i klikn¹æ odpowiedni link, by za chwilê – na

kolejnej stronie (C) – obejrzeæ zwiastun w pe³nej okaza³oœci

UDP kontra HTTP

Transmisje multimedialne oparte na strumieniowaniu HTTP s¹ dobrym

rozwi¹zaniem dla niewielkiej liczby odbiorców (kilkunastu, maks. kilku-

dziesiêciu, w zale¿noœci od mocy obliczeniowej serwera i posiadanego

³¹cza). Jeœli przekaz ma byæ transmitowany do wiêkszej publicznoœci,

nale¿y u¿yæ specjalizowanego oprogramowania (serwera) do strumie-

niowej transmisji danych, którego podstawowym atutem jest u¿ywanie

protoko³u UDP zamiast HTTP.

Jak wiadomo, protokó³ HTTP, którego u¿ywa siê przede wszystkim do

przesy³ania stron WWW, nale¿y do grupy protoko³ów gwarantowanego

przekazu danych (podobnie jak protoko³y pocztowe – SMTP, POP3, oraz

FTP, NNTP). Wysy³ane pakiety s¹ kontrolowane i jeœli oka¿e siê, ¿e nie

wszystkie dotar³y do celu, serwer ponownie je wysy³a. W ten sposób

ka¿dy plik dotrze do adresata zawsze w ca³oœci i nieuszkodzony, jed-

nak nie jest wcale powiedziane w jakim czasie. Bywa, ¿e pakiety b³y-

skawicznie œmigaj¹ po sieci, bywa te¿, ¿e transfer wlecze siê niemi³o-

siernie. W tym drugim przypadku, spowodowanym np. zakorkowaniem

sieci lub zak³óceniami, serwer musi wielokrotnie wysy³aæ te same pa-

kiety danych, a¿ do skutku. Transmisja strumieniowa staje siê wówczas

praktycznie niemo¿liwa – podczas odtwarzania wystêpuje mnóstwo

przerw ró¿nej d³ugoœci.

Protokó³ UDP (User Datagram Protocol) dzia³a inaczej. Nie sprawdza,

czy pakiety dotar³y do adresata, serwer nie ma wiêc obowi¹zku ponow-

nego wysy³ania tych samych pakietów. Transmisja danych przebiega

nieprzerwanie i co najwy¿ej niektóre pakiety gin¹ gdzieœ po drodze. Dla

transmisji multimedialnej nie ma to jednak wiêkszego znaczenia. Zgu-

bienie kilku pakietów spowoduje tylko krótkotrwa³¹ przerwê, albo np.

ma³o istotn¹ wadê obrazu czy zak³ócenie dŸwiêku, ale nie wp³ynie ne-

gatywnie na ci¹g³oœæ przekazu.

INTERNET.wrzesieñ.2004

WARSZTAT

PROGRAMY

MAGAZYN

FIRMA

Z OK£ADKI

NEWSY

NA CD

podstawy

W jaki sposób s¹ realizowane transmisje na ¿¹danie?

W transmisjach na ¿¹danie u¿ytkownik pobiera po prostu plik z serwe-

ra, kawa³ek po kawa³ku. W przypadku zwyk³ego œci¹gania plików, np.

ze strony WWW, nie mo¿emy nic odtworzyæ, dopóki plik w ca³oœci nie

zostanie skopiowany na nasz dysk. W przypadku transmisji na ¿¹danie

plik w ogóle nie jest kopiowany (w tradycyjnym sensie), a jedynie po-

bierane s¹, i natychmiast odtwarzane, jego ko-

lejne fragmenty. W czasie odtwarzania jedne-

go fragmentu komputer pobiera ju¿ kolejny,

czyli nastêpuje buforowanie danych (patrz

punkt 4). Po odtworzeniu dany fragment pliku

nie jest ju¿ potrzebny i komputer usuwa go

z pamiêci/dysku twardego.

Pliki przeznaczone do transmisji strumienio-

wych musz¹ mieæ odpowiednie w³aœciwoœci.

Przede wszystkim musz¹ byæ silnie skompre-

sowane, tak aby w jak najmniejszej objêtoœci

zmieœci³o siê jak najwiêcej informacji. Nie

mo¿na oczywiœcie kompresowaæ w nieskoñczo-

noœæ, bo im silniejsza kompresja, tym gorsza

jakoœæ przekazu (obrazu, dŸwiêku) – zagadnie-

nie to jest szerzej opisane w ramce na stronie

87. Ponadto ka¿dy fragment pliku strumie-

niowego musi zawieraæ wszystkie informacje

niezbêdne do tego, aby program odbiorczy

móg³ go odtworzyæ. Z tego wzglêdu standar-

dowe pliki wideo (np. popularne AVI) nie na-

daj¹ siê do transmisji strumieniowych, bo istot-

ne dane indeksowe s¹ w nich zapisane na sa-

mym koñcu. Wa¿n¹ cech¹ plików strumienio-

wych jest te¿ znacznie lepsza korekcja b³êdów

ni¿ w zwyk³ych plikach multimedialnych. Korekcja b³êdów polega na

dodawaniu do zasadniczej zawartoœci pliku (czyli do opisu dŸwiêku,

obrazu) nadmiarowych informacji, na podstawie których mo¿na ³atwo

odtworzyæ brakuj¹ce fragmenty danych, np. w sytuacji, gdy zosta³y za-

gubione wskutek chwilowego przeci¹¿enia ³¹czy internetowych.

Serwis Microsoftu poœwiêcony technologii Windows Media

(http://www.microsoft.com/windows/windowsmedia/)

No dobrze, starczy ju¿ tej teorii. Jak to wygl¹da w praktyce?

W praktyce jest tak: serfujemy sobie po Internecie za pomoc¹ normal-

nej przegl¹darki (np. Internet Explorer). Natrafiamy na jak¹œ stronê,

która zachêca nas do obejrzenia filmu lub wys³uchania audycji radio-

wej. Mo¿e to byæ np. strona ze zwiastunami premier kinowych lub wi-

tryna internetowej rozg³oœni radiowej. W obydwu przypadkach nale¿y

po prostu klikn¹æ odnoœnik do interesuj¹cego nas materia³u multime-

dialnego. Odnoœnik ten prowadzi do niewielkiego pliku, który zawiera

adres(y) w³aœciwego strumienia danych. Po za³adowaniu tego pliku prze-

gl¹darka automatycznie uruchamia odpowiedni odtwarzacz multime-

dialny (skojarzony z konkretnym typem strumienia danych), po czym

program ten rozpoczyna odtwarzanie filmu czy muzyki. Zale¿nie od

sposobu integracji odtwarzacza z systemem operacyjnym, filmy mog¹

byæ odtwarzane w oddzielnym oknie lub bezpoœrednio w oknie prze-

gl¹darki – wówczas ramka z wyœwietlanym filmem jest niejako wmon-

towana w widoczn¹ na ekranie stronê WWW (patrz ilustracja przedsta-

wiaj¹ca odtwarzacz QuickTime na stronie obok).

Niestety, nie istnieje jeden powszechnie przyjêty standard trans-

misji strumieniowych. Wêdruj¹c po sieci spotkamy przynajmniej

cztery ró¿ne systemy pretenduj¹ce do miana tego jedynego i najlep-

szego. Ka¿dy z nich ma swoje wady i zalety, ale oczywiœcie wszyst-

kie s¹ ze sob¹ niekompatybilne. Dlatego jeœli mamy zamiar czêsto

wykorzystywaæ Internet do ogl¹dania przekazów telewizyjnych czy

s³uchania e-radia, i jednoczeœnie nie chcemy byæ stale zaskakiwani

komunikatami o braku odpowiedniego programu, powinniœmy za-

instalowaæ co najmniej trzy odtwarzacze multimedialne (czwarty –

Windows Media Player – jest czêœci¹ systemu Windows, nie musi-

my go ju¿ wiêc instalowaæ).

Najstarsz¹ i do dziœ bardzo popularn¹ technologi¹ transmisji stru-

mieniowych jest RealMedia, stworzona i rozwijana przez firmê Real-

Networks. Mo¿na siê te¿ spotkaæ z nazwami RealAudio i RealVideo –

obydwie okreœlaj¹ tê sam¹ technologiê, z tym ¿e RealAudio dotyczy

tylko strumieniowania dŸwiêku. Plik w standardzie RealMedia pozna-

my po rozszerzeniu: RA, RM, RAM lub RMV. Do odtwarzania trans-

misji RealMedia s³u¿y program RealPlayer, który mo¿na za darmo œci¹-

gn¹æ ze strony http://www.real.com . Aktualnie dostêpna jest ju¿ dziesi¹ta

wersja tego odtwarzacza.

Kolejny system to Windows Media, promowany przez Microsoft

( http://www.microsoft.com/windows/windowsmedia ). Aby z niego korzystaæ,

wystarczy po prostu mieæ system Windows, którego integraln¹ czê-

œci¹ jest odtwarzacz Windows Media Player. Formaty plików, które

zosta³y stworzone na potrzeby systemu Windows Media, to: WMA

(dŸwiêk) i WMV (wideo). Czasem zdarzaj¹ siê te¿ pliki z rozszerze-

niem ASF.

Trzecim systemem jest bardzo zaawansowany technologicznie Qu-

ickTime – dzie³o firmy Apple. Odtwarzacz dzia³aj¹cy w tym standar-

dzie nazywa siê po prostu QuickTime Player i jest dostêpny za darmo

na stronie http://www.apple.com/quicktime . Pliki QuickTime maj¹ rozszerze-

nie MOV lub QT.

RealPlayer ma mo¿liwoœæ odtwarzania nie tylko transmisji stru-

mieniowych RealMedia, ale tak¿e Windows Media i QuickTime. Na-

INTERNET.wrzesieñ.2004

NA CD

NEWSY

Z OK£ADKI

FIRMA

MAGAZYN

PROGRAMY

WARSZTAT

podstawy

tomiast Windows Media Player i QuickTime nie obs³uguj¹ obcych

technologii (z wyj¹tkiem MP3, o której ni¿ej). Od biedy mo¿na wiêc

poprzestaæ na instalacji RealPlayera, choæ mimo wszystko wskazane

jest pos³ugiwanie siê odpowiednim odtwarzaczem do odpowiedniej

technologii – mog¹ bowiem wystêpowaæ drobne niekompatybilnoœci,

zw³aszcza w momentach, gdy dany producent wprowadza now¹ wer-

sjê swojego systemu.

Wszystkie opisane wy¿ej systemy s¹ pod wzglêdem technolo-

gicznym przystosowane do obs³ugi transmisji strumieniowych za-

równo samego tylko dŸwiêku, jak i przekazów wideo. Jednak w prak-

tyce QuickTime Player postrzegany jest g³ównie jako program do

odtwarzania filmów – po prostu w sieci jest znacznie wiêcej zaso-

bów wideo opartych na tej technologii, ni¿ zasobów czysto dŸwiê-

kowych. Natomiast RealMedia i WMP dobrze sprawdzaj¹ siê w oby-

dwu zastosowaniach, a to dlatego, ¿e bardzo wiele internetowych

rozg³oœni radiowych nadaje swoje audycje w systemie RealAudio

i Windows Media.

W dziedzinie strumieniowania dŸwiêku doœæ nieoczekiwanie zdo-

by³a sobie ogromn¹ popularnoœæ jeszcze inna technologia, a mianowi-

cie dobrze wszystkim znany MPEG Audio Layer 3, czyli format MP3.

Wprawdzie nie mo¿e on poszczyciæ siê takimi walorami technicznymi,

jakie s¹ udzia³em RealAudio (np. nie ma a¿ tak doskona³ej kompresji,

Zwiastun filmu odtwarzany przez Windows Media Playera

ani korekcji b³êdów), ale o jego ostatecznym powodzeniu przes¹dzi³y

m.in. ³atwoœæ wdro¿enia w e-radiostacjach oraz powszechna dostêp-

noœæ zarówno programów s³u¿¹cych do nadawania transmisji, jak i dar-

mowych odtwarzaczy.

Do odbierania strumieniowych przekazów MP3 mo¿na wykorzy-

staæ jeden z wy¿ej omówionych odtwarzaczy, ale lepszym rozwi¹za-

niem jest zainstalowanie s³ynnego Winampa – programu, który ju¿ daw-

no temu pobi³ rekordy popularnoœci. Obecnie dostêpna jest jego pi¹ta

wersja, do œci¹gniêcia za darmo ze strony http://www.winamp.com . Winamp

zosta³ tak zaprojektowany, ¿e mo¿e bez problemu s³u¿yæ zarówno do

Witryna firmy RealNetworks (http://www.real.com) zachêca do

pobrania odtwarzacza RealPlayer. Do wyboru jest wersja

komercyjne i darmowa

Pobieranie dar-

mowego RealPlayera

trwa doœæ d³ugo,

poniewa¿ plik

instalacyjny ma

prawie 10 MB

Serwis World Wide Internet TV (http://www.wwitv.com) groma-

dzi adresy do stron telewizji internetowych z ca³ego œwiata. Na ilu-

stracji widoczne s¹ odnoœniki do polskich stacji telewizyjnych

nadawania, jak i do odbioru transmisji strumieniowych. W obu wypad-

kach jego obs³uga nie nastrêcza wiêkszych trudnoœci.

Warto wiedzieæ, ¿e producent Winampa, firma Null-

soft, rozwija w³asn¹ technologiê strumieniowego prze-

sy³u danych – NSA (audio) i NSV (wideo). Obs³uga tej

technologii zosta³a oczywiœcie wbudowana w naj-

nowsz¹ wersjê Winampa. Przyk³adowe filmy mo¿na

obejrzeæ pod adresem http://www.winamp.com/videos .

Na koniec tego rozdzia³u trzeba wspomnieæ, ¿e nie-

które internetowe radiostacje nadaj¹ swoje audycje

w technologii OGG. Jest to format plików dŸwiêkowych

w pewnym sensie analogiczny jak MP3, ale maj¹cy nie-

co lepsz¹ kompresjê. Transmisje w standardzie OGG

bez problemu obs³uguje Winamp.

RealPlayer

w roli odtwarzacza wideo

INTERNET.wrzesieñ.2004

cz.7 - Internetowe radio i telewizja.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: